Simple Sense… A Dynamic True Story
World tour on bicycle… “An adventure trips. But I can’t do it alone, I need a companion. But who…! Who would join with me on such a mammoth trip?”
I thought about my club. The two small rooms on the top floor of a grocery shop, owned by Mr. Aravind. That was the place where my college friends gathered in the evenings.
“Whom can I choose?” I was confused.
Mr. Arun, Shitheesh, and Janardhan!
No, they might not be the right choice.
Mr. Padmakumar, Sanal, Ashley? No. They couldn’t even think of going on a small bicycle trip.
Mr. Aravind, Anil, no, they won’t be ready.
Mr. Subra and Prem Kumar, Yeah, there is a chance, they are interested in such type of expeditions. They have gone for picnics on bicycles to places like beaches, river banks, and forests.
There is another man, Alex James. A man who doesn’t have any particular interest, but he’ll be ready for anything if he gets a push from someone.
Yes, these three names stuck in my mind.
Days passed. There was no reply from Subra. I asked him twice.
“Michael, I… I’ll tell you, let me think about it,” he said.
Days passed on. At last Subra said, “No, Michael, I can’t, I can’t take a decision.”
I felt disappointed. But I was hopeful. “Okay, I have to find someone.” I told myself.
One morning I came into the club. I saw Alex James was relaxing on the chair, an old magazine in his hand.
“Hi, Alex, how do you do?” I wished him.
“Hi, just relaxing,” he said simply going through the magazine.
I glanced at him. “Where is Arun?” My question disturbed his reading.
“Yeah, he’ll come soon.” Alex glanced at the street. “He is taking a shower.” he replied.
Again silence…
“Alex, what are you doing now?” I just asked.
He gave me a peculiar look. “Oh, nothing.” He slowly leaned back into the chair. “Still searching for a job. May be, I’ll start a small business. Eh, Then, What about you? How was your Delhi trip? Did you get any chance to go abroad?”
I explained my Delhi experience including the proposal about the adventure tour.
“You know, I already talked to Subra,” I said with a shade of disappointment on my face. “But I think he is confused.”
“Is such a tour possible?” A question came out of his mouth.
I took a deep breath. “Yes, there is a possibility,” I said without looking at him. “A big chance.”
“Really, then, I’m ready to come with you.” An unexpected reply from Alex surprised me.
“What! Really?” I looked at him in disbelief.
“Yes Michael. I’m ready.” He said in an ecstatic voice. “If you can do that, I’m with you.”
A silence dancing between us, suddenly I came back to reality.
“Look, Alex.” I watched his face for a moment in disbelief. “This is not a joke. I’m very serious about this matter. First, we’ll have to face some difficulties but, I’m sure, we can overcome all,” I said softly.
He looked at me confidently and spoke. “Okay, Michael, I’m ready.”
During the following days, we kept ourselves away from others. We had only one subject to talk about. “World tour on bicycle,” Gradually, it started to stimulate us. After a couple of weeks, I understood that Alex would be with me.
I felt a great deal of gladness in my mind. Alex was also very happy. We discussed a lot of things in preparation of our tour, and at last we decided to announce the proposal in our club.
“They’ll mock us…” I looked at Alex.
“Oh, that doesn’t matter.” Alex waved his hands. “We have already decided, and none of them can change our minds.” He said seriously.
“Look, Alex,” I hesitated a moment and continued. “Do not mention our proposal at home right now. We can tell them later, okay?” I said nervously.
“Okay, Michael. That’s good.” Alex nodded approvingly.
“Then, what about our everyday expenditure?” Alex looked at me cautiously. “How can we raise our funds?”
“Funds…!” There was a long pause. “It would be better if we met some companies?” My voice became eager.
He studied me for a moment. “Yeah, that’s a good idea.” Alex took a deep breath and continued… “Better we can meet some international organizations like the Rotary and Lions clubs.”
“Yes, that’s fine.” I nodded happily. “Yeah, it would be better to get in touch with Mr. Saju or Prakash.”
Saju Kainady and Prakash were both our clubmates and very close to Rotary International. Saju’s father was the District Governor and Prakash was the president of the Rotaract Club of Calicut.
“Saju might scoff at us,” I watched Alex’s face. “Prakash is better,” I said cheerfully. “He’ll definitely do something for us.”
“Okay, Michael. Then, what’s next?”
“The announcement…” I said jovially.
“Yes, we need to declare our plan to our club.”
I realized that the adventure tour was becoming a reality. Our minds and bodies were ready to prepare for the announcement.
The next day, it was Sunday, 7:00pm,
We arrived at the club. I saw Arun sitting comfortably near the window. Prem, Viswas, Sreekumar and Ashley were arranging the carom board.
“Hey, Michael, why are you late?” while arranging the coins, Prem asked.
“Oh, nothing,” I said gently.
We searched for a comfortable place to sit, but most of the chairs were occupied. I heard a loud sound from the adjacent room. I saw Saju, Padmakumar and Firoz setting up for a card game.
“Where is Aravind?” I asked simply.
“He should be here any minute now,” Ashley hastily replied without looking up.
I observed Alex. who was standing nonchalantly to the side, and studying the situation. His face showed that he was thinking hard about something. I understood that he was thinking about our announcement. I slowly prepared to make my mind calm.
“Where are the damn cards?” I heard Saju shout for the missing cards.
“Oh, you idiots,” Padman’s voice was loud and harsh. “No one can keep anything in order.”
“Hey, guys,” Arun said, looking around. “Can we order some coffee?”
“No, no, not yet,” Shideesh said. “Jana will be here soon. We can order it then.”
I heard car buzzing outside. Yes, Collin had arrived. Now, the caroms would begin.
Meanwhile, Janardan entered the club with a spring in his step. “Okay, friends, I’m here,” he said, settling comfortably into a chair with a broad grin on his face.
“Okay,” Padmakumar made a puzzled and cheerful face. “We’re ready.”
“First, let’s have coffee and then we’ll play,” Jana said, waving his hand to Arun and placing an order for coffee. Arun counted the members and signaled to the cafeteria below through the window.
“Are you not playing, Jana?” Shideesh asked him in a humorous tone.
“Me?” Jana responded. “Hey, guys, you can’t play without me?”
I glanced at Alex. Most of our friends had arrived at the club, and I felt that it was the perfect time to announce our proposal, I thought. I licked my lips, took a deep breath and observed everyone. Suddenly my lips began to vibrate…
“Hello, friends…” I said in quite a loud voice. “We would like to make an announcement.”
I looked around,
No… No one paid attention to me. They were all busy with the game.
I glanced at Alex, and made an attempt again…
“Look, my dear friends,” I said, talking a deep breath without looking at anyone in specifically. “We are going on a world tour by bicycle.”
Suddenly a heavy silence spread throughout the club. With surprised eyes, all heads turned towards me.
Viswas mumbled. “World tour on bicycle…!”
“Yes,” I repeated. “World tour on bicycle.”
“With whom…?” Shideesh looked at me with wide eyes.
I took a quick breath. “Alex and I,” I said briskly.
“Ha… ha… ha… ha…” Shideesh opened his mouth, burst out laughing.
“When are you leaving? “Arun leaned forward and asked with a funny expression.
“Can I join with you?” Padmakumar put his cards on the table and stood up.
“Are you going via U.S.A.,” Collin chuckled.
Feroz laughed and said. “No, no, they are going through Uganda. They want to meet Idi Amin.”
“Wait a minute.” Jana squeezed Collin’s fingers, laughing. “I fear something wrong has happened to Michael after returning from Delhi.”
We kept silent and observed everyone. Laughter and ridicule were at their peak.
“It’s our decision.” Alex came forward, saying confidently. “We have decided after a lot of thinking and discussion.”
“How long will you be travelling?” Saju waved his hands, laughing. “May be 20 km, and how can you go on a world tour?”
I snapped. “We are serious.”
“How much distance do you plan to cover on bicycles?” Ashley came forward and asked sarcastically.
“We don’t know exactly.” I replied without noticing anyone.
“Hey, come on, guys. Let’s play,” Padmakumar said uncomfortably. “They are just trifling, don’t spoil our good time.”
“Dear friends…” I took a short pause and continued. “We have taken this decision after a lot of discussion. There is a possibility to reach Europe. I’m not sure, it’s only a possibility. I had already discussed this matter with Subra, but he rejected my proposal.” I said cautiously without looking at anyone.
Mr. Viswas turned and made a distrustful look at Subra. “Is that true?”
“Yes, yes,” he nodded leisurely.
My eyes slowly ran around. The air was filled with funny comments and jokes.
I observed everybody and continued…
“In Delhi, I read the news about two British guys who came all the way from London to New Delhi on bicycle. This news attracted me very much. I hope, this is a possibility. I’m not sure, but it is just an attempt.” I concluded, watched everyone.
There was a heavy silence inside the club.
In the midst of the silence, one of them commented, “Europeans.”
A moment later, we heard a wave of sounds, “Europeans… Europeans.”
“Hi, man … anything special?” Mr. Prakash asked in surprise when he saw us early in the morning.
“Yes, Prakash. “We sat comfortably in his visiting room and said warmly. “We have to be something special.”
Prakash grinned. “Yeah, I heard about its last night. Aravind told me that two Europeans were wandering in the city.”
“Oh, I see…” I smiled brightly. “The news seems to have spread everywhere.”
“Yes, world tour on bicycle.” Alex took a deep breath and spoke confidently. “We have decided to embark on a world tour on bicycle, and we need your support.”
