Chapter-21

Simple Sense… A Dynamic True Story

Denmark was the sixth European country of my journey, and it was also the first Scandinavian country. As I explored the country, I noticed numerous shops that primarily sold sex products.

 Moving on, I observed the roads and vehicles, but I couldn’t help but feel that something was lacking. Denmark didn’t quite reach the level of the Netherlands and Germany, which I had previously visited.

Denmark is known for its dairy products and is comprised of three islands: Jutland, Funen, and Zealand. My first stop was Aabenraa, the border city of Denmark. The weather was fantastic, and I continued my journey to Haderslev and then Kolding. The currency used in Denmark is the Danish Krone.

Next, I traveled to Fredericia, a significant port town located in Jutland. In the past, there was a proposal to make Fredericia the capital of Denmark due to its central location and connectivity to all parts of the country. It boasts the largest shipyard and serves as the headquarters of the Danish Army. However, Copenhagen remains the capital of Denmark.

My next destination was Odense, the third-largest city in Denmark, situated on the island of Funen.

It was a beautiful sunny day, and I noticed that the buildings in Odense were predominantly light-colored, blending in harmoniously with nature.

 The Danish landscape was further enhanced by the presence of seagulls, flying ducks, and various white and colored birds.

While exploring Odense, I came across a park in the city center, surrounded by a road. Many people were enjoying the warmth of the sun, and the young men and women were dressed in vibrant summer clothes, exuding energy and enthusiasm.

 In between I got acquainted with someone. I had the pleasure of meeting someone named Hemming, who expressed great interest in hearing about my journey.

 He invited me to his house, where I was warmly welcomed by his wife Maria and their two daughters, Lora and Silja. They were all eager to learn about my travels.

In the evening, we visited Mr. Hemming’s farmhouse and savored delicious Danish cuisine together. We had a lot of fun and time seemed to fly by. We returned home late at night, cherishing the memories of a delightful evening.

The following morning, I had the pleasure of meeting Mr. Eric, the president of the Rotaract Club of Odense.

We quickly became good friends, and I learned that he was living with his girlfriend, Miss Susan.

 Mr. Eric arranged accommodation for me in a hostel called Nordic Landboskole, which was attached to an institute. This hostel was home to students from various parts of the world.

The head of the institute was Mr. Frits Telchert, who also happened to be a member of the Rotary Club of Odense.

As I explored the Nordic Landboskole hostel, I noticed that it had a diverse mix of students from Asia, Africa, and Europe.Each of them had received scholarships from their respective countries to study at this agriculture and animal husbandry college, with a strong emphasis on animal conservation. Upon completing their three years of studies, these students would secure well-paying jobs back in their own countries.

The following day, Eric and Susan came to the hostel to pick me up for an outing. We explored many places in the city, including the notable Odin Tower, which was the second tallest tower in the world after the Eiffel Tower in Paris. Although the Odin Tower had been destroyed by the Nazis in 1944, it hadn’t been rebuilt since then.

We also visited the impressive St. Canute Cathedral, a fine example of Gothic architecture, as well as the Funen Village and the Danish Railway Museum. There was no shortage of interesting sights to see.

Finally, we decided to unwind at a pub. As we enjoyed our drinks, I couldn’t help but notice a girl in the corner who was staring at me.

Curiously, I found myself staring back at her. She was a young and stunningly beautiful woman, with soft blonde hair cascading carelessly over her shoulders. Her lovely summer dress accentuated her fantastic figure.

I observed her intently, mesmerized by her bright blue eyes that seemed to penetrate my soul. Her enigmatic smile captivated my entire being.

 Our conversation continued, interrupted only by Susan catching me gazing at the girl.

“Hi, Michael, what do you think of her?” Susan asked, beaming with a bright smile.

“She’s very cute,” I replied, feeling a surge of confidence. It seemed that many people were now paying attention to me, and my attractive appearance played a part in this.

Meanwhile, one of Eric’s friends approached our table, and we introduced ourselves. He decided to join us at our table, but as the conversation progressed, he began to touch and caress Susan’s shoulder. Eric didn’t appreciate this behavior, but he remained silent. Susan was in a difficult situation as well.

The unwelcome advances continued, and it became apparent that this person wouldn’t easily give up. In order to remove ourselves from the uncomfortable situation, we swiftly made our exit from the pub.

Within a week, I had made friends with several students from countries like Sri Lanka, Africa, and Iceland.

 During a conversation with Mr. Davis, a fellow student from Sri Lanka, we discussed Nordic Landboskole, the institute attached to the hostel.

 I became interested in joining the course and decided to discuss it with Eric’s father, Mr. Fritz Teichert.

 He agreed to help me secure admission, but there was a condition—I had to undergo practical service on a farm for a minimum of six months.

The next day, Mr. Fritz Teichert called me into his office and handed me my admission letter for Nordic Landboskole. He also informed me that I needed permission from the Danish Police. He provided me with the necessary address.

 I went there to obtain the approval.

“Hi, man, fill up this form.” One of the officers said.

I filled up the form and gave it to the officer. He spoke. “You have to go out of Denmark we’ll inform you. The law doesn’t allow one to apply while staying in Denmark.”

“Oh, that’s strange. Okay sir, I’ll do that.” I said in surprise.

I came out of the police office.

I Looked at my passport and realized I still had two months left on my visa for Denmark. I didn’t want to waste that time, so I decided to find a job.

With the help of another Rotary Club in Odense, I secured employment at Brenderup Trailers, a trailer manufacturing company. I stayed at a rehabilitation center during this period.

The rehabilitation center housed individuals from different age groups, ranging from young women to the elderly. They were battling alcohol addiction, having lost hope in their lives. There were also young men struggling with alcohol and drug dependencies. The center provided relief for everyone.

 Initially, alcohol was given in limited quantities, gradually decreasing until reaching a non-alcoholic stage. Drug addicts were treated in a similar manner. However, it was uncertain whether people relapsed after leaving the center.

After working at Brenderup for a month, I had accumulated a decent amount of money. I continued my journey towards the capital of Denmark, Copenhagen. Along the way, I noticed a significant number of refugees in Denmark, mainly from Africa, Sri Lanka, India, syria, and Vietnam.

From Odense, I traveled to Nyborg, which marked the border of the island Funen. To reach the next island, Zealand, where Copenhagen is located, I had to travel by sea. The scenery was captivating as the Danish islands were nestled in the embrace of the Baltic Sea. The azure blue waters, complemented by white-shaded buildings adorned with ancient monuments, created a truly magical atmosphere. Beautiful birds and seagulls added to the enchantment, soaring and gliding across the sky.

Approaching the harbor, I saw rows of grand cruise ships, most of them gleaming in white. Just by looking at these magnificent ships, one could grasp the pride of Scandinavia. They exuded luxury and elegance.

 As I drew closer to the harbor, I witnessed a train being loaded onto a massive ship. The ship’s sides could be opened wide to accommodate the entire train.

I glanced inside and saw that one train was already parked, with the ship eagerly awaiting the arrival of the second one.

I returned to the railway station and boarded a train bound for Nyborg. The unique feature of this train was that it ran directly inside a ship. Passengers exited the train through a side passage and climbed up to the ship’s deck.

 Following the same route, I reached the deck and found it to be quite crowded. I bought a can of beer and leaned against the railing, captivated by the enchanting views around me.

The sky had a slight cloud cover, and there were various birds soaring around the ship, which fascinated me.

 I gazed towards the distant end of the Baltic Sea; the ship gradually approached the island of Zealand.

Majestic cruise ships, resembling palaces on water, could be seen here and there, destined for Norway, Sweden, or Finland. Zealand grew closer and closer on the horizon.

After approximately half an hour of cruising, we arrived at Zealand. The front of the ship opened widely, allowing the train to exit with me on board.

 The first city I reached in Zealand was Korsor. Continuing my journey from there, I arrived at Roskilde. This city holds historical significance in Denmark and serves as the main economic hub of the region. The Roskilde Railway Station, built in 1849, holds great importance after Copenhagen.

I leisurely walked through the streets of Roskilde, with the main thoroughfare located in the heart of the city.

 Roskilde is a prominent tourist destination in Denmark, attracting visitors with its noteworthy sights. Among them, Roskilde Cathedral stands out as a major landmark. It was constructed by King Harold I of Denmark, who was laid to rest inside the cathedral.

Roskilde is also renowned as an educational and cultural center, with Roskilde University drawing numerous international students.

Another highlight is the Viking Ship Museum, where one can explore various models of ships that sailed during the Viking era.

The Roskilde Music Festival, the largest music festival in Europe, is a notable event. During the festival, a wide range of musical genres are showcased, and all profits are generously donated to orphanages.

Continuing my journey, I headed towards the capital city of Denmark- Copenhagen.

Unbeknownst to me, a certain influence was growing within me. Thoughts of the Netherlands occupied my mind, reminiscing about my pleasant experiences there. Nowhere else did I feel that same sense of connection. It was as if something was tugging me back to the Netherlands, causing confusion and haunting my thoughts, hindering my progress.

At 2:00 p.m., I arrived in Copenhagen, the most densely populated city in Northern Europe. It serves as the main economic and financial center of Denmark and is renowned internationally as a tourist hotspot. I explored every nook and cranny of the city before settling down at a pub, enjoying a sip of beer.

Curious about finding affordable accommodation, I approached the lady at the counter.  “Where can I find economical lodging?” I enquired.

 She jotted down an address on a piece of paper and handed it to me.

 Following her directions, I eventually arrived at a vast camping ground—a grand tent capable of accommodating thousands of tourists. A night’s stay there cost a mere five Danish Kroner.

Glancing at my watch, I noticed it was around 6:00 p.m.

 I paid the five Kroner and obtained a ticket. Upon entering the tent, a man handed me a packet, which took me by surprise.

I opened it, and discovered two condoms inside. Perplexed, I sought an explanation.

 I learned that all overnight guests at the camping ground were provided with condoms as a precautionary measure.

The next day, I took a leisurely stroll around Copenhagen. I wasn’t in the mood to meet with Rotary clubs. A constant debate played out in my mind—should I move forward or give in to the pull of the Netherlands? This internal struggle left me feeling uneasy.

As I explored the city, I marveled at how Copenhagen harmoniously coexisted with nature. The name “Copenhagen” itself derived from the phrase “merchant harbor,” reflecting its history and geographical location nestled between the North Sea and the Baltic Sea.

 The city boasted several notable attractions, such as the Marble Church, Geflon Fountain, Rosenburg Castle, Kings Garden, Sculpture Garden, and Frederick Garden, which spanned an impressive 32 hectares.

In the evening, I found myself returning to the same place as the previous night. Once again, I paid five Kroner for a bed, securing my lodging for the night.

The following day, I wandered around the city and noticed that it was unusually crowded. Upon inquiring, I learned that the popular singer Whitney Houston was visiting.

Excitement filled me, and I eagerly wished to attend the program. I made my way to the stadium where the event was scheduled, only to find numerous people desperately trying to secure tickets.

 Unfortunately, all the tickets had been sold out. Disappointed, I returned and enjoyed Whitney Houston’s music from outside the stadium.

That night, once again, I paid five Danish Kroner to sleep at the same place and received another packet.

Scandinavian countries, including Denmark, Sweden, Norway, Finland, and Iceland, experience extreme winters from December to April.

Denmark, being quite expensive to live in, had high liquor prices. Sweden and Norway were even pricier than Denmark.

When crossing the sea from Denmark to Sweden, the first city one encounters is Malmö. Regular ship services connect Malmö to Copenhagen. The ships from Malmö would be filled with Swedish people.

Upon reaching Copenhagen, they would appear ordinary, but by the time they returned to Malmö in the evening, they would be fully intoxicated, carrying liquor bottles in their pockets. This reminded me of Mahe, a district near my hometown.

In the northern parts of Sweden and Norway, one can witness the phenomenon of the “midnight sun” where the sun remains visible even at midnight. It was truly an extraordinary sight that seemed unimaginable.

However, my mind resisted moving forward. Instead, it yearned to return to the Netherlands.

 I didn’t enjoy staying in Denmark, as my thoughts continuously gravitated towards the Netherlands. I longed to go back to the Netherlands, but I lacked a Dutch visa.

 First, I needed to obtain a visa to return to Germany, and then I could consider acquiring a Dutch visa. Thus, I decided to approach the German embassy in Copenhagen.

The following morning, I visited the German embassy and applied for a German visa. Fortunately, the process went smoothly without any interrogations, bringing me immense joy. “Yes, I have a glimmer of a chance,” I thought to myself.

Filled with determination, I embarked on my biking journey back to Germany, retracing the same route I had previously taken.

During my journey, I didn’t encounter anyone until I reached Odense.

 Upon arriving in Odense, a desire arose within me to meet the Hemming family. Without hesitation, I headed straight to their residence and spent a day with them.

“Well, what are your plans now?” Mrs. Hemming inquired.

“I am thrilled and said, I want to go back to the Netherlands,” I replied happily.

The following day, I continued my journey, taking in the beautiful Danish landscape at a leisurely pace. The joy of obtaining the German visa filled my mind with happiness.

I arrived in Kolding and noticed an enticing ice-cream parlor.

 Intrigued, I decided to step inside. The parlor had two salesgirls, and I got acquainted with them, and their names were Majken and Lizeth.

 Majken, in her twenties, was truly stunning with her soft blonde hair, attractive features, and an elegant, alluring presence.

As I savored the ice-cream, I engaged in a friendly conversation with Majken and Lizeth. Majken expressed her admiration for my complexion, wishing she had a similar one.

 I smiled at her remark and replied, “But I find your complexion equally beautiful.” She seemed pleased with my response and moved closer to me, gently caressing my hands.

 In that moment, I held her close, tenderly stroking her, and our lips met. It was a moment of pure pleasure, a spark ignited between us, and we lost ourselves in that blissful experience.

Eventually, we parted ways. Before I resumed my journey, they presented me with a souvenir card of Kolding.

 I bid them farewell and continued on my bicycle.

Noticing a railway station, I realized that the German border was likely nearby.

 The thought of cycling all the way to Germany seemed futile, and I considered catching a train instead.

I headed straight to the railway station, where I found a bustling platform filled with people eagerly awaiting their trains.

 Nearby, I spotted the ticket counter and approached a man sitting there.

“Is there a train to Germany?” I asked him.

“Yes, there is a train to Cologne, and it will arrive soon,” he replied.

I purchased my ticket and brought my bicycle onto the platform, waiting for the train.

 I noticed a railway station, an old but magnificent structure made of black stones. The entrance was beautifully adorned with stones, giving the station a grand appearance despite its small size.

After half an hour, the train arrived.

 I loaded my bicycle into the luggage compartment along with my belongings and settled into one of the compartments.

 It was 1:00 p.m., and I was on my way to Germany.

I found myself seated in a small cabin with only two rows of seats. Across from me were two girls, and a middle-aged woman sat beside me.

As the train started moving, the woman began murmuring to herself in German, capturing the incredulous attention of the two girls.

Curiosity piqued; I joined the girls in observing the woman’s peculiar behavior.

She took out her suitcase, which was filled with dolls, and began fondling them one by one. The girls and I couldn’t help but chuckle and make comments about the situation. The woman remained absorbed in her own world, oblivious to our amusement.

I struck up a conversation with the girls. one was named Seri and the other Solvi. They were college students from near Oslo, Norway, on their way to France for a vacation.

We chatted away, and at one point, a snacks vendor entered our cabin. He had an Asian appearance and joined us in observing the woman’s actions.

He playfully tried to persuade Seri and Solvi to buy some snacks, even resorting to a banana and a humorous gesture.

