Simple Sense… A Dynamic True Story
I woke up in the morning to find my sleeping bag completely damp. The atmosphere was shrouded in thick fog, and the weather was bone-chillingly cold. There were only a handful of people on the road.
” “If I could get a hot coffee?” I thought, scanning my surroundings.
By 10:00 a.m., I arrived at Mr. Brouwer’s residence. A middle-aged woman opened the door with surprise.
“I’m Jose Michael,” I introduced myself hesitantly, handing her my Rotary card. “May I meet Mr. Brouwer?”
She read the card and glanced at me. “Please come in,” she said, leading me to the visiting room.
“Well, would you like some coffee?” she asked, studying me for a moment and smiling warmly.
“Oh, yes, please, ma’am,” I replied with humility, grateful for the offer.
The steaming cup of coffee brought me much comfort.
“Mr. Brouwer is unwell and currently on bed rest,” Mrs. Brouwer informed me, her gaze fixed on me.
I sighed, expressing my apologies. “Oh, I’m sorry. I can come back later.”
“No, no,” Mrs. Brouwer hurriedly interjected. “Please, have a seat.”
I complied and settled down. The room was pleasantly warm, providing me with a cozy feeling.
I overheard Mrs. Brouwer making a few phone calls while I waited. After some time, she returned with a piece of paper in her hand.
“Michael, it would be best for you to stay here for now, and then we can decide what to do next,” she suggested, extending the piece of paper to me.
She continued, “We’ll cover the cost of your stay. I believe this place will suit you well.”
“Thank you, ma’am,” I expressed my gratitude sincerely.
I held a deep respect for her kindness.
Leaving the residence, I embarked on my search for accommodation. I wandered through the city until I finally came across a lodge where I secured a room.
The next morning, a visitor arrived to see me.
“I’m Derik Keijzer,” he introduced himself with a friendly smile, extending his hand.
We got acquainted. Mr. Derik was a member of the Rotaract Club of Eindhoven. Observing him, I noted that he was around 28 years old, of average build, about six feet tall, with brownish-black hair. His round spectacles suited his face, and he had a very amiable demeanor, making him quite handsome.
We took a short walk and engaged in conversation.
“Now, with winter here, it’s going to be very cold,” Derik remarked, putting his hands in his pockets and looking at me.
“I actually like European winters,” I responded, raising an eyebrow while taking in the chilly atmosphere. “Experiencing such cold weather for the first time.”
“Is it always hot in India?” Derik inquired, fixing his gaze on me.
“Well, you know, each place has different weather patterns. In the north, it’s very cold in winter, but at the same time, it can get scorching hot during the summer. I come from the southwest of India, which has a tropical climate,” I explained, clearing Derik’s confusion.
“Oh, the Netherlands…” Derik sighed, taking a deep breath. “We only have three months of summer here. It’s really nice then,” he added, lost in thought.
“Michael, let’s grab something to drink,” Derik suggested, looking towards the nearest pub. “It’ll warm us up.”
We entered the pub.
“What would you like to have?” Derik asked, scanning the surroundings.
“A beer would be fine,” I replied cheerfully.
Derik ordered two draught beers.
Superb atmosphere… the dim lights casting a shimmering glow. I noticed many young men and women of various age groups enjoying their drinks. I felt a surge of excitement within me.
The bartender served our drinks. The ambiance was delightful, and I felt a certain sensation stirring within me. I listened attentively to the soft music playing in the background.
Oh, The Netherlands… My heart felt fulfilled. It was as if I had stepped into a long-cherished dream. Finally, I had reached my dreamland.
“Michael, why are you so quiet?” Derik’s voice snapped me out of my reverie.
“Oh, it’s nothing,” I simply smiled, concealing my excitement. “I’m just enjoying this atmosphere.”
Derik studied me for a moment. “Many people choose to spend their winters here,” he remarked, savoring his drink and looking at me.
I glanced through the glass door outside.
The Netherlands… Embraced by the freezing cold, what a nice atmosphere, people were really enjoying the winter. But in India we could experience winter only in some places.
“How is your accommodation, Michael?” Derik’s voice once again interrupted my thoughts.
“Oh, it’s nice,” I replied, taking a big gulp of my drink.
“Okay,” Derik finished his drink and turned to me. “We can meet tomorrow. Would you like another drink?”
“No, no, that’s enough,” I placed my glass on the counter and said.
We walked slowly back to my room, chatting along the way. Eventually, we arrived at the lodge.
“Alright, Michael,” Derik smiled gently. “See you tomorrow.”
“Nice to meet you, Derik,” I shook his hand and said. “I’m glad to have found a good friend.”
Derik smiled, and I watched as he walked away.
The next morning…
Derik arrived at my room accompanied by a young man.
“Meet Mr. Mesken,” Derik introduced him. “He’s the president of the Rotaract Club of Eindhoven.”
“Hi, Michael,” Mr. Mesken and I shook hands. “How are you finding the Dutch winter?”
“Yeah, it’s superb,” I replied with a smile. “I’m really enjoying it.”
We stepped outside and got into the car, slowly driving towards the main street of Eindhoven.
“Where are we headed?” I looked around and asked.
“Oh, just taking a leisurely drive,” Mr. Mesken grinned.
“What are your plans, Mike?” Derik glanced at me.
“I’m hoping to stay here during the winter months,” I said, looking at both of them. “I’m searching for a job.”
“Where can we find a job for Michael?” Derik asked, turning to Mr. Mesken.
“Well, we can try looking in some restaurants,” Mr. Mesken replied, focusing on his driving. “We’ll see if we can arrange something.”
“Oh, I’ve run out of gas,” Mr. Mesken shrugged. “I forgot to bring my credit card.”
We parked the car and entered a pub.
The atmosphere inside was wonderful. We looked around and chose an empty corner.
“So, what would you like?” Mr. Mesken asked, looking at me. “Beer, wine, soft drinks, or something hot?”
“No, no, no,” I grinned. “I’ll go with beer.”
Derik and I ordered beers, opting for Heineken, the Netherlands’ own beer.
“One Cognac, please,” Mr. Mesken placed his order.
“Michael, tomorrow I’ll take you to my home,” Derik said, enjoying his beer and looking at me. “My parents would be thrilled to meet you.”
“Yes, yes,” I replied with happiness. “I’m looking forward to it.”
“Oh, I almost forgot,” Derik handed me a piece of paper, lost in thought. “Mr. Koning, a member of the Rotary Club of Eindhoven, would like to meet you,” he said softly.
“Of course, I’d be happy to meet him,” I said, glancing at some young women enjoying their drinks.
We spent an hour in the pub, and I was captivated by the surroundings.
“Oh, the Dutch people are so friendly and nice,” I whispered to myself.
I heard the faint sound of a song dancing through the wind, gradually reaching me…
“Two hearts, living in just one mind…”
A Phil Collins song playing in the background.
The next morning…
I took my bike and went out. The target was Mr. Koning’s house.
It was a chilly morning, but I felt energized as I pedaled along. The road was lined with parked cars, and the Dutch buildings and houses showcased their distinctive style, with brick constructions and tiled roofs.
I continued forward, the harsh cold wind blowing, intensifying the chill in the air.
“Excuse me, sir, could you help me?” I approached a pedestrian. “Where can I find Pasturlaan Street?”
“It’s nearby,” he glanced at the house number and replied. “Just take the left turn.”
Following his directions, I quickly reached the house and pressed the doorbell.
A man with a French beard opened the door.
“Mr. Koning?” I looked at him hesitantly.
“Yes, that’s correct,” he replied, watching me with surprise.
I introduced myself,
“Oh, yes, I’ve heard about you. I spoke with Derik. Please, come in,” Mr. Koning invited me into his house.
“How is your stay?” he asked, looking at me.
“It’s been very nice, sir,” I replied, smiling as I looked around. “Thank you for your help.”
“Oh, it’s no problem,” he leaned back on the sofa and said. “Where do you live in India?”
“I live in Kerala, in the southwest of India,” I sat beside him and answered. “It’s a coastal area.”
“Michael, are you a Christian?” he inquired.
I smiled softly. “Yes, I’m Catholic.”
“Well, how do you like the Netherlands?” he asked.
“Oh, Holland… I really like it,” I gazed at the foggy scenery and expressed my admiration.
“Winter… it’s always very cold, always drizzling, and everyone seems to be waiting for summer,” he spoke warmly.
Our conversation continued, and in the meantime, Mr. Koning prepared coffee for me.
A young man appeared, approaching me and introducing himself. “I’m Jan Jaap Koning, Mr. Koning’s son.”
“Hi, I’m Michael,” I observed him for a moment, stood up, and shook hands.
“I’ve heard about you,” he looked at me with wide eyes. “It’s very interesting,” he smiled earnestly.
“What do you do?” I asked casually, as part of our conversation.
“I’m a student, studying at Eindhoven University,” he replied.
In the midst of our discussion, a young lady entered the room.
“This is Miss Tenija, my eldest daughter. I have two more daughters, one studying in Amsterdam, and the other one studying here,” Mr. Koning explained about his family.
“So, what are your plans for the next step?” Mr. Koning inquired.
I sighed and took a moment of silence. “I would like to spend the winter in Eindhoven. I need a job,” I looked at everyone and expressed my intentions. “I discussed it with Mr. Derik, and he promised to help me find something.”
“Well, I used to work part-time in a company that processed and exported pork at a slaughterhouse,” Jan Jaap interjected. “Maybe we can try there.”
“Okay, let’s give it a shot,” Mr. Koning suggested. “If it doesn’t work out, we’ll have to explore other options.”
“Michael, how is your family?” Mr. Koning asked.
I shared some details about my family background.
“How is Kerala?” Miss Tenija chimed in. “Is it very hot?”
“No, no… not at all,” I waved my hands. “It’s warm and humid. It has a tropical climate. We experience heavy rains and have large forests with a variety of wildlife, including elephants. Calicut is a well-known place where the Portuguese traveler Vasco Da Gama first landed in India.”
“Yes, I’ve heard a lot about India,” Miss Tenija remarked. “There are many religions and languages, and there is a significant gap between the rich and the poor.”
“Yes, that’s correct,” I affirmed.
Meanwhile, a teenage girl entered the room, looking at me with wonder, as if asking, “Who is this foreigner?”
“This is my youngest sister,” Jan Jaap introduced her with a broad smile. “We call her Ping-Pong because she’s a table-tennis player.”
A woman joined us. At first glance, I could tell that she wasn’t Dutch.
“This is my mother,” Jan Jaap introduced her. “She is originally from Indonesia.
We quickly grew closer, and I felt a special connection to that family. As I prepared to leave, Jan Jaap reminded me about our plan to visit the company the next day.
“We should be going to that company tomorrow,” Jan Jaap reminded me. “You might have a chance to work there.”
I took a deep breath and replied, “Of course, I will. Thank you.” I smiled warmly.
“Michael, you’re welcome to come here anytime,” Mr. Koning said.
“See you, sir,” I bid them farewell.
“Hello, Michael, what were you up to this morning?” Derik approached me with a gentle smile.
“Hi, Derik, yesterday I visited Mr. Koning’s house,” I grinned.
“What did he say?” Derik took a seat and asked.
“Oh, he’s a very kind man. He promised to support me, and Jan Jaap mentioned the possibility of a job,” I replied, my smile brightening. “We’re planning to go there tomorrow.”
“That’s great,” Derik exclaimed, rising from his seat. “Let’s go to my house. My parents are waiting to meet you.”
“Oh, that’s wonderful,” I looked at Derik and smiled.
I put on my jacket, grabbed my gloves, and tucked them into my pocket as I followed Derik.
The streets were bustling with people, and a dense fog filled the air. I felt a sense of ecstasy in the Dutch winter. It was my first experience of a European winter, and walking through the streets filled me with joy.
Amidst the foggy atmosphere, I heard a song slowly drifting towards me. I listened carefully, captivated by its melody.
I’ll die in your arms under the cherry moon …
A famous song by Prince, “Revolution under the cherry moon,”
I walked slowly immersed in the song.
On the streets, I noticed young men and women walking hand in hand, oblivious to the freezing cold.
Eventually, we arrived at Derik’s house, a typical Dutch dwelling. Derik pushed the door open, and I followed him inside.
A man in his sixties emerged, introducing himself as Keijzer. He was Derik’s Dad. He inquired about me and my job, and we engaged in conversation. Derik then introduced his tall, slender brother, Mr. Derksen Keijzer. Both of them were curious to learn about India, and I gladly answered their questions.
“Michael, you don’t look like an Indian.” Mr. Derksen said in a funny tone.
“Yes.” I smiled at Mr. Derksen. “Someone had told me.”
“This is the address of Mr. Teer, President of rotary club of Eindhoven.” Mr. Keijzer handed me a paper and continued. “You should go and meet him. He would help you.
“Of course, sir,” I received the address and kept it in my pocket. “I would visit Mr.Teer.” I said.
