Simple Sense… A Dynamic True Story
It’s a miracle… a dream come true.”
We landed in Europe. After a long wait, at last we had succeeded.
The airport appeared magnificent. Amazing sights, diverse people, and unique culture, everything seemed unfamiliar and fresh. The atmosphere buzzed with excitement, leaving us speechless.
Gradually, we snapped back to reality and joined the stream of passengers moving forward. Eventually, we reached the emigration counter, where we encountered numerous travelers, mostly of white ethnicity. We stood out as the only exception.
Alex, brimming with elation, turned to me and asked, “Michael, do you know what the formalities are here?”
Suppressing my excitement, I replied, “Before leaving, we must complete the emigration clearance.”
“Do you think it will be a quick process?” Alex inquired.
“Yeah, I hope so.” Nearing the emigration counter, I said.
Finally, it was our turn…
I presented our passports to the officer behind the counter. As his eyes fell upon our Indian passports, a flicker of aversion appeared on his face.
“Oh, you’re from India?” he remarked, staring at us and shrugging.
“Yes, sir,” I replied, observing his reaction intently.
“Well, are you here as tourists?” he asked, flipping through the pages of our passports.
“Yeah,” I nodded, wearing a smile.
“Hmm, lot of visas,” he remarked, glancing at me. “Are you planning to do a lot of traveling?”
“Indeed,” I nodded in affirmation.
He watched us for a moment and continued. “How long are you planning to stay in Greece?” He was not ready to leave us.
“Maybe two or three weeks,” I observed the surroundings and said pleasantly.
He scrutinized our passports meticulously for a while, then suddenly rose from his seat and showed our passports to another officer across the office. They exchanged a few words during a brief discussion.
Afterward, he returned to the counter, selected a page from my passport, and stamped our entry.
“Welcome to Athens,” he said, returning our passports with a smile. “Have a good time.”
We stepped out of the airport at a leisurely pace. Taxi drivers swarmed around us.
“Where would you like to go, sir?” they persistently asked, attempting to persuade us to take a taxi.
Alex waved them off, stating, “No, no, we don’t need a taxi!” and continued walking briskly.
They were relentless in their pursuit, but we managed to shake them off. After a few steps, we reached a nearby lawn, where we finally sat down, sighing with relief.
“Oh… taxis,” Alex sighed deeply. “They’re everywhere the same!”
We found solace on the lawn for a while, observing our surroundings and relishing the refreshing air of this new world.
“Let’s walk, yeah?” I turned to Alex and asked, as if lost in a dream.
“Hmm,” Alex simply nodded, blinking his eyes.
Carrying the luggage on our shoulders we walked slowly. After walking a long distance, at last we came out of the airport and reached the main road.
We continued our walk, without any aim. The road was much bigger but deserted. The time was about 5:00p.m.
“Hey, Michael, I’m starving.” Alex put the luggage on his other shoulder and shrugged.
We kept walking, the burden of our luggage disturbing us but we forgot the inconvenience, and focused on observing our surroundings and slowly walked along the highway.
I don’t know how long we walked. We spotted a shop displaying fried chicken. It instantly aroused our appetite, and our legs moved automatically led us towards that shop.
The shopkeeper, a middle-aged and handsome Greek man.
“We’d like some food. We only have US dollars with us. I asked watching that man, keenly. “Is it acceptable?”
He peered at us for a moment and gave a broad smile. “Yeah, of course, sir,”
Alex inquired, “What about Greek currency?”
“DRACHMA,” he replied, looking at Alex. “Where are you from?” he asked, in a different Greek accent.
“India,” I said.
“Well, are you here on vacation?” “Yeah,” Alex replied while receiving the food.
We bought fried chicken, big round shaped bread, and a bottle of drinking water.
We kept the food in our bags and resumed our walk. After some distance, we came across a peaceful spot adorned with small hills and trees. A few couples were scattered here and there, enjoying the surroundings.
“Michael, let’s try this place?” Alex suggested with hunger in his eyes.
I glanced at the surroundings. “Yeah, let’s check it out.”
It was an olive estate. After exploring the area, we found a spot to sit and settled under an olive tree, placing our bags beside us.
We put our bags down and sat leaning back on an olive tree.
“Hey, hurry up, man, let’s eat.” Alex was in a terrible hurry.
We took out the food from our bags and began to ate it slowly.
“Oh, it’s delightful, very tasty,” Alex exclaimed, relishing the Greek cuisine. “Delicious.”
“Yes, it’s marvelous,” I agreed, enjoying the Greek food and nodding. “From now on, we will savor European cuisine.”
Bread and chicken helped to kill our hunger.
“I think it would be better to spend the night here,” I suggested, leaning back on my bag, observing our surroundings. “You know, it’s already late.”
Alex looked around, a hint of uncertainty in his expression. “Is it safe to stay here overnight?” he asked.
“I don’t think there would be any problem. Besides, where else can we go tonight?” My response made him silent. “So, our first night in Europe will be spent under the olive trees.”
“Yes, that’s sounds nice; we are on an Asia-Europe friendship mission.” I said, giving Alex a playful look. “The olive trees are the best choice for the first night.”
Night silently spread its wings as darkness enveloped everything around us. The couples started departing one by one.
We stretched out our bags and gazed towards the expanse of the endless sky. It was a cloudless night, with only the shining stars visible in the infinite sky.
“The weather is so pleasant, not too cold,” I observed, looking around. “Perhaps it’s summer here.”
The weariness from the long journey had left us drained. We stretched our bodies and settled down comfortably, unable to ponder our next moves.
Slowly… very slowly, we succumbed to a deep sleep.
I opened my eyes and surveyed my surroundings. The sun was already ascending in the eastern sky.
I turned to Alex… He was sound asleep; his luggage having moved a short distance away.
Our first morning in Europe… A sense of joy welled up inside me. It was cold, yet not uncomfortably so. I fixed my gaze on the vastness of the sky. A vibrant blue hue seemed to spread its wings in every direction.
I took in my surroundings; a white-colored sand seemed to be omnipresent. We were in the land of ancient civilizations… This was a place where countless great individuals had lived and passed on. It was the land of Alexander the Great, Socrates, Aristotle, and Plato.
My eyes shifted downward to the road. Only a few vehicles whizzed by at great speed. There were no pedestrians in sight.
Olive… A tree with tiny leaves… symbols of peace, adorned the landscape. Yes… these trees held significant importance in Greek civilization.
I caressed Alex. He woke up rubbing his eyes.
“Hey man… Good morning. How was our first night in Europe?” I inquired with a hint of amusement.
He smiled and gradually got to his feet. “Oh, I had a sound sleep,” he replied, regaining his luggage and organizing it. “It was quite chilly at dawn.”
“You know, if we are in India, we couldn’t sleep like this. Anybody would have been caught,” I remarked, glancing around. “But then again, we can’t judge Greece based on just one night.”
“So… this is what our nights will be like from now on,” Alex murmured.
“Michael, our initial priority should be finding the Rotary Club in Athens,” Alex laid out our first plan. “We need to check the response to the letter we sent from Delhi.”
At 9:00 a.m., we set off from our resting spot. We walked along the road, which was wide with three lanes on each side. We felt at ease as we strolled onward.
“I think we have to walk a lot to reach the city.” Alex said, observing the empty road.
We continued walking… We caught sight of some shops, houses, and buildings here and there, indicating that the actual city lay farther ahead.
In due course, we had our breakfast and paid with the drachma we had exchanged the previous day. Once again, we resumed our walk. It was a lengthy journey… We carried our luggage on our shoulders and searched for the address of the Rotary Club President in Athens.
Along the way, some taxis spotted us, but we were not interested in hiring one due to our limited funds.
Around 12:00 p.m., we located the residence of the Rotary Club President. We pressed the doorbell and patiently waited. A young man opened the door, clearly taken aback.
“What…?” he looked at us skeptically.
We handed him the Rotary card, which he carefully examined. We noticed a shadow of sorrow gradually spreading across his face.
He gazed at us silently for a moment. “Oh, gentlemen, you came here to meet my father. He is no longer with us… He passed away last month,” he said with anguish.
“Oh, we are deeply sorry,” we expressed our condolences.
Suddenly, a smile appeared on his face. “Oh, yes, don’t worry. I can introduce you to the other Rotarians. Come, please come in,” he warmly welcomed us.
We entered the visiting room. We overheard him conversing with someone over the phone, and after a brief moment, he returned.
His smile widened. “So, what would you like to drink? Tea, coffee, or perhaps a cold beverage?”
“Anything will do, sir,” we replied, looking at him and offering a cordial smile.
“Mr. John Xenakis, the President-elect, will assist you,” he informed us with remorse. “He mentioned that he will join us shortly.”
We sat there, enjoying the refreshing drinks.
Soon, Mr. Xenakis arrived.
“Hello, I’m John Xenakis,” he introduced himself. “Welcome to Athens.” He smiled warmly. “Yes, we received your letter regarding the Asia-Europe goodwill mission. That’s great. Where are your bicycles?” His expression betrayed a hint of doubt.
A moment of silence followed. “Unfortunately, we were unable to bring our bicycles with us,” I explained with a tinge of sadness. “We will need to purchase them here.”
“Okay, that’s good. So, how long do you plan to stay in Athens?” Mr. Xenakis inquired.
I pondered his question for a moment. “Just a few days,” I replied hastily.
Mr. Xenakis gave us a surprised look. “You know, Athens is brimming with historical significance. I believe a few days won’t be enough for you.” He continued, “We will arrange your accommodation, but you’ll need to take care of the rest.”
“Oh, that’s great, Sir.” We express our gratitude.
He arranged for our stay in a seafront hotel. Our room had a large glass window that provided a magnificent view of the Athens beach.
“It’s fantastic… amazing,” I remarked, gazing at the beach. “Mr. John Xenakis has given us a splendid welcome.”
Our attention remained fixated on the beach. People were reveling in the blueness of the sea. Children, youngsters, men, women, and even the elderly were enjoying the white sand and the azure waters. Some were enjoying their drinks and having a good time. It truly felt like a wonderland.
“Shall we go there?” I asked Alex excitedly.
“Oh, I’m completely exhausted, my friend. It would be better if we have some food and get some rest,” Alex replied, stretching himself on the bed with a deep sigh. “We can go tomorrow.”
“Okay, I understand,” I responded, giving him an understanding look. “That’s not a problem.”
After resting for an hour, we left the hotel. We strolled through the ancient streets of Athens, and it almost felt like the shops themselves were remnants from ancient times.
Athens… The streets were bustling primarily with tourists, making it difficult to discern their nationalities.
We spent some time exploring the streets before purchasing chicken and bread and returning to the hotel.
That night, we had a peaceful sleep. I woke up and glanced at the clock. It was around 9:00 a.m. We felt refreshed, and the weariness from the past two days had melted away.
My eyes involuntarily shifted to the beach. Wow…! The beach was already bustling with people.
We quickly freshened up and prepared ourselves to head to the beach as early as possible.
Opening the door to our room, we stepped outside…
“Kalimehra,” the hotel boy greeted us with a warm smile.
We nodded and smiled back, although we didn’t understand his words. I assumed he meant “Good morning.” After locking our room, we left the hotel.
It was a beautiful morning with bright sunshine. I took a deep breath, feeling the cold air rush into my nose, bringing a sense of freshness.
First, we had a simple breakfast of coffee and snacks, as we needed to be cautious with our finances. Then we headed towards the beach.
“Wow… what a sight!” I couldn’t believe my eyes. It felt like we were in a dream world. Beautiful young girls from different countries adorned the beach, resembling colorful butterflies in their bikinis. Little kids played around with their families, dressed in vibrant swimwear, while young couples swam in the clear blue water.
“Let’s sit here and take it all in,” I said, bringing myself back to reality.
“Hum…” Alex was out of the world.
We were just spectators there.
“This is the European life…” Alex was in wonder and murmured to himself. “Enjoy life.”
We simply observed the lively scene before us. We desired a change. That’s when the idea slowly came to my mind. Two days ago, we were in India, but now we were in Europe. We wanted to immerse ourselves in this new culture.
Meanwhile, we noticed a African man. He looked stylish in his white shorts and sunglasses, adding to his charm. He roamed around casually, occasionally approaching the beautiful young ladies for a chat. However, most of the girls turned him down. Eventually, he approached a lady lying near us and said something to her. She agreed, and they took a photo together, embracing closely. Afterward, he handed her some money.
