Chapter-20

Simple Sense… A Dynamic True Story

The German rural landscape was tranquil and quiet, with green plains stretching as far as the eye could see. The trees were beginning to sprout fresh leaves, and in the distance, I spotted a cluster of pine trees. The arrival of spring was evident all around.

 I realized the significance of work. “Work should be given utmost importance,” I thought to myself. “Money is crucial for everything.”

I thought about the Dutch passport. It could potentially help me secure a job. Uncertain about whether the German Rotary Club would assist me in finding employment, I considered the usefulness of this passport.

 I arrived in Leverkusen. On that day, the Leverkusen Rotary Club meeting was scheduled to take place at one o’clock in the Altenberger Hof hotel. I briefly consulted the Rotary directory before returning it to my bag.

Before one o’clock, I reached Altenberger Hof and discovered numerous Rotarians gathered for the meeting. Among them, I had the pleasure of meeting Mr. Klaus Werner, the club president. With a humble request, I asked him, “I am in need of a job for two weeks.”

“I will do my best,” he replied.

While there, I also had the opportunity to meet an important individual—the head of the “Bayer” company. Instead of offering me a job, Mr. Klaus provided financial assistance. In gratitude, I presented him with a painting I had brought from India, which he accepted with delight.

Continuing my journey, I realized I had ample time in Germany. If necessary, I could extend my visa without any rush to reach Denmark, where winter would likely be over by now.

It became apparent to me that I was traversing through the heart of Germany’s industrial areas, where cities were closely situated, and the population density was exceptionally high.

Subsequently, I arrived in Essen, a city located on the banks of the River Ruhr. Essen is renowned as one of the largest cities in Germany and served as a prominent hub for coal and steel production, as well as the headquarters of the industrial giant, the Krupp family. Moreover, it is a significant location for Coca Cola in Germany.

Essen boasted several notable attractions, including the Golden Madonna of Essen, the Ottoman Mathilde Cross (built in 10th century), the Old Jewish Synagogue, and Villa Hügel—a magnificent mansion constructed by industrial magnate Alfred Krupp in 1873. This grand estate, featuring 269 rooms, employed a staff of 640 servants.

I continued my journey and arrived in the next city, Hagan. From there, I made my way to Wuppertal.

Wuppertal, named after the presence of the Wupper River, is known for its green plains and is one of Germany’s largest industrial towns. It serves as the headquarters of “Bayer,” a multinational pharmaceutical giant. The city is home to various industries, including textiles, chemicals, electrical, automobile, and paint. Interestingly, Wuppertal is where the famous painkiller Aspirin was first created by Bayer.

As I explored the city, I observed the people and their joyous expressions in welcoming the arrival of spring. The atmosphere was enchanting, and the mild sun’s warmth was comforting to my body. The buildings seemed to have a special radiance under the sparkling sunlight.

Feeling a sense of relaxation, I decided to take a break and entered a pub. I purchased a beer and enjoyed it while gazing outside through the glass door. It brought a refreshing coolness to my mind. I sat there for a while, savoring the moment, before eventually getting back on my bicycle and continuing my leisurely ride.

Suddenly, something caught my attention. I saw a train moving above the Wupper River. I stood there, captivated by the sight. The railway line was elevated, with the train cabins situated beneath it. It was called the “Schwebebahn Wuppertal,” a unique suspended monorail system that traveled along the course of the Wupper River. The Schwebebahn was a major attraction in Wuppertal.

While exploring further, I noticed a hair salon and realized it was time for a haircut since my hair had grown long. I entered the salon and was welcomed by two young ladies and a middle-aged woman.

“Please come in,” one of the ladies greeted me.

I took a seat in the haircutting chair, and she began by placing my head in the wash basin to shampoo my hair. Afterwards, I leaned back in the salon chair as her fingers delicately massaged my scalp. It felt wonderful, and I gradually closed my eyes, momentarily drifting into a brief moment of relaxation.

Suddenly, I opened my eyes and saw her in the mirror, staring at me, while her fingers continued to move on my scalp unconsciously. We shared a smile that formed between us before she quickly averted her gaze. It was a fleeting, yet enchanting moment.

After a while, the middle-aged woman asked her to take over, and she resumed her work. I felt a sense of disappointment as the interaction ended. Once the haircut was complete, I bid farewell to that beauty and left the salon.

I had the opportunity to meet Mr. Herald Ranke, the president of the Rotary Club of Wuppertal, and I approached him with a request for a temporary job. He kindly arranged for me to work in a wine bottle manufacturing factory, and I was provided accommodation at the Youth Hostel, which charged a minimal fee. The hostel had specific hours from evening seven to morning seven, and daytime stays were not allowed.

The following morning, I made my way to the workplace, where Mr. Herald Ranke had made all the necessary arrangements. I was introduced to Mr. Baron, the office head, who explained my role in the packing section. Just as he finished talking, he made a phone call, and within a minute, a lady named Miss Melina arrived.

“Meet Miss Melina, she’s in charge of that section and will help you,” Mr. Baron introduced us.

Miss Melina motioned for me to follow her, and we walked through the spacious factory. Various wine bottle shapes were being produced, starting from a large furnace and progressing through a chain system. The majority of the bottles were green in color.

We descended some steps and entered another hall filled with different types of packed bottles arranged in rows. Miss Melina led me to a cabin and gestured for me to sit.

“That must be her cabin,” I thought to myself.

She proceeded to explain my responsibilities and what I needed to do.

 I observed Miss Melina, who was around nineteen years old with a medium height, a beautiful figure, and blackish-blonde hair. She was dressed in shorts and a vest, reflecting the arrival of summer.

As I started working, Miss Melina remained somewhat reserved and not very talkative. I kept myself busy with the task at hand, which involved placing the bottles that came from the production unit into hardboard boxes, arranging them in a 10×10 pattern, and adding a hardboard layer on top. This process was repeated for ten layers before covering the entire package with a large plastic sheet and using a fire-blow technique to secure it. Finally, the packages were transported to the storage area using a forklift vehicle.

In the packing section, there were three of us, all males. Initially, Miss Melina was quite strict during the first couple of days, but over time, we became friends. It turned out that her brother also worked in the office of the same company. Gradually, she started helping me with the work, and our bond grew stronger.

The days passed by pleasantly, and on one of our holidays, I decided to take a ride on the Schwebebahn, the hanging train that traveled above the Wupper River. It was an amazing experience, truly unique.

Wuppertal was also the birthplace of Friedrich Engels, who collaborated with Karl Marx to write the Communist Manifesto. I had the opportunity to visit the house where Engels was born, which was an interesting historical site.

The following week at work, Melina suggested we go out during our break. We hopped into her Volkswagen and drove towards the city on a sunny day. Surprisingly, I didn’t feel the intensity of the sunlight. We parked in front of a restaurant, went inside, and ordered coffee and hamburgers. We sat there, enjoying our meal and engaging in friendly conversation.

After our coffee break, we returned to the factory. In the following days, Melina and I managed to find time for outings and enjoyed each other’s company.

 I didn’t even realize how quickly the two weeks had passed. On the day of my departure, we exchanged addresses, and Melina reminded me to write to her.

From Wuppertal, I traveled to Munster and then reached Osnabruck.

In Osnabruck, I visited St. Peter’s Cathedral, which was constructed in the 11th century, as well as the Ancient Town Hall and the Heger Tor or Heger Gate, built in memory of the soldiers who lost their lives in the Battle of Waterloo, where Napoleon was defeated.

Continuing my journey, I arrived in Hanover, which served as a major hub connecting several important cities in Germany.

 Most of the time, I found a place to sleep by the roadside and relied on ready-made meals. However, once a day, I would make a fire and prepare some chicken.

Next, I reached Bremen, an industrial center located near the River Weser. Bremen is also known as the capital of the renowned shipping company N.D.L (North German Lloyd), and it houses various food processing and trading companies.

 I observed that the German people, in general, were dedicated workaholics who prioritized their work and maintained high standards for their products.

From Bremen, I made my way to Hamburg, the second largest city in Germany and ranked 11th in the European Union.

 Hamburg is an incredibly popular tourist destination, attracting millions of visitors from around the world. It is also an important transportation hub and hosts numerous industries, particularly in the media sector.