“Oh, I almost forgot… Would you like to have coffee or tea?” Mr. Keijzer asked,
I smiled and expressed my preference for coffee. The Keijzer family was incredibly friendly, and I felt a growing closeness with them.
“You know, Michael.” Mr. Keijzer stared at me. “Next week is Christmas. How do you celebrate Christmas at home?”
I laughed and watching them for a moment. “We celebrate Christmas in grand style. We put stars, Christmas tree, and in the night, we go for the holy mass in the church. We have a sumptuous feast, and new clothes.” I explained.
So, this Christmas, you are with us.” Mr. Keijzer declared loudly. “Okay?”
I felt thrilled upon receiving the invitation.
“Okay, sir.” I replied jovially. “That’s fantastic.”
I couldn’t contain my excitement as I eagerly awaited the day to celebrate my first European Christmas with the family, I had grown fond of.
The following day, I visited Mr. Teer at his residence. We got to know each other better. Mr. Teer, a bald-headed man with some gray hair and of average height, was in his sixties and had retired from Philips. Despite his retirement, he appeared energetic and enthusiastic
Just like the Keijzer’s, Mr. Teer inquired about me and my job, and we also discussed what Mr. Jan Jaap had mentioned. Afterwards, he assured me that he would arrange insurance, medical coverage, and other necessities that would greatly assist me during my stay and work in Eindhoven.
He continued… “Anyway, day after tomorrow is Christmas. Mr. Keijzer told me that you are celebrating Christmas with them.”
“Yes.” I shook my head jovially. “Mr. Keijzer has invited me. It’s my first Christmas in Europe.”
“Okay, I hope you can enjoy with them. How do you like The Netherlands?” He asked.
“Yeah, it’s fantastic.” I gazed at the nature and said. “I like this atmosphere very much.”
“Michael,” Mr. Teer studied me for a moment, and asked. “Do you remember seeing me before?”
I looked at him for a moment excitedly. He continued…
“That night, do you recollect when you were on bicycle, searching for Mr. Brouwer’s address and you asked the address from a man repairing a car?”
“Oh, yes, yes, I remember.” I smiled and looked at him in wonder.
“Yes, it was me.” Mr. Teer said, smiling.
After enjoying a cup of coffee, and I made my way back.
On the night of December 24th.
We leisurely walked through the streets, and as I glanced at my wristwatch, I realized it was time for the midnight mass.
A sense of anticipation filled me, despite the biting cold. I tucked my hands inside my pants pockets and continued our slow pace.
“How do you celebrate the Christmas-eve in India?” Derik’s question woke me from my thoughts.
I took a deep breath, observing the street decorations, and replied,
“It’s not as cold there. But Christmas is often associated with winter, which adds to its original charm.”
The restaurants were bustling with activity, and Eindhoven shone brightly in the night. I wondered if anyone would be left at home.
It’s gonna be a cold… cold… Christmas without you…
Warm … warm… lazy summer days…
It’s gonna be a lonely… lonely… Christmas without you…
Cliff Richard’s song played softly in my ears… I walked alongside Derik, feeling as if we were in a realm of pure bliss.
“Michael, we still have some time before the midnight mass,” Derik interrupted my reverie. “Let’s have a drink to warm ourselves up a bit.”
We entered the nearest pub, ordered some beer, and took seats at the counter. The pub was exquisitely decorated, radiating the enchantment of Christmas throughout its premises.
As we sat there, engrossed in our conversation, a song played in the background,
“One man came… in the name of love…
One man came and goes…”
A melodious song caressed my ears, making me feel that the Netherlands was a boundless world of music. I looked around… everyone joyfully celebrating Christmas, relishing their drinks. The sheer happiness on their faces was evident and contagious.
“Michael, would you like another?” Derik’s voice brought me back to reality.
“Oh, no, no,” I replied, finishing my glass. “That’s enough for now.”
We rose from our seats, observing people bustling in and out of the pub. The majority of them were young women, and the atmosphere felt vibrant and full of merriment.
Jingle bells… jingle bells…
Jingle all the way…
Oh! What fun, it’s to ride…
On a one-horse open sleigh.
The song echoed softly in the background as we walked along the street. It felt as if the air itself was filled with the jingling melody of “Jingle Bells.” Eindhoven was immersed in immeasurable Christmas joy.
“Here we are,” Derik said earnestly as we arrived at the church. “It’s time for the mass.”
The atmosphere was enchanting, with a gentle snowfall and a creeping chill that seeped into my bones.
“Yeah, this is Dutch Christmas,” Derik whispered as we entered the church.
The church was spacious, adorned with typical Dutch architecture. It was beautifully decorated with flowers and lights, creating a captivating sight. The tranquility within was palpable, and it blended seamlessly with the surrounding natural beauty.
I observed the interior of the church, noticing two rows of seats. We found our place in the back row and settled on one side, with a clear view of the entire altar. The altar itself was adorned with flowers and lights, evoking a sense of serenity and bliss within me.
The holy mass began, with the service conducted in Dutch. I slowly immersed myself in the atmosphere, allowing it to envelop me. Despite the freezing cold, I pondered how the Infant Jesus was born in humble cattle shed in Bethlehem. It felt as though I could grasp the significance of that fact in that very moment. I held onto the ethereal ambiance, and the air was filled with devotion.
After the service, we stepped out of the church. Everywhere, the echoes of Christmas reverberated, leaving a lasting impression on me.
Christmastime… mistletoe and wine…
Children singing Christian Rhymes…
With logs on the fire… gifts on the tree…
Time to rejoice in the good that we see…
I observed the joyful scene around me as people exchanged Christmas wishes and greetings. Hugs, kisses, and well wishes were shared among everyone.
Slowly, we walked along the street, taking in the surroundings. The fog had dissipated, revealing a clear sky adorned with a bright moon overhead. In the vast expanse of the universe, the stars twinkled, celebrating the birth of the divine infant.
Despite the freezing cold, we continued our leisurely stroll. My hands felt frozen, and the roads were damp, but the spirit of nature remained vibrant. Eindhoven dazzled with vibrant lights, and we silently walked, hands tucked inside our pockets.
Even in that moment, a song silently followed us from afar…
Have yourself … a merry little Christmas…
Here… we are in the olden days… happy golden days…
And the shining star… up on the highest bow…
And have yourself… A merry little Christmas…
“Hi, Michael! Merry Christmas,” greeted Mr. Keijzer as I sat on the sofa in the visiting room. “Oh, it was great, wonderful! I truly enjoyed the essence of a European Christmas.” I responded cheerfully,
Derik approached me and asked, “Hi, Michael, how are you? Did you sleep well?”
I sighed and replied, “Yeah, I had a sound sleep.”
Derik then introduced his sister, Monika Keijzer, who had joined the family for the Christmas celebration.
A young lady appeared, she wore a green top and skirt, and she was dressed up quite beautifully.
“Michael, meet my girlfriend, Miss Sherin,” introduced Mr. Derksen. We exchanged greetings with each other.
Candles illuminated the dining table as we all sat around it. A variety of Dutch dishes and drinks were served. Mr. Keijzer raised a toast, wishing everyone a merry Christmas. We raised our glasses, participating in the toast, and took sips of our drinks.
The dinner commenced with a delectable soup. There was an assortment of meat and vegetable dishes, all of which were incredibly delicious.
Sherin turned to me and asked, gesturing for my opinion on the food, “Michael, how is it?”
With a nod and a smile, I replied, “It’s nice, absolutely superb.”
Unwilling to let the topic go, Sherin inquired, “What traditions do you have for Christmas in India?”
I chuckled and responded, “Well, we attend church and cut a cake. We indulge in bread, meat curry, fruits, vegetables… basically, a lavish feast. And to top it off, everyone wears new clothes.” I savored the food as I explained.
Amidst the merriment, Mr. Derksen interjected, teasing Sherin, “Look, Sherin has donned a new dress.”
Laughter erupted from everyone present.
“Michael, would you like some more yogurt?” Derik offered, holding up the yogurt.
“Yes, please,” I gladly accepted the yogurt from him.
“We would love to celebrate Christmas in India someday,” Sherin said, smiling at me.
“You are always welcome,” I beamed at her.
It was my first European Christmas, and it was truly splendid. I returned to my room filled with immense happiness. I reflected on the Dutch people and how kind and friendly they were.
I grew closer to the Koning family and continued living in my rented room without any worries about the rent. After Christmas, everyone eagerly awaited the arrival of the New Year.
I visited Mr. Koning’s house and noticed Mr.Jan Jaap searching for something on the shelf. Finally, he found some books.
“Let’s go to my place,” he said, finishing his search and looking at me. “I had rented a room for my studies. It offers a lot of privacy.”
“Where is this room?” I inquired, looking at Jan Jaap.
“It’s on Gagal Street,” he replied, smiling softly. “It’s about a kilometer away from here.” He placed the books back on the shelf and we headed out.
“Jan… I really enjoy walking in this cold weather,” I remarked, gazing up at the deep sky.
“Is that so?” he asked, curious.
“I truly enjoy this climate,” I responded, placing my hands in my jacket and smiling. “I particularly like it when the coldness intensifies.”
“Well,” Jan Jaap observed my movements. “You would definitely love the Nordic countries,” he suggested.
“Yes,” I agreed, looking at him. “I would love to visit there.”
We continued walking, passing by various shops, offices, supermarkets, pubs, restaurants, and beauty parlors. Everything was modern in style.
“Oh…” I murmured, looking around. “There are so many bicycles. I have never seen anything like this before.”
“Yes, The Netherlands is known for its bicycles,” Jan Jaap confirmed. “You know, the number of bicycles actually exceeds the total population.”
“Really?” I exclaimed, surprised.
“Yes, everyone in the Netherlands uses bicycles. It’s great for health and helps reduce pollution too.”
He was right. I couldn’t help but think about Kerala, where hardly anyone used bicycles and instead relied on motorbikes.
“That’s Marconi Laan,” Jan Jaap pointed in a certain direction. “Just turn left, and we’ll be on Gagal Street.”
We continued walking…
“Here we are,” Jan Jaap announced as we reached a building and began to open the door.
We unlocked the front door and stepped inside. I noticed a staircase on the side.
“Jan, how many people live here?” I inquired, peering inside.
“We live upstairs, there are two rooms downstairs, and that one is empty,” Jan Jaap informed me as we ascended the steps.
Reaching the top floor, Jan Jaap knocked on one of the doors.
“I have a neighbor. He’ll open it now,” Jan Jaap pointed. “The room on the opposite side is mine.”
Within seconds, the door opened, revealing a young man in his mid-twenties. He was lean and short, with a square-shaped face.
“Hi, Joe,” Jan Jaap greeted him.
“Hi,” Joe replied without a smile.
Jan Jaap introduced me, saying, “Meet Mr. Michael from India. He’s touring Europe on a bicycle.”
There was a moment of silence. “He’s touring Europe on a bicycle?” Joe looked at me in surprise.
“Yes, in a bicycle,” Jan Jaap confirmed, walking towards the dining hall. “Come, Joe, let’s have coffee.”
I glanced around, taking in the surroundings. There were two rooms on either side of the corridor, and the dining room also served as the kitchen. At the end of the corridor, there was a toilet and a bathtub.
“How do you like our student room?” Jan Jaap asked as he walked towards the dining hall.
“It’s very nice,” I replied.
“Joe, what’s your subject?” I asked, trying to strike up a conversation.
“Physics,” he replied coldly.
I observed Joe. He seemed reserved and not very talkative, but he appeared to be friendly with Jan Jaap.
Jan Jaap prepared the coffee and placed it on the table. I slowly got up and looked through the window beside the dining hall.
The trees outside looked peculiar without leaves, standing like ghosts. I scanned the area but couldn’t see anyone outside. The atmosphere was cloudy and foggy.
“Michael, what would you like?” Jan Jaap’s voice brought me back to the present.
“Nothing,” I declined, shaking my head. “I just want coffee.”
“Michael, have some biscuits,” Jan Jaap suggested, standing up and looking at me. “Let me go to my room and get some books.”
After grabbing the books and bidding goodbye to Joe, we headed out. On Gagal Street, there was a long row of cars with scattered layers of snow and water on them.
As we walked, we eventually reached the city center. Suddenly, Jan Jaap stopped in front of an office, contemplating for a moment before slowly entering.
I read the name of the office.
D.A.Utizendteam. B.V.
Kline Burg-52, Eindhoven,
I stood there, taking in the surroundings, while Jan Jaap went into the office. After a while, he emerged.
“I discussed your job with them. This is a job agency, and they can arrange employment for workers in various companies. They have agreed to find a job for you,” Jan Jaap informed me.
I felt doubtful. How could they arrange a job for me? Perhaps there was some misunderstanding.
“Thank you so much,” I expressed my gratitude to Jan Jaap, hiding my doubts.
Mr. Teer approached me, holding out an envelope. “Michael, this is for you,” he said.
Curiously, I opened the envelope and found a printed paper and a plastic card that resembled a business card.