 The girls laughed but politely declined his offerings. Realizing his efforts were in vain, he moved on to the next cabin.

As we spent more time together, we quickly grew closer.

Seri, in her mid-twenties, was particularly captivating with her black-brown trimmed hair, smart attire of blue jeans and a top, and an engaging personality. She showed a keen interest in talking to me, while Solvi, an average-sized girl, frequently joined in our conversations.

 Seri often interjected with jokes, and I would affectionately caress her head, which she seemed to enjoy.

Our newfound friendship blossomed, and we decided to exchange addresses.

 When the train reached Cologne, we disembarked. Seri and Solvi planned to catch another train from Cologne to France for their vacation.

 Meanwhile, I had to travel to Frankfurt to visit the Dutch consulate in order to obtain my Dutch visa.

 I had previously renewed my visa there and had become acquainted with an officer whom I hoped to meet again.

I believed that meeting him would increase my chances of getting the visa for The Netherlands, as my thoughts were solely focused on returning there.

We made our way to the luggage compartment to retrieve my bicycle. Seri and Solvi patiently waited for me.

 we walked together through the Koln station, engaging in conversation and admiring the surroundings. We inquired about train schedules, and it turned out that the train to Frankfurt would arrive first.

Feeling the need to refresh ourselves, we entered a restaurant within the station and ordered coffee and snacks.

 We spent almost half an hour there, enjoying each other’s company. When the announcement for the Frankfurt train’s arrival sounded, we bid farewell and exchanged well wishes.

I was thinking… I had almost reached the European standards.

When I arrived in Frankfurt, it was already dark. I made my way straight to the Youth Hostel and spent the night there.

 While I lay in bed, a sense of anxiety filled my mind, and I found myself praying fervently for the Dutch visa.

The next morning, I headed to the Dutch Consulate, hoping to see the familiar face of the man I had previously met. Filling out the form and submitting my passport, my heart raced with anticipation. However, the man I knew was not at the counter.

The lady behind the counter examined my passport and disappeared into the office. I had applied for a one-month visa, and my heart pounded with anticipation as I awaited her return. To my immense delight, she came back with my passport, now stamped with the Dutch visa.

Seeing the Dutch visa in my passport, my heart was filled with indescribable joy.

Once again, I was granted the opportunity to go to the Netherlands, the place I longed to live in, my dreamland.

My heart spun with happiness, and the thought of roaming anywhere else no longer appealed to me. My mind was solely focused on the Netherlands.

Every step I took, every move I made felt special, and my heart thrilled as if I had received something incredibly valuable.

 I came to the station, and eagerly waited for the train to Cologne (Koln).

At 12:30 p.m., the train to Koln arrived. The cabin was not crowded, and there were only four other travelers apart from me.

 I managed to secure a seat by the window, which offered a picturesque view of green meadows and trees adorned in different colors.

 Memories of the previous winter journey along the same route flooded my mind. Reflecting on the variety of experiences I had encountered, I realized that everything had led me closer to my goal.

An unending sense of joy welled up inside me, and I realized that I was once again on my way to the Netherlands.

A feeling of contentment washed over me, and I leaned back in my seat, simply gazing outside.

It was incredibly comforting to sit like that, watching the train gain speed as it rushed towards Koln.

When the train finally reached Koln, I stepped out slowly.

 Tomorrow would be the day when I would finally reach the Netherlands, and the anticipation filled my heart with excitement.

I decided to explore the city of Cologne (Koln).

 Koln, the fourth largest city in Germany after Berlin, Hamburg, and Munich, is situated on the banks of the River Rhine, which sometimes causes floods. However, floodwalls have been constructed to protect the city from such occurrences.

The highlight of Koln is the magnificent Koln Cathedral, a stunning example of Gothic architecture.

 In front of the church, there was a spacious lawn where numerous tourists were seated. Some of them were showcasing their musical talents to earn money, while others were selling antiques.

I leisurely strolled around, taking in the sights.

 I came across a place where three-dimensional photos of Jesus Christ were being sold. They were truly captivating. One particular photo caught my attention—it depicted Mary Magdalene wiping Jesus’ face with a cloth, which supposedly bore the imprint of his face. This unique image featured both the imprint and the beautiful face of Christ together.

Curious, I asked the seller, “How much does it cost?”

He replied, “Thirty Deutsch Mark.”

Intrigued, I decided to purchase one. As I examined it further, I noticed that on the back it was written, “Developed by NASA.”

I continued my aimless walk, and I could see Cologne University stood proudly in the distance. This prestigious institution is one of the oldest universities in Europe.

 With each step, my heart overflowed with happiness. I felt a wave of ecstasy swirling within me, knowing that tomorrow I would finally be heading to the Netherlands, my desired destination.

Advertisement invite

I Want to Built a House

Email: josemichaelcalicut@gmail.com 

WhatsApp: +91 7560 899 479

GOOGLE PAY: +91 921 2025 479

Payoneer : josemichael88245@gmail.com

Simple Sense… A Dynamic True Story

ചാപ്റ്റർ – 21

ഡെന്മാർക്ക് . എന്റെ യാത്രയിലെ ആറാമത്തെ യൂറോപ്യൻ രാജ്യം .സ്കാന്ഡിനേവിയയിലെ ആദ്യത്തെ രാജ്യം .

ഞാൻ ചുറ്റുപാടും കണ്ണോടിച്ചു .റോഡിന്റെ ഇരുഭാഗത്തും ധാരാളം ഷോപ്പുകൾ .അവയിൽ മിക്കതും സെക്സ്  ഉല്പന്നങ്ങൾ വിൽക്കപ്പെടുന്ന ഷോപ്പുകളായിരുന്നു .

ഞാൻ മുമ്പോട്ട് നീങ്ങി .ചുറ്റിനും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് .റോഡുകൾ … വാഹനങ്ങൾ ..

“എന്തോ … ഇവിടെ എന്തൊക്കയോ കുറവുള്ളതുപോലെ …

റോഡുകൾക്ക് വലിപ്പം പോരാ … നിലവാരം പോരാ … വാഹനങ്ങളും അതെ രീതിയിൽ തന്നെ .

എന്റെ ആദ്യ നിരീക്ഷണം തന്നെ എന്നെ നിരാശപ്പെടുത്തി .ജർമ്മനി ,നെതർലൻഡ്‌സ്‌ ,അവരുടെ നിലവാരത്തിൽ എത്തുവാൻ ഡെന്മാർക്കിന് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല എന്ന്  തോന്നി .

“ഡെന്മാർക്ക് …” ക്ഷീര ഉത്പന്നങ്ങൾക്ക് പേരുകേട്ട രാജ്യം. ജൂട്ട്ലൻഡ് ,ഫ്യൂന്ൻ , സിലാൻഡ്  എന്നി മൂന്ന് ദീപുകൾ ചേർന്ന ഡെന്മാർക്ക് .

ഞാൻ അബെൻറ എന്ന സ്ഥലത്തെത്തി .ഡെന്മാർക്കിലെ ആദ്യത്തെ സിറ്റി .വളരെ സുഖകരമായ കാലാവസ്ഥ .ഞാൻ യാത്ര തുടർന്നു … ഹെഡാൽസലവ്  എന്ന സ്ഥലം .അവിടെനിന്ന് കോൾഡിങ് …

ജർമൻ കറൻസി ആയ ഡോയ്ഷ് മാർക്കിൽ നിന്ന് ഡാനിഷ് ക്രോണിലേക്കുള്ള മാറ്റം .

കോൾഡിങ്ങിൽ നിന്ന് ഫെഡറേഷ്യ എന്ന സിറ്റി .ജൂട്ട്ലാൻഡിന്റെ അതിർത്തി പട്ടണം .അടുത്തതായി രണ്ടാമത്തെ ദ്വീപായ ഫ്യൂന്ൻ… ഫെഡറിഷ്യ വലിയ തുറമുഖ പട്ടണം .ഒരുകാലത്ത് ഫെഡറിഷ്യ ഡെന്മാർക്കിന്റെ തലസ്ഥാനം ആക്കണം  എന്ന ആവശ്യം ഉയർന്നുവന്നു .കാരണം ഡെന്മാർക്കിന്റെ മധ്യഭാഗത്ത്  സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന വലിയ തുറമുഖ പട്ടണമായതുകൊണ്ട് .കൂടാതെ ഡെന്മാർക്കിലെ എല്ലാ ഭാഗങ്ങളും കൂട്ടിയിണക്കുന്ന സ്ഥലം .ഏറ്റവും വലിയ ഷിപ്പ് യാർഡ് ,റോയൽ ഡാനിഷ് ആർമിയുടെ ആസ്ഥാനം . ഫെഡറീഷ്യയുടെ ഗുണങ്ങൾ  അങ്ങിനെ നീളുന്നു. പക്ഷെ … കോപ്പൻഹേഗൻ തന്നെ ഡെന്മാർക്കിന്റെ തലസ്ഥാനമായി തുടരുന്നു .

ഞാൻ ഒഡെൻസ് എന്ന സ്ഥലത്തെത്തി .ഡെന്മാർക്കിലെ മൂന്നാമത്തെ വലിയ സിറ്റി .മധ്യഭാഗത്തെ ദ്വീപായ ഫ്യൂനനിൽ പെട്ടത് .

തെളിഞ്ഞ ആകാശം . ഡെന്മാർക്കിലെ കെട്ടിടങ്ങൾക്ക് ആ പ്രകൃതിയോട് ഇണങ്ങിച്ചേരുംവിധം വല്ല ലൈറ്റ് കളറുകൾ .മിക്കതും വെള്ള നിറത്തിൽ .”പ്രകൃതിക്ക് ക്ഷതം പറ്റാതെയുള്ള പുരോഗമനം .”

കടൽ കാക്കകൾ , പറക്കുന്ന താറാവുകൾ ,പലതരം വെളുത്ത പക്ഷികൾ ,ഡെന്മാർക്കിലെ ശോഭ വർധിപ്പിക്കുന്നു .

ഞാൻ ഒഡെൻസ് സിറ്റിയിലൂടെ അങ്ങിനെ നീങ്ങി .സിറ്റിയുടെ നടുവിൽ തന്നെ വലിയ ഒരു പാർക്ക് .അതിന് ചുറ്റുമായി റിങ് റോഡ് .ആ വിശാലമായ പാർക്കിൽ വളരെയധികം ആളുകൾ ഇളംവെയിൽ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നു .

എവിടെ നോക്കിയാലും യുവതീ -യുവാക്കൾ വിവിധതരം സമ്മർ വസ്ത്രങ്ങൾ അണിഞ്ഞു ശരീരം പ്രദർശിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് നടക്കുന്നത് കാണുവാൻതന്നെ വളരെ കൗതുകം തോന്നി .

അതിനിടയിൽ ഞാൻ ഒരു വ്യക്തിയുമായി പരിചയപ്പെട്ടു .

മിസ്റ്റർ ഹെമിങ് .

എന്റെ യാത്രയെക്കുറിച്ച് അറിഞ്ഞപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന് വളരെ താത്പര്യം .

അദ്ദേഹം എന്നെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു .

ഞാൻ ഹെമിങ്ങിന്റെ അതിഥിയായി .

ഭാര്യ… മരിയ .പെൺമക്കളായ ലോറയും ,സിൽജയും .വീട്ടിൽ എല്ലാവര്ക്കും എന്നെ വളരെ കാര്യമായിരുന്നു .അവർക്ക് എന്റെ യാത്രയെക്കുറിച്ച് അറിയണം .

വൈകീട്ട് ഞങ്ങൾ ഹെമിങ്ങിന്റെ ഫാം ഹൗസിൽ പോയി .എല്ലാവരും കൂടി വിഭവസമൃദ്ധമായ  ഡാനിഷ് ഭക്ഷണം ആസ്വദിച്ചു .അതിനിടയിൽ പലതരം തമാശകൾ .സമയംപോകുന്നത് അറിയുന്നതേയില്ല.

രാത്രി വൈകി ഞങ്ങൾ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി .

അടുത്ത പ്രഭാതം …

ഞാൻ ഒഡെൻസ് റോട്ടറാക്ട് പ്രഡിഡന്റ് മിസ്റ്റർ എറിക്കിനെ അദ്ദേഹത്തിൻറെ വസതിയിൽ  ചെന്ന് കണ്ടു .

ഞങ്ങൾ വളരെ വേഗത്തിൽ സുഹൃത്തുക്കളായി .

മിസ്റ്റർ എറിക്കും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗേൾഫ്രന്റ് സൂസനും ഒരുമിച്ചാണ് താമസം .

എറിക്ക് എനിക്ക് താമസം ഏർപ്പാടാക്കിത്തന്നു .ഒരു ഇൻസ്റിട്യൂഷന്റെ ഹോസ്റ്റലിൽ .

വിവിധ രാജ്യങ്ങളിലെ വിദ്യാർഥികൾ പഠിക്കുന്ന നോർഡിക്ക് ലാൻഡ്ബോസ്കൂൾ  ലെ  ഹോസ്റ്റൽ .

മിസ്റ്റർ ഫ്രിറ്റ്സ് ടൈചാർട്ട് … എറിക്കിന്റെ പിതാവ് . ആ ഇൻസ്റ്റിട്യൂഷന്റെ മേധാവി .കൂടാതെ ഒഡെൻസ് റോട്ടറി ക്ലബ് അംഗവും .

ഞാൻ ആ ഹോസ്റ്റൽ ശ്രദ്ധിച്ചു .

മിക്സഡ് ഹോസ്റ്റൽ . ഏഷ്യ ,ആഫ്രിക്ക ,യൂറോപ്പ് ,തുടങ്ങി വിവിധ രാജ്യങ്ങളിലെ വിദ്യാർഥികൾ ഇവിടെ പഠിക്കുന്നു .എല്ലാവരും അതാത് രാജ്യങ്ങളുടെ സ്കോളര്ഷിപ്പോട്  കൂടിയാണ് പഠിക്കുന്നത് .ഒരു കാർഷിക -മൃഗ -പഠന കോളേജ് . പ്രധാനമായും “മൃഗസംരക്ഷണം …” മൂന്ന് വർഷത്തെ പഠനം കഴിഞ്ഞാൽ  ഉയർന്ന വേതനത്തോടുകൂടി അതാത് രാജ്യങ്ങളിൽ തന്നെ ജോലി ലഭിക്കുന്നു .

അടുത്ത ദിവസം എറിക്കും സൂസനും ഹോസ്റ്റലിൽ വന്നു .ഞങ്ങൾ ഒഡെൻസ് സിറ്റി കാണുവാൻ കാറിൽ പുറപ്പെട്ടു .പല ഇടങ്ങളിലും ചുറ്റിക്കറങ്ങി The Odion tower പാരിസിലെ Eiffel Tower കഴിഞ്ഞാൽ രണ്ടാം സ്ഥാനമാണ് Odion Tower റിനുള്ളത് . 1935 ൽ പടുത്തുയർത്തിയ ഈ ടവർ പുനരുദ്ധരിച്ചിട്ടില്ല. കൂടാതെ St. Canute Cathedral ഗോത്തിക്ക് വാസ്തുശില്പകലയുടെ മകുടോദാഹരണമാണ്. കൂടാതെ  ഫ്യൂന്ൻ വില്ലേജ് ,ഡാനിഷ് റെയിൽവേ മ്യൂസിയം ,അങ്ങിനെ പോകുന്നു  കാഴ്ച്ചകൾ.

യാതക്കിടയിൽ ഞങ്ങൾ ഒരു പബ്ബിൽ കയറി .