“Hmm… He’s quite the character,” Alex chuckled in an amused tone. “He’ll impress his friends by showing off these photos.”
I laughed. “Yes, he can claim he had a great time in Greece. Alex, I’m going for a swim. Care to join me?” I asked, looking at Alex.
“Oh, no, no. I don’t know how to swim,” he quickly declined.
“Come on, man. Look, the water is calm, not too deep—just above my waist. You can walk a distance in the water, and there are no waves. Don’t worry,” I insisted, trying to convince him.
“No, no. I’m not coming. You go ahead,” Alex replied firmly.
I removed my outer clothing and stepped into the water. The touch of the cold saltwater against my body felt refreshing.
For the next three days, we followed the same routine. We spent our mornings at the beach, soaking up the sun and enjoying the surroundings.
Our minds were gradually adapting to the European lifestyle.
We explored the city of Athens, impressed by everything we saw. It was the ancient hub of civilization, and every sight left a lasting impact on us. The streets, tombs, and sculptures were all centuries old.
During our wanderings, we stumbled upon a bicycle shop.
“Alex, shall we take a look inside? If the prices are reasonable, maybe we can buy two bicycles. How’s our cash situation?” I inquired, glancing at Alex.
Alex’s face fell. “Well, we have about seven hundred U.S. dollars,” he replied despondently.
I sighed deeply. “We’ve already spent a hundred dollars. This isn’t looking good,” I said, looking distressed.
“If we buy two bicycles, how long can we survive with the remaining amount?” I noticed disappointment on Alex’s face.
“Hmm, we’ll have to figure something out,” I reassured him.
We entered the shop and surveyed the bicycles on display. Most of them were made in Italy or France, with prices listed in Drachma. When we compared the prices in Indian currency, we were shocked.
“Oh my God!” Alex exclaimed, greatly disappointed. “At this price, we can buy three bicycles in India.”
I was equally surprised.
We spent some time examining the bicycles one by one, but we didn’t end up purchasing any. We exchanged glances and sadly left the shop.
Returning to our room, we both lay down on the bed. It became clear that buying two bicycles in Athens was not feasible. It would deplete all our money.
Our minds started racing, trying to come up with a solution.
“There’s one thing we can do,” Alex suggested. “It might be better to buy the bicycles in Italy. Perhaps the prices there would be cheaper.”
I let out a sigh and replied, “Yes, I was also considering that option.”
I got up from the bed, took out the map from my bag, and spread it on the bed.
“From Athens, we can go to Patra. Then, we can cross the Mediterranean Sea to reach Italy,” I explained, studying the map while keeping an eye on Alex’s reaction.
Alex lay on the bed and observed me for a moment. “Yeah, I think that’s a good plan,” he agreed. “Let’s go to Italy and buy two bicycles from there.”
As we lay in bed, my mind was filled with a sense of peace and energy. We were in Europe now, and a feeling of happiness slowly emerged from within me. Suddenly, thoughts of home crossed my mind. I wanted to send a letter to our families and our club. I knew they would be eagerly awaiting news from us.
Thoughts started flowing endlessly, unburdened by constraints. They soared through the sky, passing by stars, until we gradually succumbed to a deep sleep.
Greece, the birthplace of Alexander the Great and a hub for Western philosophy. It’s also where influential figures like Socrates, Plato, and Aristotle made their mark. This country holds the legacy of Homer and his renowned epics, the Iliad and Odyssey, as well as the origins of the grand Olympics. We were excited to immerse ourselves in the centuries-old culture and traditions that predated Christ. However, due to our limitations, we had to contain our desires and explore within our means.
The Athens State Museum stood proudly at the heart of the city, featuring four Ionian pillars reminiscent of an ancient temple. A Grecian flag fluttered atop its structure. Inside the museum, precious artifacts were meticulously preserved, including those from the Byzantine era, Cyclades, and various jewellery collections. The city also boasted Jewish museums. Athens was home to several iconic landmarks, such as the Statue of Athena, Acropolis, the king’s palace, Panathinaikos Stadium, Plaka, the Parthenon, Greek Agora, and the temple of Zeus. Most of these landmarks held historical significance between 500 and 1450 BC.
My thoughts drifted to Zeus, the mighty King of the Gods, and then wandered to the grandeur of the Olympic Games. I envisioned Grecian women adorned with olive leaves on their heads as a symbol of peace. Memories of Greek historical movies like “Helen of Troy” and “Alexander the Great” played through my mind.
“Yes, here we are, in the land where great thinkers flourished and left their profound impact on the world.
On the third day, Mr. Xenakis treated us to a splendid dinner at an ethnic restaurant in the city. In return, we presented him with a rosewood handicraft that we had purchased in Delhi.
The following day, we bid farewell to the city of histories and embarked on our journey by bus to the port city of Patra on the west coast of Athens. Luxury buses were available every hour for the journey to Patra. Tourists from various European destinations would arrive in Patra and then board ships to Italy and other countries.
“Oh, this is wonderful!” Alex exclaimed, enjoying the comfortable seating arrangements on the bus.
“What time will we reach Patra, and what did the travel agent say?” Alex inquired, gazing into the distance.
“I think we’ll arrive in Patra around 5:00 p.m.,” I replied, observing Alex. “It’s approximately 215 kilometers from Athens.”
“So, what should we do in Patra? Is it possible to travel to Italy tonight? Do you have any idea about the ticket prices?” Alex mumbled, expressing his uncertainty.
As the bus continued its journey, I gazed out the window, admiring the beauty of the Greek landscape. Everywhere I looked, there were olive trees and various other fruit trees.
“Is Greece like this everywhere?” Alex asked with a hint of uncertainty.
“It may or may not be, but it’s undeniably beautiful,” I replied, casting my eyes on the olive trees outside.
I observed the passengers on the bus, most of whom were tourists heading to different destinations in Europe. I leaned back in my seat, stretching my legs for added comfort.
My gaze gradually lifted to the vibrant blue of the Greek sky, illuminated by the bright sunshine. In the distance, the road resembled a long black ribbon against the white sand. The only sound I heard was the gentle hum of the bus, creating a pleasant rhythm within me. Unknowingly, I closed my eyes, succumbing to a state of tranquility.
The bus arrived in Patra exactly at 5:00 p.m. We took a look around as the bus headed towards the harbor and eventually came to a stop. Passengers were busy disembarking.
“Yes, this is Patra,” Alex said, lifting his baggage. “We can catch a ship from here.”
“We can follow the other passengers and find out where to buy tickets,” I suggested as we started walking.
“Look, there’s a queue over there,” Alex hurriedly pointed out. “Let’s go there.”
We quickly made inquiries and discovered that there were daily ships to Brindisi, a coastal town in Italy.
“Two tickets to Brindisi, please,” I requested, looking at the person behind the counter.
“It’s forty Drachmas,” the man replied.
I further inquired about the departure time and the estimated arrival in Brindisi.
“The ship departs at 6:00 p.m. and will reach Brindisi at 7:00 a.m. in the morning,” he informed me while I collected the tickets.
“Thank you very much, sir,” I expressed my gratitude.
“You’re welcome,” he smiled in return.
It was an ordinary ship without modern amenities, and everyone was finding their spots on the open deck. The deck was wide and had no roof, making it perfect for enjoying the sea and the sky. We searched for a comfortable place to sit.
“Yeah, here looks like the best spot,” Alex pointed out.
We chose a spot in the middle of the deck, close to the navigator’s small cabin.
Alex took a heavy breath and leaned back on his luggage. “Wow, feeling better …” He said in a soothing tone.
“Now we’re heading straight to Italy,” I said, placing my luggage down and making myself comfortable.
We looked around; most of the passengers were tourists from different countries, and continuing their journeys to various destinations from Italy.
“Yeah, it’s starting to move!” Alex exclaimed with excitement.
“Yes, it’s exactly 6:00 p.m. I don’t think we have a chance to get a cabin,” I observed the ship began to move. “We’ll have to sleep here tonight.”
The ship slowly sailed away from Patra. I gazed at the western sky; the sun was about to kiss the distant horizon. Seagulls flew aimlessly in search of something. Passengers stood by the ship’s railing, captivated by the magnificent sunset. I turned to look at the ancient city of Patra, pondering how many remarkable stories it could tell from the ancient era.
Suddenly, a beautiful lady sitting nearby caught our attention. She had blonde hair, a tall and well-shaped body, and mesmerizing blue eyes. A guy beside her was massaging her with oil.
We simply sat there, enthralled by her beauty. She was truly amazing, her blonde hair fluttering freely in the wind. I couldn’t help but stare, feeling as if I were in a dreamland. She was unique, a masterpiece created by God and a marvel of nature.
“Maybe she’s from one of the Nordic countries,” Alex whispered, observing her.
“Yes,” I smiled. “We’re having a good time.”
As darkness fell, most passengers settled into their places. The waves gently rocked the ship up and down. The sea was a bit rough, and the wind blew faster than before.
“We should eat and get some sleep,” Alex suggested, gazing into the darkness and turning to me.
“Sounds good,” I agreed, looking around and nodding.
After dinner, we lay down on the deck, feeling much more relaxed. Above us, the sky was clear, and we admired the stars. We were now in the middle of the Adriatic Sea between Greece and Italy. We could hear the waves crashing against the ship, spraying water into the air. The wind blew steadily. I sensed the ship rising and falling with the waves. I raised my head and glanced around. Most passengers had drifted off to sleep. Then I looked up at the stars, letting my eyes wander through the infinite expanse. Gradually, my gaze descended, and I peacefully succumbed to sleep.
In the middle of the night, we woke up.
“Oh, it’s so cold!” Alex murmured, still half asleep.
The sea had become very rough, with large waves crashing against the ship and splashing onto the deck and passengers.
I slowly lifted my head and surveyed the scene. Many passengers were moving to safer areas. There were still hours until dawn.
“Michael, what time is it?” Alex asked half-asleep. “Have we reached Brindisi?”
“Yeah, it’s 7:00 a.m., and no sign of Brindisi yet,” I replied, scanning the surroundings. “I can’t see the shore anywhere.”
The night was terrible due to the cold and rough sea. We couldn’t sleep well and felt seasick.
On the far eastern horizon, the sun was slowly rising, and its warm of the rays soothing our bodies mildly.
“Come on, let’s get up,” I nudged Alex. “Do you know the time now? It’s 8:30 a.m. We should find some coffee.”
Alex let out a heavy breath. “Oh, that horrible night! I was shivering from the cold. I couldn’t sleep well at all.”
The morning was pleasant. Passengers gathered near the railing, enjoying the gentle warmth of the morning sun.
“We still haven’t reached the shore,” Alex remarked, gazing at the distant edge of the ocean.
At 9:00 a.m., seagulls appeared around the ship. I looked towards the sea’s end and noticed a faint glimpse of the shore slowly emerging.
By 10:00 a.m., the land became clear.
Yes, that’s Italy—the land of history. A great country that has left its mark worldwide. This was the capital of the mighty Roman Empire, which later became the catalyst for a philosophical explosion in Europe.
I watched the historic land approaching closer and closer without blinking my eyes. I felt a sense of awe and excitement deep within me.
Advertisement invite
I Want to Built a House
Email: josemichaelcalicut@gmail.com
WhatsApp: +91 7560 899 479
GOOGLE PAY: +91 921 2025 479
Payoneer : josemichael88245@gmail.com
Simple Sense… A Dynamic True Story
ചാപ്റ്റർ – 8
It’s a miracle… a dream come true…
ഞങ്ങൾ യൂറോപ്പിന്റെ മണ്ണിൽ കാലുകുത്തിയിരിക്കുന്നു .വർഷങ്ങളുടെ പ്രയക്ത്നം. അവസാനം അത് സാധിച്ചിരിക്കുന്നു .
വളരെ വിശാലമായ ആതൻസ് ഇന്റർനാഷണൽ എയർപോർട്ട് .ചുറ്റിനും പുതിയ കാഴ്ചകൾ .പുതിയ ജനങ്ങൾ …പുതിയ സംസ്കാരം.
ഞങ്ങളുടെ മുഖത്ത് അച്ഛര്യം നിറഞ്ഞുനിന്നു .അന്യോന്യം ഒന്നും ഉരിയാടുന്നില്ല .
പെട്ടെന്ന് ഞങ്ങൾ യാഥാർഥ്യത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവന്നു .