Prakash watched us a moment. “What kind of support do you need?”
“We need a sponsor letter from your Rotary Club.” I came to the point directly “It would be a great help for us.”
There was a brief pause.
Prakash slowly rose on his feet and said, “Well, I’m only the president of the youth wing. However, we have to do one thing. We can meet Mr. Madhu. He is the president of the Rotary Club of Calicut Mid-town, that’s our parent Club. I’m sure, he can help you.”
Excitedly, Alex stood up and said, “Okay, let’s go and meet him right away.”
“Okay, I’m ready.” Prakash said quietly.
We reached an office complex. I noticed a signboard adjacent to the office entrance.
MADHU & ASSOCIATES
We got an immediate appointment.
“Hi, Sir,” Prakash wished to Mr. Madhu while entering his cabin.
“Hello, Prakash. I hope you are here for something special.” He looked at Prakash in surprise. “Please, take a seat.”
“Sir,” Mr. Prakash came to the point right away. “I have come here for introduce these two guys.” He paused a moment. “This is Michael and Alex James; they are the friends of our District Governor’s son. And they wish to put up a big proposal in front of you. They are planning to undertake a big venture. They need a sponsorship letter from our club.”
Mr. Madhu looked at us in wide-eyed surprise, “What type of venture?” Mr. Madhu watched us for a moment and looked at Prakash.
“It’s a world tour on bicycle,” Prakash said in one breath.
“What!” Mr. Madhu slowly leaned back in his chair. “World tour on bicycle,”
Suddenly he leaned forward. “Yes, that’s interesting, that’s very interesting,” His lips quivered.
He stared at us for a moment.
Suddenly, I saw a kind of glow in his face, “World tour on bicycle,” he whispered again.
And then he continued, “Good. A very good proposal. I’m impressed lot. Let me think about it.”
He turned to Prakash, “Come tomorrow morning. Let me discuss the proposal with others. We have to decide what to do next.”
“Okay, sir. That’s fine.” Prakash said happily.
Mr. Madhu looked at us hastily. “Okay, gentlemen. We can discuss it tomorrow.”
We came out of his office in a hopeful frame of mind.
The next day we arrived at Mr. Madhu’s office at the same time. He greeted us cordially.
We took the seats opposite to him, and watched his face optimistically.
He studied us quietly for a moment. Then cleared his throat and looked at Prakash, “I talked to a few people in our club. Most of them were very impressed.”
He quickly leaned forward from his chair after observing us for a moment, and then turned to Prakash, “Why can’t we take them in our Rotaract Club?”
“Oh, I would appreciate that.” Prakash nodded approvingly. “That’s excellent.”
We looked at each other, perplexed. We felt a kind of excitement in what they were talking about.
Mr. Madhu continued … “I will give you details on how to operate the tour program, such as what things you have to carry and how to begin the expedition.”
“Okay, sir,” I nodded gratefully.
He looked at Prakash and continued… “First of all, you have to give them the Rotaract membership.”
“I’ll arrange for that, Sir.” Prakash said frankly.
Mr. Madhu continued,
“Our club meeting is next Saturday at 7:00p.m. It’s at Hotel Maharani. You should come there and I’ll introduce you to our club. After that, we can fix everything.”
“That’s fine, thanks a lot, sir.” I said gratefully.
We came out of his office. We felt a kind of contentment dancing inside us. It was a bright morning, and it instilled a happy mood in us.
“Prakash, what are the formalities for getting a membership in the Rotaract club?” Alex asked.
Prakash smiled. “Don’t worry about that, man, I’ll arrange everything. You’ll get a club identity card, badge and some other things. The first thing you have to do is attend the Mid-town Club meeting next Saturday, Okay?”
“Oh, well, sure sir,” Alex said humorously.
“Michael,” Alex voice woke me up from my dream world. “Everything is going fine.”
I watched Alex confidently, “Yes, you are right.”
“What next?” Alex looked at me.
“From tomorrow, we’ll start cycling practice. We can use our old bicycle. We have to start at five in the morning. Mavoor road is very suitable because it has a lot of ups and downs which will make our bodies fit. Two or three hours a day should be enough,” I explained.
Actually, we hadn’t ridden a bicycle for more than twenty kilometers at a stretch.
But now we had a big goal, to reach the western world and settle there. We have to try hard until we touched our goal.
The time was 4:30 a.m. The road was totally deserted except for a few people who had come out of the nearby bus depot. It was a fine chilly January morning, and the city was just starting to wake up. we could hear the birds’ chirpings from the banyan tree nearby.
We got on our bicycles and began to make our way slowly and moved towards the direction of the Medical College. Early morning cycling… it is really delightful. A cool breeze blew mildly. The cold air brushed our faces. That made our bodies and minds fresh.
Ups and downs… slowly we caught the rhythm of our speed. Our bodies began to warm up, and our feet grew damp.
We moved forward… without speaking much. Silence was dancing between us, and our focus was only on the roads.
I felt that the nature was warmly wishing us success. Yes… there was a big goal in front of us. We have to touch the goal one day.
“How do you feel now?” I looked at Alex breaking the silence.
Alex smiled. “Oh, fine, it’s really nice,” he raised his head and said brightly. “But the ascents felt a bit tougher, but not bad.” He looked me, “Michael, what about you?”
“Yeah, I’m enjoying it.” I said, watching the beauty of the early morning. “But I don’t know how it will be when the journey starts.”
Looking forward to our mammoth trip, our cycling practice continued for the rest of the days.
“Yes, our first experience. We do not want to fail. We want to succeed. And we want to be succeeded.” I felt someone whispering inside me.
“Yeah, this is our bicycle for the world tour,” we said cheerfully, showing our newly purchased bicycle to Prakash.
Prakash touched the bicycle and made an amused face, “Oh, it’s very nice. Then, did you get any extra fittings?”
“Oh, yes. Mr. Gopi will do everything like putting some extra color, a carrier, fixing the air pump, water bottle, and side stands, etc.”
“That’s fine, then, did you meet Mr. Madhu?” Prakash grinned.
“No.” Alex said quickly. “We are going to the next club meeting on Saturday. So, we can meet him there.”
“Your Rotaract identity cards and badges are ready. I’ll give you on time. So, how is your biking, are you fit now?”
“Yeah,” Alex gave him a bright smile, “We are perfectly fine now.”
In the evening, we walked towards the club. Suddenly we heard someone calling us from behind.
“Europeans…” “Europeans…”
We looked around; it was from Mr. Madan’s house.
“Oh, man, they might have received the news,” I heard Alex whispering.
“Did you say anything at home?” I asked Alex, excited.
“No, I didn’t give them a clear picture.” He sighed. “I just gave them an indication. I said that it’s a small cycling tour and that the Rotary is sponsoring everything.”
“I told my sisters,” Alex smiled softly. “They wanted to know everything. But I didn’t tell them everything because I fear that Dad would not allow me to go.”
“That’s good,” I looked at Alex curiously.
“What about you…!” Alex fixed his eyes on me.
“Yeah, me too, I fear that Dad might restrain me,” I said smugly. “Let it go like that, until everything gets ready.”
“Yeah,” Alex said quietly. “You are right.”
“Where is the venue of the Rotary club meeting?” Alex asked the young lady behind the desk at the hotel reception.
“It is on the top floor.” She replied with a teasing smile and pointed to the elevator.
Hotel Maharani, it’s an average hotel, located in the heart of Calicut. It has beautifully furnished rooms and well managed gardens. The occupants were mostly business people.
“What is the time now?” Alex asked nervously. I felt a tone of excitement in his voice.
I looked at the watch. “It is about 6:00 p.m.” I replied quickly.
“I hope someone is there?” Alex licked his lips and looked at me.
I took a deep breath. “Let’s go and check,” I said nervously.
We climbed the top floor and looked around. I saw a shining brass board in front of the main hall. It read, ROTAR CLUB OF CALICUT MID-TOWN, meeting at 7:00 p.m.
We slowly moved towards the hall and peeked inside. I saw a small group of people engaged in conversation. I could figure out Mr. Madhu, among whom.
“Michael, shall we go inside?” Alex asked stiffly after a pause.
“Hum,” I nodded nervously.
We cautiously made our way into the hall. Mr. Madhu noticed us and came over to greet us.
“Hi, sir,” we exchanged a quick greeting.
“Hi, boys, come in, take your seats. I would like to introduce you to our club.” He gave us a warm welcome.
I watched him for a moment; his face was bright with happiness.
We sat at the back row and observed the meeting hall. Most of the assembled people were familiar to us. There was a grand table with six chairs. There was an emblem of Rotary International, a bell and some papers on the table. The podium and a microphone were on one side. Two more microphones were on the table. The front part of the table was covered with a big banner on which we could see “Rotary Club of Calicut Mid-Town,” and the name of the President, Hon. Secretary and Rotary District Governor. Above all, there was a slogan − “Rotary Brings Hope” written under their logo and mentioned a name of a foreigner along with it − “M. A. T. Caparas.” He might be the head of Rotary International.
We were still observing the others. This was our first experience in the Rotary Club meeting and we didn’t have the slightest idea of the protocol or agenda.
“Meet Mr. Jose Joseph, the Secretary of our club.” Mr. Madhu introduced us to Jose Joseph. “Meet Mr. Michael and Alex James. These are the persons we talked about,” Mr. Madhu added pleasantly.
“Hi,” we exchanged handshakes.
“Come on, let’s have some snacks,” Mr. Jose Joseph invited us to partake of the snacks arranged on one side of the hall.