ഓരോ കാര്യങ്ങൾ സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ ബിയർ നുണഞ്ഞു .എന്റെ ശ്രദ്ധ  പബ്ബിൽ ഇരിക്കുന്നവരിലായിരുന്നു .

ഒരു പെൺകുട്ടി .ഒരു ഒഴിഞ്ഞ മൂലയിൽ നിന്നുകൊണ്ട് എന്നെതന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു .ഞാനും അവളെ ശ്രദ്ധിക്കുവാൻ തുടങ്ങി .

ഞങ്ങളുടെ സംഭാഷണം തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു .കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സൂസൻ അത് ശ്രദ്ധിക്കുവാൻ തുടങ്ങി .

“എങ്ങിനെയുണ്ട് ആ പെൺകുട്ടി?” ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സൂസൻ എന്നെ നോക്കി .

“ക്യുട്ട്.” ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മറുപടി പറഞ്ഞു .

മിക്കവരും എന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു എന്നത് എന്റെ കോൺഫിഡൻസ് വർധിപ്പിച്ചിരുന്നു എന്ന് എനിക്കുതന്നെ തോന്നി .പ്രത്യേകിച്ച് എന്റെ “കളർ” അവർക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു .

അതിനിടയിൽ എറിക്കിന്റെ സുഹൃത്ത് കയറിവന്നു .

ഞങ്ങൾ പരിചയപ്പെട്ടു .

ഞങ്ങളുടെ ടേബിളിൽ തന്നെ ഇരിക്കുവാൻ അയാൾ ഇടം കണ്ടെത്തി .സംഭാഷണത്തിനിടയിൽ സുസൻറെ തോളിൽ കൈയിട്ടും തലോടാനും അയാൾ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു .

അത് എറിക്കിന് തീരെ പിടിക്കുന്നില്ല .പക്ഷെ… ഒന്നും പറയാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ .

സൂസനും അങ്ങിനെ തന്നെ .

അയാൾ കുറേനേരം അങ്ങിനെ തുടർന്നു . ഡെറിക്ക് മൗനം അവലംബിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .

സൂസനെ ആകർഷിക്കുക . അതായിരുന്നു അയാളുടെ ലക്‌ഷ്യം .അയാൾ പോകുന്ന  ലക്ഷണമില്ലെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ ഞങ്ങൾ പെട്ടെന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി .

ഒരാഴ്ചകൊണ്ട് ഹോസ്റ്റലിൽ എനിക്ക് ധാരാളം സുഹൃത്തുക്കളെ ലഭിച്ചു .അതിൽ ശ്രീലങ്ക ,ആഫ്രിക്ക ,ഇസ്‌ലാൻഡ് ,തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവരും ഉണ്ടായിരുന്നു .

ഒരു ദിവസം ശ്രീലങ്കക്കാരൻ ഡേവിസുമായി സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു .സംസാരത്തിനിടയിൽ നോർഡിക്ക് ലാൻബോസ്കൂളിന്റെ കാര്യവും സംസാരവിഷയമായി .എനിക്കും ഈ കോഴ്‌സിൽ ചേരണം എന്ന ആഗ്രഹം ജനിച്ചു .

അടുത്ത ദിവസം ഞാൻ എറിക്കിന്റെ അച്ഛന്റെ അടുക്കൽ ഇതിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിച്ചു .അദ്ദേഹം എനിക്ക് അഡ്‌മിഷൻ തരാം എന്ന് ഏറ്റു .

അഡ്‌മിഷൻ ലഭിച്ചാൽ ആറുമാസമെങ്കിലും ഫാമിൽ പ്രാക്ടിക്കൽ സർവീസ് ചെയ്യണം .

അടുത്ത ദിവസം ഫ്രിറ്റ്സ് ടൈചാർട്ട് എന്നെ ഓഫിസിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു .

“ഇതാ മൈക്കിൾ, നോർഡിക്ക് ലാൻഡ്ബോ സ്കൂളിന്റെ അഡ്‌മിഷൻ ലെറ്റർ.” ടൈപ്പ് ചെയ്‌ത ഒരു ലെറ്റർ എന്റെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം തുടർന്നു …

“ഡാനിഷ് പോലീസിന്റെ പെർമിഷൻ വേണം.” അദ്ദേഹം പോലീസിന്റെ അഡ്രസ്  കുറിച്ചുതന്നു .

ഞാൻ ഡാനിഷ് പോലീസിന്റെ അപ്പ്രൂവൽ ലഭിക്കാൻ അവിടെ ചെന്നു .

“ഈ ഫോം പൂരിപ്പിക്കുക.” കുറച്ചു പേപ്പർ എന്നെ ഏല്പിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു ഓഫിസർ  പറഞ്ഞു .

ഫോം പൂരിപ്പിച്ചു കൊടുത്തപ്പോൾ അദ്ദേഹം തുടർന്നു…

“ഡെന്മാർക്കിന് പുറത്തുപോയി വെയിറ്റ് ചെയ്യുക. ഞങ്ങൾ മറുപടി അറിയിക്കാം .ഡെന്മാർക്കിൽ നിന്നുകൊണ്ട് അപേക്ഷിക്കാൻ നിയമം അനുവദിക്കുന്നില്ല .

‘’Okey… Okey… അങ്ങിനെ ചെയാം.”

ഞാൻ ഡാനിഷ് പോലീസിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്നു .

ഡെന്മാർക്കിൽ ഇനിയും രണ്ടു മാസത്തോളം വിസ കിടക്കുന്നു .പോലീസ് പറഞ്ഞതനുസരിച്ച്  ഡെന്മാർക്കിന്റെ പുറത്തേക്ക് പോകാം .സമയമാകുമ്പോൾ അവർ  അറിയിക്കും .

“പക്ഷെ, രണ്ടുമാസം വെറുതെ കളയേണ്ട. ഒരു ജോലിക്ക് ശ്രമിക്കാം .

ഞാൻ ഒഡാൻസിലെ മറ്റൊരു റോട്ടറി ക്ലബ്ബിനെ സമീപിച്ചു .അവർ എനിക്കൊരു ജോലി ശരിപ്പെടുത്തി തന്നു .

“ബ്രാൻഡർ അപ്പ് ട്രൈലെര്സ് …” ട്രൈലെർ നിർമിക്കുന്ന ഒരു കമ്പനി. താമസം ഒരു റീഹാബിലിറ്റേഷൻ  സെന്ററിൽ .

ഞാൻ ആ റീഹാബിലിറ്റേഷൻ സെന്ററിനെ ശ്രദ്ധിച്ചു .യുവതികൾ മുതൽ പ്രായമായവർ  വരെ .എല്ലാവരും മദ്യത്തിന് അടിമപ്പെട്ടവർ .ജീവിതത്തിന്റെ കുത്തൊഴുക്കിൽ പെട്ട് ആശ നശിച്ച യുവതികൾ .യുവാക്കൾ .. അവർ മദ്യത്തിനും  മയക്ക് മരുന്നിനും അടിമയായി തീർന്നിരിക്കുന്നു .

എല്ലാവര്ക്കും ആശ്വാസമായി ആ റീഹാബിലിറ്റേഷൻ സെന്റർ …

മദ്യത്തിന് അടിമയായി അവിടെ ചികിത്സക്ക് എത്തുന്നവർക്ക് ആദ്യം അവിടെനിന്ന് മദ്യം തന്നെ കൊടുക്കുന്നു .ക്രമേണ അളവ് കുറച്ചുകൊണ്ട് വരുന്നു .ക്രമേണ അത് നോൺ ആൽക്കഹോളിക്ക് ഡ്രിങ്ക്സിൽ എത്തിക്കുന്നു .

മയക്കുമരുന്ന് ചികിത്സയും ഏതാണ്ട് ഇതേ രീതിയിൽ തന്നെ .

ഏതാണ്ട് ആറു മാസത്തെ ചികിത്സ ..

അവിടെനിന്ന് ചികിത്സ കഴിഞ്ഞു പോകുന്നവർ പിന്നീട് ഡ്രഗ്സ്സിന് അടിമയായി തീരുന്നുണ്ടോ എന്ന് അറിയില്ല .

ഒരു മാസത്തെ ബ്രിൻഡർ അപ്പ് ലെ ജോലി . എനിക്ക് ആവശ്യത്തിന് പണം ലഭിച്ചു .

ഞാൻ ഡെന്മാർക്കിന്റെ തലസ്ഥാനമായ കോപ്പൻ ഹേഗൻ ലക്ഷ്യമാക്കി  പുറപ്പെട്ടു  .

ഡെന്മാർക്കിൽ എവിടെയും ധാരാളം അഭയാർത്ഥികൾ . പ്രത്യേകിച്ച് ശ്രീലങ്ക ,ഇന്ത്യ ,ഇറാൻ , വിയറ്റ്നാം , തുടങ്ങി വിവിധ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവർ .

ഞാൻ യാത്ര തുടർന്ന് .

ഒഡെൻസിൽ നിന്നും ഫ്യൂണന്റെ അതിർത്തിയായ നായ്‌ബോർഗ് … അവിടെനിന്ന് കടൽ കടന്നുവേണം  കോപ്പൻ ഹേഗൻ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന സീലാൻഡ് ദ്വീപിൽ  എത്തിച്ചേരുവാൻ .

വളരെ മനോഹരമായ സ്ഥലങ്ങൾ …ബാൾട്ടിക്ക് കടലിനോട് ഉമ്മവച്ചു കിടക്കുന്ന  ഡാനിഷ് പ്രദേശങ്ങൾ … നീലിമയാർന്ന കടൽ … വെള്ള നിറത്തിന് പ്രാമുഖ്യം കൊടുത്തിട്ടുള്ള  കെട്ടിടങ്ങൾ … പുരാതന സൗധങ്ങൾ …എവിടെ നോക്കിയാലും തൂവെള്ള  നിറം കലർന്ന കടൽകാക്കകൾ വിഹരിച്ചുനടക്കുന്നത് കാണാമായിരുന്നു .

ഞാൻ തുറമുഖത്തിനടുത്തെത്തി .നിരനിരയായി കിടക്കുന്ന ക്രൂയിഷ് കപ്പലുകൾ ,മിക്കതും വെള്ള നിറത്തിൽ തന്നെ .സ്കാന്ഡിനേവിയയുടെ പ്രൗഢി കാണണമെങ്കിൽ  ആ കപ്പലിലേക്ക് നോക്കിയാൽ മതിയാകും .ആഡംബരം കിനിഞ്ഞൊഴുകുന്ന  ഭയാനകമായ കപ്പലുകൾ .

അതിഭയാനകമായ കപ്പൽ … അതിന്റെ പിൻഭാഗം മലർക്കെ തുറന്നുവച്ചിരിക്കുന്നു .ഞാൻ പിന്നെയും ആ കപ്പലിന്റെ അരികിലേക്ക് ചെന്നു .ഒരു റെയിൽപാത  അവസാനിക്കുന്നത് കപ്പലിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് .

ഞാൻ കപ്പലിന്റെ ഉൾഭാഗത്തേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു .ഒരു വലിയ ട്രെയിൻ ഉൾഭാഗത്ത് നിർത്തിയിട്ടിരിക്കുന്നു .രണ്ടാമത്തെ ട്രെയിനിന്റെ വരവും പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട്  നിൽക്കുകയാണ് കപ്പൽ .

ഞാൻ നൈബോർഗ് റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന് ട്രെയിൻ കയറി .ട്രെയിൻ നേരെ ഓടിവന്ന്  കപ്പലിന്റെ അകത്തേക്ക് കയറി .

മാറ്റ് യാത്രക്കാർ എല്ലാവരും ട്രെയിനിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി കപ്പലിന്റെ സൈഡിൽ കൂടി  ഡക്കിലേക്ക് കയറുന്നു .ഞാനും അവരുടെ കൂടെ ഡക്കിൽ എത്തിച്ചേർന്നു .ഡക്കിലെ കോഫിറ്റിരിയായിൽ നല്ല തിരക്ക് .

ഒരു ബിയർ വാങ്ങിയശേഷം ഡാക്കിലെ റെയിലിൽ നിലയുറപ്പിച്ചു .ചുറ്റിനും കണ്ണിന് കുളിർമ  പകരുന്ന കാഴ്ച്ചകൾ .ആകാശം ചെറുതായി മൂടിക്കിടക്കുന്നു .പലതരം പക്ഷികൾ കപ്പലിന് ചുറ്റിനും പറന്നുനടക്കുന്നത് വളരെ കൗതുകകരമായി  അനുഭവപ്പെട്ടു . ഞാൻ ആ നീലിമയാർന്ന കടലിലേക്ക് തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട്  അങ്ങിനെ നിന്നു .അങ്ങ് ദൂരെ അവ്യക്തമായ വലിയ നീല മലനിരകൾ കാണാമായിരുന്നു .കപ്പൽ സീലൻഡിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി  നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു .ചുറ്റിനും അങ്ങിങ്ങായി കൊട്ടാരംകണക്കെ തല ഉയർത്തിനിൽക്കുന്ന ക്രൂയിസ് കപ്പലുകൾ .

നോർവേ, സ്വീഡൻ ,ഫിൻലൻഡ്‌ ,അതായിരിക്കണം അവരുടെ സഞ്ചാരപഥം .അങ്ങ് സീലാൻഡ് ദ്വീപ് അടുത്തടുത്ത് വരുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .

അര മണിക്കൂർ യാത്ര… കപ്പൽ സീലൻഡിൽ എത്തിച്ചേർന്നു .കപ്പലിന്റെ മുൻഭാഗം  തുറക്കപ്പെട്ടു .എന്നെയും വഹിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ട്രെയിൻ കപ്പലിന് വെളിയിലെത്തി .

കോർസാർ … സീലൻഡിലെ ആദ്യത്തെ സിറ്റി .ഞാൻ കോർസറിൽ നിന്ന് യാത്രതുടർന്നു .ഭക്ഷണം … സൂപ്പർ മാർക്കറ്റിൽ നിന്ന് വാങ്ങുന്ന ബ്രെഡ് ,ബട്ടർ ,ജാം ,സോസേജ് … കൂടാതെ ഒരുനേരം ഫ്രൈഡ് ചിക്കൻ ,അത് യാത്രക്കിടയിൽ എവിടെയെങ്കിലും സൗകര്യമുള്ള സ്ഥലത്ത് വച്ച് “ചുട്ട് ‘ ഭക്ഷിക്കും .

കോർസാറിൽ നിന്ന് എത്തിച്ചേർന്നത് ഡെന്മാർക്കിലെ പുരാതന സിറ്റി ആയ റോസ്സ്‌കിൽഡയിൽ.ഈ റീജിയണിലെ പ്രധാന സാമ്പത്തിക കേന്ദ്രം .  1849ൽ പണികഴിപ്പിച്ച റോസ്‌കിൽഡെ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ .കോപ്പൻ ഹേഗൻ കഴിഞ്ഞാൽ വളരെ പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്ന ഇടം .

റോസ്‌കിൽഡെ തെരുവിൽ കൂടി ഞാൻ അങ്ങിനെ നീങ്ങി .പ്രധാന നടപ്പാത സിറ്റിയുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത് തന്നെ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു .

റോസ്‌കിൽഡെ …ഡെന്മാർക്കിലെത്തുന്ന സഞ്ചാരികളുടെ പ്രധാന സ്ഥലങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് .റോസ്‌കിൽഡെ കത്തീഡ്രൽ തന്നെ ഒരു പ്രധാന ടുറിസ്റ്റ് ആകർഷകമാണ് .ഹെറാൾഡ് ഫസ്റ്റ് ഓഫ് ഡെൻമാർക്ക് ആയിരുന്നു ഈ കത്തിഡ്രൽ പണികഴിപ്പിച്ചത് .ഈ പള്ളിക്കകത്ത് തന്നെയാണ് അദ്ദേഹത്തെ അടക്കം ചെയ്‌തതും .കൂടാതെ ഡെന്മാർക്കിലെ കൾച്ചറൽ സെന്റർ . കൂടാതെ എഡ്യൂക്കേഷണൽ സെന്ററായും റോസ്‌കിൽഡയെ പരിഗണിക്കാം .ഇവിടുത്തെ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി  വളരെയധികം വിദേശ വിദ്യാർത്ഥികളെ ആകർഷിക്കുന്നു .

കൂടാതെ വൈക്കിംഗ് ഷിപ്പ് മ്യൂസിയം  മറ്റൊരു ആകർഷണ കേന്ദ്രമാണ് .വൈക്കിംഗ് കാലഘട്ടത്തിലെ  പലവിധ കപ്പലുകൾ ഇവിടെ കാണുവാൻ കഴിയും .

റോസ്‌കിൽഡെ ഫെസ്റ്റിവെൽ … യൂറോപ്പിലെ ഏറ്റവും വലിയ മ്യൂസിക്ക് ഫെസ്റ്റിവെൽ  ആണ് .

എല്ലാ തരത്തിലുള്ള സംഗീതങ്ങളും ഈ ഫെസ്റ്റിവെല്ലിൽ അരങ്ങേറുന്നു . ഈ ഫെസ്റ്റിവെലിന്റെ  വേറൊരു പ്രത്യേകത ,അതിന്റെ ലാഭം മുഴുവൻ അനാഥാലയങ്ങൾക്ക്  സംഭാവനയായി നൽകപ്പെടുന്നു എന്നുള്ളതാണ് .

ഞാൻ യാത്ര തുടര്ന്നു .ഡെന്മാർക്കിന്റെ തലസ്ഥാനമായ കോപ്പൻ ഹേഗനിലേക്ക് …

“എന്തോ … സ്കാന്ഡിനേവിയൻ രാജ്യങ്ങൾ അത്രക്ക് പിടിക്കുന്നുന്നില്ല. മനസ്സ് നെതര്ലന്ഡ്സിലേക്ക് തന്നെ പാഞ്ഞുചെല്ലുന്നത് പോലെ തോന്നി .

അവിടുത്തെ ആ അന്തരീക്ഷം ഇവിടെ എങ്ങും ലഭിക്കുന്നില്ല എന്ന തോന്നൽ … ഇനി മുമ്പോട്ട് പോകണോ എന്ന ചിന്ത എന്നെ അലട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു .

2:00. p.m.ഞാൻ കോപ്പൻഹേഗനിൽ എത്തിച്ചേർന്നു.

നോർത്തേൺ യൂറോപ്പിലെ ഏറ്റവും ജനസാദ്രതയുള്ള നഗരം .ഡെന്മാർക്കിലെ സാമ്പത്തിക സാംസ്‌കാരിക കേന്ദ്രം .രാജ്യന്തര സഞ്ചാരികളെ ഏറെ ആകർഷിക്കുന്ന നഗരം .

ഞാൻ കോപ്പൻ ഹേഗനിലൂടെ ഒരു നഗരപ്രദക്ഷിണം നടത്തി .നഗരത്തിന്റെ ഹൃദയഭാഗത്ത് തന്നെ ഒരു ഇന്ത്യൻ റെസ്റ്റോറന്റ് ശ്രദ്ധിച്ചു .വേണമെങ്കിൽ അവരെ ചെന്ന് പരിചയപ്പെടാം .റെസ്പോൺസ് എന്തായിരിക്കും എന്ന് അറിയില്ല .ഇന്നേവരെയുള്ള അനുഭവംവച്ച് നോക്കുമ്പോൾ എല്ലാവരുടെയും ചിന്ത “അവർക്കൊരു ബാധ്യതയാകുമോ ” എന്നതായിരുന്നു .

മനസ്സ് പെട്ടെന്ന് വിലക്കി . “വേണ്ട .”

ഞാൻ അടുത്തുകണ്ട ഒരു പബ്ബിലേക്ക് കയറി .ഒരു ബിയർ നുകർന്നുകൊണ്ട് അവിടെ ഇരുന്നു .

“ഇവിടെ എവിടെയാണ് മിതമായ നിരക്കിൽ താമസസൗകര്യം ലഭിക്കുന്നത്?” ഞാൻ പബ്ബിലെ യുവതിയോട് തിരക്കി .

അവർ ഇനിക്ക് ഒരു വിലാസം എഴുതിത്തന്നു .

ഞാൻ വിലാസം തിരക്കി പുറപ്പെട്ടു . എത്തിച്ചേർന്നത് ഒരു വലിയ റെസ്റ്റിംഗ് പ്ലസിൽ .

വലിയ ഒരു ടെൻറ്റ്… അതിനുള്ളിൽ അനേകം ടുറിസ്റ്റുകൾക്ക് തങ്ങുവാനുള്ള സൗകര്യം . ബെഡിന് രാത്രിക്ക് അഞ്ചു ക്രോണൻ .ഞാൻ സമയം നോക്കി .ഏതാണ്ട് വൈകീട്ട് ആറു മണി ആകുവാൻ പോകുന്നു .

അഞ്ചു ക്രോൺ കൊടുത്തു ടിക്കറ്റ് വാങ്ങി . അകത്തേക്ക് കടക്കുവാൻ നേരം ഒരാൾ ഒരു പാക്കറ്റ് തന്നു .

ഞാൻ തെല്ല് അത്ഭുതത്തോടെ പാക്കറ്റിലേക്ക് നോക്കി .

രണ്ടു കോണ്ടം അടങ്ങുന്ന പാക്കറ്റ് .

ഞാൻ അതിനെകുറിച്ച് അന്വേഷിച്ചു .

രാത്രി ഇവിടെ താങ്ങുവാൻ വരുന്നവർക്ക് കോണ്ടം നിർബന്ധമായും കൊടുത്തിരിക്കും.ഒരു മുൻകരുതൽ എന്ന നിലക്ക് .കാരണം ആണും പെണ്ണും ഇടകലർന്നു  ഇവിടെ കിടന്നുറങ്ങുന്നു .

അടുത്ത ദിവസം …

ഞാൻ കോപ്പൻഹേഗൻ സിറ്റിയിൽ കറങ്ങിനടന്നു .റോട്ടറി ക്ലബ്ബിനെ കാണുവാൻ ഒരു മൂഡും തോന്നുന്നില്ല .മനസ്സിൽ ഇനി മുമ്പോട്ട് യാത്ര ചെയണോ വേണ്ടയോ എന്ന ചിന്ത എന്നെ അലട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു .

പല കാഴ്ചകൾ കണ്ടുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ നടന്നു .തികച്ചും പ്രകൃതിയോട് ഇണങ്ങിച്ചേർന്ന നഗരം .ഹാവൻ എന്ന വാക്കിന്റെ അർഥം ഹാർബർ .കോപ്പൻഹേഗൻ എന്നത് മർച്ചന്റ് ഹാർബർ എന്ന അര്ഥത്തിലാണെന്ന് അറിയുവാൻ കഴിഞ്ഞു .നോർത്ത് സിയുടെയും ബാൾട്ടിക്ക് സീയുടെയും ഇടയിൽ കിടക്കുന്ന കോപ്പൻഹേഗൻ വളരെ മനോഹാരിത നിറഞ്ഞ നഗരമായിരുന്നു.

ഇവിടുത്തെ പ്രധാന കാഴ്ച്ചകളായ മാർബിൾ ചർച്ച് ,ജെഫ്‌ളോൺ ഫൗണ്ടൻ ,കൂടാതെ റോസൻബർഗ് കേസിൽ ,അതിനോട് അനുബന്ധിച്ചു കിടക്കുന്ന കിങ്‌സ് ഗാർഡൻ ,സെൽച്ചർ ഗാർഡൻ ,മുപ്പത്തിരണ്ട് ഹെക്ടറിൽ പരന്നുകിടക്കുന്ന ഫെഡറിക്ക് ബർഗ് ഗാർഡൻ , എന്നിങ്ങനെ നീളുന്നു കാഴ്ച്ചകൾ.

വൈകീട്ട് വീണ്ടും തലേന്ന് രാത്രി കിടന്ന സ്ഥലത്തെത്തി .ഒരു രാത്രിക്ക് അഞ്ചു ക്രോൺ കൊടുത്തു .കിടക്കാൻ ഒരു ബെഡ് ലഭിച്ചു .

കോപ്പൻഹേഗനിലെ പ്രധാന കാഴ്ച്ചകൾ പിന്നെയും കിടക്കുന്നു .

National Museum, Ny Carlsberg Glyptotek, Louisiana [ Museum of Modern art] അങ്ങിനെ നീളുന്നു. അതുകൂടാതെ Tivoli Gardens ഉം വളരെ ആകർഷകമായ കാഴ്ചകളിൽ ഒന്നായിരുന്നു .

അടുത്ത ദിവസം ഞാൻ നഗരത്തിലൂടെ കറങ്ങിനടന്നു …

അന്ന് സിറ്റിയിൽ പതിവിൽ കവിഞ്ഞ തിരക്കനുഭവപ്പെട്ടു .അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ തിരക്കിൻറെ കാരണം മനസിലായി .

പോപ്പ് സിങ്ങർ ..  Wintney Huston സിറ്റിയിൽ സന്ദർശനത്തിന് എത്തുന്നു.

എനിക്കും ആ സംഗീതപരിപാടി കാണണമെന്ന് ആഗ്രഹം ഉയര്ന്നു .മൂന്ന് മണിയോടെ ഞാനും സംഗീത പരിപാടി നടക്കുന്ന സ്റ്റേഡിയത്തിന്റെ പരിസരത്തെത്തി.വളരെയധികം ജനങ്ങൾ ടിക്കറ്റിനായി പരിശ്രമിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു .

ടിക്കറ്റ് എല്ലാം വിറ്റ് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു .

കരിച്ചന്തയിൽ ഉയർന്ന നിരക്കിൽ ടിക്കറ്റ് വിൽക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു .പക്ഷെ … ആ നിരക്കിൽ ടിക്കറ്റ് വാങ്ങിക്കുവാൻ എനിക്ക് താത്പര്യമില്ലായിരുന്നു .

Wintney Huston ന്റെ സംഗീത നിശ സ്റ്റേഡിയത്തിന്റെ പുറത്തിരുന്നു കേട്ടശേഷം ഞാൻ തിരികെ പൊന്നു.

അന്ന് രാത്രിയും അഞ്ചു ക്രോൺ കൊടുത്ത് കിടന്നുറങ്ങി .അന്നും ലഭിച്ചു രണ്ട് കോണ്ടം .

സ്കാന്ഡിനേവിയൻ രാജ്യങ്ങൾ എന്നാൽ ഡെൻമാർക്ക് ,സ്വീഡൻ ,നോർവേ ,ഫിൻലൻഡ്‌ ,ഐസ് ലാൻഡ് ,എന്നിവ ചേർന്നതാണ് .

ഡെൻമാർക്കിൽ ഡിസംബർ മുതൽ ഏപ്രിൽ വരെ അതിശൈത്യം … പൊതുവെ ചിലവ് കൂടിയ രാജ്യം … ആൽക്കഹോളിന് വില കൂടുതൽ .സ്വീഡനിലോ ,നോർവെയിലോ ആണെങ്കിൽ വില പിന്നെയും ഉയരും .

മോൾമോ… ഡെൻമാർക്കിൽ നിന്നും കടൽ കടന്ന് സ്വീഡനിൽ എത്തിയാൽ ആദ്യത്തെ സിറ്റി .മോൾമോയിൽ നിന്ന് കോപ്പൻഹേഗനിലേക്ക് എപ്പോഴും  കപ്പൽ സർവീസ് ഉണ്ട് . മോൾമോയിൽ നിന്നുള്ള കപ്പൽ നിറയെ സ്വീഡിഷ് ആളുകൾ ആയിരിക്കും .അവർ കോപ്പൻഹേഗനിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ മിക്കവരും  തികച്ചും നോർമലായിരിക്കും . വൈകീട്ട് കപ്പൽ തിരികെ  മോൾമോയിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ എല്ലാവരും  “ഫുൾ ടൈറ്റ്‌ .” കൂടാതെ പോക്കറ്റ് നിറയെ  കുത്തിത്തിരുകിയ മദ്യകുപ്പികളും . ഞാൻ കോഴിക്കോടിന്റെ സമീപത്ത് കിടക്കുന്ന  യൂണിയൻ ടെറിറ്റോറി ആയ മാഹിയെ കുറിച്ച് ഒരുനിമിഷം ഓർത്തുപോയി .

നോർഡിക്ക് രാജ്യങ്ങളിലെ ജനങ്ങളെക്കുറിച്ച് പൊതുവെ പറയുന്നത് , അവർ ഡിപ്രെസ്സ്ഡ് ആയിരിക്കും എന്നാണ് .അതിന് കാരണം… ഒന്നാമത് അതിശൈത്യം, രണ്ടാമത് കൃത്യത ഇല്ലാത്ത ദിനങ്ങൾ . ചിലപ്പോൾ ആഴ്ച്ചകളോളം സൂര്യപ്രകാശം തന്നെ ഉണ്ടാവില്ല .

സ്വീഡൻ ,നോർവേ … ഇവയുടെ വടക്ക് “മിഡ്‌നൈറ്റ് സൺ ” (അർദ്ധരാത്രിയിൽ സൂര്യൻ ) ആസ്വദിക്കാൻ കഴിയും .

 “അർദ്ധരാത്രിയിൽ സൂര്യനെ കാണുക !!” അത് നമുക്ക് സങ്കല്പിക്കുവാൻ പോലും കഴിയാത്ത കാര്യം .

“വേണ്ട… ഇനി മുൻപോട്ട് പോകേണ്ട. എനിക്ക് നെതെർലാൻഡ്‌സിലേക്ക് തന്നെ തിരികെ പോകണം .മുമ്പോട്ട് പോയാൽ തിരികെ വരുവാൻ വിസ ലഭിച്ചില്ലെങ്കിലോ !!”

ഡെൻമാർക്കിൽ നിൽക്കുവാൻ തീരെ താല്പര്യം തോന്നുന്നില്ല .മനസ്സ് നെതെർലാൻഡ്‌സിലേക്ക് തന്നെ ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു .

“നെതെർലാൻഡ്‌സിലേക്ക് തിരികെ പോകണം.”

തിരികെ ജർമനിയിലേക്ക് പോകണമെങ്കിൽ വിസ വേണം .

ഞാൻ കോപ്പൻഹേഗനിലെ ജർമൻ എംബസിയെ സമീപിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.

അടുത്ത പ്രഭാതം…

ഞാൻ ജർമൻ എംബസ്സിയിൽ എത്തിച്ചേർന്നു .വിസക്ക് അപേക്ഷിച്ചു .

“ഭാഗ്യം. ഒരു ചോദ്യങ്ങളും കൂടാതെ തന്നെ എനിക്ക് ജർമൻ വിസ ലഭിച്ചു .

“മനസ്സിൽ ഒരു കച്ചിത്തുരുമ്പ് കിട്ടിയതിന്റെ സന്തോഷം.”