ഫ്ലൈറ്റിൽ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന യാത്രക്കാർ ഒരു ഭാഗത്തേക്ക് നീങ്ങുന്നു .ഞങ്ങളും അവരെ അനുഗമിച്ചു .
എമിഗ്രേഷൻ കൗണ്ടറിൽ ധാരാളം യാത്രക്കാർ .എല്ലാവരും വെള്ളക്കാർ .ഏഷ്യയിൽ നിന്നുള്ളവരായി ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേർ മാത്രം .
“ഇനി എന്തൊക്കെ ആയിരിക്കും ഇവിടത്തെ നടപടിക്രമങ്ങൾ?” അലക്സിന്റെ അന്വേഷണത്തിൽ ആകാംഷ .
“നമ്മൾ എമിഗ്രേഷൻ ചെക്കിങ്ങ് കഴിഞ്ഞു പുറത്തേക്കിറങ്ങുന്നു.” ആകാംഷ മറച്ചുവച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .
“ഈ എമിഗ്രേഷൻ ഫോര്മാലിറ്റിസ് വേഗത്തിൽ കഴിയും എന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കാം …അല്ലേ?” യാത്രക്കാരുടെ രേഖകൾ പരിശോധിക്കുന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥനെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അലക്സ് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
“ഹം …” പരിഭ്രമം ഉള്ളിലൊതുക്കികൊണ്ട് ഞാൻ തലയാട്ടി.
അവസാനം ഞങ്ങളുടെ ഊഴം എത്തിച്ചേർന്നു .
ഇന്ത്യൻ പാസ്പോര്ട്ട് കണ്ടപ്പോൾ ഉദ്യോഗസ്ഥാന്റെ മുഖത്ത് ഒരു ഭാവപ്പകർച്ച . ഒരുതരം അവജ്ഞ ഭാവം .
“Oh, you are from India?” ഒരു പ്രത്യേകരീതിയിൽ തോൾ ചലിപ്പിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ചോദ്യം.
യെസ്… ഞാൻ അയാളെത്തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“Are you a Tourist?” പാസ്സ്പോർട്ടിലെ പേജുകൾ മറിച്ചുനോക്കികൊണ്ട് അയാൾ ചോദിച്ചു.
“യെസ്…” ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ ഞാൻ തല കുലുക്കി.
“ഓ … ധാരാളം രാജ്യങ്ങൾ സഞ്ചരിക്കാനുള്ള പരിപാടി ആണെന്ന് തോന്നുന്നു !!”പാസ്സ്പോർട്ടിലെ വിസകൾ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അയാളുടെ അടുത്ത ചോദ്യം.
“ഹും …” ഞാൻ തലയാട്ടി.
“എത്ര ദിവസം ഗ്രീസിൽ ഉണ്ടാകും?”
അയാൾ വിടാൻ ഭാവമില്ല എന്ന് തോന്നി .
“Two or three weeks…” കൗണ്ടറിന് ചുറ്റും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
അയാളുടെ കണ്ണുകൾ ഞങ്ങളുടെ പാസ്സ്പോർട്ടിലൂടെ ശ്രദ്ധാപൂർവം ഓടിനടന്നു .
പെട്ടെന്ന് അയാൾ എഴുന്നേറ്റ് കുറച്ചകലെ നിന്നിരുന്ന വേറൊരു ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ അരികിലേക്ക് ചെന്നു. പാസ്പോര്ട്ട് അയാളെ കാണിച്ച ശേഷം കുറച്ചുനേരം സംസാരത്തിലേർപ്പെട്ടു .
ആ ഉദ്യോഗസ്ഥൻ ഞങ്ങളെ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു .അതിനു ശേഷം പാസ്സ്പോർട്ടുമായി ചെന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥനോട് തല കുലുക്കികൊണ്ട് എന്തോ പറഞ്ഞു .
അയാൾ തിരികെ കൗണ്ടറിലേക്ക് വന്നശേഷം പാസ്സ്പോർട്ടിലെ ഒരു പേജ് തിരഞ്ഞെടുത്ത് എൻട്രി സിൽ പതിച്ചു .
“Welcome to Athens… have a good time…” ഉദ്യോഗസ്ഥൻ പാസ്പോര്ട്ട് തിരികെ ഏല്പിച്ചുകൊണ്ട് മൊഴിഞ്ഞു.
ചെറു പുഞ്ചിരി തിരികെ സമ്മാനിച്ച ശേഷം ഞങ്ങൾ പുറത്തേക്കുള്ള വഴിയിലൂടെ സാവധാനം നടന്നു .
പുറത്തേക്കിറങ്ങേണ്ട താമസം കുറെ ടാക്സി ഡ്രൈവർമാർ ഞങ്ങളെ വളഞ്ഞു .
“എവിടേക്ക് പോകണം സാർ …” തിക്കിത്തിരക്കിക്കൊണ്ട് അവരുടെ അന്വേഷണം.
“ഞങ്ങൾക്ക് ടാക്സി വേണ്ട.” അവരെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ മുമ്പോട്ട് നടന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .
അവർ വിടാൻ ഭാവമില്ല .ഞങ്ങളുടെ പിറകെതന്നെ. ഞങ്ങൾ നിഷേധാർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി .
ടാക്സിക്കാരിൽ നിന്നും ഒരുവിധം രക്ഷപ്പെട്ട് ഞങ്ങൾ മുമ്പോട്ട് നടന്നു .കുറച്ചപ്പുറം കണ്ട പുൽത്തകിടിയിൽ ചെന്ന് ഇരുന്നു .
“ഓ … ടാക്സികൾ … ഇവിടെയും ഉണ്ട് ഇങ്ങനെ !!”അലക്സ് ആചാര്യത്തോടെ നെടുവീർപ്പിട്ടു.
ഞങ്ങൾ ആ പുൽത്തകിടിയിൽ അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .പുതിയ ലോകം ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് .പുതിയ വായു ശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് .
“നടക്കാം … അല്ലേ …?” അലക്സിനെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു സ്വപ്നത്തിലെന്നപോലെ ഞാൻ പുലമ്പി .
“ഹും… ” ഒരുതരം അത്ഭുതത്തോടെ അലക്സ് ഒന്ന് മൂളി.
ബാഗ് എടുത്ത് തോളിലിട്ടുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ സാവധാനം നടക്കാൻ തുടങ്ങി . നടന്ന് നടന്ന് എയർ പോർട്ടിന്റെ പ്രധാന റോഡിൽ എത്തിച്ചേർന്നു .
പിന്നെയും നടത്തം . ലക്ഷ്യമില്ലാത്ത നടത്തം . ആ വലിയ റോഡിലാണെങ്കിൽ ഇടയ്ക്കിടെ പോകുന്ന വാഹനങ്ങളല്ലാതെ കാൽനടക്കാരായി ആരെയും കാണുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല .സമയം 5:00.p.m. ആയിരിക്കുന്നു .
“ഓ… വല്ലാതെ വിശക്കുന്നുണ്ട്.” ഒരു തോളിൽനിന്ന് മറുതോളിലേക്ക് ബാഗ് മാറ്റിക്കൊണ്ട് വിമ്മിഷ്ട്ടത്തോടെ അലക്സ് പിറുപിറുത്തു .
നടന്നു … കുറേ ദൂരം… ആ വലിയ ഹൈവേയിലൂടെ… ബാഗിന്റെ ഭാരം ഞങ്ങളെ വല്ലാതെ അലോസരപ്പെടുത്തി . എന്നാലും അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഏതെൻസിലെ ഹൈവേയിലെ ചുറ്റുപാടുകൾ വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ സാവധാനം നടന്നുനീങ്ങി .
എത്ര ദൂരം നടന്നു എന്ന് അറിയില്ല . ഒരു ഷോപ്പ് ശ്രദ്ധയിൽപെട്ടു .മുൻഭാഗത്ത് പൊരിച്ച കോഴികളെ തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്നു .
ഞങ്ങളുടെ വിശപ്പ് പൊടുന്നനെ വർധിച്ചതായി തോന്നി .അറിയാതെതന്നെ കാലുകൾ ആ ഷോപ്പിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി ചലിച്ചു .
കടക്കുള്ളിൽ ഒരു ഗ്രീക്ക് മധ്യവയസ്കൻ .
“We want some food… ഞങ്ങളുടെ അടുക്കൽ യു. എസ് . ഡോളർ മാത്രമേ ഉള്ളു .അത് സ്വീകരിക്കുമോ ?” ഞാൻ അയാളെ നോക്കികൊണ്ട് അന്വേഷിച്ചു .
“തീർച്ചയായും.” ഞങ്ങളെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു .
“What is the name of the Greek money?” അലക്സ് അന്വേഷിച്ചു.
“DRACHMA…”
“Where are you from?” അയാളുടെ വിടർന്ന മിഴികളോടെയുള്ള അന്വേഷണം.
“India…”
“വെക്കേഷൻ ചിലവഴിക്കാൻ വന്നതാണോ?”
“അതെ …” അയാളിൽനിന്ന് പൊരിച്ച ചിക്കനും, വൃത്താകൃതിയിലുള്ള ബ്രെഡും, ഒരു ബോട്ടിൽ വെള്ളവും, സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
സാധനങ്ങളെല്ലാം ബാഗിൽ നിക്ഷേപിച്ച ശേഷം ഞങ്ങൾ നടക്കുവാൻ തുടങ്ങി .കുറെ ചെന്നപ്പോൾ ഒരു സ്ഥലം ശ്രദ്ധയിൽപെട്ടു . ചെറിയ കുന്നുകളോട് കൂടിയ പ്രദേശം . അതിൽ നിറയെ ഇടത്തരം മരങ്ങൾ .ഒരു തോട്ടം പോലെ തോന്നിപ്പിക്കുന്ന സ്ഥലം .കൂടാതെ അവിടവിടെയായി കുറച്ചുപേർ ഇരിക്കുന്നുണ്ട് .
“ഇവിടെ നോക്കിയാലോ?” ഭക്ഷണം കഴിക്കുവാൻ ധ്രിതിപൂണ്ട അലക്സിന്റെ ചോദ്യം.
“വരൂ… നമുക്ക് അവിടെ ചെന്ന് നോക്കാം. സ്ഥിതിഗതികൾ നോക്കിയശേഷം തീരുമാനിക്കാം .” ഞാൻ അവിടേക്ക് ദൃഷ്ടികൾ പായിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
അതൊരു ഒലിവു തോട്ടമായിരുന്നു .അവിടവിടെയായി യുവതീയുവാക്കൾ ഇരുന്നു സല്ലപിക്കുന്നു .ലൗവേര്സ് ആയിരിക്കണം .
അവരിൽനിന്നും കുറച്ചു മാറി ബാഗ് താഴെ വച്ചശേഷം ഒരു ഭാഗത്ത് ഞങ്ങൾ ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു .
“വേഗം ചിക്കനും ബ്രെഡും എടുക്ക്. നമുക്ക് ഇവിടെ ഇരുന്നു കഴിക്കാം .” അലക്സ് ധൃതിയോടെ പറഞ്ഞു .
ഭക്ഷണം എടുത്തു പുറത്തുവച്ചു .സാവധാനം കഴിക്കാൻ ആരംഭിച്ചു .വിശപ്പ് ഞങ്ങളെ ശരിക്കും കീഴടക്കിയിരിക്കുന്നു .
“നല്ല രുചി, ഗ്രീക്ക് ഭക്ഷണത്തിന്.” കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
“ഇനി അങ്ങോട്ട് യൂറോപ്യൻ ഭക്ഷണം തന്നെ.” ഭക്ഷണത്തിന്റെ സ്വാദ് ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് അലക്സ് എന്നെ നോക്കി .
ബ്രെഡും ,ചിക്കനും , ഞങ്ങളുടെ വിശപ്പിനെ തെല്ലൊന്ന് ശമിപ്പിച്ചു.
“നമുക്ക് ഇവിടെത്തന്നെ കൂടിയാലോ! ഇപ്പോൾത്തന്നെ സമയം പോയി .ഇന്ന് രാത്രി ഇവിടെതന്നെ കിടക്കാം .” ഞാൻ ബാഗിൻറെ മുകളിലേക്ക് ചരിഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“ഇവിടെ രാത്രി കിടന്നാൽ വല്ല പ്രശനവും ഉണ്ടാകുമോ.” അലക്സ് തെല്ല് ഭയപ്പാടോടെ എന്നെ നോക്കി.