Mr. Teer observed me for a moment and continued, “The paper is your insurance document, and the card is your medical card.”
I examined the card. My name was printed on it, along with a ten-digit number and the name Dr. Muller.
“Dr. Muller is your doctor. If you have any health issues, you can consult him. If necessary, he will refer you to a hospital,” Mr. Teer explained.
After a brief pause, he added, “And one more thing… if you’re working in the Netherlands, you need a bank account. Your salary will be deposited directly into that account. You won’t be paid in cash.”
Mr. Teer leaned forward and looked at me earnestly. “Michael, here’s what you should do. Go and meet Mr. Geluk at ABN Bank. He will take care of the necessary arrangements.”
Gratefully, I nodded and said, “Thank you very much for your assistance, sir.”
I went to ABN Bank and met Mr. Geluk, who promptly helped me set up a bank account.
Deep in thought, I realized that everything had been arranged for me in the Netherlands.
I was getting ready to enjoy my European life.
On the night of December 31st…
I went out with Jan Jaap after spending the day with the Koning family. We strolled through the streets of Eindhoven, which were bustling with people. Pubs and restaurants were overflowing, and the streets were beautifully illuminated.
Eindhoven had truly come alive. Everyone was eager to welcome the New Year. Despite the freezing cold, we walked along the streets, immersed in the festive atmosphere. Joy was in the air.
We arrived at a junction, and suddenly Jan Jaap opened the door of a nearby building and went inside. I followed him, intrigued by what awaited inside.
The interior was filled with loud music that reached my ears. I watched eagerly…
The counter was crowded with young people, many of whom appeared to be students. There were numerous young women in the mix as well.
It was so packed that there was hardly any space to move around. Most people were busy buying drinks at the counter. Many were dancing to the rhythm of the music, while others enjoyed their drinks and stood in their chosen spots.
The New Year celebrations were in full swing.
Jan Jaap found a spot at the counter and asked me, “How do you like it?”
“Wow…! It’s great!” I exclaimed, wide-eyed, as I looked around.
The music was energetic, and the flashing lights synchronized with the beat. In the dim lighting, I observed the scene. There were countless young girls, all dancing energetically to the music.
I feel the night Explode…
When we are together…
Emotions over load…
The art of pleasure…
I felt like I was in an infinite world. It was a sensation of explosion, a spectacular moment of vibrant waves.
“What would you like to have?” Jan Jaap’s voice brought me back to reality.
“I… I… I like beer,” I stammered.
As I looked around, my thoughts drifted back to the New Year celebrations in my hometown. It was a completely different experience.
“Michael, do you like it?” Jan Jaap asked, enjoying his beer as he looked at me.
I took a deep breath. “I feel like dancing,” I said, glancing around.
With each drink, my veins were affected. I surveyed the surroundings and noticed a young lady beside me. I simply looked at her, and she smiled back. I returned her smile.
The beats grew louder, and the flashing lights scattered all around.
The air was filled with an explosion of energy. It seeped into the depths of our being. I watched the youngsters around me, blazing like flashing thunder.
I knew that the beats had reached their peak intensity.
Hey… Hey…you…you…
Get into my car…
Who’s that lady… coming down the road?
Who’s that woman… walking to my door?
My feet started to move slowly as the music pulled me towards the dance floor. I turned to Jan Jaap and said, “I want to dance… Are you joining me?”
Jan Jaap shook his head and replied, “No, no, no. I prefer to sit here and enjoy the moment. That’s more my style.” He finished his drink as he spoke.
I made my way towards the dancing area, feeling a surge of excitement building inside me. The music filled the air, and the atmosphere was electrifying. Without even realizing it, my legs began to move in sync with the rhythm of the music.
A pulsating sensation started to circulate in my brain, a feeling that seemed never-ending. The young women around me moved gracefully like butterflies, and slowly, almost effortlessly, I became one of them. I could sense their gentle breath and catch the sweet fragrance they carried. It felt as if they were all inviting me to join them in the dance.
This was my first European New Year, a dream that I had once imagined. And now, it had become a remarkable reality.
Advertisement invite
I Want to Built a House
Email: josemichaelcalicut@gmail.com
WhatsApp: +91 7560 899 479
GOOGLE PAY: +91 921 2025 479
Payoneer : josemichael88245@gmail.com
Simple Sense… A Dynamic True Story
ചാപ്റ്റർ -16
രാവിലെ എഴുന്നേറ്റു . സ്ലീപിങ്ങ് ബാഗ് നനഞ്ഞു കുതിർന്നിരിക്കുന്നു . മൂടിയ അന്തരീക്ഷം .എന്തൊരു തണുപ്പ് !! വഴിയിൽ ആളുകൾ വളരെ കുറവ് .
ഒരു ചൂടുചായ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ . ഞാൻ അടുത്ത റസ്റ്റോറെന്റ് തിരയുകയായിരുന്നു .
പത്ത് മണി . ഞാൻ Mr. Brouwer ൻറെ വീട്ടിലെത്തി.
ഒരു മധ്യവയസ്ക വന്നു വാതിൽ തുറന്നു .എന്നെ കണ്ട് അവരുടെ മുഖത്ത് തെല്ല് ആച്ഛര്യം .
“ഞാൻ മൈക്കിൾ.” എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് റോട്ടറി കാർഡ് അവർക്ക് നൽകി .
“എനിക്ക് Mr. Brouwerറെ കാണുവാൻ കഴിയുമോ?” അവർ റോട്ടറി കാർഡ് വായിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ അന്വേഷിച്ചു .
‘’Please come in… അവർ എന്നെ വിസിറ്റിംഗ് റൂമിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.
‘’Do you like some coffee?’’അവർ എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ഉം …” ഞാൻ വിനയത്തോടെ തലയാട്ടി.
ചൂട് കാപ്പി അകത്തു ചെന്നപ്പോൾതന്നെ തണുപ്പിൽനിന്ന് നല്ലൊരു സുഖം അനുഭവപ്പെട്ടു .
“Mr. Brouwer… അദ്ദേഹത്തിന് തീരെ സുഖമില്ല .കിടപ്പിലാണ് .” എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് Mrs. Brouwer പറഞ്ഞു.
‘’Oh, I’m sorry… എന്നാൽ ഞാൻ പിന്നെ വരാം.” എഴുന്നേൽക്കാൻ ഭാവിച്ചു .
‘’Oh, No… No…’’ അവിടെ ഇരിക്കൂ.” Mrs. Brouwer ധൃതിയിൽ പറഞ്ഞു.
ഞാൻ അവിടെ അങ്ങിനെ ഇരുന്നു . വീടിനകത്ത് വാം ആയതിനാൽ ഇരിക്കുവാൻ നല്ല സുഖം അനുഭവപ്പെട്ടു .
Mrs. Brouwer ടെലിഫോണിൽ ആരോടൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നത് എനിക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു.
കുറച്ചു സമയത്തിന് ശേഷം ഒരു ലെറ്ററുമായി അവർ എന്റെ അരികിലെത്തി .
“മൈക്കിൾ … ഈ വിലാസത്തിൽ തൽക്കാലം താമസിക്കാം. പിന്നീട് എന്താണ് വേണ്ടതെന്ന് തീരുമാനിക്കാം . താമസത്തിന്റെ വാടക ഞങ്ങൾ തരും .” ലെറ്റർ എന്നെ ഏല്പിച്ചുകൊണ്ട് അവർ പറഞ്ഞു .
എനിക്ക് അവരോട് വളരെ ബഹുമാനം തോന്നി .
ഞാൻ ആ ലെറ്ററുമായി താമസം തിരക്കി പുറപ്പെട്ടു . എത്തിച്ചേർന്ന ഇടം ഒരു ലോഡ്ജ് ആണെന്ന് മനസ്സിലായി . എനിക്ക് അവിടെ ഒരു റൂം ലഭിച്ചു .
അടുത്ത ദിവസം എന്നെ കാണുവാൻ ഒരാൾ വന്നു .
‘’I’m Derik Keijzer’’ കൈ നീട്ടിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.
ഞങ്ങൾ പരിചയപ്പെട്ടു .
Derik, Eindhoven റോട്ടറാക്റ്റ് ക്ലബ്ബിലെ ഒരംഗം.
ഞങ്ങൾ വേഗത്തിൽ പരിചയക്കാരായി .
ഞാൻ Derik keijzer റെ ശ്രദ്ധിച്ചു .ഏകദേശം ഇരുപത്തിയേഴ് വയസ് തോന്നിക്കും .അത്യാവശ്യം തടിച്ച പ്രകൃതം .ആറടി ഉയരം . ബ്രൗൺ -ബ്ലാക്കിഷ് മുടി .നീല കണ്ണുകൾ . മുഖത്തിന് യോജിച്ച റൗണ്ട് കണ്ണാട ധരിച്ചിരിക്കുന്നു . വളരെ സൗമ്യമായ പെരുമാറ്റം .കാണുവാൻ സുന്ദരൻ .
ഞങ്ങൾ Eindhoven തെരുവീഥികളിലൂടെ അങ്ങിനെ നടന്നു .
“മൈക്കിൾ … ഇവിടെ ഇപ്പോൾ ശൈത്യം ആയിരിക്കുന്നു. ഇനി നല്ല തണുപ്പായിരിക്കും .” പാന്റിന്റെ പോക്കറ്റിലേക്ക് കൈ തിരുകിക്കൊണ്ട് ഡെറിക്ക് പറഞ്ഞു .
“I like European winter, ഞാൻ ആദ്യമായി കാണുകയാണ്.” അന്തരീക്ഷത്തിലെ കോടയിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .
“ഇന്ത്യയിൽ എപ്പോഴും നല്ല ചൂട് ആയിരിക്കുമോ?” ഡെറിക്ക് എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അന്വേഷിച്ചു .
“No… No… പല സ്ഥലത്തും പല കാലാവസ്ഥയാണ് . നോർത്ത് ഇന്ത്യയിൽ നല്ല തണുപ്പായിരിക്കും . ചൂടുകാലത്ത് നല്ല ചൂടും . പക്ഷെ , ഞാൻ വരുന്നത് സൗത്തിൽ നിന്നാണ് . അവിടെ ട്രോപ്പിക്കൽ കാലാവസ്ഥയാണ് .” ഡെറിക്കിന്റെ സംശയം ദൂരീകരിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
‘’Oh, Netherlands… മൂന്നുമാസം മാത്രം സമ്മർ, ആ സമയത്ത് നല്ല രസമായിരിക്കും.” ഡെറിക്ക് തണുപ്പ് ഇഷ്ടപ്പെടാതെ വിധത്തിൽ തല വെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“മൈക്കിൾ, നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാം, warm ആകും.” അടുത്തുകണ്ട പബ്ബിലേക്ക് ദൃഷ്ടി പായിച്ചുകൊണ്ട് ഡെറിക്ക് പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ പബ്ബിലേക്ക് കയറി .
“എന്താണ് ഇഷ്ടം.” ഡെറിക്ക് തിരക്കി .
“ഹോ, ബിയർ മതി.” ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
ഡെറിക്ക് രണ്ടു ഡ്രോട്ട് ബിയർ പറഞ്ഞു .
ഹൃദ്യമായ അന്തരീഷം , മങ്ങിയ വിളിച്ചതിൽ പല ഭാഗത്തായി യുവതീ -യുവാക്കൾ തുടങ്ങി പല പ്രായക്കാരും ഡ്രിങ്ക്സ് ആസ്വദിക്കുന്നു .
പെൺകുട്ടി ബിയർ കൊണ്ടുവന്നു മുന്നിൽ വച്ചു .അന്തരീക്ഷത്തിൽ എവിടേയോ നിന്ന് ഒരു സംഗീതം ഒഴുകിവരുന്നത് എനിക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു .
ഹോ … നെതർലൻഡ്സ് … എന്റെ മനസ്സ് പൂർണതയിൽ എത്തിച്ചേർന്നതുപോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു .ഇത് എന്റെ സ്വപ്നത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നില്ലേ … എന്ന തോന്നൽ .
“മൈക്കിൾ, എന്താണ് ഒന്നും പറയാതെ ഇരിക്കുന്നത്?” ഡെറിക്കിന്റെ സ്വരം എന്റെ ചിന്തയിൽനിന്നും എന്നെ ഉണർത്തി .
ഞാൻ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു .”I like this atmosphere”” ഞാൻ ജിജ്ഞാസ ഉള്ളിലൊതുക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“തണുപ്പ്കാലം … എല്ലാവരും പബ്ബിൽ ചിലവഴിക്കും.” ഡ്രിങ്ക്സ് ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് ഡെറിക്ക് എന്നെ നോക്കി .
ഞാൻ ഗ്ലാസ് ടൂറിനിടയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു .
നെതർലൻഡ്സ് … തണുപ്പിൽ വിറങ്ങലിച്ചു നിൽക്കുന്നു . ഇന്ത്യയിൽ ആയിരുന്നെങ്കിൽ ഇതുപോലുള്ള അവസ്ഥ ചില ഇടങ്ങളിൽ മാത്രം .