ഞാൻ ജർമനിയിലേക്ക് മാരത്തോൺ സൈക്കിൾ യാത്ര ആരംഭിച്ചു .ഡെന്മാർക്കിലെ പിന്നിട്ട വഴികളിൽ കൂടിയുള്ള യാത്ര .വഴിമധ്യേ ആരെയും കാണുവാൻ ശ്രമിച്ചില്ല .

“ഓഡൻസ്… എത്തുന്നത് വരെ.”

ഒഡെൻസിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഹെമിങ് കുടുംബത്തെ ഒന്നുകൂടി കാണണമെന്ന് ആഗ്രഹം .നേരെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വസതിയിലേക്ക് സൈക്കിളിൽ നീങ്ങി .

മിസ്റ്റർ ഹെമിങ് വീട്ടിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല .രണ്ടു പെൺമക്കൾ മാത്രം .ഞാൻ അവരോട് സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .കുറച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ മിസ്റ്റർ ഹെമിങ്ങും ഭാര്യയും എത്തിച്ചേർന്നു .

അന്ന് അവരുടെ കൂടെ താമസിച്ചു .

“ഇനി എന്താണ് പരിപാടി?” മിസ്സിസ് ഹെമിങ് അന്വേഷിച്ചു .

“എനിക്ക് നെതെർലാൻഡ്‌സിലേക്ക് തിരികെ പോകണം.” ഞാൻ പറഞ്ഞു .

അടുത്ത ദിവസം യാത്ര തുടർന്നു .ഡെന്മാർക്കിന്റെ പ്രകൃതിഭംഗി ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് … കൂടാതെ മനസ്സിൽ ജർമൻ വിസ ലഭിച്ചതിന്റെ സന്തോഷവും .

Kolding എന്ന സ്ഥലം. ഒരു ഐസ്ക്രീം പാർലർ എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽപെട്ടു .

ഒരു ഐസ്ക്രീം കഴിക്കാം . ഞാൻ അവിടേക്ക് കയറി .

സെൽസിൽ രണ്ടു പെൺകുട്ടികൾ …

ഞങ്ങൾ പരിചയപ്പെട്ടു .അവരുടെ പേര് Majken… Lizeth. ഞാൻ ഐസ്ക്രീം നുണഞ്ഞുകൊണ്ട് ഓരോ വർത്തമാനങ്ങൾ പറഞ്ഞു അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .

Majken പറഞ്ഞു.”നിങ്ങളുടെ കളർ എനിക്ക് വളരെ ഇഷ്ടമാണ്. ഈ കളർ എനിക്ക് കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ !!”

“ശരിക്കും !!” ഞാൻ അവളെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി .

“അതെ.” അവൾ എന്നെതന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

“പക്ഷേ… എനിക്കിഷ്‌ടം നിങ്ങളുടെ കളറാണ്.” ഞാൻ അവളെതന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അവൾക്ക്  എന്റെ കമന്റ് വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു . അവൾ എന്റെ അടുക്കൽവന്നു എന്റെ കൈകൾ തടവിനോക്കുവാൻ  തുടങ്ങി .

“ഒരു ഡാനിഷ് പെൺകുട്ടിയുടെ സ്പര്ശനം …” ഒരു നല്ല അനുഭവമായിരുന്നു.

പുറപ്പെടാൻ നേരം അവർ രണ്ടുപേരും കൂടി കോൾഡിങ് ലെ കാർഡ് എനിക്ക് സുവനീർ ആയി നൽകി .

അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞു ഞാൻ സൈക്കിളിൽ നീങ്ങി .

ഒരു റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു .ജർമൻ ബോർഡർ അടുക്കാറായിരിക്കുന്നു .

“എന്തിനാണ് ഇനി പിന്നിട്ട വഴികളിലൂടെ സൈക്കിളിൽ സഞ്ചരിക്കുന്നത്!! ഇത് വെറും  പാഴ്വേല . ട്രെയ്‌നിൽ പോകാം .” എന്റെ ചിന്ത ആ വഴിക്ക് നീങ്ങി .

ഞാൻ നേരെ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് നീങ്ങി .

“ഇപ്പോൾ ജർമനിയിലേക്ക് ഏതാണ് ട്രെയിൻ?”ഞാൻ കൗണ്ടറിൽ ഇരിക്കുന്ന വ്യക്തിയോട് അന്വേഷിച്ചു.

“ഇപ്പോൾ Kolnട്രെയിൻ വരുന്നുണ്ട്.” അയാൾ പറഞ്ഞു .

Koln ലേക്ക് ടിക്കറ്റ് എടുത്ത് സൈക്കിളുമായി Koln ട്രെയിൻ വരുന്നതും കാത്തുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു.

ഞാൻ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു .ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തന്നെ വളരെ പഴക്കംചെന്ന  സ്റ്റേഷനാണെന്ന് തോന്നി . മുഴുവനായും കരിങ്കല്ലിൽ തീർത്തത് .റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്കുള്ള പ്രവേശന കവാടം തന്നെ വലിയ കരിങ്കൽ പാളികളാൽ  തീർത്തവ . കാണുവാൻതന്നെ നല്ല എടുപ്പ് തോന്നി .

അരമണിക്കൂർ കൊണ്ട് Koln ട്രെയിൻ എത്തിച്ചേർന്നു .സൈക്കിൾ ലഗ്ഗേജ് ബോഗിയിൽ കയറ്റിയ ശേഷം ഒരു കമ്പാർട്ട്മെന്റിൽ കയറിയിരുന്നു .

സമയം ഉച്ചക്ക് ഒരുമണി .

 ഒരു  ചെറിയ ക്യാബിൻ .അതിലായിരുന്നു എനിക്ക് ഇടം ലഭിച്ചത് .അതിനുള്ളിൽ രണ്ടുനിര  സീറ്റ് മാത്രം .

ഞാൻ അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .സീറ്റിന്റെ എതിർവശത്ത് രണ്ടു  പെൺകുട്ടികൾ. എന്റെ സൈഡിൽ ഒരു  മധ്യവയസ്‌കയും .ക്യാബിനിൽ ഞങ്ങൾ നാലുപേർ മാത്രം .

ട്രെയിൻ സ്റ്റേഷൻ വിട്ട് നീങ്ങിത്തുടങ്ങി …

മധ്യവയസ്‌ക… അവർ തന്നത്താൻ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.ജർമൻ ഭാക്ഷയിലാണ്  അവരുടെ സംസാരം .രണ്ടു പെൺകുട്ടികളും ആ മധ്യവയസ്കയുടെ ചേഷ്ടകൾ  ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് രസിച്ചിരിക്കുന്നു .

കുറച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ മധ്യവയസ്‌ക അവരുടെ വലിയ ബിഗ് എടുത്ത് തുറന്നു . “അതിൽ നിറയെ പാവകൾ “

അവർ എന്തൊക്കയോ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഓരോ പാവയെ എടുത്ത് ഒമാനിക്കുവാൻ തുടങ്ങി .

ഞങ്ങൾ എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധ അവരിലായി .പെൺകുട്ടികൾ അവരെ നോക്കി ഓരോന്ന് പറയുകയും ,ചിരിക്കുകയും ചെയാൻ തുടങ്ങി .

ഞാനും അവരുടെകൂടെ പങ്കുചേർന്നു .

മധ്യവയസ്‌ക പിന്നെയും ഓരോ പാവയെ എടുത്ത് ഒമാനിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .ആരുകണ്ടാലും  ചിരിച്ചുപോകുന്ന രീതിയിലായിരുന്നു അവരുടെ പെരുമാറ്റം .

ഞാൻ പെൺകുട്ടികളുമായി പരിചയപ്പെട്ടു .

ഒരാൾ Siri… കൂട്ടുകാരി Solvi…

രണ്ടുപേരും നോർവേയിൽ നിന്ന് വരുന്നു .അവർ ഫ്രാൻസിൽ വെക്കേഷൻ ആഘോഷിക്കാൻ പോകുന്നു .രണ്ടുപേരും കോളേജ് വിദ്യാർഥികൾ .ഒസ്ലോയുടെ സമീപമാണ് താമസം .

ഞങ്ങൾ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .അതിനിടയിൽ സ്‌നാക്‌സ് വിൽപ്പനക്കാരൻ ക്യാബിനിലേക്ക് കയറിവന്നു. കാണാൻ ഒരു ഏഷ്യൻ വംശജൻ എന്ന് തോന്നി .

ആ യുവാവും മധ്യവയസ്കയുടെ ചേഷ്ടകളിൽ ഞങ്ങളുടെ കൂടെ പങ്കുചേർന്നു .അതിനിടയിൽ സ്‌നാക്‌സ്  വിൽപ്പനക്കാരൻ സിറിയുടെയും ,സോൾവിയുടെയും അടുക്കൽ എന്തെങ്കിലും വാങ്ങുവാൻ നിർബന്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .

അവർ തമാശരീതിയിൽ തന്നെ നിരസിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു ഒരു ഫ്രൂട്ട്സ് എടുത്ത് കാണിച്ച് അത് വാങ്ങിക്കുവാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു .

ഒരു സെക്സ് അപ്പീൽ രൂപത്തിലായിരുന്നു അയാളുടെ ഫ്രൂട്ട്സ് പ്രദര്ശനം .

പെൺകുട്ടികൾ അയാളുടെ ഫലിതത്തിൽ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിരസിച്ചു

കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു വില്പന നടക്കില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോൾ അയാൾ അടുത്ത ക്യാബിനിലേക്ക്  പോയി .

പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഞങ്ങൾ വളരെ ഫ്രണ്ട്‌ലി ആയി .ഓരോ കാര്യങ്ങൾ സംസാരിക്കുവാനും ,തമാശ പറയുവാനും തുടങ്ങി . ആ മധ്യവയസ്‌ക ആയിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ഇടയിലെ പ്രധാന വിഷയം .

“Siri… ആണുങ്ങളുടേത് പോലെ ചെറുതായി മുടി മുറിച്ചിരിക്കുന്നു. അവൾക്കാണെങ്കിൽ എന്നോട് സംസാരിക്കാൻ വളരെ താല്പര്യം .

Solvi… അത്യാവശ്യം തടിച്ച പെൺകുട്ടി. ഇടക്ക് ഞങ്ങളുടെ സംസാരത്തിൽ പങ്കുകൊള്ളും .

രണ്ടുപേരും ജീൻസും ടോപുമാണ് വേഷം .

ഇടക്ക് Siri… ഓരോ തമാശകൾ പറയുമ്പോൾ ഞാൻ അവളുടെ തലയിൽ തലോടും .ആ തലോടൽ അവൾക്ക് വളരെ ഇഷ്ടമായതുപോലെ തോന്നി .

ഞങ്ങൾ വളരെ ഫ്രണ്ട്‌ലി ആയി . അഡ്രസ് കൈമാറി .

ട്രെയിൻ Koln ൽ എത്തിച്ചേർന്നത് അറിഞ്ഞതേ ഇല്ല .ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരും ട്രെയിനിൽ നിന്ന്  പുറത്തേക്കിറങ്ങി Koln നിൽ നിന്ന് വേറൊരു ട്രെയിനിലാണ്  അവക്ക് ഫ്രാൻസിലേക്ക് പോകേണ്ടത് .

എനിക്കാണെങ്കിൽ Koln ൽ നിന്ന് Frankfurt ലേക്ക് പോകണം .

ഫ്രാങ്ക്ഫുർട്ടിലെ ഡച്ച് കോൺസുലേറ്റ് .. ഇതിനുമുൻപ് ഡച്ച് വിസ പുതുക്കിയ സ്ഥലം . അവിടുത്തെ ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥനെ അന്ന് ഞാൻ പരിചയപ്പെടുകയും ചെയ്‌തിരുന്നു .

ഫ്രാങ്ക്ഫുർട്ടിൽ ചെന്നാൽ എന്തായാലും ഡച്ച് വിസ ലഭിക്കും .ജര്മനിയിൽ നിൽക്കാൻ തോന്നുന്നില്ല .നെതെർലാൻഡ്സിൽ നിൽക്കണം എന്ന ഒരേ ഒരു ചിന്ത മാത്രം .

ഞാൻ നേരെ ലഗ്ഗേജ് ബോഗിയിലേക്ക് ചെന്നു,സൈക്കിൾ എടുത്തു .അതുവരെ അവർ രണ്ടുപേരും എന്നെ കാത്തുനിന്നു .ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരും Koln സ്‌റ്റേഷന്റെ  അകത്തുകൂടെ അങ്ങിനെ നടന്നു .സംസാരത്തിനിടയിൽ പല കാഴ്ച്ചകളും കണ്ടുകൊണ്ട് .

ഞങ്ങൾ ട്രെയ്‌നിനെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ചു .ഫ്രാങ്ക്ഫുർട്ടിലേക്കുള്ള ട്രെയിനാണ് ആദ്യം വരുന്നത് .

ഞങ്ങൾ ഒരു റെസ്റ്റോറന്റിൽ കയറി ,കോഫിയും സ്‌നാക്‌സും ഓർഡർ ചെയ്‌തു .അരമണിക്കൂറോളം അവിടെ ചിലവഴിച്ചു .

ഫ്രാങ്ക്ഫുർട്ട് ട്രെയിനിന്റെ അനൗസ്മെന്റ് എന്റെ കാതിൽ മുഴങ്ങി . ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരും  റെസ്റ്റോറന്റിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി .

അവരുടെ അടുക്കൽ നല്ലൊരു വെക്കേഷൻ ഉണ്ടാവട്ടെ എന്ന് ആശംസിച്ചുകൊണ്ട്  ഞാൻ വേഗത്തിൽ നടന്നു .

ഞാൻ ചിന്തിക്കുകയായിരുന്നു …

“ഞാൻ ഏതാണ്ട് യൂറോപ്യൻ സ്റ്റാൻഡേർഡിലേക്ക് എത്തിയിരിക്കുന്നു.”

ഫ്രാങ്ക്ഫർട്ടിൽ എത്തുമ്പോൾ നേരം ഇരുട്ടിയിരുന്നു .നേരെ യൂത്ത് ഹോസ്റ്റലിൽ ചെന്നു .അവിടെ കിടന്നു .

രാത്രി കിടക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ നിറയെ ഒരുതരം ആശങ്ക വലയം ചെയ്‌തിരുന്നു .”മനസ്സിൽ ഒരേഒരു പ്രാർത്ഥന മാത്രം .”

“ഡച്ച് വിസ ലഭിക്കണമേ എന്ന്.

പിറ്റേന്ന് പ്രഭാതം .

ഞാൻ ഡച്ച് കോൺസുലേറ്റിലേക്ക് ചെന്നു .ഞാൻ പരിചയപ്പെട്ടിരുന്ന വ്യക്തി അവിടെ ഉണ്ടാകണമേ എന്ന് മനസ്സിൽ പ്രാർത്ഥിച്ചു .

ഫോറം പൂരിപ്പിച്ച് പാസ്പോര്ട്ട് സഹിതം സബ്‌മിറ്റ് ചെയ്‌തു .

എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പിന്റെ വേഗത കൂടി , അന്ന് പരിചയപ്പെട്ട വ്യക്തി കൗണ്ടറിൽ കാണുവാനില്ല .

കൗണ്ടറിൽ ഇരുന്ന യുവതി പാസ്പോര്ട്ട് പരിശോധിച്ചശേഷം അതുമായി അകത്തേക്ക് പോയി .

ഒരുമാസത്തെ വിസക്കായിരുന്നു അപേക്ഷിച്ചിരുന്നത് .യുവതി ഡച്ച് വിസ പാസ്സ്പോർട്ടിൽ സ്റ്റാമ്പ് ചെയ്‌ത്‌ കൊണ്ടുവന്നു .വിസ ലഭിച്ചപ്പോൾ എന്റെ സന്തോഷം  ക്രമാതീതമായിരുന്നു .