 Hamburg is famous for its canals, similar to those in Venice and Amsterdam, interconnected by thousands of bridges. The city boasts many exquisite theaters, museums, music venues, parks, and gardens.

There are several architectural marvels in Hamburg, including St. Nicholas Church, the tallest church in the world, St. Catherine Church made of copper sheets, St. Michael Church, and St. Jacob Church, among others.

The city is also known as the capital of German sports, with the renowned Hamburger SV club being a source of pride.

I saw lots of refugees in Hamburg. I felt that there is even a refugee camp in Hamburg.

Sri Lanka, India, Bangladesh, Pakistan, Vietnam… lot of refugees from these countries live in Hamburg.

I thought about Indians… Are they really refugees?

No, no. It is a short-cut for staying in Europe.

If there were any Asians on the streets they were treated as refugees and with contempt. The Sri Lankans could perhaps be considered as refugees, but Indians?

Do they face any threats, when they return to India?

I was surprised.

But the racial problems in Sri Lanka had given space for a lot of Tamil people in Europe.

From Hamburg, I continued my journey and arrived in the charming city of Kiel, nestled by the Baltic Sea.

 Kiel is known for its dense population and abundant natural beauty, earning it the title of the queen of the Baltic Sea. It was also the host city for the summer Olympics in 1972 and serves as a gateway to Scandinavian countries like Sweden and Norway. As I explored Kiel at a leisurely pace, I couldn’t help but admire its breathtaking sights.

During my time in Kiel, I had the opportunity to meet Mr. Thomas Kersig, the president of the Rotary Club of Kiel.

 Through his connections, I secured a week-long job at a restaurant and found accommodation with a Portuguese student named Mr. Antonio Ferreira.

 Antonio, an enthusiastic surfer and Rotary exchange student, accompanied me as we ventured through the city, taking in its beauty.

We visited notable landmarks such as St. Nicholas Church, the oldest church in Kiel, dating back to the 13th century, and the town hall, a grand structure constructed in 1911.

 Kiel also boasts several picturesque parks, lakes, and a prominent street called “Holsten Street,” which happens to be the longest shopping street in Germany.

On one of my days off, I decided to immerse myself in the splendor of Kiel. I first headed to the rope way, which offered a panoramic view of the entire city. It was a mesmerizing sight. The Baltic Sea gracefully embraced the shores of Kiel, its azure waters sparkling under the sun. The city was encircled by majestic mountains, enhancing its natural allure.

Later in the afternoon, Mr. Ferreira suggested that we go surfing. Being an avid surfer, he gathered the necessary equipment and we set off in his vehicle, in search of a suitable beach. After considering our options, we decided on Moltenote beach, known for its excellent surfing conditions. However, as luck would have it, the weather suddenly turned cloudy, and the chill in the air became more pronounced.

I found myself shivering in the cold wind, and Mr. Ferreira appeared disappointed. He gazed out at the sea and sighed, realizing that the wind was not favoring ideal surfing conditions. We stood there for a while, hoping for a change in the weather, but it became clear that the situation wouldn’t improve. Reluctantly, we decided to return to our room, accepting that surfing would have to wait for another day.

The following day happened to be Sunday, and some friends came looking for Mr. Ferreira. We introduced ourselves, and among them were two Germans, one Norwegian, and one Belgian. While sipping our coffee, Mr. Ferreira mentioned that we were going sailing that day.

Within half an hour, we were on our way to the beach in a car. Despite the cold weather, we were determined to have a good time.

Five of us hopped onto a beautiful fiberglass boat, ready to set sail. The sea was slightly rough, with a cool breeze blowing.

The other four members of the group swiftly took charge, handling the boat with skill and speed.

Meanwhile, I settled at the back of the boat, simply enjoying the view. One of the guys from Norway, busy tying a rope to control the boat’s direction.

Suddenly he asked, “Michael, do you know how to swim?” I replied, “Yeah, almost,”

“Yeah, that’s good. You know, we might lose the balance there is chance of being thrown into the sea.”Mr. Ferreira frightened me while tightening another of the boat’s ropes.

The boat moving towards the deep sea.

The four active sailors continued their coordinated efforts, impressing me with their rope-tying and boat-control techniques.

 I silently observed their work, thoroughly impressed by their skills. Meanwhile, the sea gradually grew rougher, and I marveled at groups of seagulls soaring through the sky.

Suddenly, the weather took a turn for the worse. The sea became even rougher, with stronger winds and waves crashing against the boat. The boat started to sway frequently, but the four sailors skillfully worked together to maintain control.

 Struggling with a queasy stomach, I began to feel nauseous.

Mr. Ferreira, while managing the boat, “Michael, how are you enjoying the boating?”   He asked me in a loud voice.

Trying to mask my discomfort, I replied with a thumbs-up, “Oh, it’s wonderful!”

Despite feeling increasingly cold and uncomfortable, I looked around and asked.

“How much longer will this journey take?” Mr. Ferreira looked me, “Not too far. We’ll go a little further and then head back.”

Glancing around at everyone, I confessed, “I’m experiencing some stomach trouble.”

 Mr. Ralph, one of the Germans, smiled and reassured me, “That’s normal. Once you get used to it, there won’t be any problem.”

Mr. Ferreira quickly made the decision, saying, “Okay, friends, let’s turn back.”

The four sailors efficiently adjusted the ropes, maneuvering the boat for our return journey.  I gazed at the distant end of the Baltic Sea. I noticed the blueness fading due to the presence of clouds.

Mr. Ronald, jumping down from the top of the boat, grabbed a crate of beer and handed out bottles to each of us.

 I took a sip, savoring the taste, and sat back, gazing at the vast bluish mountains on the far shore, wondering if they might be part of Denmark. After three hours of sailing, we finally reached the shore.

During my journey from Kiel to Flensburg, most of the places I passed through were deserted, with dense pine forests surrounding me. It was the border area between Germany and Denmark.

As darkness fell, I found myself cycling through the forest, devoid of any signs of human presence.

Deciding to stop for the night, I moved my bicycle off the road and set up my tent. I surveyed the surroundings and realized that the entire area was isolated, with no signs of life. After having a meal, I entered the tent, keeping a knife by my side for self-protection. Gradually, I drifted into a deep sleep.

When I woke up in the morning, I was greeted by a beautiful sunny day. Overnight, it had snowed, and I noticed that the top of the tent was wet.

 After freshening up, I got on my bicycle and continued my journey along the road.

Suddenly, I noticed a man in a car staring at me with surprise. “Were you here last night?” he asked, wide-eyed.

“Yes,” I replied, observing him for a moment. “I slept here.”

“Oh, my God! There are wild bears in this area,” he exclaimed, looking at me in amazement.

At that moment, I didn’t feel much, but later, when I contemplated the situation, fear crept over me. I realized how lucky I was to have escaped a potential bear encounter. With a sense of relief, I resumed my journey.

Flensburg, a German city near the Danish border, came into view. Once a part of Denmark, Flensburg was known as the second-largest port in the country, following Copenhagen.

As I explored the city, I noticed numerous duty-free shops, particularly for liquor. Denmark’s liquor prices are relatively high, leading to a significant smuggling of German products through Flensburg. The Flensburg Pilsner, a renowned beer, enjoys worldwide fame.

I watched around… It was just seven kilometers to Denmark.

Advertisement invite

I Want to Built a House

Email: josemichaelcalicut@gmail.com 

WhatsApp: +91 7560 899 479

GOOGLE PAY: +91 921 2025 479

Payoneer : josemichael88245@gmail.com

Simple Sense… A Dynamic True Story

ചാപ്റ്റർ – 20

ശാന്തസുന്ദരമായ പച്ചപ്പട്ടണിഞ്ഞ ജർമ്മൻ ഗ്രാമാന്തരീക്ഷം .മരങ്ങളിലെല്ലാം ഇലകൾ തളിർത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു .അങ്ങ് ദൂരെ പൈൻ മരങ്ങളുടെ കൂട്ടങ്ങൾ കാണാം .ശരത്കാലത്തിൻറെ  ആരംഭം പ്രകൃതിയിൽ എവിടെയും ദൃശ്യമായിരിക്കുന്നു.