“എങ്ങിനെയുണ്ട് താമസം?” ഡെറിക്കിന്റെ ചോദ്യം ചിന്തയിലായിരുന്നു എന്നെ വീണ്ടും ഉണർത്തി .
“വളരെ നല്ലത്. ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടുമില്ല .” ഞാൻ ബിയർ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു .
“മൈക്കിൾ, ഒന്നുകൂടി ആവാം.” ഡെറിക്ക് എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു .
‘’No…No… ഇതുമതി .” ഞാൻ ഗ്ലാസ് കൗണ്ടറിൽ വച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി .എന്റെ താമസസ്ഥലത്തേക്ക് അങ്ങിനെ നടന്നു . റൂമിന്റെ അടുത്തെത്തിയത് അറിഞ്ഞതേ ഇല്ല .
‘’Okay… Michael, നാളെ കാണാം.” ഡെറിക്ക് പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“കണ്ടതിൽ വളരെ സന്തോഷം. എനിക്ക് നല്ലൊരു സുഹൃത്തിനെ ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു .” ഡെറിക്കിന്റെ കരം കവർന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .
ഡെറിക്ക് എന്റെ കൈ പിടിച്ചുകുലുക്കിക്കൊണ്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു . ശേഷം സാവധാനം നടന്നു നീങ്ങി .
ഞാൻ ഡെറിക്ക് നടന്നു നീങ്ങുന്നതും നോക്കി അങ്ങിനെ നിന്നു .
അടുത്ത പ്രഭാതം …
മിസ്റ്റർ ഡെറിക്ക് റൂമിലേക്ക് കടന്നുവന്നു . കൂടെ ഒരു യുവാവും .
‘’Meet Mr. Muskan, Eindhoven റോട്ടറക്ടറ്റ് ക്ലബ് പ്രസിഡന്റ്.” ഡെറിക്ക് മിസ്റ്റർ മെസ്ക്കനെ എനിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി .
“എങ്ങിനെയുണ്ട് ഡച്ച് വിന്റർ?” Mr. Muskan എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
‘’Super, I like this climate.” ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരും പുറത്തേക്കിറങ്ങി . Mr. Muskan ന്റെ കാർ ഞങ്ങളെയും വഹിച്ചുകൊണ്ട് Eindhoven ടൗണിലൂടെ നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
“എവിടേക്കാണ് പോകുന്നത്?” ഞാൻ വെറുതെ അന്വേഷിച്ചു .
“ഹോ … വെറുതേ ഒരു കറക്കം.” Mr. Muskan. അലസമട്ടിൽ പറഞ്ഞു .
“എന്താണ് മൈക്കിൾ ഇനി പരിപാടി?” ഡെറിക്ക് എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അന്വേഷിച്ചു .”
“എനിക്ക് വിന്റർ മാസങ്ങളിൽ Eindhoven നിൽ നിൽക്കണം. ഒരു ജോലി എവിടെയെങ്കിലും തരപ്പെടുത്തി തരണം .” ഞാൻ രണ്ടുപേരെയും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“എവിടെയാണ് മൈക്കിളിന് ഒരു ജോലി തരപ്പെടുത്തി കൊടുക്കുക.” മിസ്റ്റർ മെസ്ക്കനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഡെറിക്ക് ചോദിച്ചു .
“നമുക്ക് എവിടെയെങ്കിലും ശ്രമിക്കാം. ഏതെങ്കിലും റെസ്റ്ററെന്റിൽ നോക്കിയാലോ ?” മിസ്റ്റർ മെസ്ക്കൻ ഡെറിക്കിനെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“ഹോ … ഗ്യാസോലിൻ തീർന്നു. ഞാൻ ക്രെഡിറ്റ് കാർഡ് എടുക്കുവാൻ മറന്നു .” മിസ്റ്റർ മെസ്കെൻ തന്നത്താൻ പിറുപിറുത്തു .
കാർ ഒരു പബ്ബിന്റെ മുൻവശം ചെന്ന് നിന്നു .
ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരും പബ്ബിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു .വളരെ നല്ല അന്തരീഷം .ഒരു ഒഴിഞ്ഞ കോൺ ഞങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്തു .
‘’Yeah, what do you like?’’ Mr. mesken എന്നെ നോക്കി.
Beer… wine… Soft drinks… or something hot?’’
‘’No… No…No… I prefer Beer. ഞാൻ മുഖം വെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
ഞാനും ഡെറിക്ക് ഉം ബിയർ തിരഞ്ഞെടുത്തു .” Heineken’ നെതെര്ലന്ഡിന്റെ സ്വന്തം ബിയർ.
“ഒരു കോണിയാക്ക്.” Mr. Muskan ഓർഡർ കൊടുത്തു.
“മൈക്കിൾ, നമുക്ക് നാളെ എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാം. എന്റെ പേരൻസിന് മൈക്കിളിനെ കണ്ടാൽ വളരെ സന്തോഷമായിരിക്കും .” ബിയർ രുചിച്ചുകൊണ്ട് ഡെറിക്ക് പറഞ്ഞു .
‘’yes, yes… ഡെറിക്കിന്റെ വീട്ടിൽ വരുവാൻ ഞാൻ വളരെ ഇഷ്ട്ടപ്പെടുന്നു.” തെല്ല് സന്തോഷത്തോടെ ഞാൻ ഡെറിക്കിനെ നോക്കി .
“ഒരു കാര്യം പറയാൻ ഞാൻ വിട്ടുപോയി … മിസ്റ്റർ കോണിങ് … റോട്ടറി ക്ലബ് Eindhoven ലെ റോട്ടറിയൻ, അദ്ദേഹം മൈക്കിളിനെ കാണുവാൻ വളരെ താത്പര്യപ്പെടുന്നു.” മിസ്റ്റർ കോണിങ്ങിന്റെ വിലാസം എഴുതി എന്റെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് ഡെറിക്ക് പറഞ്ഞു .
“തീർച്ചയായും … ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ ചെന്ന് കാണും.” പബ്ബിലെ ആളുകളെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ വളരെനേരം ആ പബ്ബിൽ ചിലവഴിച്ചു .എനിക്ക് അവരെ വളരെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു .
“ഡച്ച് ജനങ്ങൾ എത്ര ഫ്രണ്ട്ലി.” ഞാൻ ആത്മഗതം ചെയ്തു .
എവിടെനിന്നോ ഒരു ഗാനത്തിന്റെ ഈരടികൾ അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതായി ഞാൻ അറിഞ്ഞു .
Two hearts… live in just one mind…
Song of Phil Collins …
പിറ്റേന്ന് പ്രഭാതം …
ഞാൻ സൈക്കിൾ എടുത്ത് പുറത്തേക്കിറങ്ങി . മിസ്റ്റർ കോണിങ്ങിന്റെ വീടായിരുന്നു ലക്ഷ്യം .
തണുത്ത പ്രഭാതം . സൈക്കിൾ ചവിട്ടുവാൻ വളരെ ഉന്മേഷം തോന്നി .കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കൈവിരലുകളിൽ മരവിപ്പ് അനുഭവപ്പെട്ടു .സൈക്കിൾ നിർത്തി പോക്കറ്റിൽ കിടന്ന ഗ്ലൗസ് എടുത്തു ധരിച്ചു .
റോഡിൽകൂടി ജനങ്ങൾ നടന്നുനീങ്ങുന്നു . കൂടാതെ സൈക്കിൾ യാത്രക്കാരും ധാരാളം .കാറുകൾ റോഡരുകിൽ നിരനിരയായി നിർത്തിയിട്ടിരിക്കുന്നു . ഡച്ച് ബിൽഡിങ്ങുകൾക്കും , വീടുകൾക്കും ഒരു പ്രത്യേക സ്റ്റൈൽ .ഇഷ്ടികകൾ കൊണ്ട് പണിത എല്ലാറ്റിനും മുകൾഭാഗം ഓടുകൾ പാകിയിരിക്കുന്നു .
ഞാൻ റോഡിൽകൂടി മുമ്പോട്ട് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു .തണുത്ത കാറ്റ് അത്യാവശ്യം ശക്തിയോടെ വീശുന്നുണ്ട് .അത് തണുപ്പിന്റെ ആധിക്യം വർധിപ്പിക്കുന്നു .
“എവിടെയാണ് Pasturlaan ഞാൻ ഒരു വഴിയാത്രക്കാരനോട് അന്വേഷിച്ചു.
“ഇത് ഇവിടെ തന്നെ you just turn the left side.’’ അയാൾ കൈ ഉയർത്തി കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
ഞാൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ വീട് കണ്ടുപിടിച്ചു .കോളിങ് ബില്ലിൽ വിരലമർത്തി .
ഉയരമുള്ള ഫ്രഞ്ച് താടിവെച്ച ഒരാൾ വന്നു വാതിൽ തുറന്നു .
“മിസ്റ്റർ കോണിങ്!” ഞാൻ തെല്ല് ആകാംഷയോടെ അന്വേഷിച്ചു .
‘’Yes, yes… I am… അയാൾ മറുപടി പറഞ്ഞു .
ഞാൻ എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തി .
‘’OH, yes… ഞാൻ തങ്ങളെക്കുറിച്ച് കേട്ടിരിക്കുന്നു. ഞാൻ ഡെറിക്കിന്റെ അടുക്കൽ പറഞ്ഞിരുന്നു .വരൂ … അകത്തേക്ക് വരൂ ..” മിസ്റ്റർ കോണിങ് എന്നെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു .
“എങ്ങിനെയുണ്ട് താമസം.” മിസ്റ്റർ കോണിങ് എന്റെ മുഖത്തേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു .
‘’Very nice… എന്നെ സഹായിച്ചതിന് വളരെ നന്ദിയുണ്ട്.” ഞാൻ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
‘’Oh, that doesn’t matter. പിന്നെ ഇന്ത്യയുടെ ഏത് ഭാഗത്താണ് താമസം .” വിസിറ്റിംഗ് റൂമിൽ സോഫയിൽ ചാരിയിരുന്നുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം അന്വേഷിച്ചു .
‘’Kerala, south India… ഞാൻ അദ്ദേഹത്തിന് സമീപം ഇരുന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
‘’Are you a Christian?’’
‘’Yes, I am a Catholic.’’ ഞാൻ കോണിങ്ങിനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
‘’How do you feel in Netherlands?’
‘’Oh, Netherlands… great. ഞാൻ വളരെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. പുറത്തേക്ക് കണ്ണുകളയച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .
‘’Winter… എപ്പോഴും തണുപ്പ് , ചാറ്റൽ മഴ , എല്ലാവരും സമ്മർ ആകുവാൻ വേണ്ടി കാത്തിരിക്കും .”
ഞങ്ങളുടെ സംഭാഷണങ്ങൾ തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു .അതിനിടയിൽ മിസ്റ്റർ കോണിങ് കോഫി തയാറാക്കി മുന്നിൽ കൊണ്ടുവന്നു വച്ചു .
പെട്ടെന്ന് ഒരു യുവാവ് ഞങ്ങളുടെ മുമ്പിലേക്ക് കടന്നു വന്നുകൊണ്ട് സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി .
‘’I am Jan Jaap Koning… son of Koning’’
‘’Hi, I am Michael…’’ ഞാൻ എഴുന്നേറ്റുകൊണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
‘’I heard about you… Very interesting’’ Jan Jaap വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“എന്താണ് ചെയുന്നത്.” ഞാൻ ജാൻ ജാപ്പിനെ നോക്കി .
‘’I am a student… Studying in Eindhoven യൂണിവേഴ്സിറ്റി. അതിനിടയിൽ ഒരു യുവതി ഞങ്ങളുടെ അരികിലെത്തി .
“ഇത് Tenja… എന്റെ മൂത്ത മകൾ.” മിസ്റ്റർ കോണിങ് യുവതിയെ പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
മിസ്റ്റർ കോണിങ് തുടർന്നു …
എനിക്ക് നാലു മക്കൾ .മൂന്ന് പെൺമക്കളും ഒരു ആണും .ഒരു പെൺകുട്ടി ഇവിടെ ഇല്ല . ആംസ്റ്റർഡാമിൽ പഠിക്കുന്നു .
“ഇനി എന്താണ് പരിപാടി!” മിസ്റ്റർ കോണിങ് തിരക്കി .
“എനിക്ക് ശൈത്യകാലം Eindhoven ൽ നിൽക്കണം. അതിന് ഒരു ജോലി വേണം . ഞാൻ ഡെറിക്കിന്റെ അടുക്കൽ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് .” എല്ലാവരെയും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .
“ഞാൻ ഒരു കമ്പനിയിൽ പാർട്ട് ടൈം വർക്ക് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പന്നികളെ സംസ്കരിച്ചു കയറ്റി അയക്കുന്ന കമ്പനിയാണ് . നമുക്ക് അവിടെ ഒന്ന് ശ്രമിക്കാം .” ജാൻ ജാപ്പ് ഇടക്ക് കയറി പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു .
“ശരി … ശ്രമിച്ചുനോക്കൂ. കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ വേറെ എവിടെയെങ്കിലും നോക്കാം .” മിസ്റ്റർ കോണിങ് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
‘’How is your family’’ കോണിങ്ങിന്റെ ചോദ്യം.
ഞാൻ എന്റെ കുടുംബ പച്ചാത്തലം വിവരിച്ചു .
‘’How is Kerala? Very warm?’’
‘’OH, no… no… very nice climate… Tropical… Heavy rain… Big Forest… Elephants. You know… Calicut വളരെ പേരുകേട്ട സ്ഥലം.
ആദ്യമായി ഒരു യൂറോപ്യൻ … വാസ്കോ ഡാ ഗാമ ഇന്ത്യയിൽ കപ്പലിറങ്ങിയ ഇടം .
“Yes, ഞാൻ ഇന്ത്യയെക്കുറിച്ച് ധാരാളം കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ധാരാളം മതങ്ങൾ , ഭാക്ഷകൾ ,.” Tenija ഇടക്ക് കയറി പറഞ്ഞു.
അതിനിടയിൽ പതിനഞ്ചു വയസ്സ് തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി മുൻവാതിൽ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു .
“ഇതാ … ഇതാണ് എന്റെ ഇളയ പെങ്ങൾ … ഞങ്ങൾ പിംഗ് പോംഗ് എന്ന് വിളിക്കും.” ജാൻ ജാപ്പ് ഇളയ പെങ്ങളെ എനിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി .
ഞാൻ ഒരു സ്ത്രീയെ ശ്രദ്ധിച്ചു .ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ അവർ ഡച്ചുകാരിയല്ല എന്ന് മനസ്സിലായി .
“ഇതെന്റെ ‘അമ്മ basically from Indonesia. Jan Jaap ജാൻ ജാപ്പ് അമ്മയെ എനിക്ക് പരിചയപെടുത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ഞാൻ ആ കുടുംബവുമായി വേഗത്തിൽ അടുത്തു . എല്ലാവരും വളരെ ഫ്രണ്ട്ലി . എനിക്ക് ആ കുടുംബത്തോട് ഒരു പ്രത്യേക അടുപ്പം തോന്നി .
ഞാൻ പുറപ്പെടാൻ ഒരുങ്ങി .
“നാളെ നമുക്ക് ആ ജോലിസ്ഥലത്ത് പോകണം.” ജാൻ ജാപ്പ് ഓർമിപ്പിച്ചു .
” നാളെ രാവിലെ വരാം.” ജാൻ ജാപ്പിനെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .
“മൈക്കിൾ, തങ്ങൾക്ക് എപ്പോഴും ഇവിടെ വരാം.” മിസ്റ്റർ കോണിങ് ഓർമിപ്പിച്ചു .
‘’See you… Sir’’ ഞാൻ നന്ദി സൂചകമായി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു.
‘’You are welcome.’’
“ഹലോ … മൈക്കിൾ, എന്തായിരുന്നു പ്രഭാത പരിപാടികൾ?” Derik Keijzer മന്ദഹസിച്ചുകൊണ്ട് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നു.
“ഹായ്, ഡെറിക്ക് … ഞാൻ ഇന്നലെ മിസ്റ്റർ കോണിങ്ങിനെ കാണുവാൻ പോയിരുന്നു.”
“മിസ്റ്റർ കോണിങ് എന്ത് പറയുന്നു?” ഡെറിക്കിന്റെ അന്വേഷണം .
“വളരെ നല്ല മനുഷ്യൻ. എനിക്ക് എല്ലാ സഹായങ്ങളും വാഗ്ദനം ചെയ്തു , കൂടാതെ ജാൻ ജാപ്പ് ഒരു ജോലിക്കാര്യവും പറഞ്ഞു .ഞങ്ങൾ നാളെ അവിടേക്ക് പോകും .” ഞാൻ ഡെറിക്കിനെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
‘’Okay, അത് വളരെ നന്നായി.” ഡെറിക്ക് കസേരയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റുകൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി .
“എന്നാൽ നമ്മൾ പുറപ്പെടുന്നു. എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് .” ഡെറിക്ക് പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു .
‘’Oh… that’s great…’’ ഞാൻ ഡെറിക്കിനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
ഞാൻ ജാക്കറ്റ് എടുത്ത് ധരിച്ചു . ശേഷം ഗ്ലൗസ് എടുത്ത് പോക്കറ്റിൽ നിക്ഷേപിച്ചശേഷം ഡെറിക്കിനെ അനുഗമിച്ചു .
തെരുവീഥികളിൽ നിറയെ ജനങ്ങൾ … അന്തരീക്ഷം കോട നിറഞ്ഞു മൂടിക്കെട്ടിത്തന്നെ . .’Dutch winter’ എനിക്കൊരുതരം അനുഭൂതിദായകമായി അനുഭവപ്പെട്ടു . എന്റെ ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ വിന്റർ … അതിലൂടെ നടക്കുവാൻ തന്നെ ഒരു പ്രത്യേക സുഖം .
എവിടെനിന്നോ ഒരു സംഗീതം ഒഴുകിവരുന്നു … ഞാൻ കാതോർത്തു .
I’ll die in your arms under the cherry moon …
A famous song by Prince, “Revolution under the cherry moon,”
അതിൽ ലയിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ അങ്ങിനെ നടന്നു .
തെരുവീഥികളിൽ കൂടി യുവതീ -യുവാക്കൾ കൈകോർത്തു പിടിച്ചു നടക്കുന്നു .അവരിൽ പല രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവരും ധാരാളം .എല്ലാവരും തണുപ്പിനെ വകവെക്കാതെ വേഗത്തിൽ നടന്നുനീങ്ങുന്നു .
ഞാൻ ഡെറിക്കിന്റെ വസതിയിലെത്തി .തനതായ ഡച്ച് മാതൃകയിലുള്ള വീട് . ഡെറിക്ക് ഡോർ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി . ഞാൻ ഡെറിക്കിനെ അനുഗമിച്ചു .
ഏകദേശം അറുപത് വയസ്സ് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ഒരാൾ ഇറങ്ങിവന്നു .
‘’I am Kaijzer…’’ അയാൾ സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി.
ഡെറിക്കിന്റെ പിതാവ് എല്ലാ വിശേഷങ്ങളും ചോദിച്ചറിഞ്ഞു . കൂടതെ എന്റെ ജോലിക്കാര്യവും .
ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .
‘’Meet my brother Mr. Derksen Keijzer’’ ഡെറിക്ക് മെലിഞ്ഞു നീണ്ട യുവാവിനെ എനിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി.
അവർക്ക് എന്നിൽ നിന്ന് ഇന്ത്യയെക്കുറിച്ച് എല്ലാം അറിയണം . അവരുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഞാൻ മറുപടി നൽകിക്കൊണ്ടിരുന്നു .
“തങ്ങളെ കണ്ടാൽ ഇന്ത്യൻ എന്ന് പറയില്ല.” Mr. Derksen തമാശകലർന്ന രൂപത്തിൽ എന്നോട് പറഞ്ഞു.
“അതെ, ചിലരെല്ലാം എന്നോട് പറയാറുണ്ട്.” ഞാൻ Mr. Derksen നേ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“മൈക്കിൾ, ഈ വിലാസം Mr.Teer ന്റേതാണ് president of our club” വിലാസം എഴുതിയ പേപ്പർ എന്റെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് Mr. Keijzer തുടർന്നു .
“മൈക്കിൾ പോയി ഇദ്ദേഹത്തെ കാണണം. അദ്ദേഹം എല്ലാ സഹായങ്ങളും ചെയ്തു തരും .
“തീർച്ചയായും. ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ കാണുവാനിരിക്കുകയായിരുന്നു .”Mr. Keijzerഎനിക്ക് തന്ന വിലാസം പോക്കറ്റിൽ നിക്ഷേപിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“ഹോ, സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ അത് മറന്നു What would you like… coffee or tea…’’
“കോഫി … സാർ.” ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചു .
എന്ത് നല്ല ആളുകൾ . എന്ത് സൗഹൃദപരമായ പെരുമാറ്റം . ഞാൻ ആ കുടുംബവുമായി അടുക്കുകയായിരുന്നു .
“You, know… മൈക്കിൾ. അടുത്ത ആഴ്ചയാണ് ക്രിസ്തുമസ്സ് . വീട്ടിൽ എങ്ങിനെയാണ് ക്രിസ്തുമസ്സ് ആഘോഷിക്കുന്നത് ?” Mr. Keijzer ആകാംഷയോടെ എന്നെ നോക്കി.
“ഞങ്ങൾ വളരെ കേമമായി ക്രിസ്തുമസ്സ് ആഘോഷിക്കും. സ്റ്റാറുകൾ ,ക്രിസ്തുമസ്സ് ട്രീ ,കൂടാതെ രാത്രി കുർബാനക്ക് പള്ളിയിൽ പോകും , വിഭവ സമൃദ്ധമായ സദ്യ , ഞങ്ങൾക്ക് എല്ലാവര്ക്കും പുതുവസ്ത്രങ്ങൾ .”
ഞാൻ Mr. Keijzer റുടെ അടുക്കൽ ഇന്ത്യൻ ക്രിസ്തുമസ്സ് ആഘോഷങ്ങൾ വിവരിച്ചു.
“എന്നാൽ ഈ ക്രിസ്തുമസ്സ് മൈക്കിൾ ഞങ്ങളുടെ കൂടെ … Okay…’’
എനിക്കത് കേട്ടപ്പോൾ വളരെ സന്തോഷമായി .
‘’Okay… Sir. That’s superb.’’ ഞാൻ ഉത്സാഹത്തോടെ പറഞ്ഞു.
എനിക്ക് അതിയായ സന്തോഷം തോന്നി .എന്റെ ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ ക്രിസ്തുമസ്സ് .അതും എനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ട കുടുംബത്തോടൊപ്പം .
ആ ദിവസത്തിൻവേണ്ടി ഞാൻ കാത്തിരുന്നു .
അടുത്ത ദിവസം …
Eindhoven റോട്ടറി പ്രസിഡന്റ് Mr. Teer ൻറെ വസതിയിൽ ഞാൻ ചെന്നു.
ഞങ്ങൾ പരിചയപ്പെട്ടു . ഏകദേശം അറുപത്തഞ്ചു വയസ്സ് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന , കഷണ്ടി കയറിയ മനുഷ്യൻ . ശരാശരി ഉയരം . ഫിലിപ്സിൽ നിന്നും വിരമിച്ച വ്യക്തി .ഊർജസ്വലൻ .
അദ്ദേഹം എന്റെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ചോദിച്ചറിഞ്ഞു .എനിക്ക് ജോലി ശരിയാക്കിത്തരുന്ന കാര്യവും തിരക്കി .
ഞാൻ ജാൻ ജാപ്പ് പറഞ്ഞ ജോലിക്കാര്യം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശ്രദ്ധയിൽപെടുത്തി .
അതിനു ശേഷം അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു .
‘’Okay, Michael… I will arrange insurance, medical and other things for you.’’
അദ്ദേഹം തുടർന്നു .
എന്തായാലും നാളെ കഴിഞ്ഞു ക്രിസ്തുമസ് . Mr. Keijzer പറഞ്ഞു, മൈക്കിൾ അവരുടെ കൂടെയാണ് ക്രിസ്തുമസ് ആഘോഷിക്കുന്നത് എന്ന്.”
“അതെ … സർ Mr. Keijzer എന്നെ ക്ഷണിച്ചിരുന്നു. എന്റെ ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ ക്രിസ്തുമസ്സ് .” ഞാൻ തെല്ല് സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു .
“നെതെര്ലാന്ഡ് … എങ്ങിനെയുണ്ട് ” Mr. Teer തിരക്കി .
‘’Yaeh.. fantastic. I like this atmosphere.’’ ഞാൻ പുറത്തേക്ക് ദൃഷ്ടികൾ പായിച്ചുകൊണ്ട് സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“മൈക്കിൾ, ഇതിന് മുൻപ് എന്നെ എപ്പോഴെങ്കിലും കണ്ടതായി ഓർക്കുന്നുണ്ടോ?” Mr. Teer എന്നെതന്നെ നോക്കികൊണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.
ഞാൻ സംശയരൂപത്തിൽ അദ്ദേഹത്തെ നോക്കി .
Mr. Teer തുടർന്നു.
“അന്ന് രാത്രി Mr. Brouwer റെ അന്വേഷിച്ചു സൈക്കിളിൽ പോകുമ്പോൾ കാർ റിപ്പയർ ചെയ്യുന്ന ആളോട് വിലാസം അന്വേഷിച്ചത് ഓർമ്മയുണ്ടോ?”