“അങ്ങിനെ … നെതെർലാൻഡ്‌സിലേക്ക് തന്നെ വീണ്ടും ഞാൻ പോകുവാൻ പോകുന്നു.

ആഗ്രഹിച്ച സ്ഥലത്തേക്ക് തന്നെ .

മനസ്സിൽ ഒരുതരം ത്രില്ല് അനുഭവപ്പെട്ടു .ശേഷം എവിടെയും അലഞ്ഞുതിരിയുവാൻ  തോന്നിയില്ല .

നേരെ Koln ലേക്ക് ട്രെയിൻ കയറി .

സമയം 12:30.p.m. Koln എത്തിച്ചേർന്നു. ഞാൻ കമ്പാർട്ട്മെന്റിൽ കയറി അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .

ട്രെയിനിൽ അത്യാവശ്യം തിരക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു . എന്റെ സൈഡിൽ എന്നെ കൂടാതെ  നാലുപേർ . മറുഭാഗത്തും അതുപോലെ തന്നെ .സൈഡിൽ ഇരിക്കുന്ന എനിക്ക് പുറമെയുള്ള കാഴ്ച്ചകൾ വളരെ ഹൃദ്യമായി തോന്നി .പച്ച പരവതാനി വിരിച്ച പുൽമേടുകൾ … പല വര്ണങ്ങളിലായി തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്ന മരക്കൂട്ടങ്ങൾ എല്ലാം വളരെ  നയന മനോഹരങ്ങളായിരുന്നു .കഴിഞ്ഞ ശൈത്യകാലം … ഈ വഴിയിലൂടെ ആയിരുന്നു എന്റെ യാത്രകൾ .

എന്തൊക്കെ അനുഭവങ്ങളായിരുന്നു… എല്ലാം ഒരു ലക്ഷ്യത്തിന് വേണ്ടിയുള്ള പ്രയാണങ്ങളായിരുന്നു .

മനസ്സിൽ എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം അലതല്ലിക്കൊണ്ടിരുന്നു .

ഇനി നെതെർലാൻഡ്‌സിലേക്ക്…

ഞാൻ ഒരുതരം നിർവൃതിയോടെ സീറ്റിന് പിറകിലേക്ക് ചാരിയിരുന്നു.അപ്പോഴും  ട്രെയിൻ Koln ലക്ഷ്യമാക്കി കുതിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു .

ട്രെയിൻ Koln ൽ എത്തിച്ചേർന്നു .ഞാൻ സാവധാനം പുറത്തേക്ക് നടന്നു .

നാളെ നെതെർലാൻഡ്‌സിലേക്ക്…

ഞാൻ Koln നഗരം ചുറ്റിക്കാണാൻ തീരുമാനിച്ചു .

“Koln ജർമനിയിലെ നാലാമത്തെ വലിയ സിറ്റി. ബെർലിൻ ,ബംബര്ഗ് ,മ്യൂണിക്ക് ,കഴിഞ്ഞാൽ അടുത്ത സ്ഥാനം Koln ന് . Rhine നദിയുടെ തീരത്ത് കിടക്കുന്ന Koln ഇടയ്ക്കിടെ Rhine ആക്രമിക്കുന്ന നഗരം. ഇപ്പോൾ  Flood walls നിർമിച്ച് വെള്ളപ്പൊക്കത്തെ ചെറുത്തിരിക്കുന്നു.

Koln കത്തീഡ്രൽ … Koln സിറ്റിയിലെ   കേന്ദ്രബിന്ദു തന്നെ ഈ പള്ളിയാണ് എന്ന് തോന്നി. ഗോത്തിക്ക് ശില്പചാരുത കിനിഞ്ഞൊഴുകുന്നു .”Koln. കത്തീഡ്രൽ… പള്ളിയുടെ മുൻഭാഗം അതിവിശാലമായ അങ്കണം .

വളരെയധികം സഞ്ചാരികൾ ,അവരിൽ ചിലർ സംഗീത ഉപകരണങ്ങൾ വായിച്ചു  പോക്കറ്റ്മണി ഉണ്ടാക്കുന്നു .

ചിലർ കൗതുകമാർന്ന പലതരം ഉത്പന്നങ്ങൾ വിൽപ്പനക്ക് വച്ചിരിക്കുന്നു .

ഞാൻ അതെല്ലാം ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ നിന്നു .

ഒരു സ്ഥലത്ത് യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ഫോട്ടോ … അതും ത്രീ ഡയമെൻഷനിൽ …വില്പനക്ക്  വച്ചിരിക്കുന്നു .

ഞാൻ കൗതുകത്തോടുകൂടി അതെടുത്ത് നോക്കി .

യേശുക്രിസ്തുവിനെ കുരിശിൽ തറച്ചശേഷം മഗ്‌ദലന മറിയം ഒരു തുണികൊണ്ട്  ക്രിസ്തുവിന്റെ മുഖം തുടച്ചു… എന്നും ,യേശുവിന്റെ മുഖത്തിന്റെ രൂപം ആ തുണിയിൽ  പതിഞ്ഞു എന്നും, ആ പതിഞ്ഞ രൂപവും , യേശുവിന്റെ വേറൊരു സുന്ദരമായ  മുഖവും ചേർത്ത് നിർമിച്ചത് .

“ഞാൻ വില അന്വേഷിച്ചു.”

മുപ്പത് ഡോയ്ഷ് മാർക്ക് .

മുപ്പത് മാർക്ക് കൊടുത്ത് ഒന്ന് വാങ്ങിച്ചു .അതിനുശേഷം അതിൻറെ പുറകുവശം  ശ്രദ്ധിച്ചു .

“N.A.S.A. ഡെവലപ്പ് ചെയ്‌തത്‌.” എന്ന് എഴുതിയിരിക്കുന്നു .

ഞാൻ അങ്ങിനെ നടന്നു .അങ്ങ് ദൂരെ Koln യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി കാണാം .യൂറോപ്പിലെ പഴക്കംചെന്ന യൂണിവേഴ്‌സിറ്റികളിൽ ഒന്ന് .

അങ്ങിനെ നടന്നു .മനസ്സിൽ നിറയെ ഉന്മേഷം അലതല്ലിക്കൊണ്ടിരുന്നു .

അതെ… നാളെ നെതെർലാൻഡ്‌സിലേക്ക് .

Advertisement invite

I Want to Built a House

Email: josemichaelcalicut@gmail.com 

WhatsApp: +91 7560 899 479

GOOGLE PAY: +91 921 2025 479

Payoneer : josemichael88245@josemichael

simple sense a dynamic true story— hindi

अध्याय-21

 डेनमार्क, यह मेरी यात्रा का छठा यूरोपीय देश और पहला स्कैंडिनेवियाई देश था।

मैं हर तरफ देखा। सड़क के दोनों ओर सेक्स उत्पाद बेचने वाली कई दुकानें देखी जा सकती थीं।

मैं आगे बढ़ गया… सड़कें… गाड़ियाँ…

मुझे लगा कि कुछ कमी है। नीदरलैंड और जर्मनी की तुलना में मुझे लगा कि डेनमार्क उन देशों के मानकों पर खरा नहीं उतरा।

डेनमार्क… डेयरी उत्पादों की भूमि है। इसमें जटलैंड, फ़ुनेन और ज़ीलैंड के तीन द्वीप भी शामिल हैं।

मैं अबेनरा नामक नगर में आया। यह डेनमार्क का पहला सीमा क्षेत्र था। मौसम अद्भुत था. मैंने अपनी यात्रा जारी रखी. अगला पड़ाव हेडस्लाव नामक शहर था। वहां से मैं कोल्डिंग पहुंचा. डेनमार्क की मुद्रा डेनिश क्रोनर है।

कोल्डिंग से मैं फ्रेडेरिया शहर गया। यह जटलैंड का सीमावर्ती प्रांत है। फ़ैनान अगला प्रांतीय द्वीप था। फ्रेडरिकिया एक बड़ा बंदरगाह शहर है। देश के केंद्र में एक बंदरगाह शहर होने के कारण, फ्रेडरिकिया को एक बार डेनमार्क की राजधानी बनने के लिए कहा गया था। यह डेनमार्क के सभी हिस्सों को जोड़ने वाला एक महत्वपूर्ण स्थान भी है। फ्रेडरिकिया सबसे बड़े शिपयार्ड और डेनिश सेना के मुख्यालय दोनों पर दावा कर सकता है। लेकिन कोपेनहेगन अभी भी डेनमार्क की राजधानी बनी हुई है…

मेरा अगला गंतव्य ओडेंस था, जो फ़ुनेन द्वीप पर डेनमार्क का तीसरा सबसे बड़ा शहर था।

वह एक सुंदर धूप वाला दिन था।

मैं हर तरफ देखा। सभी इमारतों को हल्के रंगों से सजाया गया है। यह प्रकृति के साथ बहुत मेल खाता है। सीगल, उड़ती बत्तखें, विभिन्न सफेद पक्षी… इन सभी ने डेनिश परिदृश्य की चमक को बढ़ा दिया।

ओडेंस शहर की खोज करते समय, शहर के केंद्र में एक सड़क से घिरे एक पार्क ने मेरा ध्यान खींचा। बहुत से लोग सूरज की हल्की गर्माहट का आनंद लेते हुए टहल रहे हैं, युवा पुरुष और महिलाएं गर्मी के चमकीले कपड़ों में ऊर्जा और उत्साह बिखेर रहे हैं।

इसी बीच मेरी मुलाकात किसी से हुई. मुझे श्री हेमिंग से मिलने का सौभाग्य मिला, जिन्होंने मेरी यात्रा के बारे में सुनने में बहुत रुचि ली।

उन्होंने मुझे अपने घर आमंत्रित किया, जहां उनकी पत्नी मारिया और उनकी दो बेटियों लॉरा और सिल्जा ने मेरा गर्मजोशी से स्वागत किया। वे सभी मेरी यात्राओं के बारे में जानने को बहुत उत्सुक थे।

शाम को, हमने मिस्टर हेमिंग के फार्महाउस का दौरा किया और साथ में स्वादिष्ट डेनिश व्यंजनों का आनंद लिया। हमने खूब मौज-मस्ती की और समय जैसे उड़ गया। हम दिल में एक ख़ुशनुमा शाम की यादें लेकर देर रात घर लौटे।

अगली सुबह, मैं रोटारैक्ट क्लब ऑफ ओडेंस के अध्यक्ष श्री एरिक से मिला।

हम जल्दी ही अच्छे दोस्त बन गये। मिस्टर एरिक अपनी प्रेमिका मिस सुसान के साथ रहते थे। उन्होंने मेरे लिए एक शैक्षणिक संस्थान के छात्रावास में रहने की व्यवस्था की। इसे नॉर्डिक लैंडबोस्कोल कहा जाता है। दुनिया भर से छात्र वहाँ रहते थे।

एरिक के पिता, श्री फ्रिट्ज़ टेलचर्ट, उस शैक्षणिक संस्थान के प्रमुख थे। वह रोटरी क्लब ऑफ ओडेंस के सदस्य भी थे।

मैंने नॉर्डिक लैंडबोस्कोल में छात्रावास का अवलोकन किया।

यह एक मिश्रित छात्रावास है. एशिया, अफ़्रीका और यूरोप के छात्र यहाँ के निवासी थे। प्रत्येक ने अपने-अपने देशों से छात्रवृत्ति के साथ वहां अध्ययन किया। यह एक कृषि एवं पशुपालन महाविद्यालय था। वहां पशुपालन पर जोर दिया जाता है और तीन साल के अध्ययन के बाद उन्हें अपने देश में अच्छी तनख्वाह वाली नौकरियां मिल सकती हैं।

 अगले दिन, एरिक और सुज़ैन मुझे घुमाने ले जाने के लिए हॉस्टल आये। हमने शहर में कई जगहें देखीं। पेरिस में एफिल टॉवर के बाद ओडिन टॉवर दुनिया का दूसरा सबसे ऊंचा टॉवर है। हालाँकि इसे 1935 में बनाया गया था, लेकिन 1944 में नाजियों ने इस टावर को नष्ट कर दिया था। ओडिन के टॉवर का पुनर्निर्माण नहीं किया गया है। सेंट कनॉट कैथेड्रल गॉथिक वास्तुकला का एक बेहतरीन उदाहरण है। वहाँ देखने लायक कई जगहें थीं, जिनमें फैनेन गांव और डेनिश रेलवे संग्रहालय भी शामिल थे।

आख़िरकार, हमने एक पब में आराम करने का फ़ैसला किया। हमने ड्रिंक का आनंद लिया और थोड़ी बातचीत की। मेरा ध्यान पब में भीड़ पर था.

मैंने देखा कि एक लड़की कोने में मुझे घूर रही थी। मैं भी उसकी तरफ देखने लगा.

वह जवान और खूबसूरत थी. उसके मुलायम सुनहरे बाल उसके कंधों पर लापरवाही से लहरा रहे थे। उसने गर्मियों की बहुत ही नाजुक पोशाक पहनी हुई थी। मुझे लगा कि उसका लुक अद्भुत था.

मैंने उसे ध्यान से देखा. उसकी चमकीली नीली आँखें मुझे घूर रही थीं। उसकी अवर्णनीय मुस्कान मेरे पूरे शरीर को सहला रही थी।

हमारी बातचीत चलती रही. सुज़ैन ने मुझे लड़की को घूरने के कारण पकड़ लिया।

“हाय माइकल, तुम उसके बारे में क्या सोचते हो?” सुज़ैन ने मेरी ओर देखा और मुस्कुराते हुए पूछा।

“वह बहुत सुंदर है,” आत्मविश्वास में वृद्धि महसूस करते हुए मैंने उत्तर दिया।

मुझे लगा कि मेरा आत्मविश्वास बढ़ गया है क्योंकि उनमें से कई लोगों ने मुझ पर ध्यान देना शुरू कर दिया है। मेरा रंग उन्हें बहुत आकर्षक लगता था.