“ഹോ … ഇനി പ്രശ്നം ഉണ്ടെങ്കിൽതന്നെ നമ്മൾ എന്ത് ചെയാനാണ്? ഇവിടെ രാത്രി ഒപ്പിക്കുകതന്നെ.” എന്റെ മറുപടി അലക്സിനെ നിശബ്ദമാക്കി .
“അങ്ങിനെ നമ്മുടെ ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ രാത്രി ഒലിവു തോട്ടത്തിലായി.” നീലാകാശത്തേക്ക് ദൃഷ്ടികൾ പായിച്ചുകൊണ്ട് അലക്സ് പിറുപിറുത്തു.
“Yes, we are on Asia-Europe Friendship Mission… ഒലിവ് തോട്ടം എല്ലാംകൊണ്ടും ബെസ്റ്റ്.” ഞാൻ തെല്ല് ഫലിതത്തോടെ അലക്സിനെ നോക്കി.
ചുറ്റിനും ഇരുൾ വ്യപിച്ചുവരുന്നു .പല ഭാഗങ്ങളിലായി ഇരുന്നു സല്ലപിച്ചിരുന്ന യുവതീയുവാക്കൾ ഓരോരുത്തരായി പിൻവാങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു .ഞങ്ങൾ ബെഡ്ഷീറ്റ് എടുത്ത് താഴെ വിരിച്ച ശേഷം ബേഗ് എടുത്ത് തലക്ക് കീഴെ വച്ച് നീണ്ടുനിവർന്നു കിടന്നു .
വളരെ നീലിമയാർന്ന പ്രകൃതി .ആകാശത്ത് മേഘങ്ങൾ കാണുവാനെ കഴിയുന്നില്ല .നക്ഷത്രങ്ങൾ മാത്രം .
“എടോ …തീരെ തണുപ്പില്ല. ഞാൻ കരുതി യൂറോപ്പിൽ ഭയങ്കര തണുപ്പായിരിക്കുമെന്ന് .” എന്തോ ആലോചിച്ചിട്ടെന്നപോലെ അലക്സ് പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു .
“ഞാനും അതാണ് കരുതിയത്. പക്ഷെ … വലിയ തണുപ്പില്ല .ചിലപ്പോൾ ഇവിടെ വേനൽക്കാലം ആയിരിക്കണം .” ചക്രവാളത്തിലേക്ക് ദൃഷ്ടികൾ പതിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
യാത്രയുടെ ക്ഷീണം ഞങ്ങളെ ശരിക്കും കീഴടക്കിയിരിക്കുന്നു .കഴിഞ്ഞ രാത്രി ഫ്ലൈറ്റിൽ കയറിയതാണ് .ഗ്രീസിലെത്തുമ്പോൾ സമയം 4:00.p.m. വളരെ നീണ്ട യാത്രയായിരുന്നു .ഭാവി പരിപാടികൾ നാളെ തീരുമാനിക്കാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചുകൊണ്ട് ആ ഒലിവ് തോട്ടത്തിൽ കിടന്ന് ഞങ്ങൾ അറിയാതെ മയക്കത്തിലേക്ക് വഴുതിവീണു .
ഉറക്കത്തിൽ നിന്ന് ഞെട്ടി ഞാൻ ചുറ്റിനും നോക്കി .കിഴക്ക് സൂര്യൻ ഉയർന്നുവരുന്നു .ഞാൻ അലക്സിനെ ശ്രദ്ധിച്ചു .സുഖമായി ഉറങ്ങുന്നു .തലയിൽ വച്ചിരുന്ന ബാഗ് സ്ഥാനം തെറ്റി ദൂരെ മാറിക്കിടക്കുന്നു .
ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ പ്രഭാതം ഒരു അനുഭൂതിയായി എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു .അത്യാവശ്യം തണുപ്പ് തോന്നുന്നുണ്ട് .പക്ഷെ … അധികമില്ല .ഞാൻ ആകാശത്തേക്ക് കണ്ണുകൾ പായിച്ചു .വളരെ പ്രസന്നമായ നീലാകാശം .ഞാൻ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചു .ഒരുതരം വെള്ള നിറത്തോടുകൂടിയ മൺ പ്രദേശങ്ങൾ .കാണുവാൻ തന്നെ ഒരുതരം പ്രത്യേകത അനുഭവപ്പെട്ടു .ഇവിടെയാണ് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രാചിന മനുഷ്യ സംസ്കാരം ഉദയം കൊണ്ടത് .അലക്സാണ്ടർ ചക്രവർത്തി ,സോക്രടീസ് ,തുടങ്ങി എത്രയോ മഹാരഥന്മാരുടെ പാദ സ്പർശനമേറ്റ സ്ഥലം .ആ സ്ഥലത്താണ് നമ്മൾ നിൽക്കുന്നത് .
താഴെ റോഡിൽ വാഹനങ്ങൾ വേഗത്തിൽ പോയിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു .കാൽനടക്കാരെ ആരെയും കാണുവാനില്ല .
ചെറിയ ഇലകളോടുകൂടിയായ ഒലിവ് മരം .ഒരേ അകലത്തിൽ വളർന്നു നിൽക്കുന്നു .സമാധാനത്തിന്റെ ചിഹ്നമായ ഒലിവ് മരങ്ങൾ .അത് ഗ്രീക്ക് സംസ്കാരത്തിന്റെ കൊടിയടയാളം തന്നെയാണ് .
ഞാൻ അലക്സിനെ തട്ടിവിളിച്ചു .കണ്ണു തിരുമ്മിക്കൊണ്ട് അവൻ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു .
“ഗുഡ് മോർണിംഗ്… എങ്ങിനെയുണ്ട് യൂറോപ്യൻ ഫസ്റ്റ് നൈറ്റ്?” തമാശ കലർന്ന സ്വരത്തിൽ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“ഹും … സുഖമായി ഉറങ്ങി. നേരം വെളുക്കാറായപ്പോൾ നല്ല തണുപ്പ് അനുഭവപ്പെട്ടു.” സ്ഥാനം തെറ്റിക്കിടന്ന ബാഗ് എടുത്ത് അതിലേക്ക് ചാരി ഇരുന്നുകൊണ്ട് അലക്സ് പറഞ്ഞു .
“ഇന്ത്യയിലാണെങ്കിൽ ഇങ്ങനെ കിടക്കുവാൻ പറ്റുമോ എന്ന് സംശയം. ചിലപ്പോൾ ആളും ബാഗും കാണില്ല .പിന്നെ … ഗ്രീസ് എങ്ങിനെ എന്ന് പറയാൻ കഴിയില്ലല്ലോ .” ഞാൻ ചുറ്റുപാടുകൾ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“ഇനി മുന്നോട്ടുള്ള യാത്രയിൽ കിടത്തം ഇതുപോലെ ആയിരിക്കും.” അലക്സ് ആരോടെന്നില്ലാതെ പിറുപിറുത്തു.
ഞങ്ങൾ കുറേനേരം അവിടെതന്നെ ഇരുന്നു .ഗ്രീക്ക് പ്രകൃതിഭംഗി ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് .കൂടാതെ രാവിലെതന്നെ എവിടേക്ക് പോകാനാണ് എന്ന ചിന്ത അവിടെതന്നെ ഇരിക്കുവാൻ ഞങ്ങളെ പ്രേരിപ്പിച്ചു .
“ആദ്യം ഏതൻസ് റോട്ടറി ക്ലബ്ബിനെ കാണണം. നമ്മൾ ഡൽഹിയിൽ നിന്നയച്ച ലെറ്ററിന്റെ റെസ്പോൺസ് എങ്ങിനെയുണ്ട് എന്ന് അറിയാമല്ലോ?” അലക്സ് ഞങ്ങളുടെ ആദ്യ പരിപാടിക്ക് തുടക്കമിട്ടു .
“അതെ… നമുക്ക് ഏതെൻസ് റോട്ടറി ക്ലബ്ബിനെ ആദ്യം കാണണം.” ഞാൻ അലക്സിന്റെ അഭിപ്രായത്തെ പിന്താങ്ങി.
ഏതാണ്ട് ഒമ്പത് മണിക്ക് അവിടെനിന്ന് പുറപ്പെട്ടു .നല്ല വൃത്തിയുള്ള നാലുവരി പാത .അതിലൂടെ നടക്കുവാൻ തന്നെ ഒരുതരം സുഖം അനുഭവപ്പെട്ടു .
“ഏതൻസ് ടൗണിൽ എത്തണമെങ്കിൽ കുറേദൂരം പോകണമെന്ന് തോന്നുന്നു.” റോഡിലെ ശാന്തമായ അന്തരീക്ഷം ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അലക്സ് പറഞ്ഞു .
അങ്ങിനെ നടന്നു . ഇടക്കിടെ കാണുന്ന ഷോപ്പുകൾ ,വീടുകൾ ,കെട്ടിടങ്ങൾ … യഥാർത്ഥ സിറ്റി ദൂരെ ആയിരിക്കുമെന്ന് ഊഹിച്ചു .
അതിനിടെ ഒരു റസ്റ്ററന്റിൽ കയറി ചായ കഴിച്ചു .
തലേദിവസം കുറച്ചു ഡോളർ മാറ്റി Drachma കൈവശം ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ ബുദ്ധിമുട്ട് അനുഭവപെട്ടില്ല.
പിന്നെ ഒരു നീണ്ട നടത്തമായിരുന്നു.ബാഗും തോളിലിട്ട് റോട്ടറി പ്രസിഡന്റിന്റെ വിലാസം തിരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ നീങ്ങി.
ഇടയ്ക്കിടെ പോകുന്ന ടാക്സികൾ ഞങ്ങളെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ടാക്സി പിടിക്കാൻ ഭയമായിരുന്നു. കൈവശമുള്ള ഡോളർ കുറയുമല്ലോ എന്ന ഭയം തന്നെ.
പന്ത്രണ്ട് മണിയോടെ ഏതൻസ് റോട്ടറി ക്ലബ് പ്രസിഡന്റിന്റെ വസതി ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തി .കോളിങ് ബില്ലിൽ വിരലമർത്തിയ ശേഷം അങ്ങിനെ നിന്നു .ഒരു യുവാവ് വന്നു വാതിൽ തുറന്നു .വിദേശികളായ ഞങ്ങളെ കണ്ടപ്പോൾ ആദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് അച്ഛര്യം .
“എന്താ …?”
ഞാൻ റോട്ടറി കാർഡ് യുവാവിന് കൊടുത്തു .അദ്ദേഹം അതിലൂടെ കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .സാവധാനം ആ മുഖത്ത് ഒരുതരം ദുഃഖം നിഴലിക്കുന്നതായി ഞങ്ങൾ ദർശിച്ചു .
“ഓ …ജെന്റിൽ മാൻ…എന്റെ പിതാവിനെ അന്വേഷിച്ചാണ് നിങ്ങൾ ഇവിടെ വന്നിരിക്കുന്നത്. –He is no more… അദ്ദേഹം കഴിഞ്ഞ മാസം മരണപ്പെട്ടു .”
“Oh, we are sorry…” ഞങ്ങൾ ദുഃഖം പ്രകടിപ്പിച്ചു.
“Oh, yeah, don’t worry. ഞാൻ റോട്ടറിയിലെ ആരെയെങ്കിലും പരിചയപ്പെടുത്തിതരാം. വരൂ … വരൂ …” യുവാവ് ഞങ്ങളെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു .
ഞങ്ങൾ സ്വീകരണ മുറിയിൽ ചെന്ന് ഇരുന്നു .
ചെറുപ്പക്കാരൻ അകത്തേക്ക് പോയി .കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആരോടോ ടെലിഫോണിൽ സംസാരിക്കുന്നത് കേൾക്കാമായിരുന്നു .അതിനുശേഷം യുവാവ് ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു .
“What do you like to drink? Tea, coffee or something cold?”
എന്തായാലും കുഴപ്പമില്ല .” ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് യുവാവിനെ നോക്കി .
“മിസ്റ്റർ ജോൺ സേനാകിസ്… പ്രസിഡന്റ് എലെക്ട്, അദ്ദേഹം നിങ്ങളെ സഹായിക്കും. അദ്ദേഹം ഇവിടേക്ക് വരാം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഞങ്ങളെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കികൊണ്ട് യുവാവ് പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ സോഫ്റ്റ് ഡ്രിങ്ക്സ് നുണഞ്ഞു അങ്ങിനെ ഇരുന്നു.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മിസ്റ്റർ ജോൺ സേനാകിസ് എത്തിച്ചേർന്നു.