‘’Oh, yes… yes… ഞാൻ ഓർക്കുന്നു. ഞാൻ അത്ഭുതത്തോടെ Mr. Teer നെ നോക്കി.
“അതെ, അത് ഞാനായിരുന്നു.” Mr. Teer ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
അതിനിടയിൽ Mrs. Teer നെ പരിചയപ്പെട്ടു. ഞങ്ങൾ കുറച്ചുനേരംകൂടി അങ്ങിനെ സംസാരത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടു .കോഫി കഴിച്ചശേഷം ഞാൻ അവിടെനിന്നും മടങ്ങി .
ഡിസംബർ 24th രാത്രി …
Eindhoven ക്രിസ്തുമസ് ലഹരിയിലാണ് …
ഞാനും ഡെറിക്ക് ഉം സിറ്റി സെന്ററിലൂടെ അങ്ങിനെ നടന്നു . എങ്ങും ദീപാലങ്കാരങ്ങൾ . എങ്ങും ആഘോഷത്തിമിർപ്പ് .ക്രിസ്തുമസ് ട്രീ എല്ലാ ഷോപ്പുകളുടെയും മുൻപിൽ അലങ്കരിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നു .പബ്ബുകൾ , റസ്റ്റോറന്റുകൾ എല്ലായിടത്തും ജനങ്ങൾ നിറഞ്ഞുകവിഞ്ഞിരിക്കുന്നു .
രാത്രി കുർബാനക്ക് ഇനിയും സമയമുണ്ട് .
മനസ്സിൽ എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു ആകാംഷ എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു .നല്ല തണുപ്പ് .ജാക്കറ്റിന്റെ പോക്കറ്റിൽ കൈകൾ തിരുകി ഞാൻ അങ്ങിനെ നടന്നു .
“മൈക്കിൾ. ഇന്ത്യയിൽ എങ്ങിനെ ക്രിസ്തുമസ് രാത്രി !” ഡെറിക്കിന്റെ ചോദ്യം എന്നെ ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർത്തി .
“അവിടെ ഇത്ര തണുപ്പില്ല. ക്രിസ്തുമസ് എന്നാൽ ശൈത്യം .എന്നാലേ യഥാർത്ഥ എഫക്ട് കിട്ടുകയുള്ളൂ .” ഞാൻ ദീപാലങ്കാരങ്ങൾ നിറഞ്ഞ തെരുവുകൾ വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
റസ്റ്റോറന്റുകൾ എല്ലാംതന്നെ തുറന്നിട്ടുണ്ട് Eindhoven തികച്ചും ലൈവ് ആയിരിക്കുന്നു . ഈ സമയത്ത് ആരും വീടുകളിൽ കാണില്ല എന്ന് തോന്നി .
It’s gonna be a cold… cold… Christmas without you…
Warm … warm… lazy summer days…
It’s gonna be a lonely… lonely… Christmas without you…
Cliff Richards ൻറെ ഒരു ഗാനം എവിടെനിന്നോ എന്റെ കാതുകളിൽ വന്നു പതിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഞാൻ ഒരു മാസ്മര ലഹരിയിലെന്നപോലെ ഡെറിക്കിന് ഒപ്പം അങ്ങിനെ നടന്നു നീങ്ങി .
“കുർബാനക്ക് ഇനിയും സമയമുണ്ട്. നമുക്കൊരു ഡ്രിങ്ക്സ് ആകാം .” ഡെറിക്ക് എന്നെ മായാലോകത്തിൽ നിന്നും ഉണർത്തി .
ഞങ്ങൾ അടുത്തുകണ്ട പബ്ബിൽ കയറി . ബിയർ വാങ്ങി കൗണ്ടറിൽ ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു .” പബ്ബ് ” നല്ല ഭംഗിയായി അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു .ക്രിസ്തുമസ്സിന്റെ മുഴുവൻ എഫക്ട് ഇവിടെ ഇരുന്നാൽ തന്നെ ലഭിക്കും .
One man came… in the name of love…
One man came and goes…
ഒരു ഗാനം എന്റെ കര്ണപുടങ്ങളിലേക്ക് ഒഴുകി എത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു .നെതെര്ലാന്ഡ് സ് ഒരു ഗാന പ്രപഞ്ചമാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി . ഞാൻ ചുറ്റിനും ശ്രദ്ധിച്ചു … പലരും വിവിധതരം ഡ്രിങ്ക്സ് കഴിക്കുന്നു .എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് ക്രിസ്തുമസിന്റെ സന്തോഷം അലതല്ലിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് കാണാം .
” ഒന്നുകൂടി കഴിച്ചാലോ?” ഡെറിക്കിന്റെ ചോദ്യം എന്നെ വീണ്ടും യാഥാർഥ്യത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു .
‘’No… no… ഇതുമതി.” ഞാൻ പെട്ടെന്ന് ഗ്ലാസ് കാലിയാക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ സാവധാനം എഴുന്നേറ്റു . പബ്ബിലേക്ക് ധാരാളം ആളുകൾ വരുകയും പോകുകയും ചെയ്യുന്നു . അധികവും യുവതികൾ … മൊത്തത്തിൽ അന്തരീക്ഷം ഉല്ലാസകരം .
Jingle bells… jingle bells…
Jingle all the way…
Oh! What fun, it’s to ride…
On a one-horse open sleigh.
ഞങ്ങൾ തെരുവീഥിയിലൂടെ അങ്ങിനെ നടന്നു Jingle bell ന്റെ ഈരടികൾ അന്തരീക്ഷത്തിൽ തങ്ങിനിൽക്കുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടു .
അതെ … Eindhoven ക്രിസ്തുമസ് ലഹരിയിലാണ്.
“മൈക്കിൾ … ഇതാണ് പള്ളി. കുർബാനക്ക് സമയമായിരിക്കുന്നു .” ഡെറിക്ക് വാച്ചിൽ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
നല്ല അന്തരീഷം .ചെറുതായി മഞ്ഞു പൊഴിയുന്നുണ്ട് . തണുപ്പ് ശരീരത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു .
“ഇതാണ് ഡച്ച് ക്രിസ്തുമസ്.” Derik Keijzer എന്നെ നോക്കികൊണ്ട് പതുക്കെ പറഞ്ഞു.
ഞങ്ങൾ പള്ളിക്കകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു .
വിശാലമായ പള്ളി . ടിപ്പിക്കൽ ഡച്ച് സ്റ്റൈലിൽ .പള്ളിക്കകം നിറയെ ദീപാലങ്കാരങ്ങൾ .
ഞാൻ പള്ളിയുടെ ഉൾഭാഗം ശ്രദ്ധിച്ചു .
രണ്ടു ഭാഗത്തും നിരനിരയായി ഇട്ടിരിക്കുന്ന ഇരിപ്പിടങ്ങൾ .ഞങ്ങൾ പിറകിലെ നിരയിൽ ഇടം കണ്ടെത്തിയ ശേഷം മധ്യഭാഗത്തെ റോയിൽ സൈഡിൽ ചെന്ന് ഇരുന്നു . അവിടെ ഇരുന്നാൽ പള്ളിയിലെ അൾത്താരയുടെ മുഴുവൻ ദൃശ്യവും നല്ലവണ്ണം കാണുവാൻ കഴിയും .
അൾത്താര നിറയെ വിവിധ തരം പൂക്കൾകൊണ്ടും ദീപങ്ങൾകൊണ്ടും അലംകൃതം .ഞാൻ ഒരുതരം പ്രത്യേക അനുഭൂതിയിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുകയായിരുന്നു .
കുർബാന തുടങ്ങി . വൈദീകൻ ഡച്ച് ഭാക്ഷയിൽ കുർബാന നടത്തുന്നു .
ഞാൻ സാവധാനം ഒരുതരം ദിവ്യമായ അനുഭൂതിയിൽ ലയിച്ച് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .
നല്ല തണുത്തുറഞ്ഞ ഡച്ച് രാത്രി .
ഇതുപോലുള്ള തണുപ്പിലല്ലേ , ഉണ്ണിയേശു ബത്ലെഹെമിലെ കാലിത്തൊഴുത്തിൽ ജന്മം കൊണ്ടത് .
എനിക്ക് അത് ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയുന്നതുപോലെ തോന്നി .
ഏതോ … ഒരുതരം മായാലോകത്തിലെന്നപോലെ … തികച്ചും ഭക്തി നിർഭരമായ അന്തരീക്ഷം .
കുർബാനക്ക് ശേഷം ഞങ്ങൾ പള്ളിക്ക് പുറത്തേക്കിറങ്ങി .എങ്ങും ക്രിസ്തുമസ് ലഹരി .
Christmastime… mistletoe and wine…
Children singing Christian Rhymes…
With logs on the fire… gifts on the tree…
Time to rejoice in the good that we see…
എല്ലാവരും ക്രിസ്തുമസ് ആശംസകൾ നേരുന്നു .
ഞാനും ഡെറിക്ക് ഉം ക്രിസ്തുമസ് ആശംസകൾ കൈമാറി . ആളുകൾ പരസ്പരം കെട്ടിപുണർന്നും , ചുംബിച്ചും , ആശംസകൾ നേരുന്നത് ഞാൻ കൗതുകത്തോടെ നോക്കിനിന്നു .
ഞങ്ങൾ തെരുവീഥിയിലൂടെ അങ്ങിനെ നടന്നു .ആകാശത്ത് പൂര്ണചന്ദ്രൻ ഉദിച്ചു നിൽക്കുന്നു .നക്ഷത്രങ്ങൾ തിരുപ്പിറവിയിൽ മിന്നിമിന്നി പ്രഭ ചൊരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു .
മഞ്ഞുപൊഴിയുന്ന ആ ക്രിസ്തുമസ് രാത്രിയിൽ , മരംകോച്ചുന്ന ആ തണുപ്പിൽ കൈകൾരണ്ടും ജാക്കറ്റിൻറെ ഉള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ നടന്നു .
അപ്പോഴും അനന്തമായ ആ അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിന്ന് ഒരു സംഗീതം ഞങ്ങളെ പിന്തുടരുന്നുണ്ടായിരുന്നു .
Have yourself … a merry little Christmas…
Here… we are in the olden days… happy golden days…
And the shining star… up on the highest bow…
And have yourself… A merry little Christmas…
‘’Hi, Michael, Merry Christmas.’’ Mr. Keijzer എന്നെ ക്രിസ്തുമസ് ആശംസകൾ നേർന്നുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.
“എങ്ങിനെയുണ്ട് ഇന്നലത്തെ ഡച്ച് ക്രിസ്തുമസ് രാത്രി?”
‘’Oh, great… wonderful… ഞാൻ ശരിക്കും ഡച്ച് ക്രിസ്തുമസ് രാത്രി ഉൾകൊള്ളുകയായിരുന്നു.” വിസിറ്റിംഗ് റൂമിലെ സോഫയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ ഉത്സാഹത്തോടെ Mr. Keijzer റെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
‘’Hi, Michael… രാത്രി ശരിക്കും ഉറങ്ങിയോ ?” വിസിറ്റിംഗ് റൂമിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചുകൊണ്ട് ഡെറിക്ക് അന്വേഷിച്ചു .
“ഹോ … നല്ലവണ്ണം ഉറങ്ങി.” ഞാൻ ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ ഡെറിക്കിനെ വിഷ് ചെയ്തു .
‘’Meet my sister, Monika Keijzer’’ ക്രിസ്തുമസ് ആഘോഷിക്കുവാൻ വീട്ടിലെത്തിയ പെങ്ങളെ ഡെറിക്ക് എനിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി.
ഒരു യുവതി വീടിനകത്തുനിന്ന് പുറത്തേക്ക് വന്നു . പച്ച ടോപ്പും സ്കേർട്ടും വേഷം . വളരെ ഭംഗിയായി വസ്ത്രധാരണം ചെയ്തിരിക്കുന്നു .
‘’Michael… my girlfriend Miss Sherin.’’ Mr. Derksen പരിചയപ്പെടുത്തി.
“ഹായ് …” ഞങ്ങൾ പരസ്പരം വിഷ് ചെയ്തു.
ഡൈനിങ് ടേബിളിൽ മെഴുകുതിരികൾ തെളിഞ്ഞു .എല്ലാവരും ടേബിളിനു ചുറ്റും സ്ഥാനംപിടിച്ചു .
Mr. Keijzer വൈൻ ഗ്ലാസ് ഉയർത്തി എല്ലാവര്ക്കും ക്രിസ്തുമസ് ആശംസകൾ നേർന്നു. തുടർന്ന് എല്ലാവരും വൈൻ ഗ്ലാസ് എടുത്ത് ഉയർത്തി ക്രിസ്തുമസ് ആശംസകൾ നേർന്നശേഷം സിപ്പ് ചെയ്തു . ടേബിളിൽ ഡച്ച് വിഭവങ്ങൾ നിറഞ്ഞു .