We exchanged in conversations while having the snacks.
In the meantime, many of them came and got acquainted with us.
“I’m Babu Varghese, Rotaract in-charge of the club,” one of them came over to us and introduced himself. “Mr. Madhu told me about you, I’m very impressed.”
We nodded slowly, smiling.
Suddenly Mr. Varghese pointed to a man sitting with crossed legs on the front row and said, “That’s Dr. M.G. Sahadeven. He also belongs to your group; he is the person who drove his car all the way from London to India.”
“Really!” We looked at him in wonder.
We watched him for a moment, but he didn’t seem to notice anyone, and we were hesitant to approach him.
The bell rang in the hall, signaling the start of the Rotary club meeting. Most of them occupied their seats. This was our first experience with the Rotary club.
The club secretary placed a Rotary collar around the president’s neck.
The meeting began. First, the Rotary president addressed the club, followed by the secretary read out the names of the visitors. The chief guest of the meeting, a doctor. He was seated next to the president.
After the report presentation, it was the chief guest’s turn. ‘Diabetes and its Precautions,’ it was his topic.
It was a brilliant speech admired by everyone. After the speech it was time for interaction between the doctor and the Rotarians.
“What comes next?” I wondered.
Suddenly the club secretary announced our names and gave an introduction of our proposal. Everyone’s eyes turned to us.
We slowly got up, bowing, and putting on warm smiles.
He continued… “Mr. Alex, Mr. Michael, please come and tell us about your proposal.”
A wave of electric sparks exploded inside our heads. I slowly looked at Alex. whose paralyzed face stopped me from saying anything.
Who would go first? We had to decide quickly. We exchanged looks with each other. I had never ever faced such a situation before. This was our first experience.
We looked at each other again. “Who’ll go?” There was no time to think.
Slowly I rose to my feet and walked towards the stage. I felt my legs faltering and losing its strength. I felt a fear taking hold of me. “What should I talk?”
I stood at the podium without looking at anyone, took a deep breath, steadied my mind, and slowly opened my mouth.
“This is our long-time dream project of undertaking an adventure journey to the western world. I feel that the time has come. We have to make that dream a reality. We seek the support of the Rotary… thank you.
I spoke in my mother tongue.
I concluding my speech and came back to my seat. I felt relieved.
The next item on the agenda was the Felicitation by a Rotarian, and the chief guest was presented with a gift. Then the President rapped the table three times to announce the end of the meeting. Everybody stood up from their seats. The club secretary came to us and said, “Come to my office tomorrow. Your sponsor letter will be ready on my table.”
“Sir,” I said humbly.
We started to leave the hall. “You come to my office. Let’s plan there.” Mr. Madhu come up to us and said.
We came out of Hotel Maharani. Our club was in our minds. We felt a newfound confidence and a feeling of victory. We were in hurry to inform our friends the happy news. We moved fast.
“Hi, Michael, what’s the news about your world tour?” Padmakumar asked. I realized the sarcasm in his tone.
“Hay, man, you know, today we attended the Rotary club meeting.” Alex said, thrilled.
“What?” Mr. Viswas chuckled, “What did they say?”
I grinned. “Everything is done,” I said, watching everybody.
“Hey guys, don’t make such an absurd attempt,” Sreekumar advised us, his tone filled with ridicule. “You’ll face much trouble.”
The air was completely mocking …
“Europeans… Europeans…” Someone sneered.
“We’ve bought the bicycles and gave them to Mr. Gopi for painting and extra fittings,” I said, watching everyone.
Slowly, the air was tense with silence.
“Michael,” Subra looked at me hopefully. “Now I’m interested, I wish to accompany you. At first, I thought, you were just fooling around.” He looked at me with expectation.
I remained silent. Everyone slowly began to realize the seriousness of our plan.
“Wow,” I heaved a big sigh. “Let’s play a game. It’ll relax our mind.” I looked at Alex jovially, and started to arrange the coins on the carom board.
“Oh, yeah,” Alex nodded, passing a warm smile. “That’s good.”
We focused on the carom board. We slowly came to realize that everyone was observing us in silence.
“Yes, they were serious.” I heard someone mumbling.
“Oh… that’s great,” Alex and I were amazed when he saw the well fitted bicycles.
“Yeah, It’s fantastic … wonderful.” I said in surprise.
Our bicycles were painted in a dull black color with yellow and red stickers. A sticker “Racing Team” was paste it on the half chain cover. The air pump was attached to the triangular frame, and making it look like a machine gun.
“It looks really marvelous,” I said proudly raising my thumbs. “This was the bicycle for our world tour, it would be superb for our trip.”
“Here is your Rotary sponsor letter.” Mr. Jose Joseph handed us a letter. The letterhead read “Rotary”.
I received the sponsor letter and went through the lines carefully.
To Whom-So-Ever It May Concern
We are pleased to wish Mr. Jose Michael and Mr. Alex James, who are undertaking an adventurous journey on bicycle covering Eastern and European countries, All the Best. These two young Rotaractors are eager to meet various people in different countries and to know their culture and traditions first-hand. We appreciate not only their spirit of adventure but also their earnest attempt to bridge the gap between different cultures, thereby making their humble contribution towards international understanding.
These young men are confident of the support and assistance from the friends of Rotary and hope that they will not be disappointed.
Thanking you.
SD/-
Rtn: Jose Joseph, (Secretary.)
“How is the sponsor letter?” I looked at Alex optimistically.
“Yeah, really great,” Alex looked at me cheerfully. “This’ll useful for our primary needs at least.”
“What’s new about your journey?” Mr. Madhu enquired with a warm smile.
“Yes sir, we have fixed the date,” I said jovially, observing him. “We start on February 10th.”
He looked at me quickly. “Oh, February 10th, that’s two more weeks.”
I studied Mr. Madhu for a moment, “Yeah, just two more weeks. Before start, we have to arrange everything.” I said hastily, placing on the table the sponsor letter which Jose Joseph had given us.
He took the letter and leaned back on his chair. His eyes ran through the lines of the letter carefully. Slowly a sort of disappointment flashed on his face.
After a long pause, he said.
“No, no, no,” waving his hands in dismissal. “Mr. Hammed, the president elect of our club, will prepare a Rotary letter for you. It’s fantastic.” We watched him, hiding our excitement.
He continued, “I’ll give it to you tomorrow. And there is one more thing. I had informed the Police Commissioner about your expedition. He’ll give you a recommendation letter which would be very helpful on your way.”
We looked at him humbly. “We are really grateful, sir.” I said.
“You can meet him tomorrow morning at his office.” He said, placing the letter towards us and leaning back in his chair comfortably. “I’ve already informed him about it.”
“Of course, sir, we’ll meet him.” I said hastily.
The next day we arrived at the Police Commissioner’s office. We got the appointment immediately. He gave us the recommendation letter himself and expressed his appreciation.
“Michael, I’m really thrilled,” Alex said proudly as we came out of the Commissioner’s office.
I grinned, “Yeah, me too.”
Alex had a bright smile on his face. “What’s next?”
“Straight to Mr. Madhu’s office,” I said pleasantly.
“Here is the letter which we chose for you.” Mr. Madhu said with a smile, showing us a small laminated card.
Fascinated, I took the card and went through the lines. The card read:
This is to certify that Rotaractor Alex James and Rotaractor Jose Michael are on an Asia Europe Friendship Tour on Bicycle as a carriers of Rotary Friendship and peace mission. All cooperation and help may be extended to make the tour a big success.
SD/-
S. Madhu (President)
Rotary Club of Calicut Midtown,
I handed over the small card to Alex. I saw him carefully reading the card. I noticed that Mr. Madhu was greatly satisfied.
“How is it?” Mr. Madhu looked at us wide-eyed.
“Yeah,” we nodded approvingly. “Great, it’s really great.”
Our answer brightened his face. We spent a little time with him and came out of his office.
“Rotary friendship and peace mission,” Alex said, sounding as if he was joking. “Anyway, we got a wonderful job. All along the way, we have to make peace…”
“Hey, man. It’s fantastic.” I grinned. “We’ll get special treatment everywhere we reach.” I paused. “Anyway, keep this letter. It will be helpful to us.”
“Okay,” Alex said briskly. “Then, Let’s start the peace mission from here itself.”
Our loud laughter echoed in the air.
Yes, two young men have become the messengers of peace, receiving special consideration from everyone.
“Yeah, that’s nice, Rotary friendship and peace mission… It’s excellent.” I told myself.
“Hey man! What a funny thing?” Mr. Viswas laughed loudly. “You are the ones who will carry the massage of Rotary friendship and peace?”
“How long will you extend your peace? 100km…! 200km…! 500km…! Or more…!” Anil made a mocking laugh.
“Michael, Alex, let’s do it and show them. Don’t back down.” Subra’s words were tinged with disappointment. ” I was expecting this ridicule before, that’s why I rejected your offer. Otherwise, I would have been with you instead of Alex.”
Suddenly, Arun stood up and spoke slowly…
“Look, friends…” he started speaking leisurely. “They are serious. We didn’t believe it at first, but now we have to encourage them. We couldn’t even think of such a venture. let them kick off with it. We may be able to say in the future that two of our friends achieved such a big goal. So… we have to support them, no more teasing.”
A heavy silence spread in the air.
Slowly, I glanced around and observing them. They were sitting silently and looking at us in admiration.
A cool breeze was blowing slowly, and caressing our bodies, and in that affectionate kiss of the mild breeze, I could feel the silent blessings of our friends.