इसी बीच, एरिक का एक दोस्त हमारी टेबल पर आया और हमने अपना परिचय दिया। उसने हमारी मेज पर हमारे साथ शामिल होने का फैसला किया, लेकिन जैसे-जैसे बातचीत आगे बढ़ी उसने सुज़ैन के कंधे को छूना और सहलाना शुरू कर दिया। एरिक को यह व्यवहार पसंद नहीं आया, लेकिन वह चुप रहा। मैंने देखा कि सुज़ैन भी मुश्किल स्थिति में थी।

वह उन तरीकों से व्यवहार करता रहा जो उसे पसंद नहीं थे। श्री एरिक चुप थे. उसका लक्ष्य सुज़ैन का ध्यान आकर्षित करना था। यह महसूस करते हुए कि वह आसानी से नहीं जाएगा, हम जल्दी से वहां से चले गए।

एक सप्ताह के भीतर, मैंने श्रीलंका, अफ्रीका और आइसलैंड जैसे देशों के कई छात्रों से दोस्ती की।

 श्रीलंका के एक साथी छात्र श्री डेविस के साथ बातचीत के दौरान, हमने नॉर्डिक लैंडबोस्कोल पर चर्चा की।

मुझे इस पाठ्यक्रम में शामिल होने में रुचि थी और मैंने एरिक के पिता, श्री फ्रिट्ज़ टीचर्ट के साथ इस पर चर्चा करने का निर्णय लिया।

वह मुझे सुरक्षित प्रवेश में मदद करने के लिए सहमत हो गया, लेकिन एक शर्त थी – मुझे कम से कम छह महीने के लिए एक फार्म पर व्यावहारिक सेवा से गुजरना होगा।

अगले दिन, श्री फ्रिट्ज़ टेकटर्ट ने मुझे अपने कार्यालय में बुलाया और मुझे नॉर्डिक लैंडबो स्कूल में मेरा प्रवेश पत्र दिया। उन्होंने मुझे यह भी बताया कि प्रवेश के लिए डेनिश पुलिस की अनुमति आवश्यक थी। और उसने मुझे आवश्यक पता दिया।

मैं मंजूरी लेने के लिए डेनिश पुलिस के पास गया।

“हाय, यार, यह फॉर्म भरें।” एक पुलिस अधिकारी ने मुझे देखा और कहा।

मैंने फॉर्म भरकर अधिकारी को दे दिया. वह बोला। “आपको डेनमार्क से बाहर जाना होगा और यदि आपको प्रवेश मिलेगा तो हम आपको बता देंगे। कानून आपको डेनमार्क में रहते हुए यहां कॉलेज प्रवेश के लिए आवेदन करने की अनुमति नहीं देता है।

“आह, यह अजीब है। ठीक है सर, मैं कर दूँगा।” मैंने आश्चर्य से उत्तर दिया।

मैंने डेनिश पुलिस कार्यालय छोड़ दिया।

मैंने अपना पासपोर्ट देखा और महसूस किया कि डेनमार्क के लिए मेरा वीज़ा अभी भी दो महीने दूर था। मैं उस समय को बर्बाद नहीं करना चाहता था, इसलिए मैंने नौकरी ढूंढने का फैसला किया।

ओडेंस में एक अन्य रोटरी क्लब की मदद से, मुझे ट्रेलर निर्माण कंपनी ब्रेंड्रुप ट्रेलर्स में नौकरी मिल गई। इस अवधि के दौरान मैं एक पुनर्वास केंद्र में रहा।

पुनर्वास केंद्र में उपचार के हिस्से के रूप में युवा महिलाओं से लेकर बुजुर्गों तक विभिन्न उम्र के व्यक्तियों को रखा गया। वे जीवन में आशा खोकर शराब की लत से जूझ रहे थे। वहाँ शराब और नशीली दवाओं की लत से जूझ रहे युवा भी थे। ऐसे में इस केंद्र ने सभी को राहत दी.

प्रारंभ में, सीमित मात्रा में शराब दी जाती है और शराब की मात्रा धीरे-धीरे कम की जाती है जब तक कि वे शराब-रहित अवस्था तक नहीं पहुँच जाते। नशा करने वालों के साथ भी ऐसा ही व्यवहार किया जाता था। हालाँकि, मैं अनिश्चित था कि क्या केंद्र छोड़ने के बाद लोग दोबारा संक्रमित हो गए।

एक महीने तक ब्रैंडअप पर काम करने के बाद, मैंने अच्छी खासी रकम बचा ली थी। मैंने डेनमार्क की राजधानी कोपेनहेगन की अपनी यात्रा जारी रखी। रास्ते में मैंने डेनमार्क में बड़ी संख्या में शरणार्थियों को देखा, जो मुख्य रूप से अफ्रीका, श्रीलंका, भारत, सीरिया और वियतनाम से थे।

ओडेंस से, मैं न्यबर्ग की ओर बढ़ता रहा, जो फ़नन द्वीप की सीमा को चिह्नित करता है। मुझे सीलैंड जाना था, अगला द्वीप जहां कोपेनहेगन स्थित है। चूंकि डेनिश द्वीप बाल्टिक सागर के आगोश में हैं, इसलिए दृश्यावली बहुत आकर्षक थी। उन नीले पानी, जो प्राचीन स्मारकों से सजी सफेद छाया वाली इमारतों से पूरित थे, ने वास्तव में एक जादुई माहौल बनाया। सुंदर पक्षी और सीगल आकाश में उड़ते हैं, जो डेनिश प्राकृतिक सुंदरता को बढ़ाते हैं। मुझे लगा कि यह क्षेत्र सचमुच जादुई भूमि है।

बंदरगाह के पास पहुँचते हुए, मैंने बड़े क्रूज जहाजों की कतारें देखीं, उनमें से अधिकांश चमकीले सफेद रंग में चमक रहे थे। स्कैंडिनेविया के वैभव को समझने के लिए इन शानदार जहाजों पर एक नजर ही काफी है।

 मैं बंदरगाह के पास पहुंचा और देखा कि एक ट्रेन को एक बड़े जहाज पर लादा जा रहा है। जहाज को इस प्रकार व्यवस्थित किया गया है कि पूरी ट्रेन को समायोजित करने के लिए जहाज के किनारे खुले रहें।

मैंने अंदर देखा और देखा कि एक ट्रेन पहले से ही जहाज के अंदर खड़ी थी, उत्सुकता से अगली ट्रेन के आने का इंतजार कर रही थी।

मैं रेलवे स्टेशन लौटा और वहां से न्यबोर्ग के लिए ट्रेन पकड़ी। इस ट्रेन की खासियत यह है कि यह सीधे जहाज के अंदर चलती है। ट्रेन के जहाज में प्रवेश करने के बाद, यात्री बगल के रास्ते से ट्रेन से बाहर निकले और जहाज के डेक में प्रवेश कर गए।

 उसी रास्ते से मैं डेक पर पहुंचा और पाया कि यह बहुत व्यस्त है। मैंने बीयर की एक कैन खरीदी और अपने चारों ओर के आश्चर्यजनक दृश्यों से मंत्रमुग्ध होकर रेलिंग के सामने झुक गया।

मैंने चारों ओर देखा, सुंदर दृश्य। आसमान में हल्के बादल थे और विभिन्न पक्षी जहाज के चारों ओर उड़ रहे थे और मैं इस दृश्य से बहुत प्रभावित हुआ।

मैंने बाल्टिक सागर के सुदूर छोर को देखा; जहाज़ धीरे-धीरे ज़ीलैंड द्वीप के पास पहुँचा।

यहां-वहां नॉर्वे, स्वीडन या फिनलैंड जाने वाले शानदार क्रूज जहाज देखे जा सकते हैं, जो पानी पर महलों से मिलते जुलते हैं।

करीब आधे घंटे के सफर के बाद हम जीलैंड पहुंचे. जहाज़ का अगला भाग खुल गया और ट्रेन मुझे लेकर बाहर आ गई।

ज़ीलैंड में मैंने जो पहला शहर देखा वह कोर्सूर था। वहां से मैंने रोस्किल्डे की अपनी यात्रा जारी रखी। यह शहर डेनमार्क में ऐतिहासिक महत्व रखता है और क्षेत्र के मुख्य आर्थिक केंद्र के रूप में कार्य करता है। 1849 में निर्मित, रोस्किल्डे रेलवे स्टेशन महत्व में कोपेनहेगन के बाद दूसरे स्थान पर है।

मैं रोस्किल्डे की सड़कों पर, जो शहर के मध्य में मुख्य मार्ग है, बेचैनी से चलता रहा।

रोस्किल्डे शहर डेनमार्क का एक प्रमुख पर्यटन स्थल है और अपने प्रभावशाली दृश्यों से आगंतुकों को आकर्षित करता है। उनमें से, रोस्किल्डे कैथेड्रल एक प्रमुख मील का पत्थर है। इसे डेनमार्क के राजा हेरोल्ड प्रथम ने बनवाया था और उन्हें इस गिरजाघर के अंदर दफनाया गया था।

रोस्किल्डे एक शैक्षिक और सांस्कृतिक केंद्र के रूप में भी प्रसिद्ध है, रोस्किल्डे विश्वविद्यालय कई अंतरराष्ट्रीय छात्रों को आकर्षित करता है।

यहां का एक अन्य आकर्षण वाइकिंग शिप संग्रहालय है, जहां आप वाइकिंग युग के दौरान चलने वाले कई जहाजों के विभिन्न मॉडल देख सकते हैं।

यूरोप का सबसे बड़ा संगीत समारोह, रोस्किल्डे संगीत समारोह एक उल्लेखनीय कार्यक्रम है। उत्सव के दौरान, विभिन्न प्रकार की संगीत शैलियों का प्रदर्शन किया जाता है और कार्यक्रम से होने वाला सारा मुनाफा उदारतापूर्वक अनाथालयों को दान कर दिया जाता है।

अपनी यात्रा जारी रखते हुए, मैंने डेनमार्क की राजधानी कोपेनहेगन की यात्रा जारी रखी।

मैं जानता था कि मेरे अंदर बिना जाने ही किसी तरह का प्रभाव बढ़ रहा है। मेरा मन बार-बार कह रहा था कि मैं नीदरलैंड ही वापस चला जाऊं।

मैंने नीदरलैंड के बारे में सोचा। वहां रहने का मेरा अनुभव बहुत अच्छा रहा. ऐसी अनुभूति मुझे और कहीं नहीं हुई. मुझे ऐसा लगा जैसे कोई चीज़ मुझे वापस नीदरलैंड की ओर खींच रही है। मेरा दिमाग चकरा गया. यह मुझे हमेशा परेशान करता था। वह चाहत मुझे आगे बढ़ने से रोकती है।

मैं दोपहर 2:00 बजे कोपेनहेगन पहुंचा।

यह उत्तरी यूरोप का सबसे अधिक आबादी वाला शहर है। कोपेनहेगन डेनमार्क का एक प्रमुख आर्थिक और सांस्कृतिक केंद्र और अंतरराष्ट्रीय स्तर पर प्रसिद्ध पर्यटन स्थल है।

मैं पूरे शहर में घूमा। उसके बाद मैं एक पब में गया और वहां बैठ कर बीयर का आनंद लिया.

“मुझे सस्ता आवास कहाँ मिल सकता है?” मैंने काउंटर पर मौजूद महिला से पूछा।

उसने एक कागज के टुकड़े पर पता लिखा और मुझे दे दिया।

मैं पता ढूंढने लगा. आख़िरकार मैं एक बड़े शिविर स्थल पर पहुँच गया। यह सचमुच बहुत बड़ा तम्बू था। यहां हजारों पर्यटकों को ठहराया गया था। एक रात ठहरने का खर्च केवल पाँच डेनिश क्रोनर है।

मैंने घड़ी की तरफ देखा. समय शाम के 6:00 बजे थे.

मैंने पाँच क्रोनर का भुगतान किया और टिकट खरीदा। जब मैं तंबू में दाखिल हुआ तो किसी ने मुझे एक पैकेट दिया।

मैंने आश्चर्य से पैकेट देखा. पैकेट में दो कंडोम थे.

मैंने इसके बारे में पूछताछ की.

वहां रात को सोने आने वालों के लिए कंडोम अनिवार्य कर दिया गया।

 अगले दिन मैं कोपेनहेगन शहर में घूमा। मैं रोटरी क्लबों से मिलने के मूड में नहीं था. मेरा दिमाग इस बात पर बहस कर रहा था कि आगे बढ़ूं या नहीं। कुछ चीज़ मुझे वापस नीदरलैंड्स जाने के लिए बाध्य करती है। इससे मैं बहुत परेशान हो गया.

मैं पूरा शहर घूमा. यह शहर प्रकृति के साथ पूर्ण सामंजस्य में है। हेवन का अर्थ है हार्बर. मुझे पता चला कि “कोपेनहेगन” नाम ‘मर्चेंट हार्बर’ शब्द से लिया गया है। उत्तरी सागर और बाल्टिक सागर के बीच स्थित, कोपेनहेगन वास्तव में एक आकर्षक शहर है।

कोपेनहेगन शहर के मुख्य आकर्षण हैं… 32 हेक्टेयर का मार्बल चर्च, जेफलोन फाउंटेन, रोसेनबर्ग कैसल, किंग्स गार्डन, शिल्पाचेर गार्डन और फ्रेडरिक गार्डन विभिन्न प्रकार के दर्शनीय स्थल थे जो किसी को भी आकर्षित करेंगे।

शाम को मैं उसी जगह पहुँच गया जहाँ कल रात सोया था। एक रात के लिए पाँच क्रोनर का भुगतान किया। मुझे वहां एक बिस्तर मिल गया.

अगले दिन मैंने शहर का भ्रमण किया। मैंने देखा कि शहर सामान्य से अधिक व्यस्त था।

मैंने भीड़ का कारण खोजा। “बॉब लेडी सिंगर” व्हिटनी ह्यूस्टन “ने आज शहर का दौरा किया।”

मैं उत्साहित था. मैं वास्तव में कार्यक्रम देखना चाहता था. मैं उस स्टेडियम में पहुंचा जहां कार्यक्रम हो रहा था। मैंने देखा कि कई लोग टिकट पाने के लिए संघर्ष कर रहे थे। अधिकांश टिकटें काले बाज़ार में बेची गईं।

मैं वापस आया और निराशा में स्टेडियम के बाहर से उसके संगीत कार्यक्रम का आनंद लिया।

उस रात मैंने पाँच डेनिश क्रोनर का भुगतान किया और उसी स्थान पर सो गया। उस दिन मुझे एक कंडोम का पैकेट भी मिला.

स्कैंडिनेवियाई देशों में डेनमार्क, स्वीडन, नॉर्वे, फिनलैंड और आइसलैंड शामिल हैं। डेनमार्क में दिसंबर से अप्रैल तक सबसे ठंडी सर्दी होती है। डेनमार्क में रहना आम तौर पर बहुत महंगा था। शराब महंगी थी. स्वीडन और नॉर्वे डेनमार्क से अधिक महंगे हैं।

मोल्मो – डेनमार्क से स्वीडन तक समुद्र पार किया

 सबसे पहले शहर पहुंचे. मोल्मो से कोपेनहेगन तक नियमित नौका सेवा हमेशा उपलब्ध रहती है। मोल्मो के जहाज स्वीडिश लोगों से भरे होंगे। कोपेनहेगन पहुंचने पर यात्री सामान्य स्थिति में होंगे। लेकिन जब वे शाम को माल्मो लौटते हैं, तो वे पूरी तरह से नशे में होते हैं और उनकी जेबों में शराब की बोतलें होती हैं। इसने मुझे मेरे गृहनगर के पास के एक जिले माही की याद दिला दी।

स्वीडन और नॉर्वे के उत्तरी भागों में आप ‘आधी रात के सूरज’ का आनंद ले सकते हैं।

“आधी रात को सूरज देखो!” हम इसकी कल्पना भी नहीं कर सकते.

नहीं – नहीं। मैं और आगे नहीं जाना चाहता, मैं नीदरलैंड वापस जाना चाहता हूं। मेरा मन मुझे प्रेरित करता रहा.