ഇനി മുമ്പോട്ടുള്ള യാത്രയിൽ ജോലിക്ക് പ്രാധാന്യം കൊടുക്കണം .കുറച്ച് കാശ് കൈയിൽ വരണം .എവിടെ നിൽക്കുവാനും പണം അത്യാവശ്യം .

ഞാൻ കൈവശമിരിക്കുന്ന ഡച്ച് പാസ്സ്പോർട്ടിനെ കുറിച്ച് ഓർത്തു .അത്യാവശ്യം ജോലി സമ്പാദിക്കുവാൻ ആ പാസ്പോര്ട്ട് ഉപകാരപെടുമായിരിക്കും .

ജർമ്മൻ റോട്ടറി ജോലി തരപ്പെടുത്തി തരുമോ എന്ന് അറിയില്ല .ഇതുവരെ ജർമനിയിൽ ജോലി ചെയ്യുവാൻ അവസരം ലഭിച്ചിട്ടില്ല .ചിലപ്പോൾ ഈ പാസ്പോര്ട്ട് അതിന് ഉപകരിക്കുമായിരിക്കും .

ഞാൻ Leverkusen ൽ എത്തിച്ചേർന്നു .

ഇന്നാണ് Leverkusen റോട്ടറി ക്ലബ് മീറ്റിങ്ങ് Hotel Altenberger ൽ ഒരുമണിക്ക് .

ഞാൻ റോട്ടറി ഡയറക്ടറി എടുത്ത് നോക്കിയശേഷം തിരികെ ബാഗിൽ നിക്ഷേപിച്ചു .

ഒരുമണിക്ക് മുമ്പുതന്നെ ഞാൻ Altenberger Hof ൽ എത്തിച്ചേർന്നു .മീറ്റിംഗ് സ്ഥലത്ത് ധാരാളം റോട്ടറിയൻസ് സന്നിഹിതരായിട്ടുണ്ട് .ഞാൻ ക്ലബ് പ്രസിഡന്റ്  Mr. Klaus Werner റെ പരിചയപ്പെട്ടു.

“എനിക്ക് രണ്ടാഴ്ച്ച ഒരു ജോലി വേണം.” ഞാൻ മിസ്റ്റർ ക്ലോസിനോട് അഭ്യർത്ഥിച്ചു .

“ശ്രമിക്കാം.” ക്ലോസ്‌ പറഞ്ഞു .

അതിനിടയിൽ ഒരു പ്രധാന വ്യക്തിയെ ഞാൻ പരിചയപ്പെട്ടു .

‘’ Bayer’കമ്പനിയുടെ തലവൻ.

പക്ഷെ മിസ്റ്റർ ക്ലോസ്‌ എനിക്ക് ജോലിക്ക് പകരം സാമ്പത്തികമായി സഹായിച്ചു .മിസ്റ്റർ ക്ലോസിന്  ഉപഹാരമായി ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന് വാങ്ങിച്ച ഒരു പെയിന്റിംഗ് സമ്മാനിച്ച് .

ഞാൻ യാത്ര തുടർന്നു …

ജർമനിയിൽ ധാരാളം സമയമുണ്ട് . വിസ വേണമെങ്കിൽ പിന്നെയും നീട്ടാം . ഡെന്മാർക്കിൽ സാവധാനം എത്തിയാൽ മതി . അപ്പോഴേക്കും അവിടുത്തെ ശൈത്യം  ഏതാണ്ട് ശമിച്ചിരിക്കും .

ഞാൻ സഞ്ചരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ജർമനിയിലെ വ്യവസായ കേന്ദ്രങ്ങളുടെ ഹൃദയഭാഗത്ത്കൂടിയാണെന്ന് മനസിലായി .എല്ലാം അടുത്തടുത്ത സിറ്റികൾ .ഈ ഭാഗങ്ങളിൽ ജനസദ്രതയും  കൂടുതൽ .

ഞാൻ എത്തിച്ചേർന്നത് Essenഎന്ന പട്ടണത്തിൽ . Ruhr.നദിയുടെ തീരത്ത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ജർമനിയിലെ വലിയ സിറ്റികളിൽ ഒന്ന്. കൽക്കരിയുടെയും സ്റ്റീലിന്റെയും  കേന്ദ്രം .വ്യവസായ കുടുംബം Krupp ൻറെ ആസ്ഥാനം .കൂടാതെ കൊക്കോ കോളയുടെ ജർമനിയിലെ ആസ്ഥാനവും .

Essen ലെ പ്രധാന കാഴ്ചകളിൽ ഗോൾഡൻ മേഡോണാ ഓഫ് എസ്സെൻ (980 ൽ പണിതീർത്തത്), ഓട്ടോമൻ മാത്തിൽഡ ക്രോസ്സ് (പത്താം നൂറ്റാണ്ടിൽ പണിതത്), പഴയ ജൂതപ്പള്ളി, അതിന് പുറമെ Villa-Hingel, വ്യവസായ മാഗ്‌നെറ്റ് Alfred Krupp പണിതീർത്ത കൊട്ടാര വീട്. 1873 ൽ പണിത ആ ഹർമ്യത്തിൽ 269 മുറികളും, പരിചരിക്കുവാൻ 640 പരിചാരകരും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞു.

ഞാൻ യാത്ര തുടർന്നു …

അടുത്ത നഗരമായ Hagan അതിനുശേഷം Wuppertal.

Wupper പുഴയുടെ സാനിദ്ധ്യം … അതായിരിക്കണം Wuppertal എന്ന പേര് സിദ്ധിച്ചത്. എങ്ങും പച്ചപുതച്ചുനിൽക്കുന്ന Wuppertal നഗരം .ജര്മനിയിലെ വലിയ വ്യവസായ നഗരങ്ങളിൽ  ഒന്ന് Bayer ന്റെ ആസ്ഥാനം .കൂടാതെ ടെക്സ്റ്റിൽ ,കെമിക്കൽസ് ,ഇലട്രിക്കൽസ് ,വെഹിക്കിൾസ് ,പെയിന്റിംഗ് തുടങ്ങി  പലതരം വ്യവസായങ്ങൾ .പ്രസിദ്ധിയാര്ജിച്ച വേദന സംഹാരി ആസ്പിരിൻറെ  ഉത്ഭവം Wuppertal ൽ നിന്നായിരുന്നു . Bayer ആയിരുന്നു ആസ്പിരിൻറെ സ്രഷ്ടാവ്.

ഓരോ കാഴ്ച്ചകൾ കണ്ടുകൊണ്ട് ഞാൻ അങ്ങിനെ നീങ്ങി . ജനങ്ങൾ … വിന്റർ കഴിഞ്ഞതിന്റെ ഉണർവ് അവരുടെ മുഖത്ത് പ്രകടമായിരുന്നു .എങ്ങും ഒരുതരം ഉല്ലാസതിമിർപ്പ് .

മനോഹരമായ പ്രകൃതി .സൂര്യൻറെ ചൂട് എന്നൊരു സംഭവം തന്നെ ഇല്ല .നേർത്ത ഇളംവെയിൽ ,ആ വെയിലിന്റെ തിളക്കത്തിൽ കെട്ടിടങ്ങളും മറ്റും ഒരു പ്രത്യേക ശോഭ ഉള്ളതായി തോന്നി .

സൈക്കിൾ സൈഡിൽ നിർത്തിയശേഷം ഞാൻ ഒരു പബ്ബിലേക്ക് കയറി .ഒരു  ഡ്രിങ്ക്സ്  ഓർഡർ കൊടുത്ത് അതും രുചിച്ച് തെരുവിലേക്ക് കണ്ണുംനട്ടുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .മനസ്സിൽ നല്ലൊരു കുളിർമ അനുഭവപ്പെട്ടു .കുറേനേരം അവിടെതന്നെ  ഇരുന്നു .ശേഷം എഴുന്നേറ്റ് സൈക്കിൾ എടുത്ത് സാവധാനം നീങ്ങി . 