There were five more days left to begin the journey.
“Why did you decide to cancel the flag-off?” Mr. Madhu asked. “Prakash said that you have some problem. What happened?”
I slowly raised my face and looked at him. I didn’t know what to say. I swallowed.
“Sir,” Prakash stepped forward and spoke. “Actually, they are not confident enough of the distance they can cover.” He took a pause and continued, “Moreover, if they don’t succeed in the venture, it would be a great shame.”
Mr. Madhu heaved a deep sigh. “I would be delighted to invite all the Rotarians for the flag-off,” he said, trying to hide his disappointment. “Where do you plan to start the journey from?”
“It’s… It’s from Kainady Motel.” Prakash replied, watching his face a moment.
“Kainady Motel!” Mr. Madhu’s face lit up with happiness. “Oh, that’s excellent. It’s from our District Governor’s Motel. That’s fantastic.”
“Saju has arranged everything.” Alex said brightly, watching his face. “We have to reach there in the evening that day.”
“Saju made an offer.” I said jovially. “We just accepted it.”
On the evening before we set off on our journey, we arrived at the most divine church called “HOLY CROSS CHURCH” with our new bicycles.
“Are you going to the club before we leave for Kainady?” I asked Alex on the way to the church.
“Of course not, we can meet at Kainady Motel at 9:00 pm.” Alex replied abruptly while lost in thought.
“I hope everyone will be there at 9 O’ clock.” I said without looking at him.
“Me too,” I could discern a touch of sadness in Alex’s voice. “I have to bid adieu to everyone.”
We reached the Cross Church, and the traffic was heavy. We parked our bicycles by the roadside and walked slowly into the church. There were only a few people, mostly women from different religions, but all came there with great belief. It is believed that if one comes here on Fridays to pray for their wish, it will be fulfilled. We prayed ardently. “Oh God, be with us. Bless us for our voyage. Don’t let us stray from our venture. Let us reach abroad, always keep a hand on us.”
I slowly opened my eyes and looked Alex. He was still praying. I felt that he too was making the same prayer.
After the prayer, we came out of the church. I watched as the vehicles rushed on the road.
“Don’t forget the certificates.” I reminded Alex. “They’ll be very helpful for us.”
He took a deep breath and replied. “Okay, sure, I’ll take care of it.”
As we walked towards our bicycles, I searched for mine. Suddenly, my mind received a jolt. My bicycle had fallen into the drain. “Is this an ill omen?” I wondered. After a moment’s shock, I lifted it up. The cycle was soiled with black, dirty mud. With a heavy heart, I walked towards the nearest tap to wash it.
At home, everyone was waiting for me.
“When are you starting your journey tomorrow?” Dad looked into my eyes and asked.
“At five in the morning,” I sighed and looked at him.
“So, you stay in Kainady Motel tonight, isn’t it?” I saw a touch of sadness in my mother’s face.
“Yes,” I nodded, taking a deep breath.
Without saying much, I walked towards my room. I had already arranged my luggage and checked it again – Clothes, certificates, passport and so on. I was satisfied.
Everyone was silent at the supper table. I sat there dazed, unable to handle the situation. The air was filled with anxiety.
“Be careful.” Dad reminded me. “Stay away from accidents.”
“Hum…” I replied with a grey smile of agreement.
I looked at my mother, her face flushed. She tried to say something, but she couldn’t. I quickly withdrew my eyes from her.
Time: 8:30pm. I got ready to leave.
“Be careful,” My father reminded me again. I felt his voice was little shaky.
I picked up my luggage and quickly walked out, unable to face them. I walked fast without looking back.
“You should be careful…” I could feel my father’s voice following me.
Advertisement invite
I want to Built a House.
Email: josemichaelcalicut@gmail.com
WhatsApp: +91 7560 899 479
GOOGLE PAY: +91 921 2025 479
Payoneer : josemichael88245@gmail.com
Simple Sense… A Dynamic True Story
ചാപ്റ്റർ – 2
‘’World Tour on Bicycle…’’ ഒരു സാഹസിക യാത്ര. ഒറ്റക്ക് ശരിയാകില്ല . ഒരു കൂട്ടുണ്ടെങ്കിൽ എല്ലാം എളുപ്പത്തിൽ പ്രാവർത്തികമാക്കുവാൻ കഴിയും .
ആരെയാണ് ഒരു കൂട്ടായി കിട്ടുക ?
ഞാൻ എന്റെ ക്ലാസ്സ്മേറ്റ്സിനെകുറിച്ച് ഓർത്തു .സായാഹ്നങ്ങളിൽ ഒത്തുചേരാറുള്ള സൗഹൃദവലയം . സുഹൃത്ത് ആയ അരവിന്ദന്റെ ഉടമസ്ഥതയിലുള്ള കടയുടെ മുകളിലെ രണ്ടു മുറികൾ . ഞങ്ങൾ ക്ലബ് എന്ന് വിളിക്കുന്നു .
കോളേജ് സുഹൃത്തുക്കളായ ഞങ്ങൾ ഒത്തുകൂടുന്ന ഇടം .എല്ലാ സായാഹ്നങ്ങളിലും ഞങ്ങൾ അവിടെ സമ്മേളിക്കുന്നു .
സുഹൃത്തുക്കളിൽ ആരെയാണ് കൂട്ടിന് കിട്ടുക ? ഓരോരുത്തരെയും ഞാൻ മനസ്സിൽ സങ്കല്പിച്ചുനോക്കി .
അരുൺ , ഷിദീഷ് , ജനാർദ്ധനൻ …
ഇല്ല … അവർ പറ്റില്ല .
പദ്മകുമാർ , സനൽ ,വിശ്വാസ് , ആഷ്ലി …
ഹായ് … അവർക്ക് സാഹസിക യാത്രയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുവാൻ പോലും കഴിയില്ല . അരവിന്ദ് , അനിൽ …
വേണ്ട … അവർ ഒരിക്കലും തയാറാകില്ല .
എന്റെ ചിന്തകൾ സഞ്ചാരപ്രിയരായ സുബ്രയിലേക്കും , കൂ. മോ എന്ന് വിളിക്കുന്ന പ്രേം കുമാറിലേക്കും ഉടക്കിനിന്നു .
ഇടക്കിടക്ക് സൈക്കിളിൽ പിക്നിക്ക് നടത്തുന്നവർ .ബീച്ചുകൾ , പുഴയോരങ്ങൾ , വനപ്രദേശങ്ങൾ … ഇവയൊക്കെയാണ് ഇവരുടെ വിഹാര രംഗങ്ങൾ .
പിന്നെയുള്ളത് അലക്സ് ജെയിംസ് … പ്രത്യേക താല്പര്യങ്ങളോന്നുമില്ല .പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചാൽ എന്തിനും തയാർ .എന്റെ മനസ്സിൽ ഈ മൂന്ന് വ്യക്തികൾ നിറഞ്ഞുനിന്നു .
ദിവസങ്ങൾ നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു .ഒരു തീരുമാനം പറയുവാൻ സുബ്രക്ക് കഴിയുന്നില്ല .
“അത് … അത് … ഞാൻ ആലോചിച്ചു പറയാം.”
അതായിരുന്നു ഗോഡിന്റെ മറുപടി . ദിവസങ്ങൾ പിന്നെയും കടന്നുപോയി .അവസാനം സുബ്ര പറഞ്ഞു .ഒരു തീരുമാനം എടുക്കുവാൻ കഴിയുന്നില്ല . ഇത്ര വലിയ പരിപാടി . അത് … അത് .. വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ് .
ഒരു പ്രഭാതം … ഞാൻ ക്ലബ്ബിലേക്ക് കയറിച്ചെന്നു . അലക്സ് ജെയിംസ് ഒരു മാഗസീൻ താളുകൾ മറിച്ചുനോക്കികൊണ്ട് ഒറ്റക്ക് ഇരിക്കുകയാണ് .
“ഹായ് … എന്താണ് രാവിലെതന്നെ ക്ലബ്ബിൽ? ഞാൻ അലക്സിനെ വിഷ് ചെയ്തുകൊണ്ട് അന്വേഷിച്ചു .
“ഓ … വെറുതെ ഇരുന്നപ്പോൾ ക്ലബ്ബിലേക്ക് വരണമെന്ന് തോന്നി.” ജനലിൽകൂടി പുറത്തേക്ക് കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് അലക്സ് പറഞ്ഞു .
“അരുൺ ഇപ്പോൾ വരുമോ?” എന്റെ ചോദ്യം അലക്സിന്റെ മാഗസിൻ നോട്ടത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്തി .
“ഞാൻ അരുണിന്റെ വീട്ടിൽ കയറിയിരുന്നു. അരുൺ കുളിക്കുവാനുള്ള പുറപ്പാടിലാണ് .ഇപ്പോൾ എത്തുമായിരിക്കും .” റോഡിലേക്ക് ദൃഷ്ടികൾ പായിച്ചുകൊണ്ട് അലക്സ് പറഞ്ഞു .
“ഇപ്പോൾ എന്താണ് പരിപാടി? “ഞാൻ അലക്സിനെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അന്വേഷിച്ചു.