സൂപ്പിൽ തുടങ്ങി … പലതരം മാംസ വിഭവങ്ങൾ … വെജിറ്റബിൾസ് … കൂടാതെ മറ്റു പലതരം വിഭവങ്ങളും .
എല്ലാം വളരെ സ്വാദിഷ്ടം .
“എങ്ങിനെ?” ഷെറിൻ ആംഗ്യരൂപത്തിൽ ഭക്ഷണത്തെക്കുറിച്ച് തിരക്കി .
‘’Oh, superb…’’ ഞാൻ ഭക്ഷണം ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“മൈക്കിൾ, ഇന്ത്യയിൽ ക്രിസ്തുമസ്സിന് എന്തെല്ലാം ഉണ്ടാകും?” ഷെറിൻ വിടാൻ ഭാവമില്ലെന്ന് തോന്നി .
“ഞങ്ങൾ പള്ളിയിൽ പോകും. കേക്ക് മുറിക്കും . പിന്നെ പ്രധാനമായി അപ്പം , ഇറച്ചിക്കറി , ഫ്രൂട്ട്സ് എന്നിങ്ങനെ ഉണ്ടാകും .കൂടാതെ എല്ലാവര്ക്കും പുതിയ ഡ്രസ്സ് ഉണ്ടാകും .” ഭക്ഷണം ആസ്വദിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ വിവരിച്ചു .
“ഇതാ… നോക്കൂ… ഷെറിൻ പുതിയ ഡ്രസ്സ് ഉടുത്തിട്ടാണ് വന്നിരിക്കുന്നത്.” Mr.Derksen ഷെറിനെ കളിയാക്കുന്ന വിധത്തിൽ പറഞ്ഞു .
എല്ലാവരും അതുകേട്ട് ചിരിച്ചു .
“കുറച്ചുകൂടി യോഗാർട്ട്?” ഡെറിക്ക് യോഗാർട്ട് ഉയർത്തിക്കൊണ്ട് എന്നോട് ചോദിച്ചു .
‘’Yes, I like it…’’ ഞാൻ ഡെറിക്ക് തന്ന യോഗാർട്ട് സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ഞങ്ങൾക്കും ഒരു ദിവസം ഇന്ത്യയിൽ ക്രിസ്തുമസ് ആഘോഷിക്കണം .” ഷെറിൻ എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
‘’You are always welcome.’’ ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
എന്റെ ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ ക്രിസ്തുമസ് … അത് ശരിക്കും ഗംഭീരമായിരിക്കുന്നു .
കോണിങ് കുടുംബവുമായി ഞാൻ കൂടുതൽ അടുത്തു . ആദ്യം താമസിച്ചിരുന്ന വാടക സ്ഥലത്ത് തന്നെ ആയിരുന്നു എന്റെ താമസം .
ക്രിസ്തുമസ് കഴിഞ്ഞു പുതുവത്സരത്തെ വരവേൽക്കാൻ എല്ലാവരും ഒരുങ്ങിനിൽക്കുന്നു .
ഞാൻ മിസ്റ്റർ കോണിങ്ങിന്റെ വസതിയിലേക്ക് കയറിച്ചെന്നു . ജാൻ ജാപ്പ് ചില പുസ്തകങ്ങൾ തിരഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു .
“മൈക്കിൾ, നമുക്ക് ഒന്ന് എന്റെ സ്റ്റഡി റൂം വരെ ഒന്ന് പോകാം. ഞാൻ പഠിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി എടുത്തിട്ടതാണ് . അവിടെയാണെങ്കിൽ വളരെ പ്രൈവസി ഉണ്ട് .” ജാൻ ജാപ്പ് എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“എവിടെയാണ് സ്റ്റുഡന്റ് റൂം?” ഞാൻ ജാൻ ജാപ്പിനെ നോക്കികൊണ്ട് ചോദിച്ചു .
‘’Gagal Strsse ഇവിടെനിന്ന് ഏതാണ്ട് ഒരു കിലോമീറ്റർ കാണും.” പുസ്തകങ്ങൾ ഷെൽഫിലേക്ക് അടുക്കി വച്ചുകൊണ്ട് ജാൻ ജാപ്പ് മറുപടി പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി .
“തണുപ്പിൽ അങ്ങിനെ നടക്കുവാൻ വളരെ സുഖം തോന്നുന്നു.” ഞാൻ ചുറ്റുപാടുകൾ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ജാൻ ജാപ്പിന്റെ അടുക്കൽ പറഞ്ഞു .
“ശരിക്കും!” ജാൻ ജാപ്പ് ചോദ്യരൂപത്തിൽ എന്നെ നോക്കി .
“അതെ, എനിക്ക് ഈ കാലാവസ്ഥ വളരെ ഇഷ്ടമാണ്. എത്ര തണുപ്പ് വരുന്നുവോ , അത്രയും ഇഷ്ടം .” ഞാൻ കൈകൾ ജാക്കറ്റിൽ തിരുകിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“അപ്പോൾ നോർഡിക്ക് രാജ്യങ്ങൾ വളരെ ഇഷ്ടപെടും.” ജാൻ ജാപ്പ് എന്റെ ചലനങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചു .
“ഹും … വിന്റർ കഴിഞ്ഞു എനിക്ക് അവിടെയെല്ലാം പോകണം.” ഞാൻ തെല്ല് ഉത്സാഹത്തോടെ ജാൻ ജാപ്പിനെ നോക്കി .
ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ നടന്നു .പലതരം ഷോപ്പുകൾ , ഓഫീസുകൾ , സൂപ്പർ മാർക്കറ്റുകൾ , പബ്ബുകൾ , റസ്റ്റോറന്റുകൾ , ബ്യൂട്ടി പാർലറുകൾ …
എല്ലാം ആധുനിക രീതിയിൽ സജ്ജീകരിച്ചിരിക്കുന്നു .
“ഹോ … എവിടെ നോക്കിയാലും സൈക്കിൾ.” ഞാൻ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു.
“അതെ, നെതെർലാൻഡ് … സൈക്കിളിന്റെ നാടാണ്. ഇവിടുത്തെ ജനസംഖ്യയേക്കാൾ അധികം വരും സൈക്കിളുകൾ .
‘’Really!!’’ ഞാൻ അത്ഭുതം പ്രകടിപ്പിച്ചു.
“അതെ … നെതെര്ലാന്ഡ് സൈക്കിളുകളുടെ നാടാണ്. ഇവിടെ എല്ലാവരും സൈക്കിൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു .അത് ആരോഗ്യത്തിനും ഉത്തമം .
ജാൻ ജാപ്പ് പറഞ്ഞത് വളരെ വാസ്തവമാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി .ഞാൻ കേരളത്തെ കുറിച്ച് ഒരുവേള ഓർത്തുപോയി .അവിടെ ആർക്കും സൈക്കിൾ വേണ്ട . ഗമക്ക് കുറച്ചിൽ വരും .
ഇതുപോലുള്ള ചിന്താഗതികൾ സമൂഹത്തിന് ഒരു ശാപമാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി .
“അതാ … അതാണ് Marconi Laan അവിടെനിന്ന് ഇടത്തോട്ട് തിരിഞ്ഞാൽ Gagaal Strssa. ആയി .” ജാൻ ജാപ്പ് ദിശ കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ നടന്നു .
“ഇതാ … ഇതാണ് എന്റെ സ്റ്റുഡൻറ് റൂം.” ഒരു രണ്ടുനില കെട്ടിടത്തിന്റെ ഡോർ തുറന്നുകൊണ്ട് ജാൻ ജാപ്പ് പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു . പിന്നിൽ ഫ്രണ്ട് ഡോർ അടഞ്ഞു .സൈഡിൽ തന്നെ മുകളിലേക്കുള്ള ഗോവണി .
“ഇവിടെ എത്രപേർ താമസിക്കുന്നുണ്ട് ” ഞാൻ ചുറ്റിനും ശ്രദ്ധിക്കുന്നതിനിടയിൽ ചോദിച്ചു.
“മുകളിൽ ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേർ. താഴെ രണ്ടു മുറി .അത് വെറുതെ കിടക്കുന്നു .” മുകളിലേക്ക് ഗോവണി കയറുന്നതിനിടയിൽ ജാൻ ജാപ്പ് പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ മുകളിലെത്തി .ജാൻ ജാപ്പ് അടഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ഒരു ഡോറിൽ തട്ടി .
“ഇവിടെ എന്റെ റൂംമേറ്റ് ആണ് താമസം. ഇപ്പോൾ തുറക്കും .അതാ … അവിടെ എതിര്ഭാഗത്ത് അറ്റത്ത് കാണുന്നതാണ് എന്റെ റൂം .” ജാൻ ജാപ്പ് വിശദീകരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .
പെട്ടെന്ന് വാതിൽ തുറക്കപ്പെട്ടു .മെലിഞ്ഞു അധികം പൊക്കമില്ലാത്ത ചതുരമുഖത്തോടുകൂടിയ ഒരു യുവാവ് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു .
‘’Hi, Joe’’ Jan Jaap വിഷ് ചെയ്തു.
ഹായ് ..
‘’ Meet Mr. Michael from India. ഇദ്ദേഹം സൈക്കിളിൽ യൂറോപ്പിൽ ടൂർ നടത്തുന്നു.” ജാൻ ജാപ്പ് എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തി .
“സൈക്കിളിൽ യൂറോപ്പ് !!!” ജോ തെല്ല് ആച്ഛര്യത്തോടെ ചോദിച്ചു .
“അതെ സൈക്കിളിൽ തന്നെ. വരൂ ജോ . നമുക്ക് കോഫീ കഴിക്കാം .” ഡൈനിങ് റൂമിലേക്ക് നടന്നുകൊണ്ട് ജാൻ ജാപ്പ് പറഞ്ഞു .
ഞാൻ അവിടമാകെ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു .
രണ്ടു റൂം . ഇടനാഴിയുടെ ഇരു വശങ്ങളിലുമായി , കൂടാതെ ഡൈനിങ് റൂം , കിച്ചൺ അവിടെതന്നെ . ഇടനാഴിയുടെ അങ്ങേ അറ്റത്ത് ടോയ്ലറ്റും ,ബാത്ത് ടബ്ബും ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നു .
എങ്ങിനെയുണ്ട് ഞങ്ങളുടെ സ്റ്റുഡൻറ് റൂം ? ജാൻ ജാപ്പ് ചോദ്യഭാവത്തിൽ എന്നെ നോക്കി .
“വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു.” ഞാൻ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“ജോ … ഏത് വിഷയമാണ് പഠിക്കുവാൻ തിരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നത്?” ഞാൻ പരിചയപ്പെടലിന്റെ ഭാഗമെന്നോണം അന്വേഷിച്ചു .
“ഫിസിക്സ് ” തെല്ല് നാണത്തോടെ ജോയുടെ മറുപടി.
അധികം സംസാരിക്കാത്ത പ്രകൃതം .ഒരു റിസേർവ് ടൈപ്പ് .പക്ഷെ ജോ .. ജാൻ ജാപ്പിന്റെ അടുക്കൽ വാചാലനാകുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു .
ജാൻ ജാപ്പ് കോഫി തയാറാക്കി ടേബിളിൽ വച്ചു .
ഞാൻ കോഫിയുമായി സാവധാനം എഴുന്നേറ്റ് ഡൈനിങ് ടേബിളിന്റെ എതിർഭാഗത്തെ ജനലിൽകൂടി പുറത്തേക്ക് നോക്കി അങ്ങിനെ നിന്നു .
എവിടെയും ഇല പൊഴിഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന മരങ്ങൾ . ആരെയും പുറത്തേക്ക് കാണുവാനെ കഴിയുന്നില്ല . മൂടിക്കെട്ടിയ അന്തരീക്ഷം . നല്ലവണ്ണം മഞ്ഞു പെയ്യുന്നുണ്ട് .
“മൈക്കിൾ, എന്താണ് കഴിക്കാൻ വേണ്ടത്?” ജാൻ ജാപ്പിന്റെ ചോദ്യം എന്നെ ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർത്തി.
വേണ്ട , ഒന്നും വേണ്ട. കോഫീ മതി. ഞാൻ നിഷേധ സ്വരത്തിൽ തലവെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ശരി, ഞാൻ ചെന്ന് കുറച്ചു ബുക്കുകൾ എടുക്കട്ടേ.” ഡൈനിങ് ടേബിളിൽനിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് റൂമിലേക്ക് നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ജാൻ ജാപ്പ് പറഞ്ഞു .
ശേഷം ജോയോട് യാത്രപറഞ്ഞു ഞങ്ങൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി . റോഡിൻറെ ഇരുഭാഗത്തും നിറയെ കാറുകൾ നിരനിരയായി നിർത്തിയിട്ടിരിക്കുന്നു . അതിൽ ഐസ് പാളികളും ജലവും അങ്ങിങ്ങായി ചിതറിക്കിടക്കുന്നു .