അതിനിടയിൽ ഒരു കാഴ്ച്ച എന്നെ വളരെ ആകർഷിച്ചു .ഒരു ട്രെയിൻ Wupper പുഴയുടെ മുകളിൽകൂടി നീങ്ങുന്നു .ഞാൻ അതുതന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് അങ്ങിനെ നിന്നു .റെയിൽ പുഴയുടെ മുകളിൽ .ക്യാബിൻ റയിലിന്റെ അടിഭാഗത്ത് .ഹാങ്ങിങ് ട്രെയിൻ … Schwebebabn Wupper പുഴയുടെ പന്ത്രണ്ടു മീറ്റർ ഉയരത്തിലൂടെ വളഞ്ഞും പുളഞ്ഞും പുഴക്ക് അനുശ്രുതമായി ട്രെയിൻ നീങ്ങുന്നു 1901 ൽ ആരംഭിച്ച Schwebebabn ൻറെ പ്രധാന ആകർഷകമായി ഇപ്പോഴും തുടരുന്നു.

Wuppertal കാഴ്ച്ചകൾ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ സാവധാനം നീങ്ങി. റെഡിമേഡ് ഷോപ്പുകൾ ,പലതരം ഷോറൂമുകൾ ,റസ്റ്റോറന്റുകൾ ,പബ്ബ്കൾ ,എല്ലാത്തിനും ഒരു പ്രത്യേക മനോഹാരിത .

ഒരു ഹെയർ കട്ടിങ് സലൂൺ എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു .ഒന്ന് മുടി മുറിക്കണം .വല്ലാതെ നീണ്ടിരിക്കുന്നു .സൈക്കിൾ സൈഡിൽ നിർത്തിയശേഷം ഞാൻ സലൂണിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു .രണ്ടു യുവതികൾ … കൂടാതെ ഒരു മധ്യവയസ്‌കയും .അവരാണ് ഹെയർ കട്ടിങ് നടത്തുന്നത് .

“വരൂ, ഇരിക്കൂ … ” ഒരു യുവതി എന്നെ സ്വീകരിച്ചു.

ഞാൻ ഹെയർ കട്ടിങ് പ്ലൈസിലേക്ക് കയറി ഇരുന്നു .ആദ്യം യുവതി മുമ്പിലുള്ള വാഷ്  ബൈസാനിലേക്ക് തല താഴ്ത്തിവച്ചുകൊണ്ട് ഷാമ്പു ചെയുവാൻ തുടങ്ങി .

തുടർന്ന് സീറ്റിലേക്ക് ചാരി അങ്ങിനെ കിടന്നു .

അവളുടെ വിരലുകൾ എന്റെ മുടികൾക്കിടയിലൂടെ മസ്സാജ് രൂപത്തിൽ ഇഴയുവാൻ തുടങ്ങി .

ഞാൻ സീറ്റിലേക്ക് നല്ലവണ്ണം ചാരികിടന്നു .കണ്ണുകൾ അടച്ച് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .അവളുടെ കൈവിരലുകളിൽ നിന്ന്  ഒരുതരം അനുഭൂതി പകരുന്നതായി  അനുഭവപ്പെട്ടു .ആ വിരലുകൾ മന്ദമായി തലയിൽ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു .

ഞാൻ അറിയാതെ തന്നെ കണ്ണുകളടച്ച് കുറേനേരം അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .ഏതോ ഒരു മയക്കത്തിൽ എന്നപോലെ .

പെട്ടെന്ന് ഞാൻ ഞെട്ടി കണ്ണുകൾ തുറന്നു .മുമ്പിലുള്ള കണ്ണാടിയിലൂടെ ഞാൻ അവളെ കണ്ടു .അവൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക്  തന്നെ  ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ മസ്സാജ് ചെയ്യുന്നു .അവൾ പെട്ടെന്ന് കണ്ണുകൾ പിൻവലിച്ചു .പക്ഷെ… ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി നിന്ന് കളിയാടിക്കൊണ്ടിരുന്നു .

പെട്ടെന്ന് മദ്ധ്യവയസ്ക അവളുടെ അടുക്കൽ മാറുവാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു .അവർ ജോലി ഏറ്റെടുത്തു .യുവതി മാറിപോയതിൽ എനിക്ക് നിരാശ തോന്നി .

ഹെയർ കട്ടിങ് കഴിഞ്ഞു.

ഞാൻ ആ സുന്ദരിയോട് വിട പറഞ്ഞു പുറത്തേക്കിറങ്ങി .

Wuppertal റോട്ടറി പ്രസിഡന്റ് Mr. Harald Rinke യെ കണ്ടു. എനിക്ക് കുറച്ചുദിവസം  ജോലി വേണമെന്ന് അഭ്യർത്ഥിച്ചു .

അദ്ദേഹം വൈൻ ബോട്ടിൽ ഉണ്ടാക്കുന്ന ഒരു കമ്പനിയിൽ ജോലി ശരിപ്പെടുത്തി  തന്നു . താമസം യൂത്ത് ഹോസ്റ്റലിൽ .ചാർജ് വളരെ കുറവ് .വൈകീട്ട് ഏഴ് മണി  മുതൽ  രാവിലെ ഏഴ് മണിവരെയാണ് യൂത്ത് ഹോസ്റ്റലിലെ സമയം .അതിനിടയിൽ  അവിടെകിടക്കുവാൻ ആരെയും അനുവദിക്കില്ല.

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ ഞാൻ ജോലിസ്ഥലത്ത് എത്തിച്ചേർന്നു Mr. Harald Rinke എല്ലാ ഏർപ്പാടുകളും ചെയ്‌തിരിക്കുന്നു.

ഓഫീസ് ഹെഡ് Mr. Baron ജോലിയെക്കുറിച്ച് വിവരിച്ചുതന്നു. ജോലി പാക്കിങ് സെക്ക്ഷനിൽ.അദ്ദേഹം ടെലിഫോൺ എടുത്ത് സംസാരിക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു .കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു യുവതി കയറിവന്നു .

“ഇത് മിസ് മെലീനാ … ഇത് മൈക്കിൾ.”

Mr. Baron. ഞങ്ങളെ അന്യോന്യം പരിചയപ്പെടുത്തി.

മിസ് മെലീനയാണ് ആ സെക്‌ഷൻ കൈകാര്യം ചെയുന്നത് .

“വരൂ.” മെലീനാ എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

ഞാൻ അവരെ അനുഗമിച്ചു .വളരെ വിശാലമായ ഫാക്ടറി .പലവിധത്തിലുള്ള വൈൻ ബോട്ടിലുകൾ .വലിയ ചൂളയിൽ നിന്ന് ഉത്പാദനം തുടങ്ങി എല്ലാം ചെയിൻ സിസ്റ്റം തന്നെ .മിക്കതും പച്ചനിറത്തിലുള്ള കുപ്പികൾ .

ഒരു ഗോവണി ഇറങ്ങി ഞാൻ വേറൊരു ഹാളിൽ എത്തിച്ചേർന്നു .വിവിധയിനം കുപ്പികൾ . പാക്കിങ് കഴിഞ്ഞു നിരനിരയായി വച്ചിരിക്കുന്നു .

മെലീനാ നേരെ നടന്നു സൈഡിലുള്ള ക്യാബിനിൽ കയറി സീറ്റിൽ ഇരുന്നു .

അതവരുടെ ക്യാബിൻ ആയിരിക്കും . ഞാൻ ഊഹിച്ചു .

“വരൂ, ഇരിക്കൂ,” മെലീന എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അവർ എന്റെ ജോലിയെക്കുറിച്ചും എന്തൊക്കെയാണ് ചെയേണ്ടതെന്നും വിവരിച്ചുതന്നു .

ഞാൻ മെലീനയെ ശ്രദ്ധിച്ചു .

ഏകദേശം പത്തൊൻപത് വയസ്സ് പ്രായം വരും .മീഡിയം ഉയരം . Blackish blonde hair…

ഒരു ഷോർട്സും ,ബനിയനുമാണ് വേഷം .സമ്മറിനെ വരവേൽക്കുന്നതിനായുള്ള വേഷം .വളരെ കുറച്ചുമാത്രം സംസാരം .