“ഹലോ… welcome to Athans… I’m john Xenakis. അദ്ദേഹം സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി.
ഞങ്ങളും ഞങ്ങളെ പരിചയപ്പെടുത്തി .
“അതെ… നിങ്ങളുടെ ലെറ്റർ ലഭിച്ചിരുന്നു. You are on Asia-Europe Friendship Mission… എവിടെ നിങ്ങളുടെ സൈക്കിൾ?” മിസ്റ്റർ ജോൺ സേനാകിസ് അന്വേഷണരൂപേണ ഞങ്ങളെ നോക്കി.
“സൈക്കിൾ ഇവിടേക്ക് കൊണ്ടുവരുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഇനി വേറെ സൈക്കിൾ വാങ്ങണം.” കുറച്ചു വിഷമത്തോടെ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ നോക്കി.
“എത്ര ദിവസം ഏതൻസിൽ നിൽക്കുവാനാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്?”
“നാല് ദിവസം.” ഞാൻ ഏറ്റവും ചുരുങ്ങിയ സമയം പറഞ്ഞു.
നിങ്ങൾക്കറിയാമോ … ഏതൻസ് , ചരിത്രങ്ങളുടെ ഒരു കലവറയാണ് .നാല് ദിവസം ഒന്നിനും തികയുകയില്ല .”
കുറച്ചു നേരത്തെ മൗനത്തിന് ശേഷം സേനാകിസ് തുടർന്നു…
“ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് താമസം ശരിയാക്കിതരാം. ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ നിങ്ങൾ തന്നെ നോക്കണം .”
“വളരെ ഉപകാരം… സർ.” ഞങ്ങൾ കൃതജ്ഞത അറിയിച്ചു .
ഏതൻസ് കടൽത്തീരത്തിന്റെ മുമ്പിൽതന്നെയുള്ള ഒരു ഹോട്ടലിൽ അദ്ദേഹം താമസം ഏർപ്പാടാക്കിത്തന്നു .മുൻഭാഗത്തെ വലിയ ഗ്ലാസ് വിൻഡോ … ബീച്ചിലേക്കുള്ള മനോഹരമായ കാഴ്ച്ച … ജനൽഗ്ലാസിലൂടെ നോക്കിയാൽ ബീച്ചിന്റെ അതിമനോഹരമായ ദൃശ്യങ്ങൾ കാണുവാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു .
“ഹൊ … ഗംഭീരം. എത്ര മനോഹരമായ ദൃശ്യം .മിസ്റ്റർ ജോൺ സനാക്കിസ് നല്ലൊരു വരവേൽപ്പാണ് ഏതൻസിൽ നമുക്ക് നൽകിയിരിക്കുന്നത് .” ബീച്ചിലേക്ക് കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .
“അതെ… ശരിയാണ്. അദ്ദേഹത്തോട് വളരെ നന്ദി പറയണം .ഇതുപോലൊരു താമസം ലഭിച്ചത് ശരിക്കും ഭാഗ്യം തന്നെ.” അലക്സ് കടലിന്റെ നീലിമയിലേക്ക് കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
ഞങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ ബീച്ചിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു .ധാരാളം പേര് കടൽജലത്തിൽ ആർത്തുല്ലസിക്കുന്നു .കുട്ടികൾ ,ചെറുപ്രായക്കാർ , പ്രായമായവർ ,സ്ത്രീപുരുഷ ഭേദമെന്യേ ഉല്ലാസഭരിതരായി മണൽപുറത്തും കടൽജലത്തിലുമായി അങ്ങിനെ നീങ്ങുന്നു .
ചിലർ ഡ്രിങ്ക്സ് ആസ്വദിക്കുന്നു. മൊത്തത്തിൽ ഉല്ലാസഭരിതമായ അന്തരീക്ഷം .
“അലക്സ്… നമുക്ക് അവിടെക്കൊന്ന് പോയാലോ?” ഞാൻ അലക്സിനെ നോക്കി.
“ഹോ… ഇനി നാളെ രാവിലെ പോകാം. നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും ഭക്ഷണം ലഭിക്കുമോ എന്ന് നോക്കാം .നല്ല വിശപ്പും , ക്ഷീണവും ഉണ്ട് .” അലക്സ് കട്ടിലിലേക്ക് മലർന്നു കിടന്നു .
“ശരി… എന്നാൽ അങ്ങിനെ ആകാം.” അലക്സിന്റെ മൂഡ് മനസ്സിലാക്കിക്കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
ഒരു മണിക്കൂർ വിശ്രമിച്ചശേഷം പുറത്തേക്കിറങ്ങി .വളരെ പഴക്കംചെന്ന തെരുവീഥികൾ .ആ വീഥികളിലെ ഓരോ ഷോപ്പുകൾപോലും ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾക്ക് പുതുമ പകരുന്നതായിരുന്നു .
ഏതൻസ്… ഒരു ടൂറിസ്റ്റ് ആകർഷണ കേന്ദ്രം തന്നെ .തെരുവുകളിൽ വളരെയധികം ജനങ്ങൾ .പ്രത്യേകിച്ച് യുവതികൾ .അവർ ഗ്രീക്കുകാരാണോ അതോ വേറെ രാജ്യക്കാരാണോ എന്ന് പറയുവാൻ തന്നെ പ്രയാസം .
ഞങ്ങൾ കുറച്ചുനേരം ആ തെരുവീഥികളിൽ ചിലവഴിച്ചശേഷം ഒരു ഫാസ്റ്റ് ഫുഡിൽ കയറി ചിക്കൻ ഫ്രൈയും , റൊട്ടിയും വാങ്ങി നേരെ ഹോട്ടലിലേക്ക് മടങ്ങി.
രാത്രി സുഖമായി ഉറങ്ങി. രാവിലെ എഴുന്നേറ്റു വാച്ചിൽ നോക്കി .സമയം ഒൻപത് മണി .കഴിഞ്ഞ രണ്ടുദിവസത്തെ ക്ഷീണം പൂർണമായും ഞങ്ങളെ വിട്ടൊഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു .
എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ തന്നെ ഞങ്ങളുടെ നോട്ടം ബീച്ചിലേക്കായിരുന്നു .എനിക്ക് ആച്ഛര്യം തോന്നി .രാവിലെതന്നെ ബീച്ച് ജനങ്ങളെക്കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു .
ധൃതിയിൽ പ്രഭാതകൃത്യങ്ങൾ നിർവഹിച്ചു .എത്രയും പെട്ടെന്ന് ബീച്ചിൽ എത്തുക .അത്ര തന്നെ .
റൂമിന്റെ ഡോർ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് വന്നു .
“Kalimehra .” ഒരു ഹോട്ടൽ ജീവനക്കാരൻ ഞങ്ങളെ നോക്കികൊണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ അതേരീതിയിൽ തലയാട്ടി .പക്ഷെ… അയാൾ എന്താണ് പറഞ്ഞതെന്ന് മനസിലായില്ല .ഗുഡ് മോർണിംഗ് പറഞ്ഞതായിരിക്കുമെന്ന് ഊഹിച്ചു . റൂം ലോക്ക് ചെയ്തശേഷം ഹോട്ടലിന് പുറത്തേക്ക് വന്നു .
അത്യാവശ്യം തണുപ്പുള്ള തെളിഞ്ഞ പ്രഭാതം .തണുത്ത ശുദ്ധവായു മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ചുകയറിയപ്പോൾ വളരെ ഉന്മേഷം അനുഭവപ്പെട്ടു .
റോഡ് മുറിച്ചുകടന്നാൽ ബീച്ച്…
ഞങ്ങൾ അടുത്തുകണ്ട റസ്റ്റോറന്റിലേക്ക് കയറി .കോഫിയുടെ കൂടെ ഒരു ലഘുഭക്ഷണവും കഴിച്ചു .പണം വളരെ കരുതിമാത്രം ചിലവഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .
അതിനുശേഷം നേരെ ബീച്ചിലേക്ക് നടന്നു .ഒരു മായാലോകത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്ന പ്രതീതി .എവിടെനോക്കിയാലും ബിക്കിനി ധരിച്ച പെൺകുട്ടികൾ .പല രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവർ .പല വർണങ്ങളുള്ള നീന്തൽ വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ച് ചിത്രശലഭങ്ങളെ പോലെ പാറിപ്പാറി നടക്കുന്നു .
ചെറിയ കുട്ടികൾതൊട്ട് പ്രായമായവർ വരെ .സ്ലിം ബ്യൂട്ടികൾ തൊട്ട് തടിച്ചികൾ വരെ .പല നിറങ്ങളോടും കൂടിയവർ .
യുവതീയുവാക്കൾ …അവർ കൈകോർത്ത് ആർത്തുല്ലസിച്ച് കടൽജലത്തിലേക്ക് മുങ്ങിയും പൊങ്ങിയും ഊളിയിട്ടിറങ്ങുന്നു .
“നമുക്ക് ഇവിടെ ഇരിക്കാം. കാഴ്ചകൾ കണ്ടാൽതന്നെ സമയംപോകുന്നത് അറിയില്ല .” പരിസരബോധം വീണ്ടെടുത്തുകൊണ്ട് ഞാൻ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചു .
“ഉം…” അലക്സ് ഒരു മായാലോകത്തിലെന്നപോലെ ഒന്ന് മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു.
ഞങ്ങൾ അവിടെ വെറും കാഴ്ചക്കാരായി .
“ഇതാണ് യൂറോപ്യൻ ലൈഫ് …ശരിക്കും ആസ്വദിക്കുക.” എന്തോ ആലോചിച്ചിട്ടെന്നപോലെ അലക്സ് പിറുപിറുത്തു .
ഓരോന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .ഞങ്ങളിലും ഒരു മാറ്റം വേണം എന്ന ചിന്ത മനസ്സിലേക്ക് വരികയായിരുന്നു .രണ്ടുദിവസം മുൻപ് ഇന്ത്യയിലായിരുന്നു . ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ യൂറോപ്പിലാണ് . ഇനി ഈ സംസ്കാരവുമായി ഇഴുകിച്ചേരണം .
അതിനിടയിൽ ഞങ്ങൾ ഒരു നീഗ്രൊ യുവാവിനെ ശ്രദ്ധിച്ചു .കാണുവാൻ വളരെ സ്മാർട്ട് .ഒരു വെള്ള ട്രൗസർ മാത്രം ധരിച്ചിരിക്കുന്നു .കൂളിംഗ് ഗ്ളാസ് മുഖത്തെ ഭംഗി വർധിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് .അയാൾ അലസമായി അങ്ങിനെ നടക്കുന്നു .അതിനിടയിൽ ബിക്കിനി ധരിച്ച ഓരോ യുവതികളെയും കയറി ഹെഡ് ചെയ്യുന്നുണ്ട് .എന്തൊക്കയോ സംസാരിക്കുന്നു . ചില യുവതികൾ നിഷേധസ്വരത്തിൽ തലയാട്ടുന്നു .
അവസാനം അയാൾ ഞങ്ങൾ ഇരിക്കുന്ന ഭാഗത്തെത്തി .കുറച്ചപ്പുറം കിടന്നു വെയിൽ കായുന്ന യുവതിയുമായി അയാൾ എന്തോ സംസാരിച്ചു . ശേഷം അവളെ കെട്ടിപിടിച്ചുകൊണ്ട് ഫോട്ടോ പോസ്സ് ചെയ്തു .അതിനുശേഷം അവൾക്ക് കുറച്ചു പണം കൈമാറുന്നതും ശ്രദ്ധിച്ചു .
“ഹും… നല്ല പരിപാടി!! അയാളുടെ രാജ്യത്തുചെന്ന് കൂട്ടുകാരെ കാണിക്കാൻ വേണ്ടി ആയിരിക്കണം .” അലക്സ് ഫലിതരൂപത്തിൽ അയാളെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“അതെ… ഗ്രീസിൽ വിലസി എന്ന് പറയാമല്ലോ.”
“ഞാൻ നീന്താൻ പോകുകയാണ്, നീയും വാ …” കാഴ്ചകൾ കണ്ട് ക്ഷമകേട്ടുകൊണ്ട് ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു.