“ഓ … എവിടെയെങ്കിലും കയറികൂടണം. അല്ലെങ്കിൽ ചെറിയ രീതിയിൽ ഒരു ബിസിനസ് . പിന്നെ , നിന്റെ വിദേശത്തേക്കുള്ള പോക്ക് എന്തായി ?. ഡൽഹിയിൽ പോയിട്ട് എന്തെങ്കിലും അവസരം കിട്ടിയോ ? കസേരയുടെ പിറകിലേക്ക് സാവധാനം ചാരിയിരുന്നുകൊണ്ട് അലക്സ് അന്വേഷിച്ചു .
ഞാൻ ഡൽഹി വിശേഷങ്ങളുടെ കെട്ട് അലക്സിന്റെ മുമ്പിൽ തുറന്നുവച്ചു .കൂട്ടത്തിൽ സാഹസിക യാത്രയുടെ കാര്യവും .
“ഞാൻ സുബ്രൻറെ അടുക്കൽ സൈക്കിൾ യാത്രയെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിരുന്നു. പക്ഷെ , ഇപ്പോൾ അവൻ വലിയ താല്പര്യം കാണിക്കുന്നില്ല .” തെല്ല് നിരാശ കലർന്ന സ്വരത്തിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞു .
“അങ്ങിനെ പോയാൽ യൂറോപ്പിൽ എത്തിച്ചേരാൻ കഴിയുമെന്നാണോ?” എന്റെ മുഖത്തെ നീരാശാഭാവം ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അലക്സിന്റെ ചോദ്യം .
അതെ , ഒരു വലിയ സാധ്യതയാണ് . എ പോസ്സിബിലിറ്റി .” റോഡിലേക്ക് ദൃഷ്ടികൾ പായിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .
” എന്നാൽ ഞാൻ നിന്റെകൂടെ വരാം.” അലക്സ് പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു .
“ശരിക്കും !!!” എന്റെ ചോദ്യത്തിൽ അത്ഭുതം .
“മൈക്കിൾ … നിനക്ക് സൈക്കിൾ ചവിട്ടുവാൻ കഴിഞ്ഞാൽ, കൂടെ സൈക്കിൾ ചവിട്ടുവാൻ ഞാനുമുണ്ടാകും.”
വളരെ ദൃഢനിച്ചയത്തോടെയുള്ള മറുപടി .”
“അലക്സ് … എന്തുകൊണ്ട് സൈക്കിൾ ചവിട്ടികൂടാ … ഇതൊരു മത്സരമല്ല. ആദ്യം കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഉണ്ടായേക്കാം . അത് തരണം ചെയ്താൽ നമ്മൾ വിജയിച്ചു .
അലക്സിന്റെ സമ്മതത്തിൽ വിശ്വാസം വരാത്ത മട്ടിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞു .
“എന്നാൽ ഞാൻ റെഡി.” അലക്സ് ഉറച്ച സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു .
പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരിൽനിന്നും അകന്നുനിന്നു . ഞങ്ങൾക്ക് സംസാരിക്കുവാൻ ഒരേയൊരു വിഷയം മാത്രം .”World Tour on bicycle’’ ക്രമേണ ആ സംസാരം ഒരുതരം ലഹരിയായി ഞങ്ങൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. ആഴ്ചകൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് ഒരു കാര്യം ബോധ്യമായി .
“അലക്സ് ഇതിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കും.”
ഞങ്ങൾ ഈ നിർദ്ദേശം ക്ലബ്ബിൽ അവതരിപ്പിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു .”അവർ കേട്ടാൽ പരിഹസിക്കും .” ഞാൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
“ഇനി നമ്മുടെ പരിപാടികളിൽ മാറ്റമില്ല Everything Fixed അലക്സ് തെല്ല് ധൈര്യത്തോടെ പ്രഖ്യാപിച്ചു.
“വീട്ടിൽ നമ്മുടെ യാത്രയെക്കുറിച്ച് ഇപ്പോൾ ഒന്നും പറയേണ്ട. എല്ലാം ശരിയാക്കിയതിനു ശേഷം സാവധാനം അവതരിപ്പിക്കാം .” ഞാൻ അലക്സിനെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
” ശരി … അതാണ് നല്ലത്. പിന്നെ … നമുക്ക് പോകുവാനുള്ള യാത്രാച്ചിലവ് എവിടെനിന്ന് കണ്ടെത്തും ?”
അലക്സിന്റെ ചോദ്യത്തിന് മുമ്പിൽ ഞാൻ ഒരുനിമിഷം മൗനം അവലംബിച്ചു .
“നമുക്ക് ഏതെങ്കിലും കമ്പനികളുടെ സ്പോൺസർഷിപ്പിന് ശ്രമിച്ചുനോക്കാം. കൂടാതെ റോട്ടറി , ലയൺസ് , എന്നിവരെയും സമീപിക്കാം .” മൗനം ഭജിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
“റോട്ടറി ക്ലബ്ബിൽ ആണെങ്കിൽ നമുക്ക് പ്രകാശിനെയോ അല്ലെങ്കിൽ സാജുവിനെയോ സമീപിക്കാം.” അലക്സ് വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ പറഞ്ഞു .
സാജു കൈനടി , പ്രകാശ് … രണ്ടുപേരും ഞങ്ങളുടെ ക്ലബ്ബിലെ അംഗങ്ങൾ .രണ്ടുപേരും റോട്ടറി ഇന്റര്നാഷണലുമായി ബന്ധമുള്ളവർ .സാജുവിന്റെ പിതാവ് റോട്ടറിയിൽ ഉയർന്ന നിലയിലാണ് .റോട്ടറിയുടെ ഡിസ്ട്രിക്റ്റ് ഗവർണ്ണർ . കൂടാതെ പ്രകാശ് … റോട്ടറി യൂത്ത് വിങ്ങിന്റെ പ്രസിഡണ്ട് .
“സാജുവിന്റെ അടുക്കൽ ഇപ്പോൾ പറയേണ്ട. ചിലപ്പോൾ പരിഹസിക്കും . പ്രകാശാണെങ്കിൽ നമുക്ക് എല്ലാം തുറന്ന് പറയാം .
അലക്സ് പറഞ്ഞത് ശരിയാണെന്ന് എനിക്കും തോന്നി .
“Adventure Tour’’ പുരോഗമിച്ചുവരുന്നതായി ഞങ്ങൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. അതെ … അത് യാഥാർഥ്യമായിവരുന്നു .
ഞങ്ങളുടെ സംരംഭം പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ട് സാഹസിക യാത്രയുടെ ആദ്യപടി ആരംഭിക്കുവാൻ ഞങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചു .
അടുത്ത ദിവസം വൈകീട്ട് ഏഴു മണി .
ഞാനും അലക്സും ക്ലബ്ബിലേക്ക് കയറിച്ചെന്നു .അരുൺ ജനാലക്കരികിൽ റോഡിലേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് കസേരയിൽ ഇരിക്കുന്നു .കു .മോ , ആഷ്ലി , വിശ്വാസ്, ശ്രീകുമാർ എന്നിവർ കാരംസ് കളിക്കുന്നതിനായി ബോർഡ് ശരിയാക്കികൊണ്ടിരിക്കുന്നു .
“ഹായ് … എന്താണ് താമസിച്ചത്?” കാരംബോർഡിന്റെ കോയിൻസ് ശരിയാക്കിവക്കുന്നതിനിടയിൽ കുമോ അന്വേഷിച്ചു .
“ഹോ … ഒന്നുമില്ല.” അലക്സ് നിസ്സാരമട്ടിൽ തല വെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
ഞാൻ ഒരു ഇരിപ്പിടത്തിനായി പരത്തി . സൈഡിൽ ഇട്ടിരിക്കുന്ന ബഞ്ച് ഒഴികെ മറ്റെല്ലാം ഓരോരുത്തർ കൈയടക്കിയിരിക്കുന്നു .
അടുത്ത റൂമിൽനിന്നും ഉച്ചത്തിലുള്ള സംസാരം കേൾക്കാം . ഞാൻ തലവെട്ടിച്ച് അവിടേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു . സാജു ,പദ്മകുമാർ , ഫിറോസ് തുടങ്ങിയവർ ശീട്ടു കളിക്കുവാൻ തയാറെടുക്കുകയാണ് .
“അരവിന്ദ് എവിടെ?” ഞാൻ വെറുതെ അന്വേഷിച്ചു .
“ഇപ്പോൾ വരുമായിരിക്കും.” ആഷ്ലി എന്നെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ നിസ്സാരമട്ടിൽ പറഞ്ഞു .
ഞാൻ അലക്സിനെ നോക്കി .അവൻ ഒരുഭാഗത്ത് ഒതുങ്ങിനിൽക്കുകയാണ് . മുഖഭാവം കണ്ടാൽ എന്തോ വലിയ ആലോചനയിലാണ് എന്ന് വ്യക്തം .
“ഇന്നുതന്നെ ഞങ്ങളുടെ പദ്ധതി പ്രഖ്യാപിക്കണം.” ഞാൻ മനസ്സ് അതിനായി സജീകരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .
അലക്സും ആലോചിക്കുന്നത് ഇതേ കാര്യത്തെക്കുറിച്ചായിരിക്കണം .
“ശീട്ടെല്ലാം എവിടെ?” ചില ശീട്ടുകൾ കാണാതെ വന്നപ്പോൾ സജു തെല്ല് കോപത്തോടെ ഉച്ചത്തിൽ തിരക്കി .