ഞാൻ ജോലിയിൽ വ്യപ്രിതനായി .പ്രൊഡക്ഷൻ കഴിഞ്ഞുവരുന്ന  ബോട്ടിൽ .വലിയ ഹാർഡ്‌ബോഡിൽ വച്ച്  10 x 10 വീതം നിരത്തിവച്ച് അതിന് മുകളിൽ പിന്നെയും  ഹാർഡ്ബോർഡ് . അതിന് ശേഷം 10 x 10 കുപ്പികൾ .അങ്ങിനെ പത്ത് ആട്ടി .അതിന് ശേഷം വലിയ പ്ലാസ്റ്റിക്ക് ഷീറ്റുകൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞു fire-Blow ചെയ്‌താൽ പാക്കിങ് റെഡി .അതിന് ശേഷം വാഹന സഹായത്തോടെ എടുത്ത് ഗോഡൗണിലേക്ക് .

പാക്കിങ് വിഭാഗത്തിൽ വേറെ മൂന്നുപേർ കൂടി ജോലി ചെയ്യുന്നു .മൂന്നുപേരും ആണുങ്ങൾ .

മെലീനാ ആദ്യത്തെ രണ്ടുദിവസം വളരെ കർക്കശമായി പെരുമാറി .ക്രമേണ ഞങ്ങൾ  സുഹൃത്തുക്കളായി .

അവളുടെ സഹോദരൻ ആ കമ്പനിയിൽ തന്നെ ഓഫീസ് ജോലി നോക്കുന്നു .

ക്രമേണ എന്റെ ജോലിയിൽ മെലീന സഹായിക്കാൻ വരും .അവൾ എന്റെ അടുക്കൽ  അടുപ്പം കാണിച്ചുതുടങ്ങി .അതിനിടയിൽ അവൾ അടുത്തുള്ള ജോലിക്കാരുമായി  കുസൃതി കൂടും .സഹായത്തിന് എന്നെ വിളിക്കും .

ദിവസങ്ങൾ അങ്ങിനെ സന്തോഷകരമായി നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു .

ഒരു ഒഴിവുദിവസം .ഞാൻ Wuppertal സിറ്റിയിൽ ഹാങ്ങിങ് ട്രെയിനിൽ കൂടി യാത്ര ചെയ്‌തു . Wupper പുഴക്ക് മീതേകൂടി കിലോമീറ്ററുകൾ നീണ്ട യാത്ര. വളരെ ഹൃദ്യമായ അനുഭവമായിരുന്നു .യാത്രക്കിടയിൽ ആറേഴ് പ്ലാറ്റ്‌ഫോമുകൾ  കടന്നുപോയി .ഉയരത്തിലുള്ള അവയിൽകൂടി സ്റ്റെപ്പ് ഇറങ്ങിവേണം Wupper തെരുവിൽ എത്തിച്ചേരുവാൻ .

കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് മാനിഫെസ്റ്റോ എഴുതാൻ കാറൽ മാക്സിനെ സഹായിച്ച ഫെഡറിക്ക് ഇംഗൽസ് ജനിച്ച സ്ഥലം എന്നത് Wuppertal നു ഒരു തിലകക്കുറി കൂടിയായിരുന്നു  .അദ്ദേഹം ജനിച്ച വീട് സന്ദർശിക്കുവാൻ എനിക്ക് അവസരം ലഭിച്ചു .

അടുത്ത ആഴ്ചയിലെ ജോലി തുടങ്ങി .

ജോലിക്കിടയിൽ മെലീന പറഞ്ഞു .”മൈക്കിൾ വരൂ , നമുക്ക് പുറത്ത് പോയി വരാം .

ഞങ്ങൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി .അവളുടെ വോക്‌സ് വേഗൻ കാറിൽ ഞങ്ങൾ നീങ്ങി .

വളരെ സുന്ദരമായ ദിനം .വെയിലിന്റെ കാഠിന്യം തീരെ അനുഭവപ്പെടുന്നില്ല .

കാര് ചെന്ന് നിന്നത് ഒരു റെസ്റ്റോറന്റിന്റെ മുമ്പിൽ .

ഞങ്ങൾ റെസ്റ്റോറന്റിൽ കയറി ഹാംബർഗറും കോഫിയും ഓർഡർ കൊടുത്തു .ഓരോന്ന് സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .കോഫി കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങൾ ഫാക്ടറിയിലേക്ക് മടങ്ങി .

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിലും കോഫി കഴിക്കുവാൻ വേണ്ടി പുറത്തേക്ക് പോകുവാൻ  ഞങ്ങൾ സമയം കണ്ടെത്തി .

ഒരാഴ്ച്ച പോയത് അറിഞ്ഞതേ ഇല്ല .

പുറപ്പെടാൻ നേരം ഞങ്ങൾ അഡ്രസ് കൈമാറി .”ലെറ്റർ അയക്കണം .” മെലീനാ ഓർമിപ്പിച്ചു .

Wuppertal ൽ നിന്ന് Munster. അവിടെനിന്ന് Osnabruck അവിടുത്തെ ചില  കാഴ്ചകളിൽ  പുരാതന ടൗൺഹാൾ , പതിനൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ പണിത സെന്റ്  പീറ്റർ  കത്തീഡ്രൽ , കൂടാതെ Hegertor അഥവാ Heger gate (നെപ്പോളിയന്റെ  പതനത്തിൽ കലാശിച്ച വാടര്ലൂ യുദ്ധത്തിൽ മരണപ്പെട്ട പട്ടാളക്കാരുടെ ഓർമക്കായി  നിര്മിച്ചതായിരുന്നു .)

Osnabruck ൽ നിന്ന് Hannover. ജർമനിയുടെ എല്ലാ ഭാഗത്തേക്കുമുള്ള ക്രോസിങ് പോയിന്റ് എന്ന് Hannover നെ വിശേഷിപ്പിക്കാം .

യാത്രയ്ക്കിടയിലെ കിടത്തം മിക്കവാറും റോഡരുകിൽ നിന്ന് ഉള്ളിലേക്ക് കയറി  കാട്ടിൽ ടെന്റ് കെട്ടി ആയിരുന്നു .

ഭക്ഷണം ബ്രീഡ് ,ബട്ടർ , സോസേജ് ,കൂടാതെ ആവശ്യത്തിന് പഴവര്ഗങ്ങളും .

ദിവസവും ഒരുനേരം ചിക്കൻ വാങ്ങി ഉപ്പും മഞ്ഞളും കുരുമുളകും ചേർത്ത് ടെന്റിന്റെ  അലുമിലിയം റോഡിൽ കോർത്ത് കനലിൽ ചുട്ടെടുക്കും .

Hannover ൽ നിന്ന് Bremen… Weser നദിക്കരയിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന വ്യവസായ നഗരം .പ്രമുഖ ഷിപ്പിംഗ് കമ്പനി ആയ North German Lloyed [NDL] ൻറെ ആസ്ഥാനം . കൂടാതെ ധാരാളം ഭക്ഷ്യ  സംസ്കരണ കമ്പനികളും ട്രേഡിങ്ങ് കമ്പനികളും ഇവിടെ കാണാം .

ഞങ്ങൾ ജർമൻ ജനതയെ പൊതുവെ ശ്രദ്ധിച്ചു .ശരിക്കും Workaholic അവർക്ക് അവരുടെ ജോലി കഴിഞ്ഞേ  വേറെ എന്തെങ്കിലും പരിപാടികൾ ഒള്ളൂ .

ഉത്പന്നങ്ങൾക്ക് ഉയർന്ന ക്വാളിറ്റി . അത് അവർക്ക് നിർബന്ധമാണ് .

യാത്രക്കിടയിൽ ഞാൻ ബ്രിട്ടൻ ,ഫ്രാൻസ് , ഇറ്റലി ,എന്നീ രാജ്യങ്ങളിലെ പലരുമായും  പരിചയപ്പെട്ടു . മിക്കവരും വിദ്യാർഥികൾ .വെക്കേഷനിൽ ജർമനിയിൽ വന്ന്  ജോലിചെയ്‌ത്‌ തിരികെ പോകുന്നവർ .ജർമനിയിൽ അവർക്ക്  മറ്റിടങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് ഉയർന്ന വേതനം ലഭിച്ചിരുന്നു .വേറെ രസകരമായ  വസ്തുത. ഇംഗ്ലീഷ് ,ജർമൻ ,ഫ്രഞ്ച് ജനങ്ങൾ… അവർ നേരിട്ട് സംസാരിക്കുമ്പോൾ പൊതുവെ സൗഹൃദ മനോഭാവം . പക്ഷെ,ഉള്ളിൽ അത്ര രാസത്തിലല്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം .

ഞാനാണോ , അതോ നീയാണോ വലുത് എന്ന വംശീയ വടംവലി . ഇത് ശരിക്കും  പ്രകടമാകുന്നത് വലിയ ഫുടബോൾ മാമാങ്കങ്ങളിൽ ആയിരിക്കും.

ബ്രിമ്മാനിൽ നിന്ന് ഹാംബർഗ് . ജർമനിയിലെ രണ്ടാമത്തെ വലിയ സിറ്റി .യൂറോപ്യൻ യൂണിയന്റെ  പതിനൊന്നാമത്തെ ആസ്ഥാനവും ഹാംബർഗ് അലങ്കരിക്കുന്നു .

ഹാംബർഗ്‌ എത്തുന്നതിന് മുൻപേതന്നെ പലരും പറഞ്ഞു .”വളരെ ശ്രദ്ധിക്കണം .” ഒരു വലിയ നഗരത്തിന്റെ വൃത്തികേടുകൾ എല്ലാം നിറഞ്ഞ സ്ഥലം .ക്രൈം ,സെക്സ് ,ഡ്രഗ്സ് ,അധോലോക സംഘങ്ങൾ ,സ്വവർഗ്ഗരതിക്കാർ ,അങ്ങിനെ നീളുന്നു  .

പക്ഷെ , ഹാംബർഗ് ജർമനിയിലെ ഏറ്റവും വലിയ ടുറിസ്റ്റ് ആകർഷണമാണ് .ലോകത്തിന്റെ  നാനാഭാഗങ്ങളിൽ നിന്ന് ലക്ഷക്കണക്കിന് ടുറിസ്റ്റുകൾ ഹാംബർഗിൽ എത്തുന്നു .ഹാംബർഗ്… യൂറോപ്യൻ യൂണിയനിലെ ഒമ്പതാം സ്ഥാനമാണ് ഉള്ളത് .അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഹാംബർഗ് യൂറോപ്പിലെ തന്നെ പ്രധാന ട്രാൻസ്പോർറ്റേഷൻ  ഹുബ്ബ് ആയി പരിഗണിക്കപ്പെടുന്നു . കൂടാതെ വളരെയധികം  വ്യവസായങ്ങൾ … പ്രത്യേകിച്ച് മീഡിയ വ്യവസായം .

വെനീസും ആംസ്റ്റർഡാമും പോലെ ധാരാളം കനാലുകൾ നിറഞ്ഞ ഹാംബർഗ് . അവയെല്ലാം ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ആയിരക്കണക്കിന് പാലങ്ങളും .

കൂടാതെ ധാരാളം തീയേറ്ററുകൾ ,മ്യൂസിയങ്ങൾ ,അംഗീത പരിപാടികൾ അവതരിപ്പിക്കുന്ന  സ്ഥലങ്ങൾ ,പാർക്കുകൾ ,ഗാർഡനുകൾ ,അങ്ങിനെ ഹാംബർഗിലെ  കാഴ്ച്ചകൾ നീണ്ടുകിടക്കുന്നു .

സെന്റ് നിക്കോളാസ് ചർച്ച് (പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ നിർമിച്ച ലോകത്തിലെ ഉയരംകൂടിയ പള്ളി ), ചേമ്പ് തകിടുകൾകൊണ്ട് പണിതീർത്ത സെന്റ് കാതറിൻ ചർച്ച് . കൂടാതെ സെന്റ് മൈക്കിൾ ചർച്ച് , സെന്റ് ജേക്കബ് ചർച്ച് ,അങ്ങിനെ വാസ്തുശിൽപ്പ  ചാരുത നിറഞ്ഞ ധാരാളം കാഴ്ച്ചകൾ…

കൂടാതെ ജർമൻ സ്പോർട്ട്സിന്റെ ആസ്ഥാനം എന്ന് ഹാംബർഗിനെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു .വളരെ പോപ്പുലർ ക്ലബ് ആയ ഹാംബർഗേർ സ് .വി . ഹാംബർഗിന്റെ  തിലകക്കുറിയാണ് .

വളരെയധികം അഭയാർത്ഥികൾ … ഹാംബർഗിൽ തന്നെ ഒരു അഭയാർത്ഥി ക്യാമ്പ് ഉണ്ട് എന്നെനിക്ക് തോന്നി .അത്രയധികം അഭയാർത്ഥികൾ .

ശ്രീലങ്ക ,ഇന്ത്യ ,ബംഗ്ലാദേശ് , പാക്കിസ്ഥാൻ ,വിയറ്റ്‌നാം , തുടങ്ങി വിവിധ രാജ്യങ്ങളിലെ  അഭയാർഥികളുടെ ഒരു നീണ്ട നിര .

ഞാൻ ഇന്ത്യക്കാരെ കുറിച്ച്  ഓർത്തു .

അവർ ശരിക്കും അഭയാര്ഥികളാണോ !!

അല്ല… ശരിക്കും തട്ടിപ്പ് കേസ് .അവിടെ നിൽക്കുവാനുള്ള ഒരു കുരുക്ക് വഴി .അത്രമാത്രം .

തെരുവിൽ ഒരു ഏഷ്യക്കാരനെ കണ്ടാൽ അയാളും ഒരു അഭയാർത്ഥി എന്ന നിലയിൽ  അവിടുത്തുകാർ കാണുന്നു .അവർ അവജ്ഞയോടെ അവരോട്  പെരുമാറുന്നു .

ശ്രീലങ്ക … അവരെ അഭയാർഥികളായി കരുതാം .പക്ഷെ… ഇന്ത്യക്കാരോ ?

അവർക്ക് ഇന്ത്യയിൽ തിരികെ എത്തിയാൽ ജീവന് ഭീഷണി ഉണ്ടോ ?

എനിക്കുതന്നെ അത്ഭുതം തോന്നി .

പക്ഷെ… ശ്രീലങ്കയിലെ വംശീയപ്രശ്‍നം . അത് യൂറോപ്പിൽ വളരെയധികം തമിഴ്‌വംശജർക്ക്  ഇടം നേടിക്കൊടുത്തു .

ഹാംബർഗിൽ നിന്ന് Kiel ,

Baltic കടലിനെ തഴുകി സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന മനോഹര നഗരം. നോർത്ത് ജർമനിയിലെ ജനസാദ്രതയുള്ള സിറ്റിയിൽ ഒന്ന് .

പ്രകൃതി കനിഞ്ഞനുഗ്രഹിച്ച Kiel ബാൾട്ടിക്ക് കടലിന്റെ റാണിയാണോ kiel എന്ന് തോന്നി .

1972 ലെ സമ്മർ ഒളിമ്പിക്സിന് വേദി ആയ നഗരം. സ്വീഡൻ ,നോർവേ തുടങ്ങിയ സ്കാന്ഡിനേവിയൻ രാജ്യങ്ങളിലേക്കുള്ള പടിവാതിൽ .സ്കാന്ഡിനേവിയൻ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ആഡംബര കപ്പലുകൾ അടുക്കുന്ന Kiel … ഞാൻ Kiel ന്റെ ഭംഗി ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ നീങ്ങി .

Kiel റോട്ടറി ക്ലബ് പ്രസിഡണ്ട് Mr. Thomas Kersig യെ ഞാൻ പരിചയപ്പെട്ടു.

ഒരാഴ്ചത്തെ ജോലി .ഒരു റെസ്റ്റോറന്റിൽ .ഒരു പോർട്ടുഗൽ സ്റ്റുഡൻഡ് Mr. Antonio Ferreira യുടെ കൂടെ താമസം.

മിസ്റ്റർ ഫെരേര ഒരു റോട്ടറി എക്സ്ചേഞ്ച് വിദ്യാർത്ഥി . ഒരു സർഫിങ് കമ്പക്കാരൻ .