നടന്നു നടന്ന് ഞങ്ങൾ സിറ്റി സെന്ററിൽ എത്തിച്ചേർന്നു .ഒരു ഓഫീസിന് മുൻപിലെത്തിയപ്പോൾ ജാൻ ജാപ്പ് നിന്നു . പിന്നീട് സാവധാനം അടുത്തുള്ള ഓഫീസിലെ ഡോർ തള്ളിത്തുറന്ന് അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു .
ഞാൻ ആ ഓഫീസിന്റെ പേര് വായിച്ചു .
D. A. Uitzendteam. B.V.
Kline Burg-52
Eindhoven
ഞാൻ ചുറ്റുപാടും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ നിന്നു . തെരുവിൽ ജനങ്ങൾ ഉത്സാഹഭരിതരായി നടന്നു നീങ്ങുന്നു . കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ജാൻ ജാപ്പ് പുറത്തേക്കിറങ്ങിവന്നു .
“ഞാൻ മൈക്കിളിന്റെ ജോലിക്കാര്യം അവരുമായി സംസാരിച്ചു. ഇതാണ് ജോബ് ഏജൻസി .ഇവർ ഓരോ ജോലിക്കും ആളുകളെ അയക്കുന്നു .മൈക്കിളിന് ജോലി ശരിയാക്കിതരാം എന്ന് അവർ പറഞ്ഞു .
എനിക്ക് സംശയമായി . ഇന്ത്യൻ വംശജനായ ഇനിക്ക് അവർ എങ്ങിനെ ജോലി ശരിപ്പെടുത്തിതരും .
നിയമപരമായി ഏഷ്യൻസിന് യൂറോപ്പിൽ ജോലിചെയുവാൻ അനുവാദമില്ല .അല്ലെങ്കിൽ അവർക്ക് റെസിഡൻസ് പെർമിറ്റ് ഉണ്ടായിരിക്കണം .
“ഹൊ… ജാൻ ജാപ്പ് , വളരെ നന്ദി .” സംശയം മനസ്സിൽ ഒതുക്കിക്കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“മൈക്കിൾ, ഇത് തങ്ങൾക്കുള്ളതാണ്.” ഒരു എൻവോലോപ്പ് എന്റെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് . Mr. Teer പറഞ്ഞു.
ഞാൻ ആകാംഷയോടെ അത് തുറന്നുനോക്കി . അതിൽ ഒരു പ്രിന്റഡ് പേപ്പറും കൂടെ വിസിറ്റിംഗ് കാർഡ് രൂപത്തിൽ ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക്ക് കാർഡും .
“ഒന്ന് താങ്കളുടെ ഇൻഷുറൻസ് പേപ്പറും, മറ്റേത് മെഡിക്കൽ കാർഡും.” Mr. Teer വിശദീകരിച്ചു.
ഞാൻ ആ കാർഡിലൂടെ കണ്ണോടിച്ചു .
എന്റെ പേര് അതിൽ പാഞ്ഞു പഞ്ച് ചെയ്തിരിക്കുന്നു .താഴെ പത്ത് അക്കത്തിൽ കുറയാത്ത ഒരു നമ്പറും . അതിന് താഴെയായി Dr. Muller എന്നും രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.
“’’Dr. Muller… അദ്ദേഹമാണ് എന്റെ ഡോക്ടർ. എന്ത് അസുഖമുണ്ടായാലും അദ്ദേഹത്തെ പോയി കാണാം . വേണമെങ്കിൽ അദ്ദേഹം ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് റഫർ ചെയ്യും .” Mr. Teer വിശദീകരിച്ചു.
പിന്നെ വേറൊരു കാര്യം .
“ഇവിടെ ജോലി ചെയ്യണമെങ്കിൽ ബാങ്ക് അക്കൗണ്ട് അത്യാവശ്യമാണ്. ജോലി ചെയ്തതിന്റെ വേതനം നേരെ അക്കൗണ്ടിലേക്കാണ് പോകുന്നത് . കാശ് കൈയിൽ കിട്ടില്ല .
Mr. Teer തുടർന്നു.
മൈക്കിൾ ഒന്ന് ചെയ്യുക . എ .ബി .എൻ . ബാങ്കിൽ ചെന്ന് Mr. Geluk നെ കാണുക. അദ്ദേഹം വേണ്ടത് ചെയ്തുതരും .
‘’ Thanks a lot for your help…Sir, ഞാൻ കൃതജ്ഞതയോടെ Mr. Teer നെ നോക്കി.
അന്നുതന്നെ ഞാൻ ABN Bank ൽ ചെന്ന് Mr. Geluk എനിക്ക് ബാങ്ക് അക്കൗണ്ട് ശരിപ്പെടുത്തിത്തന്നു.
ഞാൻ ചിന്തിക്കുകയായിരുന്നു .
എനിക്ക് നെതെർലണ്ടിൽ എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളും അവർ ഒരുക്കിത്തന്നിരിക്കുന്നു .
ഞാൻ യൂറോപ്യൻ ജീവിതം ആസ്വദിക്കുവാൻ മനസാ ഒരുങ്ങുകയായിരുന്നു .
31st December…
ജാൻ ജാപ്പിന്റെ കൂടെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി .പകൽ മുഴുവൻ ഞാൻ കോണിങ് ഫാമിലിയുടെ കൂടെ ആയിരുന്നു .
ഞങ്ങൾ Eindhoven street ലൂടെ അങ്ങിനെ നടന്നു .തെരുവ് നിറയെ ജനങ്ങളാൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു .പബ്ബ് , റെസ്റ്റോറെന്റ് എല്ലാം നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞിരിക്കുന്നു .തെരുവ് നിറയെ ദീപാലങ്കാരങ്ങൾ .
Eindhoven തികച്ചും ലൈവ് ആയിരിക്കുന്നു. പുതുവത്സരത്തെ എതിരേൽക്കാൻ എല്ലാവരും ഒരുങ്ങിനിൽക്കുന്നു .
ഞങ്ങൾ ആ തണുപ്പിൽ അങ്ങിനെ നടന്നു . മൊത്തത്തിൽ ഒരു ഉത്സവ പ്രതീതി .
ഒരു ജംഷനിൽ എത്തിയപ്പോൾ ജാൻ ജാപ്പ് അടുത്തുകണ്ട കെട്ടിടത്തിന്റെ ഡോർ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി .
ഞാൻ ജാൻ ജാപ്പിനെ അനുഗമിച്ചു .
അകത്തുനിന്ന് വളരെ ശബ്ദത്തിൽ സംഗീതം എന്റെ കര്ണപുടങ്ങളിൽ പതിഞ്ഞു .ഞാൻ ആകാംഷയോടെ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചു . നിറയെ യുവജനങ്ങൾ .മിക്കവരും വിദ്യാർത്ഥികൾ ആയിരിക്കണം . അധികവും യുവതികൾ .
അകത്ത് നിന്നുതിരിയാൻ ഇടമില്ല .കുറെ പേർ കൗണ്ടറിനടുത്ത് ഡ്രിങ്ക്സ് വാങ്ങുന്നതിന്റെ തിരക്കിൽ .വളരെയധികം പേർ സംഗീതത്തോടൊപ്പം ഡാൻസ് ചെയ്യുന്നു . കുറേപേർ കാഴ്ചക്കാരായി സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് ഡ്രിങ്ക്സ് ആസ്വദിക്കുന്നു .
ന്യൂ ഇയർ ആഘോഷം ചൂടുപിടിച്ചുവരുന്നു .
“മൈക്കിൾ … എങ്ങിനെയുണ്ട്?” കൗണ്ടറിലെ ഒരു സ്റ്റൂളിൽ ഇരിപ്പിടം കണ്ടെത്തിക്കൊണ്ട് ജാൻ ജാപ്പ് ചോദിച്ചു .
“Oh, great… Superb…’’ ഞാൻ വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
മ്യൂസിക്ക് സിസ്റ്റത്തിൽ നിന്ന് താളങ്ങൾ ഉയർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു .ഫ്ലാഷ് ലൈറ്റുകൾ അതിനനുശ്രുതമായി മിന്നിത്തെളിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു . ആ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ ഞാൻ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചു .
ഡച്ച് പെൺകുട്ടികൾ തിളച്ചുമറിയുന്നു .
ബീറ്റ്സ് ഉയർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു .
I feel the night Explode…
When we are together…
Emotions over load…
The art of pleasure…
ഞാൻ ഒരു വർണ്ണപ്രപഞ്ചത്തിലെന്നപോലെ തരിച്ചുനിന്നു .വേലിയേറ്റങ്ങളുടെയും ഇറക്കങ്ങളുടെയും ഒരു മഹാപ്രപഞ്ചം സൃഷ്ഠിക്കപ്പെട്ട പ്രതീതി .
“മൈക്കിൾ … എന്താണ് കഴിക്കുന്നത്?” ജാൻ ജാപ്പിന്റെ ചോദ്യം . ഞാൻ ഞെട്ടി യാഥാർഥ്യത്തിലേക്ക് വന്നു .
‘’Yes…. Yes… Beer.’’ ഞാൻ പിറുപിറുത്തു .
ചുറ്റുപാടും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ നിന്നു . എന്റെ ചിന്തകൾ കേരളത്തിലെ പുതുവത്സരത്തെ കുറിച്ചായി .ഇതുപോലുള്ള സിസ്റ്റം ഞങ്ങളുടെ സ്ഥലത്തില്ല .ആൺ -പെൺ മിക്സിങ്ങ് … യുവതീ -യുവാക്കൾ തകർത്താടുന്നു .
“എങ്ങിനെ? ഇവിടം ഇഷ്ടമായോ ??” ബിയർ രുചിച്ചുകൊണ്ട് ജാൻ ജാപ്പ് എന്നെ നോക്കി .
“എനിക്കും ഡാൻസ് ചെയ്യാൻ തോന്നുന്നു.” ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .
ബിയറിന്റെ എണ്ണം കൂടിക്കൂടി വന്നു .ബിയർ ശരിക്കും പ്രവർത്തിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു .
തൊട്ടടുത്ത് നിൽക്കുന്ന യുവതി . അവൾ എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു . അവൾ എന്നെനോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്നു .
ഞാനും ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു .
ബീറ്റ്സ് ഉയർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു . ഡിസ്കോ ലൈറ്റുകൾ എല്ലാവരുടെയും ശരീരത്തിലൂടെ ഒഴുകിനടക്കുന്നു .
അന്തരീക്ഷം ശബ്ദമുഖരിതം … അത് എല്ലാവരുടെയും രക്തത്തിൽ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയതുപോലെ . യുവതീ -യുവാക്കൾ ത്രസിച്ചു ഉയരുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു .
ബീറ്റ്സ് അതിന്റെ ഉയർന്ന പിച്ചിൽ എത്തിനിൽക്കുന്നു .
Hey… Hey…you…you…
Get into my car…
Who’s that lady… coming down the road?
Who’s that woman… walking to my door?
എന്റെ കാലുകൾ ഞാൻ അറിയാതെ മെല്ലെ ചലിച്ചു .
“ജാൻ … എനിക്കും ഡാൻസ് ചെയ്യണം. വരുന്നോ ?” ഞാൻ ജാൻ ജാപ്പിനെ നോക്കി .
‘’No, no… എനിക്ക് ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നതാണ് ഇഷ്ടം .” ജാൻ ജാപ്പ് ബിയർ ഗ്ലാസ് കാലിയാക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
ഞാൻ പതുക്കെ ഡാൻസിങ് ഏരിയയിലേക്ക് നീങ്ങി . ബീറ്റ്സ് ന് അനുസ്സരിച്ച് പതുക്കെ ചുവടുവച്ചുകൊണ്ട് …
എന്തോ , ഒരു പ്രത്യേകതരം അനുഭൂതി എന്റെ സിരകളെ വലയം ചെയ്യുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടു .
ചുറ്റിനും നിറയെ യുവതികൾ …
ഞാൻ അവരിൽ ഒരാളായി മാറി .ശരീരങ്ങൾ തമ്മിൽ ഉരസുന്നതും തലോടുന്നതും ഞാൻ അറിഞ്ഞു .എല്ലാവരും എന്നെനോക്കി മന്ദഹസിക്കുന്നു . എല്ലാവരും അവരുടെ കൂടെ ഡാൻസ് ചെയ്യുവാൻ എന്നെ ക്ഷണിക്കുന്നത്പോലെ ..
എന്റെ ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ പുതുവത്സരം . ഞാൻ ഭാവനയിൽ കണ്ടത് ഇവിടെ യാഥാർഥ്യമാകുകയായിരുന്നു .
Advertisement invite
I Want to Built a House
Email: josemichaelcalicut@gmail.com
WhatsApp: +91 7560 899 479
GOOGLE PAY: +91 921 2025 479
Payoneer : josemichael88245@gmail.com