“അയ്യോ … ഞാനില്ല. എനിക്ക് നീന്താൻ അറിയില്ല .” പരിഭമാം കലർന്ന മുഖത്തോടെ അലക്സ് പറഞ്ഞു .
“എടോ …” കടലിന് തീരെ ആഴമില്ല. അരക്കൊപ്പം വെള്ളത്തിൽ അങ്ങ് ദൂരെ വരെ പോകാം. കടൽത്തിര അശേഷമില്ല .വളരെ തെളിഞ്ഞ വെള്ളവും .”
“മൈക്കിൾ… എന്തായാലും ഞാനില്ല…” അലക്സ് തീർത്തു പറഞ്ഞു.
ഞാൻ ഡ്രസ്സ് മാറി വെള്ളത്തിലേക്കിറങ്ങി. തണുത്ത ഉപ്പുവെള്ളം ശരീരത്തിൽ സ്പര്ശിച്ചപ്പോൾ പ്രത്യേക സുഖം അനുഭവപ്പെട്ടു .
ഞാനും മറ്റുള്ളവരെപ്പോലെ വെള്ളത്തിൽ ഒഴുകിനടക്കുന്ന പ്രതീതി അനുഭവിക്കുകയായിരുന്നു.
അടുത്ത മൂന്ന് ദിവസങ്ങളിലും അത് ആവർത്തിക്കപ്പെട്ടു .രാവിലെ ബീച്ചിലേക്ക് വരും. മൂന്ന് നാല് മണിക്കൂർ ചിലവഴിക്കും.
ഞങ്ങൾ യൂറോപ്യൻമാർ ആകുവാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലായിരുന്നു.
ഏതൻസ് സിറ്റിയിൽ കാഴ്ചകൾ കണ്ടുകൊണ്ട് അങ്ങനെ നടന്നു .പുരാതന സംസ്കാരത്തിന്റെ ഈറ്റില്ലമായ ഗ്രീസിൽ കാണുന്നതെല്ലാം പുതുമ നിറഞ്ഞതായിരുന്നു .നൂറ്റാണ്ടുകൾ പഴക്കമുള്ള ചെറിയ തെരുവീഥികൾ . അതിൽ ഭക്ഷണശാലകൾ മുതൽ പുരാവസ്തുക്കളും ,കരകൗശല വസ്തുക്കളും തുടങ്ങി എല്ലാം കൗതുകത്തോടെ വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ നടന്നു .
അതിനിടയിൽ സൈക്കിൾ വിൽക്കുന്ന ഒരു ഷോപ്പ് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു .
“നമുക്ക് വില അന്വേഷിച്ചാലോ? ഏകദേശം ഒക്കുന്ന വിലയാണെങ്കിൽ നമുക്ക് രണ്ടു സൈക്കിൾ വാങ്ങാം .
“എങ്ങിനെ ക്യാഷ് ബാലൻസ്?” ഞാൻ അലക്സിനെ നോക്കി .
“എഴുനൂറ് യു. എസ് . ഡോളർ കാണും.”
“അപ്പോൾ നൂറ് യു. എസ്. ഡോളർ കൂടി തീർന്നിരിക്കുന്നു .” തെല്ല് ഉത്കണ്ഠയോടെ ഞാൻ അലക്സിനെ നോക്കി .
“രണ്ടു സൈക്കിൾ എടുത്താൽ ബാക്കി കാശുകൊണ്ട് എത്ര ദിവസം പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ കഴിയും എന്നറിയില്ല !!” അലക്സിന്റെ മുഖത്തും തെല്ല് നിരാശ .
“ഹും… എന്തെങ്കിലും വഴി കണ്ടെത്തുവാൻ കഴിയുമായിരിക്കും.” ഞാൻ പ്രത്യാശ പ്രകടിപ്പിച്ചു .
ഫ്രണ്ട് ഡോർ തള്ളിത്തുറന്ന് സൈക്കിൾ ഷോപ്പിന്റെ അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു .ആരോഗ്യദൃഢഗാത്രനായ ഒരു ഗ്രീക്ക് മധ്യവയസ്കൻ ഞങ്ങളെ എതിരേറ്റു .ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ ആ സൈക്കിളുകളുടെ വിലകളിലായിരുന്നു .
പലവിധത്തിലുള്ള സൈക്കിളുകൾ .വിവിധ യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളിൽ ഉല്പാദിപ്പിച്ചവ .മിക്കതും ഇറ്റലി ,ഫ്രാൻസ് , തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവ .ഓരോ സൈക്കിളിന്റെയും മുകളിൽ വിലകൾ പ്രദർശിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് .ഗ്രീക്ക് പണമായി Drachma യിൽ ആണ് കൊടുത്തിരിക്കുന്നത് .
ഞങ്ങൾ വിലകൾ ഇന്ത്യൻ രൂപയുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തിനോക്കി .
“ഹെന്റെ അമ്മോ!!! ഈ വിലക്ക് ഇന്ത്യയിൽ രണ്ടുമൂന്നു സൈക്കിൾ വാങ്ങാം .” അലക്സ് ആച്ഛര്യത്തോടെ എന്നെ നോക്കി .
“ശരിയാണ്, ഞാനും ആച്ഛര്യപ്പെട്ടു.
“രണ്ടു സൈക്കിൾ വാങ്ങിയാൽ പോക്കറ്റ് കാലി. പിന്നെ തെണ്ടേണ്ടി വരും .” അലക്സ് പരിഭവത്തോടെ എന്നെ നോക്കി .
കുറച്ചുനേരം എല്ലാ സൈക്കിളും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ നിന്നു. അതിനു ശേഷം സാവധാനം പുറത്തേക്കിറങ്ങി . ഹോട്ടലിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ ഇന്ത്യയിൽ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ഹെർക്കുലീസ് സൈക്കിളിനെ കുറിച്ചായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ചിന്ത .
റൂമിൽ കയറി ബെഡിൽ മലർന്നു കിടന്നു .ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി .ഏതൻസിൽ സൈക്കിൾ വാങ്ങൽ നടക്കില്ല .കൈവശമുള്ള പണം ഒട്ടുമുക്കാലും കാലിയാകും .
ഞങ്ങളുടെ ചിന്തകൾ പലവഴിക്ക് തിരിഞ്ഞു .എങ്ങിനെയാണ് രണ്ടു സൈക്കിൾ സംഘടിപ്പിക്കുക ?
“നമുക്ക് ഒരു കാര്യം ചെയാം. ഇറ്റലിയിൽ ചെന്നശേഷം സൈക്കിൾ വാങ്ങാം .അവിടെ ചിലപ്പോൾ വില കുറവായിരിക്കും.”
ഞാൻ എഴുന്നേറ്റ് ബാഗ് തുറന്ന് മേപ്പ് പുറത്തെടുത്തു .
“ഏതൻസിൽ നിന്ന് നമുക്ക് പോകേണ്ട സ്ഥലം Patra… അവിടെനിന്ന് കടൽ കടന്നാൽ ഇറ്റലി ആയി.” മേപ്പിൽ സൂഷ്മ പരിശോധന നടത്തിക്കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .
“അതെ… നമ്മൾ ഇറ്റലിയിലേക്ക് പോകുന്നു. അവിടെച്ചെന്ന് സൈക്കിൾ വാങ്ങുന്നു .” അലക്സ് ബെഡിലേക്ക് ചെരിഞ്ഞുകൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി .
ഞങ്ങൾ ബെഡിൽ നീണ്ടുനിവർന്നു കിടന്നു .പൊതുവെ മനസ്സിന് ഉന്മേഷവും കുളിർമയും അനുഭവപ്പെട്ടു .ഇപ്പോൾ നമ്മൾ യൂറോപ്പിലാണ് . അതൊരുതരം അനുഭൂതിയായി ഞങ്ങളിൽ അലയടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു . കൂടാതെ വീടിനെക്കുറിച്ച് ഒരുവേള ചിന്തിച്ചു .വീട്ടിലേക്ക് ലെറ്റർ അയക്കണം .റോട്ടറി ക്ലബ്ബിലേക്കും .എല്ലാവരും ഞങ്ങളെപ്പറ്റി അറിയുവാൻ ആകാംഷയോടെ ഇരിക്കുകയായിരിക്കും .
ചിന്തകൾ … ചിറകില്ലാത്ത പറക്കുന്ന ചിന്തകൾ …അത് ആകാശവും കഴിഞ്ഞു നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നതായി തോന്നി .ആ സഞ്ചാരപഥത്തിനിടയിൽ രാത്രിയുടെ ഏതോ യാമത്തിൽ ഞങ്ങൾ മയക്കത്തിലേക്ക് വഴുതിവീണു .
ഗ്രീസ് … മഹാനായ അലക്സാൻഡർ ചക്രവർത്തിയുടെ നാട് .ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ജന്മനാട് .പടിഞ്ഞാറൻ തത്വചിന്തകൾ ഉരുത്തിരിഞ്ഞ ഇടം .സോക്രടീസ് ,പ്ലാറ്റോ , അരിസ്റ്റോട്ടിൽ ,എന്നീ മഹാരഥന്മാർക്ക് ജന്മംകൊടുത്ത നാട് .ഇലിയഡ് ,ഒഡിസ്സി ,എന്നീ മഹാകാവ്യങ്ങൾ രചിച്ച ഹോമാരുടെ നാട് ,ഒളിമ്പിക്സിന്റെ ജന്മനാട് .ക്രിസ്തുവിന് എത്രയോ മുമ്പ് ഉത്ഭവിച്ച ആ സംസ്കാരത്തെ അടുത്തറിയുവാൻ ഞങ്ങൾക്ക് വളരെയധികം ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു .പക്ഷെ … എവിടെ പോകണമെങ്കിലും ,അകത്ത് പ്രവേശിക്കാനും പണം ഒരു പ്രധാന പ്രശ്നമായിരുന്നു .തത്കാലം നടന്ന് കാഴ്ചകൾ കാണാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു .
ഏതൻസ് സിറ്റിയിൽ മഹാനായ അലക്സാണ്ടർ ചക്രവർത്തിയുടെ ശവകുടീരം ഒരു പ്രത്യേക ആകര്ഷണമായിരുന്നു .എപ്പോഴും കാവൽനിൽക്കുന്ന രണ്ടു ഗ്രീക്ക് ഭടന്മാർ .കൃത്യതയാർന്ന യൂണിഫോം .തൂവൽ ചാർത്തിയ തലപ്പാവ് .ഭൂമി കുലുങ്ങുമാറ് ചവിട്ടി കൈയിലിരിക്കുന്ന നീണ്ട തോക്ക് ഒരു പ്രത്യേക രീതിയിൽ ചുഴറ്റി നാലഞ്ചു സ്റ്റെപ്പ് മുമ്പോട്ടും ,അതിനുശേഷം വിലങ്ങനേയും മാർച്ച് ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കും .ഏതൻസിൽ എത്തുന്ന ഏത് വ്യക്തിയും ആ കാഴ്ച്ച രണ്ടു മിനിറ്റ് കൗതുകത്തോടെ വീക്ഷിച്ചേ അവിടെനിന്നും പോകുകയുള്ളൂ .ഓരോ മണിക്കൂർ ഇടവിട്ട് ഭടന്മാർ മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കും .
ഏതൻസ് സ്റ്റേറ്റ് മ്യൂസിയം ഏതൻസിന്റെ ഹൃദയഭാഗത്തുതന്നെ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു .ഒരു പുരാതന അമ്പലത്തിന്റെ മാതൃകയിൽ മുമ്പിൽ നാലു അയോണിയൻ തൂണുകൾ . അതിനു മുകളിൽ കൊത്തുപണികളോടുകൂടിയ രൂപങ്ങൾ .നെറുകയിൽ ഗ്രീക്ക് പതാക പാറിപറന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു .ലോകചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്ന നഗരങ്ങളിൽ ഒന്നായ ഏതൻസ്…വിലമതിക്കാൻ ആകാത്ത കലാശേഖരങ്ങൾ …സ്വർണക്കപ്പുകൾ , സ്വർണകിരീടങ്ങൾ ,മുഖം മൂടികൾ ,നൂറ്റാണ്ടുകൾ പഴക്കമുള്ള ഭിംബങ്ങൾ …വാളുകൾ ,പാനപാത്രങ്ങൾ ,രത്നങ്ങൾ , അങ്ങിനെ പോകുന്നു സ്റ്റേറ്റ് മ്യൂസിയത്തിലെ ശേഖരങ്ങൾ .