मुझे डेनमार्क में रहना पसंद नहीं था क्योंकि मेरे विचार लगातार नीदरलैंड की ओर आकर्षित होते थे। मैं नीदरलैंड लौटना चाहता था, लेकिन मुझे डच वीज़ा की आवश्यकता थी।

 सबसे पहले, मुझे जर्मनी लौटने के लिए वीज़ा प्राप्त करने की आवश्यकता है, फिर मैं डच वीज़ा प्राप्त करने के बारे में सोच सकता हूँ। इसलिए, मैंने कोपेनहेगन में जर्मन दूतावास से संपर्क करने का फैसला किया।

अगली सुबह मैं जर्मन दूतावास गया और जर्मन वीज़ा के लिए आवेदन किया। सौभाग्य से, मैंने यह प्रक्रिया बिना किसी सवाल के आसानी से पार कर ली और मैं बहुत खुश था। “हाँ, मेरे पास एक मौका है,” मैंने मन में सोचा।

दृढ़ निश्चय करके, मैंने जर्मनी के लिए अपनी बाइक की सवारी उसी रास्ते से शुरू की, जो मैंने पहले ली थी।

अपनी यात्रा के दौरान, ओडेंस पहुँचने तक मेरी किसी से मुलाक़ात नहीं हुई।

 ओडेंस पहुँचकर मुझे हेमिंग परिवार से मिलने की इच्छा हुई। बिना किसी हिचकिचाहट के मैं सीधे उनके आवास पर गया और उनके साथ एक दिन बिताया।

“ठीक है माइकल, अब आपकी क्या योजना है?” श्रीमती हेमिंग से पूछताछ की।

“मैं रोमांचित हूं, मैं नीदरलैंड वापस जाना चाहता हूं,” मैंने खुशी से जवाब दिया।

अगले दिन, मैंने सुंदर डेनिश परिदृश्य का आनंद लेते हुए इत्मीनान से अपनी यात्रा जारी रखी। जर्मन वीज़ा मिलने की ख़ुशी से मेरा दिल भर आया। तो मेरा मन खुशी से भर गया.

मैं कोल्डिंग पहुंचा और एक आकर्षक आइसक्रीम पार्लर देखा।

उत्सुकतावश मैंने अंदर जाने का फैसला किया। पार्लर में दो सेल्स गर्ल्स थीं और मैं उनसे परिचित था, उनके नाम माजकेन और लिसेथ थे।

अपने बीसवें दशक में माजकेन अपने मुलायम सुनहरे बालों, आकर्षक विशेषताओं और सुरुचिपूर्ण और आकर्षक उपस्थिति के साथ वास्तव में आश्चर्यजनक थी।

आइसक्रीम का आनंद लेते हुए, मैं माजकेन और लिसेथ के साथ दोस्ताना बातचीत में लगा रहा। माजकेन ने मेरे रंग के प्रति अपनी प्रशंसा व्यक्त की और कामना की कि उसका रंग भी मेरे जैसा ही हो।

 मैं उसकी टिप्पणी पर मुस्कुराया और उत्तर दिया, “लेकिन मुझे आपका रंग भी उतना ही सुंदर लगता है।” मुझे लगा कि वह मेरे जवाब से संतुष्ट है, तभी माजकेन ने धीरे से मेरी बांहों को सहलाया और मेरी ओर बढ़ी.

उस पल, मैंने उसे अपने पास रखा, उसे प्यार से सहलाया और हमारे होंठ एक पल के लिए मिले। यह शुद्ध आनंद का क्षण था, हमारे बीच एक चिंगारी भड़क उठी और हम उस आनंदमय अनुभव में खो गए।

आख़िरकार हमारा ब्रेकअप हो गया. इससे पहले कि मैं अपनी यात्रा फिर से शुरू करूं, उन्होंने मुझे कोल्डिंग का एक स्मारिका कार्ड भेंट किया।

मैंने उन्हें अलविदा कहा और अपनी साइकिल पर आगे बढ़ गया।

मेरी नजर एक रेलवे स्टेशन पर पड़ी. मुझे लगा कि जर्मन सीमा लगभग निकट आ गई है।

“मैं साइकिल से जर्मनी क्यों जा रहा हूँ? यह एक व्यर्थ प्रयास है. बेहतर होगा कि ट्रेन पकड़ लूं,” मैंने सोचा।

मैं सीधे रेलवे स्टेशन गया और चारों ओर देखा। प्लेटफार्म पर कई लोग ट्रेन के इंतजार में खड़े थे. मैं सीधे टिकट काउंटर पर गया.

“क्या जर्मनी के लिए कोई ट्रेन है?” मैंने टिकट काउंटर पर बैठे व्यक्ति से पूछा।

“हाँ, कोलोन के लिए एक ट्रेन है। यह जल्द ही आ जाएगा।” उसने जवाब दिया।

मैंने टिकट खरीदा और साइकिल प्लेटफार्म पर ले आया और ट्रेन का इंतजार करने लगा।

एक कोने पर बैठकर मैंने रेलवे स्टेशन पर ध्यान दिया और काले पत्थरों से बनी एक पुरानी लेकिन शानदार संरचना देखी। प्रवेश द्वार को पत्थरों से खूबसूरती से सजाया गया है, जिससे स्टेशन छोटा होने के बावजूद भव्य दिखता है।

आधे घंटे बाद ट्रेन आ गयी.

 मैंने अपने सामान के साथ साइकिल को सामान डिब्बे में लाद दिया और फिर एक डिब्बे में प्रवेश किया और सीट की तलाश की।

 मैं जर्मनी जा रहा था.

मुझे एक छोटे से केबिन में बैठने की जगह मिल गयी. मैं हर तरफ देखा। मेरे सामने दो युवतियाँ थीं। मेरे बगल में एक अधेड़ उम्र की महिला बैठी है।

जैसे ही ट्रेन चलने लगी, महिला ने जर्मन में खुद से बड़बड़ाना शुरू कर दिया, जिससे दोनों लड़कियों का ध्यान आकर्षित हुआ।

साजिश हुई; महिला के अजीब व्यवहार को देखने के लिए मैं लड़कियों के साथ शामिल हो गया।

महिला ने अपना बड़ा बैग खोला और गुड़ियां निकालीं और उन्हें एक-एक करके सहलाना शुरू कर दिया। लड़कियों और मुझे उनका काम मनोरंजक लगा और हमें हँसने और स्थिति पर टिप्पणी करने के लिए जगह नहीं मिली। लेकिन हमारे मनोरंजन से बेखबर, महिला अपनी ही दुनिया में मगन थी।

मैं लड़कियों से चैट करने लगा. एक का नाम मिस सेरी और उसके साथ वाली लड़की का नाम मिस सोल्वी है। वे ओस्लो, नॉर्वे के पास कॉलेज के छात्र थे और दोनों छुट्टियों के लिए फ्रांस जा रहे थे।

हम बात कर रहे थे और एक समय एक स्नैक विक्रेता हमारे केबिन में दाखिल हुआ। एक एशियाई दिखने वाला आदमी महिला की हरकतों को देखने के लिए हमारे साथ शामिल हो गया।

वह खेल-खेल में सेरी और सोल्वी से स्नैक्स, केले खरीदने की कोशिश करता है और उन्हें बेचने के लिए वह मजाकिया इशारे का भी सहारा लेता है।

लड़कियाँ हँसीं लेकिन विनम्रता से उसके प्रस्ताव को अस्वीकार कर दिया। यह महसूस करते हुए कि उसके प्रयास व्यर्थ थे, वह हमसे दूर चला गया और अगले केबिन में चला गया।

हमने जितना अधिक समय एक साथ बिताया, हम उतने ही करीब आते गए।

सेरी, अपनी उम्र के बीसवें दशक के बीच में, गहरे भूरे रंग के छंटे हुए बाल, नीली जींस और टॉप की स्मार्ट पोशाक और एक आकर्षक व्यक्तित्व के साथ विशेष रूप से आकर्षक थी। मिस सिरी ने मुझसे बात करने में गहरी दिलचस्पी दिखाई, जबकि सोल्वी, एक औसत मोटी लड़की, कभी-कभी हमारी बातचीत में शामिल हो जाती थी।

सेरी अक्सर मुझे चुटकुलों में टोकती थी, तब मैं प्यार से उसके सिर पर हाथ फेरता था और मुझे लगा कि उसे इस दुलार का बहुत आनंद आया।

हमारी नई दोस्ती पनपी और हमने पते का आदान-प्रदान करने का फैसला किया।

ट्रेन कोलोन पहुँची। हम ट्रेन से उतर गये. उन्हें कोलोन से फ्रांस के लिए दूसरी ट्रेन पकड़नी थी।

मुझे डच वीज़ा पाने के लिए फ्रैंकफर्ट में डच वाणिज्य दूतावास जाना होगा। मैंने पहले वहां अपना डच वीज़ा नवीनीकृत कराया था। वहां एक अधिकारी के साथ मुझे सफलता मिली.

मुझे यकीन था कि अगर मैं उसी अधिकारी से मिल सका तो मुझे नीदरलैंड का वीज़ा मिल जाएगा। मुझे नीदरलैंड के अलावा कहीं और रहने का मन नहीं है। मेरे विचार हमेशा नीदरलैंड के बारे में थे।

मैं लगेज बोगी के पास गया और साइकिल लेकर बाहर आ गया. दोनों लड़कियाँ मेरा इंतज़ार कर रही थीं. कोलोन स्टेशन पर हम धीरे-धीरे चले, दृश्यों का आनंद लिया, मैत्रीपूर्ण बातचीत में लगे रहे। हमने ट्रेनों के बारे में पूछताछ की. पहली ट्रेन फ्रैंकफर्ट के लिए है।

हम स्टेशन के अंदर एक रेस्तरां में गए और कॉफी और स्नैक्स का ऑर्डर दिया। हमने वहां करीब आधा घंटा बिताया. थोड़ी देर बाद फ्रैंकफर्ट के लिए ट्रेन के आगमन की घोषणा की गई।

हम रेस्तरां से बाहर निकले और एक-दूसरे का अभिवादन किया। मैंने उन्हें अच्छी छुट्टियों की शुभकामना दी और जल्दी से चला गया।

मैं सोच रहा था। मैं अब लगभग यूरोपीय मानकों के अनुरूप हूं।

जब हम फ्रैंकफर्ट पहुंचे तो अंधेरा था। सीधे यूथ हॉस्टल गये और वहीं रात बितायी.

 जैसे ही मैं बिस्तर पर लेटा, मेरे मन में एक तरह की चिंता ने मुझे घेर लिया। मेरे मन में एकमात्र प्रार्थना डच वीज़ा पाने की थी।

अगली सुबह, मैं सुबह डच वाणिज्य दूतावास गया। मैंने प्रार्थना की कि वहाँ कोई होगा जो मुझे जानता हो।

मैंने फॉर्म भरा और इसे अपने पासपोर्ट के साथ वाणिज्य दूतावास काउंटर पर जमा कर दिया। मेरा दिल तेजी से धड़कने लगा. जिस व्यक्ति को मैं जानता था वह काउंटर पर नहीं था।

काउंटर पर मौजूद महिला ने मेरा पासपोर्ट चेक किया और उठकर अंदर चली गई।

मैंने केवल एक महीने के वीज़ा के लिए आवेदन किया था। मेरे पासपोर्ट पर डच वीज़ा की मोहर लगाने के बाद महिला वापस काउंटर पर आई।

मैंने अपने पासपोर्ट में डच वीज़ा देखा। मेरी ख़ुशी का ठिकाना नहीं रहा.

हाँ… मैं फिर से नीदरलैंड वापस जा रहा हूँ। मेरा दिल ख़ुशी से धड़कने लगा.

एक बार फिर, मुझे अपने सपनों की भूमि नीदरलैंड जाने का अवसर मिला है, जहां मैं रहना चाहता था।

मेरा दिल ख़ुशी से भर गया. मेरा कहीं भी घूमने का मन नहीं हुआ. मेरा मन नीदरलैंड के विचारों से भर गया।

मुझे अपनी चाल-ढाल में कुछ विशेष महसूस हुआ। मेरा दिल ख़ुशी से फूट पड़ा जैसे मैंने कोई बहुत कीमती चीज़ जीत ली हो।

मैं स्टेशन पर पहुंचा और कोलोन के लिए ट्रेन का बेसब्री से इंतजार करने लगा।

कोलोन की ट्रेन 12:30 बजे पहुंची। केबिन में ज्यादा लोग नहीं थे. मेरे अलावा केवल चार यात्री थे। मुझे खिड़की वाली सीट मिल गयी. इससे मुझे दृश्यों का बेहतर आनंद लेने का मौका मिला। हरी घास के मैदान. मुझे प्रकृति के अवर्णनीय दृश्यों का उपहार मिला। सुंदर दृश्यों में सभी पेड़ अलग-अलग रंगों में अद्भुत लग रहे थे। मैंने पिछली सर्दियों के बारे में सोचा। वही सड़क जिस पर मैं पहले चला था अब मेरे सामने से गुजर रही थी।

मेरे कष्टों के दौरान कितने प्रकार के अनुभव हुए! सब कुछ एक लक्ष्य की ओर यात्रा थी।

मेरे अंदर असीम आनंद उमड़ पड़ा. अब मैं नीदरलैंड वापस जा रहा हूं.’

मुझे एक तरह से संतुष्टि महसूस हुई. मैं सीट पर पीछे झुक गया और बाहर देखने लगा। उस तरह बैठे रहने पर मुझे बहुत अच्छा महसूस हुआ। मैंने देखा कि ट्रेन तेजी से कोलोन की ओर जा रही थी।

ट्रेन कोलोन पहुँची। मैं धीरे-धीरे इधर-उधर देखता हुआ बाहर निकला। कल… कल वह दिन है जब मैं नीदरलैंड के लिए रवाना होऊंगा।

मैंने कोलोन शहर में घूमने का फैसला किया।

कोलोन”…” बर्लिन, हैम्बर्ग और म्यूनिख के बाद जर्मनी का चौथा सबसे बड़ा शहर है। राइन नदी के तट पर स्थित, कोलोन अक्सर वह शहर है जिसे राइन सजा देता है। अब बाढ़ रोकने के लिए बाँध बनाये गये हैं।

“कोलोन कैथेड्रल” कोलोन शहर का केंद्र बिंदु है और “गॉथिक” वास्तुकला की एक आश्चर्यजनक संरचना से सुशोभित है।

कोलोन चर्च के सामने का चौड़ा लॉन हर किसी को आकर्षित करेगा. बहुत सारे पर्यटकों को लॉन पर आराम करते देखा जा सकता है। उनमें से कुछ संगीत वाद्ययंत्र बजाकर पैसा कमाते हैं। कुछ प्राचीन वस्तुएँ बेचते हैं।

यह सब देखकर मैंने इधर-उधर देखा और चल दिया।

मैंने यीशु मसीह की तस्वीरें बेचने वाली एक जगह देखी। यह त्रिआयामी एवं अत्यंत आकर्षक था।

मैंने एक उठाया और उत्सुकता से उसे देखा।

इसमें यीशु को क्रूस पर चढ़ाए जाने के बाद मैरी मैग्डलीन को कपड़े से यीशु का चेहरा पोंछते हुए दिखाया गया है, ऐसा माना जाता है कि उस पर यीशु का चेहरा अंकित हो गया था। यह अनूठी छवि ईसा मसीह की मुहर और सुंदर चेहरे को एक साथ प्रस्तुत करती है।

उत्सुकतावश, मैंने विक्रेता से पूछा, “इसकी लागत कितनी है?”

“तीस डॉयचे मार्क्स,” उन्होंने उत्तर दिया।

उत्सुकतावश, मैंने एक खरीदने का फैसला किया। जैसे ही मैंने इसकी आगे जांच की, मैंने देखा कि इसके पीछे लिखा है “नासा द्वारा विकसित”।

मैं लक्ष्यहीन होकर चलता रहा और दूर पर गर्व से खड़ा कोलोन विश्वविद्यालय देख सका। यह प्रतिष्ठित संस्थान यूरोप के सबसे पुराने विश्वविद्यालयों में से एक है।

 जैसे-जैसे मैं प्रत्येक कदम आगे बढ़ता गया, मेरा हृदय खुशी से उछलने लगा। कल मैं अंततः अपने इच्छित गंतव्य, नीदरलैंड्स के लिए रवाना हो जाऊँगा, और मैं अपने अंदर उत्साह की लहर महसूस कर रहा हूँ।

“हाँ, मैं कल नीदरलैंड जा रहा हूँ।