വൈകീട്ട് ഞങ്ങൾ Kiel സിറ്റിയിൽ കറങ്ങിനടന്നു .സിറ്റിയുടെ ഭംഗി ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് .സെന്റ് നിക്ക്‌ളോസ് ചർച്ച് .Kiel ലെ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്ന പള്ളി .പതിമൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ പണികഴിപ്പിച്ചത് .1911 ൽ പണികഴിപ്പിച്ച ടൌൺ ഹാൾ .ധാരാളം തടാകങ്ങളും പാർക്കുകളും കൂടാതെ Kiel ലെ പ്രധാന തെരുവായ Holsten Strasse ജർമനിയിലെ ഏറ്റവും നീളംകൂടിയ ഷോപ്പിംഗ് തെരുവായിരുന്നു .

ഒരു ഒഴിവുദിനം .ഞാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി .Kiel ന്റെ സൗന്ദര്യം ഒന്ന് ആസ്വദിക്കണം .അതായിരുന്നു മനസ്സിൽ .

ആദ്യംതന്നെ റോപ്പ് വെയിൽ കയറി .ഏതാണ്ട് സിറ്റി മുഴുവനും അതിലൂടെ പ്രദക്ഷിണം വെക്കുവാൻ കഴിയും .

കണ്ണഞ്ചിപ്പിക്കുന്ന പ്രകൃതിസൗന്ദര്യം . ബാൾട്ടിക്ക് കടൽ Kiel നെ മുത്തമിട്ടുകൊണ്ട്  കിടക്കുന്നു .

അതിമനോഹരമായ കാഴ്ച്ച .ആ നീലിമയാർന്ന കടൽ ചിലയിടങ്ങളിൽ കയറിയും ഇറങ്ങിയും  കിടക്കുന്നു . ചുറ്റിനും കുന്നിൻ പ്രദേശങ്ങൾ .റോപ്പ് വേയിൽ  കൂടിയുള്ള യാത്ര Kiel ന്റെ സൗന്ദര്യം മുഴുവൻ ഒപ്പിയെടുക്കുവാൻ കഴിയുന്ന വിധത്തിലായിരുന്നു .

ഉച്ചകഴിഞ്ഞു ഫെരേര പറഞ്ഞു .”മൈക്കിൾ .നമ്മൾ സർഫിംഗിന് പോകുന്നു .”

ഫെരേര ആവശ്യമായതെല്ലാം എടുത്ത് വാഹനത്തിൽ വച്ചു . വണ്ടി സാവധാനം നീങ്ങി .

സർഫിംഗിന് അനുയോജ്യമായ ബീച്ച് അന്വേഷിച്ചായിരുന്നു യാത്ര Montenotte , Laboe എന്നിവയാണ് ഏറ്റവും നല്ല ബീച്ചുകൾ .

“നമുക്ക് Montenotte ബീച്ചിൽ പോകാം.” കാർ ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്നതിനിടയിൽ ഫെരേര  പറഞ്ഞു .

അര മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ഞങ്ങൾ Montenotte ൽ എത്തിച്ചേർന്നു .പെട്ടെന്ന് കാലാവസ്ഥ മാറി .മൂടിക്കെട്ടിവരുന്നു .അതിന് അകമ്പടി എന്നോണം തണുപ്പും .

എത്ര പെട്ടെന്നാണ് കാലാവസ്ഥ മാറിയത് ? ബീച്ചിൽ നിന്നിട്ട് എനിക്ക് തണുക്കുവാൻ തുടങ്ങി .

ഫെരേരയുടെ മുഖത്തും തെല്ല് നിരാശ .ചുറ്റുപാടും നോക്കിക്കൊണ്ട് ഫെരേര പറഞ്ഞു .

“കാറ്റ് ശരിയായ ദിശയിലേക്കെല്ല വീശുന്നത്. സർഫിങ് ബുദ്ധിമുട്ടാണ് .”

ഞങ്ങൾ കുറച്ചുനേരം കൂടി ആ തണുപ്പിൽ അങ്ങിനെ നിന്നു .കാലാവസ്ഥ മാറുന്ന  യാതൊരു ലക്ഷണവുമില്ല .ഞങ്ങൾ റൂമിലേക്ക് മടങ്ങി .

അടുത്ത ദിനം ഞായറാഴ്ചയായിരുന്നു …

അന്ന് ഫെരേരയെ തിരക്കി മൂന്നുനാലു കൂട്ടുകാർ വന്നു .ഞങ്ങൾ പരിചയപ്പെട്ടു .

രണ്ടുപേർ ജർമ്മൻ .ഒരാൾ നോർവേ .ഒരാൾ ബെൽജിയം . ഞങ്ങൾ കോഫി കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ  ഫെരേര എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു .

“മൈക്കിൾ, ഇന്ന് നമ്മൾ സെയിലിംഗിന് പോകുന്നു.

അര മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ഞങ്ങൾ കാറിൽ കടൽതീരത്തേക്ക് യാത്രയായി .

സാമാന്യം തണുപ്പുള്ള കാലാവസ്ഥ .

ഞങ്ങൾ അഞ്ചുപേരും ബോട്ടിൽ കയറി .വലിയ ഒരു ഫൈബർ ബോട്ട് .കാണുവാൻ തന്നെ വളരെ ആകർഷകം .

ബോട്ട് കടലിലൂടെ നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു .അത്യാവശ്യം ഇളകിമറിയുന്ന കടൽ .നല്ല കാറ്റടിക്കുന്നുണ്ട് .

അവർ നാലുപേരും വളരെവേഗത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നു .ഞാൻ ബോട്ടിന്റെ പിൻഭാഗത്ത്  കാഴ്‌ചകൾ കണ്ട് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .

“മൈക്കിൾ, നീന്തലറിയാമോ?”നോർവേക്കാരൻ ബോട്ടിലെ പായ വലിച്ചിട്ടുകൊണ്ട് എന്നോട് ചോദിച്ചു.

“ഉം… അത്യാവശ്യം.” ഞാൻ അയാൾ എന്താണ് ചെയ്യുന്നതെന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

“അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് നല്ലതാണ്. ചിലപ്പോൾ ബാലൻസ് നഷ്ടപ്പെട്ട് കടലിലേക്ക് തെറിച്ചുവീഴും .” ഫെരേര ബോട്ടിലെ ഒരു കയർ വലിച്ചുകെട്ടുന്നതിനിടയിൽ എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തി .

ബോട്ട് ഉൾക്കടലിലേക്ക് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു .

അവർ നാലുപേരും ഉർജ്ജസ്വലരായി . ബോട്ടിലെ പായ വലിച്ചുകെട്ടാനും ചില അവസരങ്ങളിൽ  കെട്ടിയത് തന്നെ അഴിച്ചു ഗതി നിയന്ത്രിച്ചുകൊണ്ട് മാറ്റിക്കെട്ടുന്നതും  അവർ അത്യധികം അദ്വാനിക്കുന്നത് ഞാൻ കൗതുകത്തോടെ  വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .

ഞാൻ അവരുടെ പ്രവർത്തികൾ നോക്കി,  കടലിനെ  ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .

ക്രമേണ കടൽ ശക്തിയായി ഇളകിമറിയുവാൻ തുടങ്ങി . കടൽകാക്കകൾ കൂട്ടം കൂട്ടമായി  പറന്നുനടക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു .

പെട്ടെന്ന് മൂടിക്കെട്ടിയ കാലാവസ്ഥയായി .കടൽ ഇളകിമറിയുന്നതിന്റെ ശക്തി കൂടിക്കൂടി  വരുന്നു .

തിരമാലകൾ ശക്തിയായി അടിക്കുന്നുണ്ട് .ബോട്ട് ഇടയ്ക്കിടെ ആടിഉലയുന്നു .

അവർ നാലുപേരും ബോട്ടിന്റെ ഗതി നിയന്ത്രിക്കുവാൻ അദ്വാനിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .അവർക്ക് അതിൽ അതിയായ സംതൃപ്തി ലഭിക്കുന്നതായി  എനിക്ക് തോന്നി .

ഇളകിമറിയുന്ന കടൽ …

എനിക്ക് വയറ്റിൽ എന്തോ.. ബുദ്ധിമുട്ട് അനുഭവപ്പെടാൻ തുടങ്ങി .

ഇപ്പോൾ ശര്ധിക്കും എന്ന തോന്നൽ .

“മൈക്കിൾ, എങ്ങിനെയുണ്ട് കടൽയാത്ര?” ഫെരേര പായുടെ കയർ മാറ്റിക്കെട്ടുന്നതിനിടയിൽ  ചോദിച്ചു .