കൂടാതെ ഹിസ്റ്റോറിക്കൽ മ്യൂസിയം ,ബെൻസെൻറ്റൈൻ മ്യൂസിയം ,സൈക്ലോഡിസ് മ്യൂസിയം ,ജുവല്ലറി മ്യൂസിയം ,ജൂയിഷ് മ്യൂസിയം ,അങ്ങിനെ കാഴ്ചകൾ നീണ്ടുപരന്നു കിടക്കുന്നു .
ഏതൻസിന്റെ പരദേവതയായ സ്റ്റാച്യു ഓഫ് അഥീന ,ആർക്കോപോളിസ് ,ലൈക്കബെറ്റസ്, കിങ്സ് പാലസ്, പനത്തിനായ്ക്ക സ്റ്റേഡിയം, സ്ട്രീറ്റ് ഇൻ പ്ളാങ്ക , പാർഥിനോൻ, ഗ്രീക്ക് അംഗോറ, ടെംപിൾ ഓഫ് സിയൂസ്… അങ്ങിനെ കാഴ്ച്ചകളുടെ നീണ്ട നിരതന്നെ കിടക്കുന്നു. മിക്കതും 1450 ബി. സി. ക്കും 500 ബി .സി .ക്കും ഇടയിലുള്ള ഗ്രീക്ക് ചരിത്രത്തിന്റെ ഭാഗമായി ഉള്ളവയാണ്.
പൊടുന്നനെ എന്റെ ചിന്തകൾ ഗ്രീക്ക് ദേവന്മാരിൽ പ്രധാനിയായ സിയൂസ് ദേവനിലേക്ക് വന്നു. പിന്നെ അത് ഗ്രീസിലെ ഒളിമ്പിക്ക് വേദിയിലേക്ക് ചേക്കേറി .ഒലിവ് ശാഖകൾ തലയിൽ ചൂടിയ ഗ്രീക്ക് തരുണിമാർ .സമാധാനത്തിന്റെ അടയാളമായി ഗ്രീസിലെ ഒളിമ്പിക്ക് കായികമാമാങ്കത്തിന്റെ പിറവി. അത് ഒരു മഹാ ഉത്സവമായി ലോകം രണ്ടുകൈകളും നീട്ടി സ്വീകരിച്ചത്.
സാവധാനം എന്റെ ചിന്തകൾ ഞാൻ പണ്ടുകണ്ട സിനിമയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു .”ഹെലൻ ഓഫ് ട്രോയ് ” “അലക്സാൻഡർ ദി ഗ്രേറ്റ്” തുടങ്ങിയവ.
എത്രയോ മഹാരഥന്മാർ ഉയർത്തെഴുന്നേറ്റു മണ്ണടിഞ്ഞു പോയിട്ടുള്ളിടത്താണ് ഞങ്ങൾ നിൽക്കുന്നത് എന്ന ചിന്ത എന്നിൽ ഒരുതരം കോരിത്തരിപ്പ് ഉളവാക്കികൊണ്ടിരുന്നു.
മൂന്നാം ദിവസം മിസ്റ്റർ ജോൺ സനാക്കിസ് ഞങ്ങളെ ഏതൻസിലെ പഴക്കംചെന്ന ഒരു റെസ്റ്റെന്റിൽ കൊണ്ടുപോയി നല്ലൊരു ഗ്രീക്ക് ലഞ്ച് തന്നു സൽക്കരിച്ചു .ഞങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന് ഡൽഹിയിൽ നിന്നും വാങ്ങിയ റോസ്വുഡിൽ തീർത്ത ഒരു ഹാൻഡിക്രഫ്റ്റ് ഉപഹാരമായി സമ്മാനിച്ചു .
അടുത്ത ദിവസം ഏതൻസിനോട് വിടപറഞ്ഞു . ഗ്രീസിലെ പടിഞ്ഞാറ് ഭാഗത്ത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന തുറമുഖവും ,നാലാമത്തെ വലിയ നഗരവുമായി patra യിലേക്ക് ഞങ്ങൾ ബസിൽ യാത്രയായി .
Patra യിലേക്ക് ഓരോ മണിക്കൂർ ഇടവിട്ട് ലക്ക്ഷുറി കോച്ചുകൾ… യൂറോപ്പിലെ പല ഭാഗങ്ങളിനിന്ന് വരുന്ന സഞ്ചാരികളെ Patra യിൽ എത്തിക്കുക. അവിടെനിന്ന് കപ്പലിൽ ഇറ്റലിയിലേക്ക് .
“ഹൊ… എത്ര മനോഹരമായ ബസ്. നല്ല സിറ്റിങ് സംവിധാനങ്ങൾ .” ബസിന്റെ ആകർഷണത്തിൽ മുഴുകിക്കൊണ്ട് അലക്സ് പിറുപിറുത്തു .
ഞാനും ബസിന്റെ ഭംഗിയും സൗകര്യങ്ങളും ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു .
“എപ്പോഴായിരിക്കും ബസ് പാട്രയിൽ എത്തിച്ചേരുക? എത്ര ദൂരമുണ്ടെന്നാണ് ട്രാവൽ ഏജൻറ് പറഞ്ഞത് ?” അലക്സ് പ്രകൃതിയിലേക്ക് കണ്ണുകൾ അയച്ചുകൊണ്ട് അന്വേഷിച്ചു .”വൈകുന്നേരം അഞ്ചു മണിക്ക് പാട്രയിൽ എത്തിച്ചേരുമെന്നാണ് പറഞ്ഞത് . ഏതൻസിൽ നിന്നും 215 കിലോമീറ്റർ .” ഞാൻ അലക്സിനെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“ഇനി പാട്രയിൽ എത്തിയാൽ എന്തായിരിക്കും സ്ഥിതി. ഇന്ന് ഇറ്റലിയിലേക്ക് പോകുവാൻ കപ്പൽ കിട്ടുമോ ? ഇറ്റലിയിലേക്ക് ടിക്കറ്റ് ചാർജ് എന്തായിരിക്കും ? ഒരു ഐഡിയ യും ഇല്ല .” തെല്ല് ആകാംഷയോടെ അലക്സ് പിറുപിറുത്തു .
ബസ് സിറ്റി വിട്ട് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു .ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങൾ …ഞാൻ ഗ്രീസിലെ ഭൂപ്രകൃതി ശ്രദ്ധിച്ചു .അങ്ങിങ്ങായി നിറയെ ചെറു മൺ തുരുത്തുകൾ പോലെ തോന്നിപ്പിക്കുന്ന കൽപ്രദേശങ്ങൾ . വെള്ള നിറം കലർന്ന ആ ഭൂപ്രദേശത്ത് പാറക്കെട്ടുകൾ നിറയെ കാണാമായിരുന്നു .
“ഗ്രീസ് മുഴുവനും ഇതേ രീതിയിലായിരിക്കുമോ.” അലക്സ് സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു .
“ഹേയ് … അങ്ങിനെ ആകാൻ വഴിയില്ല. ഏതായാലും കാണുവാൻ വളരെ ഭംഗി തോന്നുന്നുണ്ട് . ഇടയ്ക്കിടെ ഒലിവ് മരങ്ങൾ .ആപ്പിൾ തുടങ്ങി പലതരം വൃക്ഷങ്ങൾ .” ഓരോന്നും പിന്നിലേക്ക് മറഞ്ഞുപോകുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ ബസ് യാത്രക്കാരെ ശ്രദ്ധിച്ചു .പലരും പല ഭാക്ഷകളാണ് സംസാരിക്കുന്നത് .മിക്കവാറും ടുറിസ്റ്റുകൾ .അവരും ഞങ്ങളെപ്പോലെ കപ്പലിൽ കടൽ കടക്കുവാൻ വരുന്നവരായിരിക്കണം .സീറ്റ് കുറച്ചുകൂടി പിന്നിലേക്ക് വലിച്ചുവച്ചു .കാലുകൾ നീട്ടി ചാരികിടക്കുവാൻ നല്ല സുഖം തോന്നി .
എന്റെ മിഴികൾ ഞാനറിയാതെ ഗ്രീസിന്റെ ആ നീലിമയിലേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .പുറത്ത് നല്ല വെയിൽ .ആ വെളുത്ത ഭൂപ്രദേശത്തുകൂടി റോഡിന്റെ അങ്ങേയറ്റം ഒരു കറുത്ത റിബ്ബൺ കണക്കെ നീണ്ടുകിടക്കുന്നു .ബസിന്റെ ഒരു മൂളൽ മാത്രം കാതുകളിൽ മാറ്റൊലികൊണ്ടിരുന്നു .ഞാൻ അറിയാതെ എന്റെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞുപോകുന്നതായി തോന്നി .
വൈകുന്നേരം അഞ്ചു മണിക്ക് ബസ് പാട്രയിൽ എത്തിച്ചേർന്നു .ഞാൻ പുറത്തേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .ബസ് ഹർബാറിന്റെ സമീപത്ത് കൂടിയാണ് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് .അവസാനം ഒരു ജെട്ടി പോലെ തോന്നിപ്പിക്കുന്നിടത്ത് യാത്ര അവസാനിച്ചു .
ഞാൻ യാത്രക്കാരെ ശ്രദ്ധിച്ചു .എല്ലാവരും ഇറങ്ങുവാനുള്ള തിരക്കിലാണ് .
“അതെ… ഇതുതന്നെ പാട്ര. ഇവിടെനിന്ന് നമുക്ക് ഇറ്റലിയിലേക്ക് കപ്പൽ കിട്ടും.” അലക്സ് ബാഗ് എടുക്കുന്നതിനിടയിൽ പറഞ്ഞു.
“നമുക്ക് ആ യാത്രക്കാരുടെ പിറകെ പോകാം. എവിടെനിന്നാണ് ടിക്കറ്റ് ലഭിക്കുക എന്ന് അറിയാമല്ലോ ” ബാഗ് തോളിലിട്ട് നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ അലക്സിനെ നോക്കി .
“അതാ … അവിടെ ക്യു കാണാനുണ്ട്. നമുക്ക് അവിടേക്ക് പോകാം.” നടക്കുന്നതിനിടയിൽ തെല്ല് ഉത്സാഹത്തോടെ അലക്സ് പറഞ്ഞു.
ക്യു വിൽ ചെന്ന് നിന്നുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ ഒരു അന്വേഷണം നടത്തി .പാട്രയിൽ നിന്ന് ഇറ്റലിയിലെ Brindisi യിലേക്ക് എല്ലാ ദിവസവും കപ്പൽ സർവിസ് ഉണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു .
“Two tickets to Brindisi, please… ഞാൻ കൗണ്ടറിലേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചു.
“Forty Drachma” കൗണ്ടറിൽ ഇരുന്ന ആൾ രണ്ടു ടിക്കറ്റ് എടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഷിപ്പ് എപ്പോൾ പുറപ്പെടും? എപ്പോഴാണ് കപ്പൽ Brindisi യിൽ എത്തുന്നത് ? ” ഞാൻ കൗണ്ടറിൽ നിന്നുകൊണ്ടുതന്നെ അന്വേഷിച്ചു.
“വൈകുന്നേരം ആറു മണിക്ക് ഇവിടെനിന്നും പുറപ്പെടും. രാവിലെ ഏഴു മണിക്ക് Brindisi യിൽ എത്തിച്ചേരും .” ടിക്കറ്റ് ഞങ്ങളുടെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു .
“Thank you… Sir, ഞാൻ ചെറു മന്ദഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“You are welcome” അയാൾ തിരികെ പുഞ്ചിരിച്ചു.
അത്യാവശ്യം വലിപ്പമുള്ള കപ്പൽ .പക്ഷെ… ആധുനിക സജീകരണങ്ങളൊന്നും കാണുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല .എല്ലാവരും ഷിപ്പിന്റെ ഡെക്കിലാണ് നിലയുറപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് .വളരെ വിശാലമായ ഡക്ക്.ഓരോരുത്തരും അവക്ക് സൗകര്യപ്രദമായ സ്ഥലങ്ങളിൽ ലഗേജുകൾ വച്ച് ഇരിപ്പുറപ്പിക്കുന്നത് ഞങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചു .ഡെക്കിന് മേൽത്തട്ട് ഇല്ലാത്തതിനാൽ ആകാശത്തിന്റെ ഭംഗി ആസ്വദിച്ച് യാത്ര ചെയ്യുവാൻ വളരെ സൗകര്യപ്രദം .ഞങ്ങളും വിശ്രമിക്കുവാൻ നല്ലൊരു സ്ഥലം തിരയുകയായിരുന്നു .