“കളി കഴിഞ്ഞാൽ എവിടെയെങ്കിലും വലിച്ചെറിഞ്ഞു പോകും. എടുത്തുവെക്കുവാൻ ആരും ഉണ്ടാകില്ല .” ഫിറോസ് എല്ലാവരും കേൾക്കെ ശബ്ദമുയർത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
” ഹേയ് … എന്നാൽ ചായക്ക് ഓർഡർ കൊടുക്കട്ടെ?” അരുൺ എല്ലാവരോടുമായി ചോദിച്ചു .
“കുറച്ചുകൂടി കഴിയട്ടെ.” ഷിദീഷ് പറഞ്ഞു . “ജനാർദ്ദനൻ ഇപ്പോൾ വരും .”
താഴെ കാർ വന്നുനിൽക്കുന്നതിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടു .കോളിൻ എത്തിയിരിക്കുന്നു . ഇനി കാരംസ് കളി ജോറാകും .
അതിനിടയിൽ ജനാർദ്ദനൻ ക്ലബ്ബിലേക്ക് കയറിവന്നു .
“എന്നാൽ പിന്നെ നോക്കുകയല്ലേ?” ശീട്ടുകളി ഉദ്ദേശിച് ജനാർദ്ദനൻ തമാശ രൂപത്തിൽ പറഞ്ഞു .
“ഞങ്ങൾ റെഡി.” പദ്മകുമാർ എല്ലാവരിലേക്കും ഒരു കള്ളനോട്ടം എറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞു .
“ആദ്യം ചായ, അതിന് ശേഷമാകാം ശീട്ടുകളി.” ജനാർദ്ദനൻ അരുണിനെ നോക്കി ഓർഡർ കൊടുത്തുകൊള്ളൂ എന്ന ഭാവത്തിൽ കൈ ഉയർത്തിക്കാണിച്ചു .
അരുൺ സുഹൃത്തുക്കളുടെ എണ്ണം തിട്ടപ്പെടുത്തി ജനലവഴി ഹോട്ടലിലേക്ക് സിഗ്നൽ അയച്ചു .
“Jana … കളിക്കുന്നില്ലേ?” ജനാർദ്ദനൻനെ തമാശരൂപത്തിൽ നോട്ടമെറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഷിദീഷ് തിരക്കി .
“ഹേയ് … ഞാനില്ലാതെ ഇവിടെ ശീട്ടുകളി ഉണ്ടോ?” ഒരുതരം പ്രത്യേക ചിരിയോടെ ജനാർദ്ദനനും മറുചോദ്യം ചോദിച്ചുകൊണ്ട് കസേരയിൽ ഇരുന്നു .
ഞാൻ അലക്സിനെ നോക്കി .ക്ലബ്ബിൽ ഏതാണ്ട് എല്ലാവരുംതന്നെ എത്തിച്ചേർന്നിട്ടുണ്ട് .ഞങ്ങളുടെ സാഹസിക യാത്രയെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രഖ്യാപനത്തിന് സമയമായിരിക്കുന്നു .ഞാൻ സാവധാനം അലക്സിന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി .ഞങ്ങൾ ഒരുനിമിഷം മുഖത്തോടു മുഖം നോക്കി അങ്ങിനെ നിന്നു .”എന്നാൽ പറയാം എന്ന ഭാവത്തിൽ .”
ഒരുനിമിഷം ഞങ്ങൾ എല്ലാവരെയും ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു . എന്റെ ചുണ്ടുകൾ പെട്ടെന്ന് ചലിക്കാൻ തുടങ്ങി .
“ഹായ് … ഫ്രണ്ട്സ് … പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു കാര്യം ഞങ്ങൾ ഇവിടെ പറയുവാൻ പോകുകയാണ്.” ഞാൻ തെല്ല് ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞു .
ഇല്ല , ആരും ഞങ്ങളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല .എല്ലാവരും കാരംസും , ശീട്ടും കളിക്കുന്ന തിരക്കിലാണ് .ഞാൻ അലക്സിനെ ഒന്ന് നോക്കി .അതിനുശേഷം എല്ലാവരോടുമായി പറഞ്ഞു .
“ഞങ്ങൾ സൈക്കിളിൽ ഒരു വേൾഡ് ടൂറിന് പോകുന്നു.” ഞാൻ ഒറ്റശ്വാസത്തിൽ ഉറക്കെ പറഞ്ഞു .
പെട്ടെന്ന് അവിടെ ഒരു നിശബ്ദത പരന്നു . എല്ലാ കണ്ണുകളും ഞങ്ങളിൽ പതിഞ്ഞു .
“വേൾഡ് ടൂർ.” വിശ്വാസ് പിറുപിറുത്തു .
“അതെ, സൈക്കിളിൽ ഒരു ലോകസഞ്ചാരം.”
“ആരൊക്കെ ” അടുത്ത ചോദ്യം ഷീദിഷിൽ നിന്നായിരുന്നു.
“ഞാനും അലക്സും.”
“ഹാ … ഹാ … ഹാ … ഹ … ശിദീഷ് നീണ്ടുനിവർന്ന് ഇരുന്നുകൊണ്ട് വിസ്തരിച്ചു ചിരിക്കുന്നു.
“എപ്പോഴാണ് പോകുന്നത്?” അരുണിന്റെ പരിഹാസവും ചിരിയും കലർന്ന ചോദ്യം .
“ഞങ്ങളെയും കൊണ്ടുപോകുമോ?” പദ്മകുമാർ ശീട്ടുകൾ പോക്കറ്റിൽ നിക്ഷേപിച്ചശേഷം കൂടെവരുന്നു എന്ന ഭാവത്തിൽ എഴുന്നേറ്റുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു .
“യു. എസ് . എ .യിൽ പോകുന്നുണ്ടോ ?” കോളിൻ ചിരി കടിച്ചമർത്തി തല കുനിച്ചിരുന്നുകൊണ്ട് അന്വേഷിച്ചു .
“ഇല്ല, ഇവർ ഉഗാണ്ട വഴിയാണ് പോകുന്നത്, ഇദി അമീനെ കാണുവാൻ.” ഫിറോസ് ഉറക്കെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“മൈക്കിൾ ഇങ്ങനെ പലതും പറയും. ഡൽഹിയിൽ നിന്നും വന്നതിന് ശേഷം അവന് അന്തിന്റെയോ കുറവുണ്ട് .” ജനാർദ്ദനൻ ഉറക്കെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എല്ലാവരോടുമായി പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ ഒന്നും ഉരിയാടാതെ എല്ലാവരെയും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ നിന്നു .
പരിഹാസങ്ങളും അട്ടഹാസങ്ങളും കൂടിക്കൂടി വന്നു .
“ഞങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചതാണ്. വളരെ ആലോചിച്ചെടുത്ത തീരുമാനം .” അലക്സ് തെല്ല് ധൈര്യം സംഭരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“ഏറിയാൽ ഇരുപത് കിലോമീറ്റർ നിങ്ങൾ സൈക്കിൾ ചവിട്ടുമായിരിക്കും. ആ നിങ്ങളാണോ വേൾഡ് ടൂറിന് പോകുന്നത് !!” സാജു എല്ലാവരെയും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പരിഹാസ സ്വരത്തിൽ ഉറക്കെ പറഞ്ഞു .
‘’We are serious എല്ലാവരെയും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ദൃഢ സ്വരത്തിൽ ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“എത്ര ദിവസത്തേക്കുള്ള പരിപാടിയാണ്?” ആഷ്ലി ഒരു ഗൗരവകാര്യം അന്വേഷിക്കുന്ന ഭാവത്തിൽ ചോദിച്ചു .
“അറിയില്ല.” ഞാൻ ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാതെ പറഞ്ഞു .
“ഒന്ന് കളിക്കാൻ നോക്കെടോ, ഇവർ അങ്ങിനെ പലതും പറയും ” വീണ്ടും ശീട്ടുകൾ ടേബിളിൽ നിരത്തുവാൻ തുടങ്ങിക്കൊണ്ട് ഒരു തമാശ കേട്ടപോലെ പദ്മകുമാർ പിറുപിറുത്തു.
“ഡിയർ ഫ്രണ്ട്സ് … ഞാൻ വളരെ സംസാരിച്ചതിന് ശേഷമാണ് അലക്സ് സുമായി ഈ തീരുമാനത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നത്. പാശ്ചാത്യ രാജ്യത്തെത്തുവാൻ ഒരു വലിയ സാധ്യത . ഒരു സാധ്യത മാത്രം . എത്രമാത്രം വിജയിക്കും എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഒരു ധാരണയുമില്ല . ഞാൻ ഈ പദ്ധതിയെക്കുറിച്ച് സുബ്രയുമായി ഇതിനുമുൻപ് സംസാരിച്ചതാണ് .അവൻ ഇനിക്ക് ഒരു പോസിറ്റീവ് മറുപടി തന്നില്ല .” ഞാൻ ആരുടേയും മുഖഭാവം ശ്രദ്ധിക്കാതെ പറഞ്ഞു .
“ശരിയാണോ …?” വിശ്വാസ് സുബ്രയെ സംശയദൃഷ്ടിയോടെ നോക്കി .
“ഉം … ശരിയാണ്.” സുബ്ര എല്ലാവരെയും നോക്കികൊണ്ട് തലയാട്ടി .
എന്റെ കണ്ണുകൾ അവിടമാകെ ഓടിനടന്നു . എല്ലാവരുടെയും മുഖഭാവം എന്തോ ഒരു വലിയ തമാശ കേട്ട മട്ടിലായിരുന്നു .
ഞാൻ എല്ലാവരെയും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് സാവധാനം തുടർന്നു .