“Oh… amazing…  ഞാൻ പെരുവിരൽ ഉയർത്തി കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

എനിക്ക് നല്ല തണുപ്പ് അനുഭവപ്പെട്ടു .കൂടാതെ വയറ്റിലെ ബുദ്ധിമുട്ട് അധികരിച്ചുവരുന്നത് ഞാൻ  അറിഞ്ഞു .

“ഇനി എത്ര ദൂരം കൂടി പോകണം?” ഞാൻ തെല്ല് വിമ്മിട്ടത്തോടെ നാലുപേരെയും  ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു .

“ഹായ്… അങ്ങിനെ ഒന്നുമില്ല. കുറച്ചു പോയി മടങ്ങുക .” നോർവേക്കാരൻ പറഞ്ഞു .

“എനിക്ക് വയറിന് ചെറിയ ഒരു പ്രശ്‍നം.” ഞാൻ അവരെ നോക്കി .

“അത് സാധാരണമാണ്. ശീലിച്ചാൽ പിന്നെ കുഴപ്പമില്ല .” ജർമൻകാരനായ റോൾഫ്  ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ എന്നെ നോക്കി .

ഞങ്ങൾ കുറച്ചു ദൂരംകൂടി മുമ്പോട്ട് പോയി .

“എന്നാൽ മടങ്ങാം.” ഫെരേര എല്ലാവരോടുമായി വിളിച്ചുപറഞ്ഞു .

അവർ നാലുപേരും വളരെ വേഗത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കാൻ തുടങ്ങി .പായയുടെ കയർ  കഴിക്കുന്നതും ,വേറെ വിധത്തിൽ കെട്ടുന്നതും ,ബോട്ട് തിരിഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു  വരുന്നതും ഞാൻ കൗതുകത്തോടെ നോക്കിനിന്നു .

കടൽ മൂടിക്കെട്ടിയിരുന്നതിനാൽ ബാൾട്ടിക്ക് കടലിന്റെ നീലിമ നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു .

മിസ്റ്റർ റൊണാൾഡ് ബോട്ടിന്റെ മുകളിൽനിന്നും ചാടിയിറങ്ങി. ശേഷം ബോട്ടിന്റെ  അകത്തുനിന്നും ഒരു ക്രെയ്‌റ്റ് ബിയർ പുറത്തെടുത്തു .ഓരോ ക്യാൻ  ഓരോരുത്തർക്കും എറിഞ്ഞുകൊടുത്തു .

ഞാൻ ബിയർ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .അങ്ങ് കടലിൽ പലയിടത്തും  നീലിമയാർന്ന വലിയ മലകൾ കാണാമായിരുന്നു .

“ചിലപ്പോൾ ഡെന്മാർക്ക് ആയിരിക്കണം.” ഞാൻ ഊഹിച്ചു .

മൂന്ന് മണിക്കൂറിന് ശേഷം ഞങ്ങൾ തീരത്ത് മടങ്ങിയെത്തി .

Kielൽ നിന്ന് Flansburg ലേക്കുള്ള യാത്ര. വഴികൾ അധികവും വിജനം .പൈൻ മരങ്ങൾ നിറഞ്ഞ വാനപ്രദേശങ്ങൾ .ഡെന്മാർക്ക് എത്തുന്നതിന് മുമ്പുള്ള ജര്മനിയുടെ അതിർത്തി പ്രദേശങ്ങൾ .

നേരം ഇരുട്ടിവരുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു .യാത്ര വാനപ്രദേശത്ത് കൂടിയാണ് .ഞാൻ അന്നത്തെ യാത്ര മതിയാക്കി . സൈക്കിളിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി ഉരുട്ടിക്കൊണ്ട് റോഡിൽനിന്നും അൽപം അകത്തേക്ക് കയറി ടെന്റ്റ് കെട്ടി .

ഞാൻ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചു .

വാനപ്രദേശമാണ് .തികച്ചും വിജനം .ആളനക്കമോ ഒന്നുംതന്നെ കാണുവാനില്ല .

ഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം ഞാൻ ടെന്റിനുള്ളിൽ നീണ്ടുനിവർന്നു കിടന്നു .കൈയിൽ ഉള്ളത് ഒരു കത്തി മാത്രം .അതും ചിക്കൻ നന്നാക്കുന്നതിനും മറ്റും ഉപയോഗിക്കുന്നത് .ആത്മരക്ഷക്കായി അതെടുത്ത് കിടക്കുന്നതിന്റെ അരികിൽ വച്ചു .

അങ്ങിനെ കിടന്നു .സാവധാനം ഞാൻ ഉറക്കത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി .

നല്ല സുഖമായ ഉറക്കം .

രാവിലെ എഴുന്നേറ്റു .വളരെ കുളിർമയേറിയ പ്രഭാതം .തലേ രാത്രിയിലെ മഞ്ഞുവീഴ്ച്ച . ടെന്റിന്റെ മുകൾഭാഗം നനഞ്ഞുകുതിർന്നു കിടക്കുന്നു .

പ്രഭാതകൃത്യങ്ങൾക്ക് ശേഷം  ഞാൻ സൈക്കിൾ എടുത്ത് ഉരുട്ടി റോഡിലേക്ക് ഇറങ്ങി .

“ഇതെവിടെനിന്ന് വരുന്നു?”ഒരു ജര്മന്കാരൻ എന്നെ നോക്കി അത്ഭുതം കലർന്ന സ്വരത്തിൽ അന്വേഷിച്ചു.

“ഞാൻ കഴിഞ്ഞ രാത്രി ഇവിടെയാണ് കിടന്നുറങ്ങിയത്.”അയാളെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“അവിടെയോ… ശരിക്കും…? അവിടെ കരടിയുണ്ട് .” അയാൾ അച്ഛര്യത്തോടെ എന്നെ നോക്കി .

അയാൾ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് ഒന്നും തോന്നിയില്ല .പക്ഷെ… പിന്നീട് അതേക്കുറിച്ച്  ചിന്തിച്ചപ്പോൾ ഞാനാകെ ഭയന്ന് വിറകൊണ്ടു .

ഭാഗ്യം… കരടിയുടെ ആക്രമണത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടല്ലോ !!” ഞാൻ ആശ്വാസത്തോടെ യാത്ര തുടർന്നു .

“ഫ്ലാൻസ്ബർഗ് “…ഡെന്മാർക്ക് എത്തുന്നതിന് മുമ്പുള്ള ജർമൻ സിറ്റി. ഒരുകാലത്ത് ഫ്ലാൻസ്ബർഗ് , ഡെന്മാർക്കിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു .കോപ്പൻഹേഗൻ  കഴിഞ്ഞാൽ ഡെന്മാർക്കിന്റെ രണ്ടാമത്തെ വലിയ തുറമുഖം  ആയി ഫ്ലാൻസ്ബർഗിനെ കരുതിയിരുന്നു .

ഞാൻ ഫ്ലാൻസ്ബർഗിൽ ചുറ്റിനടന്നു .ധാരാളം ഡ്യൂട്ടിഫ്രീ ഷോപ്പുകൾ . പ്രത്യേകിച്ച്  മദ്യം .ഡെന്മാർക്കിൽ മദ്യത്തിന് താരതമ്യേന വില കൂടുതലാണ് .ഫ്ലാൻസ്ബർഗ് വഴി ധാരാളം ജർമൻ ഉത്പന്നങ്ങൾ ഡെന്മാർക്കിലേക്ക് കടത്തുന്നു .ഫ്ലാൻസ്ബർഗിലെ പ്രധാന ഉൽപ്പന്നമായ Flansburg Pilsener ബിയർ വളരെ പ്രസിദ്ധമാണ് .ഞാൻ ചുറ്റുപാടും കണ്ണോടിച്ചു .ഇവിടെനിന്നും ഡെന്മാർക്കിലേക്ക് വെറും ഏഴ് കിലോമീറ്റർ മാത്രം .

Advertisement invite

I Want to Built a House

Email: josemichaelcalicut@gmail.com 

WhatsApp: +91 7560 899 479

GOOGLE PAY: +91 921 2025 479

Payoneer : josemichael88245@gmail.com