“അതാ … അവിടെ നമുക്കിരിക്കാം.” ഷിപ്പിന്റെ മധ്യഭാഗത്തായി താഴേക്കിറങ്ങുന്ന സ്ഥലത്തിനരികിൽ ചെറിയൊരു ക്യാബിൻ .അതിന്റെ സൈഡിൽ സ്ഥലം കണ്ടെത്തിക്കൊണ്ട് അലക്സ് പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ അവിടേക്ക് ചെന്ന് ലഗ്ഗേജ് അവിടെ വച്ചു.
“ഹാവു… എന്തൊരു സുഖം.” ബേഗിലേക്ക് ചാരി കിടന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ നെടുവീർപ്പെട്ടു.
“ബേഗിന്റെ ഘനം ഒന്ന് ഒഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.”ഇനി നേരെ ഇറ്റലിയിലേക്ക് ” ബാഗ് താഴെ വച്ച് ചുറ്റുപാടും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അലക്സ് പറഞ്ഞു.
ഞാൻ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചു .യാത്രക്കാർ മിക്കവരും വിവിധ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവർ .ഇറ്റലിയിൽ ചെന്നശേഷം അതാത് രാജ്യത്തേക്ക് പുറപ്പെടാനായിരിക്കണം അവരുടെ ഉദ്ദേശം .
“അതാ… കപ്പൽ നീങ്ങുന്നു.” അലക്സ് കൗതുകത്തോടെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
“സമയം എന്തായി? കപ്പലിന്റെ ഉൾഭാഗം ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ അന്വേഷിച്ചു ,
“6:00. p.m. കൃത്യ സമയത്തുതന്നെ കപ്പൽ പുറപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇനി രാത്രി ഇവിടെത്തന്നെ കഴിച്ചുകൂട്ടേണ്ടിവരും .കപ്പലിൽ ക്യാബിൻ ഉണ്ടാവാൻ സാധ്യതയില്ല .” അലക്സ് അഭിപ്രായപ്രകടനം നടത്തി .
“ഹൊ… ഇവിടെ മതി. തണുപ്പില്ലാത്തതിനാൽ ഉറങ്ങാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാവില്ല .കൂടാതെ എല്ലാവരും ഡെക്കിൽ തന്നെയാണ് ഇരിക്കുന്നത് .” ഞാൻ കപ്പൽ നീങ്ങുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
കപ്പൽ തിരമാലകളെ കീറിമുറിച്ചുകൊണ്ട് പാട്രയിൽ നിന്ന് അകന്നകന്ന് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു .അങ്ങ് ചക്രവാളത്തിൽ സൂര്യൻ അസ്തമനത്തിന് തയാറെടുത്ത് നിൽക്കുന്നു .കടൽകാക്കകൾ അലസ്സമായി പറന്നുനടക്കുന്നു .യാത്രക്കാരിൽ മിക്കവരും കപ്പലിന്റെ റെയിലിൽ പോയിനിന്ന് അസ്തമയം ആസ്വദിക്കുന്നത് ഞങ്ങൾ കൗതുകത്തോടെ നോക്കിനിന്നു .
പെട്ടെന്ന് ഞങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ തൊട്ടടുത്ത് കിടക്കുന്ന സുന്ദരിയിലേക്ക് പതിഞ്ഞു .
“നീ ആ പെണ്ണിനെ നോക്ക്, കാണുവാൻ എന്തു ഭംഗിയാണ്.” ബിക്കിനി മാത്രം ധരിച്ചുകൊണ്ട് ഇളംകാറ്റ് ആസ്വദിച്ചുകിടക്കുന്ന യുവതിയെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ അലക്സിന്റെ അടുക്കൽ പതുക്കെ പറഞ്ഞു .
“ഞാനും അവളെ ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു.” അലക്സ് അവളിലേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി .
“Blonde hair, Tall, well-shaped Body, Blue eyes… കൂടെ കാമുകനുമുണ്ട്. അയാൾ അവളുടെ ശരീരത്തിൽ ഏതോ ഓയിൽ പുരട്ടിക്കൊടുക്കുന്നുണ്ട് .ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .അവളുടെ ശരീരഭംഗി ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് …
“ഏതോ നോർഡിക്ക് രാജ്യത്തുനിന്ന് വരുന്നവരായിരിക്കണം.” അലക്സ് എന്റെ ചെവിയിൽ മന്ത്രിച്ചു .
ഇരുട്ട് കാനംവച്ചു വരുന്നു .യാത്രക്കാർ അവരവരുടെ ഇടങ്ങളിൽ തിരികെ എത്തിയിരിക്കുന്നു . വിശ്രമത്തിനായി തയാറെടുക്കുന്നു .തിരമാലകൾ അടിക്കുന്നുണ്ട് .കടൽ ചെറുതായി ഇളകി മറിയുന്നുണ്ട് .കാറ്റിന്റെ ശക്തിയും വർധിച്ചിരിക്കുന്നു .
“നമുക്ക് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് ഉറങ്ങാൻ നോക്കാം.” ഇരുട്ട് കനത്തുവരുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അലക്സ് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
“ശരി… ഞാൻ തലയാട്ടി.
ഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം താഴെ ബെഡ്ഷീറ്റ് വിരിച്ച് അങ്ങിനെ കിടന്നു .തെളിഞ്ഞ ആകാശം .ഡെക്കിൽ മലർന്നുകിടന്നുകൊണ്ട് നക്ഷത്രങ്ങളെ കാണുവാൻ വളരെ ഭംഗി തോന്നി .നമ്മൾ ഇപ്പോൾ ഗ്രീസിന്റെയും ഇറ്റലിയുടെയും ഇടയിലുള്ള അഡിയാട്രിക്ക് കടലിടുക്കിൽ കൂടിയാണ് സഞ്ചരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് .തിരമാലകൾ കപ്പലിൽ വന്നിടിച്ച് ചിതറുന്ന ശബ്ദം എന്റെ കാതുകളിൽ മാറ്റൊലിക്കൊണ്ടു .കടൽകാറ്റിന് ശക്തിയാര്ജിച്ചുവരുന്നതുപോലെ തോന്നി .ഇടയ്ക്കിടെ കപ്പൽ ചെറുതായി ഉയരുന്നതും താഴുന്നതും അനുഭവപ്പെട്ടു .ഞാൻ സാവധാനം തലയുയർത്തി ചുറ്റിനും ശ്രദ്ധിച്ചു .യാത്രക്കാർ മിക്കവരും ഉറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു .ഓരോ കാര്യങ്ങൾ ചിന്തിച്ച് ഞാൻ സാവധാനം ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതിവീണു .രാത്രിയിൽ ഞങ്ങൾ ഇടയ്ക്കിടെ ഞെട്ടിയുണർന്നു .
“ഹൌ… എന്തൊരു തണുപ്പ്!!! ഉറക്കത്തിൽ അലക്സ് പിറുപിറുത്തു .
കടൽ രാത്രിയിൽ പ്രക്ഷുബ്ധമായിരുന്നു .വലിയ തിരമാലകൾ കപ്പലിൽ വന്നിടിച്ച് ജലകണങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ ശരീരത്തിൽ തിരിച്ചെത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
ഞാൻ മെല്ലേ തലയുയർത്തി ചുറ്റിനും നോക്കി .
പലരും തണുപ്പിൽ നിന്നും ശരീരത്തിലേക്ക് ജലം തെറിക്കാത്ത ഇടംനോക്കി എന്തൊക്കയോ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് നീങ്ങുന്നത് കണ്ടു. പ്രഭാതമാകുവാൻ ഇനിയും ഏറെനേരമുണ്ട്.
സമയം എന്തായി ! ബ്രിൻടിസി എത്താറായോ ? ഉറക്കച്ചടവിൽ തിരിഞ്ഞുകിടന്നുകൊണ്ട് അലക്സ് അന്വേഷിച്ചു .
“ഏഴു മണിയായിരിക്കുന്നു … ബ്രിൻഡിസി അടുക്കാറായില്ല എന്നാണ് തോന്നുന്നത്. കരയൊന്നും കാണുവാനില്ല … ഞാൻ അനന്തതയിൽ കണ്ണുകൾ പായിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
രാത്രി കഠിനമായ തണുപ്പായിരുന്നതിനാൽ ശരിക്കും ഉറങ്ങുവാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല .കൂടാതെ കടൽ പ്രക്ഷുബ്ധമായിരുന്നു .കടൽയാത്രയിലെ ക്ഷീണം ഞങ്ങളെ ശരിക്കും ബാധിച്ചിരിക്കുന്നു .
കിഴക്ക് ഉയർന്നുവരുന്ന സൂര്യൻ .ഇളം വെയിൽ ഞങ്ങളുടെ ശരീരത്തെ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു .
“എഴുന്നേൽക്ക്…സമയം 8:30 കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കോഫി വല്ലതും ലഭിക്കുമോ എന്ന് നോക്കാം .” ഞാൻ അലക്സിനെ കുലുക്കിവിളിച്ചു .
“ഹോ… രാത്രി എന്ത് തണുപ്പായിരുന്നു. കടലിൽ ആയതിനാലായിരിക്കണം ഇത്രയും തണുപ്പ് .” കോട്ടുവായ് ഇട്ടുകൊണ്ട് അലക്സ് എഴുന്നേറ്റിരുന്നു .
ആളുകൾ കപ്പലിന്റെ റെയിലിൽ പോയിനിന്ന് ഇളംവെയിൽ ആസ്വദിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചു .
“കര എത്താറായിട്ടില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു.” അലക്സ് വിജനതയിലേക്ക് കണ്ണുംനട്ടുകൊണ്ട് പിറുപിറുത്തു .
9:30. a.m. കടൽകാക്കകൾ വട്ടമിട്ടു പറക്കുന്നത് ഞങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചു.
ഞാൻ അങ്ങ് ദൂരേക്ക് സൂഷ്മമായി കണ്ണോടിച്ചു .അങ്ങ് ചക്രവാളത്തിൽ നേരിയ വര കണക്കെ ഇറ്റലി തെളിഞ്ഞുവരുന്നത് ഞങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .
പത്തുമണിയോടെ കര കണ്ടുതുടങ്ങി .
അതാ… ഇറ്റലി . ഒരുകാലത്ത് ഭൂഖണ്ഡങ്ങൾ അടക്കിവാണ റോമൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ മണ്ണിലേക്കാണ് ഞങ്ങൾ അടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് .യൂറോപ്യൻ ചിന്തകൾ കരുപ്പിടിപ്പിച്ച ക്രൈസ്തവ സഭയുടെ ആസ്ഥാനം.
ഞങ്ങൾ ഇമവെട്ടാതെ ആ തീരം അണയുന്നതും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് കപ്പലിന്റെ റയിലിൽ അങ്ങിനെ നിന്നു.യാത്രക്കാർ എല്ലാവരും ഉത്സവത്തിമിർപ്പിലാണ് .ചില യുവതികൾ ബിക്കിനി മാത്രം ധരിച്ച് എല്ലാവരുടെയും ഇടയിലൂടെ മഥിച്ചുനടക്കുന്നു .മറ്റേതോ രാജ്യത്തുനിന്ന് വന്ന ടുറിസ്റ്റുകൾ ആവണം അവർ എന്ന് ഞങ്ങൾ ഊഹിച്ചു.
കര അടുക്കുംതോറും ഒരുതരം കോരിത്തരിപ്പ് ഞങ്ങളെ ബാധിച്ചു. അതെ… ഞങ്ങൾ ഒരു മഹാസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ മണ്ണിൽ സ്പര്ശിക്കുവാൻ ഒരുങ്ങുകയായിരുന്നു.
Advertisement invite
I Want to Built a House
Email: josemichaelcalicut@gmail.com
WhatsApp: +91 7560 899 479
GOOGLE PAY: +91 921 2025 479
Payoneer : josemichael88245@gmail.com