“ഡൽഹിയിൽ വച്ച് രണ്ടു ബ്രിട്ടീഷ് സൈക്കിളിസ്റ്റുകളുടെ വാർത്ത ഞാൻ വായിച്ചിരുന്നു. ഒന്ന് ശ്രമിച്ചുനോക്കുക , വിജയിക്കും എന്ന് ഉറപ്പില്ല .ഒരു സാധ്യത മാത്രം .”
ക്ലബ്ബിൽ ഒരു നിശബ്ദത പരന്നു .
അതിനിടയിൽ ആരോ വിളിച്ചു —
“യൂറോപ്യൻസ് …”
കൂട്ടുകാർ പരിഹാസത്തോടെ അതേറ്റുപിടിച്ചു .
“യൂറോപ്യൻസ് … യൂറോപ്യൻസ് …”
“എന്താ വിശേഷിച്ച്?”
രാവിലെതന്നെ വീട്ടിലേക്ക് കയറിവന്ന ഞങ്ങളെ ആചര്യത്തോടെ നോക്കികൊണ്ട് പ്രകാശ് അന്വേഷിച്ചു .
“ഞങ്ങൾക്ക് പ്രകാശിന്റെ ഒരു സഹായം വേണം …” ഞങ്ങളെ സ്വീകരിച്ചിരുത്തിയ പ്രകാശിനെ നോക്കികൊണ്ട് ഞാൻ കാര്യത്തിലേക്ക് കടന്നു.
പ്രകാശ് കുറച്ചുനേരം ഞങ്ങളെത്തന്നെ അത്ഭുതം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു .
“ഞാൻ അറിഞ്ഞു … ഇന്നലെ രാത്രിതന്നെ … രണ്ടു യൂറോപ്യൻമാർ സിറ്റിയിൽ ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്നു. അരവിന്ദാണ് പറഞ്ഞത് .”
“ഹോ … ന്യൂസ് ഇവിടെയും എത്തിയിരിക്കുന്നു.” ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പ്രകാശിനെ നോക്കി .
“അതെ … “world tour on bicycle …” ഞങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചുകഴിഞ്ഞു.” അലക്സ് പ്രകാശിനെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ദൃഢസ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു .
“ഞങ്ങൾക്ക് റോട്ടറി ക്ലബ്ബിന്റെ ഒരു സ്പോൺസർ ലെറ്റർ വേണം. പ്രകാശ് സഹായിക്കണം . യാത്രയിൽ അത് വളരെ സഹായകരമാകും .” ഞാൻ നേരെ വിഷയത്തിലേക്ക് കടന്നു .
പ്രകാശ് കുറച്ചുനേരം മൗനമായി ഇരുന്നു .അതിനുശേഷം തുടർന്നു … ഞാൻ മിഡ് ടൗൺ Rotaract (യൂത്ത് വിങ് )പ്രസിഡണ്ട് മാത്രമാണ് .നമുക്ക് ഒരു കാര്യം ചെയാം . മിസ്റ്റർ മധുവിനെ കാണാം . അദ്ദേഹമാണ് റോട്ടറി ക്ലബ് കാലിക്കറ്റ് മിഡ് ടൗണിന്റെ പ്രസിഡന്റ് .അദ്ദേഹത്തിന് നിങ്ങളെ സഹായിക്കുവാൻ കഴിയും .”
“എന്നാൽ നമുക്ക് അദ്ദേഹത്തെ പോയി കാണാം.” അലക്സ് തെല്ല് ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു .
“ശരി… എന്നാൽ ഇപ്പോൾത്തന്നെ പൊയ്കളയാം.” പ്രകാശ് സാവധാനം കസേരയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ഞങ്ങൾ ഒരു ഓഫീസിന്റെ മുമ്പിലെത്തി . സൈഡിൽ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന ബോർഡ് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു .
മധു ആൻഡ് അസോസിയേറ്റ്സ് …
പെട്ടെന്ന് തന്നെ അപ്പോയിന്റ്മെൻറ് ലഭിച്ചു . പ്രകാശ് ഞങ്ങളെ അദ്ദേഹത്തിന് പരിചയപ്പെടുത്തി .
പ്രകാശ് തുടർന്നു …
“ഞാൻ ഇവർക്ക്വേണ്ടിയാണ് താങ്കളെ കാണുവാൻ വന്നിരിക്കുന്നത്. ഇവർ റോട്ടറി ഡിസ്ട്രിക്റ്റ് ഗവർണർ ജോസഫ് ജേക്കബ് കൈനടിയുടെ മകന്റെ കൂട്ടുകാരാണ് .ഒരു വലിയ പ്രൊപ്പോസലുമായിട്ടാണ് വന്നിരിക്കുന്നത് ._ “World tour on bicycle” ഇവർക്ക് റോട്ടറി ക്ലബ്ബിന്റെ ഒരു സ്പോൺസർ ലെറ്റർ വേണം.”
മിസ്റ്റർ മധു ഞങ്ങളെ രണ്ടുപേരെയും മാറിമാറി നോക്കി .കൈകൾ രണ്ടും പിൻഭാഗത്തേക്ക് ഉയർത്തി വച്ചുകൊണ്ട് കസേരയിലേക്ക് ചാരിക്കിടന്നു .
“World tour on bicycle… Oh, that’s interesting…’’ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചുണ്ടുകൾ മെല്ലെ ചലിച്ചു.
നിശബ്ദത …
അദ്ദേഹം ഞങ്ങളെ പഠിക്കുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി . പെട്ടെന്ന് അദ്ദേഹം കസേരയിൽ നിന്ന് മുന്നോട്ടാഞ്ഞു . അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് താല്പര്യം വിടരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു .
അദ്ദേഹം വീണ്ടും മന്ത്രിച്ചു … “world tour on bicycle …”
“Oh, that’s fine… വളരെ നല്ല പ്രൊപ്പോസൽ. എനിക്ക് വളരെ താല്പര്യമുള്ള കാര്യമാണ് . ഞാൻ ഒന്ന് ആലോചിക്കട്ടെ .”
അദ്ദേഹം പ്രകാശിനോടായി തുടർന്നു … “നാളെ ഇവരെയും കൂട്ടി വരൂ . എന്താണ് ചെയാൻ ആവുന്നതെന്ന് മറ്റുള്ളവരുമായി ആലോചിച്ചു തീരുമാനിക്കാം .”
ഞങ്ങൾ മധുവിന്റെ ഓഫീസിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി .
“എന്തോ വലിയൊരു സന്തോഷം ഞങ്ങളുടെ മുഖത്ത് അപ്പോൾ കളിയാടിയിരുന്നു. ഒരു വലിയ പ്രതീക്ഷയുടെ സന്തോഷം .”
അടുത്ത ദിവസം അതേ സമയത്തുതന്നെ ഞങ്ങൾ മിസ്റ്റർ മധുവിന്റെ ഓഫിസിൽ എത്തി .
“വരൂ … ഇരിക്കൂ.” സന്തോഷത്തോടെ മധു ഞങ്ങളെ സ്വീകരിച്ചിരുത്തി .
അദ്ദേഹം ഞങ്ങളെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് കുറച്ചുനേരം നിശബ്ദനായി ഇരുന്നു . തുടർന്ന് പ്രകാശിനെ നോക്കി .
“ഞാൻ നമ്മുടെ ക്ലബ്ബിലെ കുറച്ചുപേരോട് സംസാരിച്ചു. അവർക്കും വളരെ താല്പര്യം ..”
മിസ്റ്റർ മധു ഞങ്ങളെ നോക്കി തുടർന്നു .
“ഇവരെ എന്തുകൊണ്ട് ഞങ്ങളുടെ റോട്ടാറാക്ട് ക്ലബ്ബിൽ ചേർത്തുകൂടാ?”
“അതെ, വളരെ നല്ല ഐഡിയ.” പ്രകാശ് വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ മിസ്റ്റർ മധുവിനെ നോക്കികൊണ്ട് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .ഞാനും അലക്സും പരിഭ്രമത്തോടെ പരസ്പരം നോക്കി . തുടർന്ന് മിസ്റ്റർ മധുവിനെയും പ്രകാശിനെയും .
എന്തോ … അവരുടെ സംസാരം ഒരുതരം ആവേശമായി ക്രമേണ ഞങ്ങൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു .
മിസ്റ്റർ മധു ഞങ്ങളെ നോക്കികൊണ്ട് തുടർന്നു …
എങ്ങിനെയാണ് ടൂർ പ്രോഗ്രാം തയാറാക്കേണ്ടതെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞുതരാം .എന്തൊക്കെ സാധനങ്ങൾ കരുതണം . എങ്ങിനെയാണ് യാത്ര തുടങ്ങേണ്ടത് എന്നെല്ലാം നമുക്ക് തീരുമാനിക്കാം .
“ശരി, സർ… ” ഞാൻ വളരെ വിനയത്തോടെ തലയാട്ടി.
അദ്ദേഹം പ്രകാശിനെ നോക്കി തുടർന്നു… “ആദ്യമായി ഇവർക്ക് റോട്ടറാക്റ്റ് മെമ്പർഷിപ്പ് കൊടുക്കുക .”
“ശരി, സർ. ഞാൻ അത് ശരിയാക്കിക്കൊള്ളാം .” പ്രകാശ് പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു .
മധു തുടർന്നു …
“അടുത്ത ശനിയാഴ്ച്ചയാണ് ഞങ്ങളുടെ ക്ലബ് മീറ്റിംഗ്. ഹോട്ടൽ മഹാറാണിയിൽ . നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും അവിടെ വരണം .വൈകീട്ട് ഏഴു മണിക്ക് . ഞാൻ നിങ്ങളെ ക്ലബ്ബിലെ അംഗങ്ങൾക്ക് പരിചയപ്പെടുത്താം . അതിനു ശേഷം വേണ്ടത് ചെയാം .
അദ്ദേഹം സോഫയിലേക്ക് സാവധാനം ചാരിക്കിടന്നു …
ഞങ്ങൾക്ക് വളരെയധികം സന്തോഷം തോന്നി .എല്ലാം നല്ല രീതിയിൽ മുന്നേറുന്നു .ഞങ്ങളുടെ പ്രൊപ്പോസൽ അദ്ദേഹത്തിന് വളരെയധികം ഇഷ്ടപ്പെട്ടു എന്ന് തീർച്ചയാണ് .അല്ലെങ്കിൽ അദ്ദേഹം ഇത്രയും താല്പര്യം എടുക്കില്ല .
ഞങ്ങൾ മിസ്റ്റർ മധുവിന്റെ ഓഫിസിൽനിന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി .
“റോട്ടറക്ടറ് ക്ലബ് മെമ്പർഷിപ്പ് കിട്ടുവാൻ എന്തൊക്കെയാണ് ഫോർമാലിറ്റീസ്?” യാത്രക്കിടയിൽ ഞാൻ പ്രകാശിനോട് തിരക്കി .
“അതിനെ കുറിച്ചൊന്നും നിങ്ങൾ അറിയേണ്ട. അതൊക്കെ എനിക്ക് വിട്ടുതരിക . ഞാൻ റോട്ടറെക്ടറ് ക്ലബ്ബിന്റെ ഐഡെന്റിറ്റി കാർഡും, ബാഡ്ജും തരും .നിങ്ങൾ ശനിയാഴ്ച മിഡ് ടൗൺ റോട്ടറി ക്ലബ് മീറ്റിങ്ങിന് ചെന്നാൽ മതി .
“ഇത് വിജയിക്കുമോ?” അലക്സിന്റെ ചോദ്യം എന്നെ ചിന്തകളിൽനിന്നും ഉണർത്തി .
“എല്ലാം നല്ല രീതിയിൽ തന്നെ പുരോഗമിക്കുന്നു.” ഞാൻ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
“ഇനി എന്താണ് പരിപാടി.” അലക്സ് എന്നെ നോക്കി .
“നമ്മൾ സൈക്കിൾ പരിശീലനം തുടങ്ങുന്നു. നാളെ രാവിലെതന്നെ .തൽകാലം നമ്മുടെ പഴയ സൈക്കിൾ തന്നെ ഉപയോഗിക്കാം .അതിരാവിലെ അഞ്ചു മണിക്ക് തന്നെ തുടങ്ങണം .മാവൂർ റോഡിൽകൂടിയാവാം പരിശീലനം .നല്ല കയറ്റങ്ങൾ ഉള്ള വഴി .എളുപ്പത്തിൽ ശരീരം ഫിറ്റ് ആകും .രാവിലെ രണ്ടോ മൂന്നോ മണിക്കൂർ .”ഞാൻ അലക്സിനെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
യഥാർത്ഥത്തിൽ ഞങ്ങൾ ഒരു സൈക്കിൾ സഞ്ചാരം പോലും നടത്തീട്ടില്ല .ഏറിയാൽ ഇരുപത് കിലോമീറ്റർ .അതിലധികം ഒരു ദിവസം സൈക്കിളിൽ സഞ്ചരിച്ചിട്ടില്ല .
പക്ഷെ … ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു ലക്ഷ്യമുണ്ട് . യൂറോപ്യൻ രാജ്യത്ത് എത്തിച്ചേരുക . അവിടെ സെറ്റിൽ ചെയ്യുക .
സമയം പുലർച്ചെ 4.30
റോഡ് തികച്ചും വിജനം . സമീപത്തുള്ള ബസ് ഡിപ്പോയിൽ ബസ് കയറുവാൻ വരുന്ന ചില യാത്രക്കാരെ മാത്രം കാണാം .ജനവരി മാസത്തെ തണുത്ത പ്രഭാതം .നഗരം ഉണർന്ന് വരുന്നതേ ഉള്ളൂ .കുറച്ചകലെയുള്ള വലിയ ആൽമരത്തിൽ നിന്നും കാക്ക കൂട്ടങ്ങൾ ശബ്ദിക്കുന്നത് കേൾക്കാമായിരുന്നു .
ഞങ്ങൾ സാവധാനം സൈക്കിളിൽ കയറി മെഡിക്കൽ കോളേജ് ഭാഗത്തേക്ക് ചവിട്ടാൻ തുടങ്ങി .അതിരാവിലെയുള്ള യാത്ര … ആ കുളിർകാറ്റിൽ സൈക്കിൾ ചവിട്ടുവാൻ നല്ല സുഖം അനുഭവപ്പെട്ടു .
കയറ്റങ്ങൾ … ഇറക്കങ്ങൾ …
ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു .ഞങ്ങൾക്കിടയിലെ സംസാരം വളരെ പരിമിതം .ഒരു ലക്ഷ്യത്തിലേക്കുള്ള പ്രയാണം . അതിനുവേണ്ടിയുള്ള ഒരുക്കം .അതായിരുന്നു മനസ്സ് നിറയെ .ഒരു മണിക്കൂറോളം ഞങ്ങൾ നിർത്താതെ സൈക്കിൾ ചവിട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു .
“എങ്ങിനെയുണ്ട്?” ഞാൻ അലക്സിനോട് ചോദിച്ചു .
“ഹായ് … ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല. നിർത്താതെ കയറ്റം ചവിട്ടുമ്പോൾ കുറച്ച് ബുദ്ധിമുട്ട് . അല്ലാതെ വേറെ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നുമില്ല .” അലക്സ് കുളിർകാറ്റ് ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് ഉറക്കെ പറഞ്ഞു .”ഇനി പുറപ്പെടുമ്പോൾ എങ്ങിനെ ആയിരിക്കുമെന്ന് അറിയില്ല .
തുടർന്നുള്ള പ്രഭാതങ്ങളിലും ഞങ്ങളുടെ സൈക്ലിംഗ് പരിശീലനം തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു .ഒരു വലിയ യാത്രയുടെ ആരംഭം ഉറ്റുനോക്കിക്കൊണ്ട് .
“ആദ്യത്തെ അനുഭവമാണ്. പരാജയപ്പെടരുത് .” മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .
“നാളെ നമുക്ക് സൈക്കിൾ വാങ്ങണം.” ക്ലബ്ബിന്റെ പരിസരത്തുകൂടി നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞു .
“നമുക്ക് ബാലകൃഷ്ണ സൈക്കിൾ മാർട്ടിൽ നിന്ന് വാങ്ങാം.” പ്രകാശ് പറഞ്ഞു . അതിന്റെ ഉടമസ്ഥൻ മിഡ് ടൗൺ റോട്ടറി ക്ലബ്ബിലെ അംഗമാണ് എന്ന് .വില എന്തെങ്കിലും കുറച്ചുതരുവാൻ പറയണം .”
“ഉം … നമുക്ക് പറഞ്ഞുനോക്കാം.” ഞാൻ തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് ശരിവച്ചു .
ഞങ്ങൾ റോഡിൻറെ ഓരം ചേർന്ന് ക്ലബ്ബിലേക്ക് നടന്നുകൊണ്ടിരുന്നു .
പെട്ടെന്ന് പിറകിൽനിന്ന് കുറച്ചുപേർ വിളിക്കുന്നു .
“യൂറോപ്യൻസ് … യൂറോപ്യൻസ് …
ഞങ്ങൾ തിരിഞ്ഞുനോക്കി .മിസ്റ്റർ മദന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നാണ് .കൂടെ അവന്റെ കൂട്ടുകാരും .അവർ കൈകളുയർത്തി ആംഗ്യം കാണിക്കുന്നത് ഞങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചു .
“അവരും അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.” അലക്സ് ആരോടെന്നിലാതെ പിറുപിറുത്തു.
“ലോകസഞ്ചാരം നടത്തുവാനുള്ള സൈക്കിൾ …!”
പുതിയ സൈക്കിൾ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പ്രകാശ് അഭിപ്രായപ്രകടനം നടത്തി .
“നമുക്കിത് ഗോപിയുടെ അടുക്കൽ കൊടുക്കണം. കുറച്ച് എക്സ്ട്രാ ഫിറ്റിങ് – കളർ എന്നിവ മാറ്റണം .കാണുവാൻ കുറച്ചു ഭംഗി കടക്കട്ടെ .ഗോപീ സ്പ്രേ പെയിന്റിംഗ് നല്ലവണ്ണം ചെയ്യും .” പ്രകാശിനെയും അലക്സിനെയും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
“നിങ്ങൾ മിസ്റ്റർ മധുവിനെ കണ്ടിരുന്നോ?” പ്രകാശ് ഞങ്ങൾ ഇരുവരോടുമായി അന്വേഷിച്ചു .
“ശനിയാഴ്ച്ച ഞങ്ങൾ ക്ലബ് മീറ്റിങ്ങിന് പോകുന്നുണ്ടല്ലോ. അവിടെവച്ചു കാണാം എന്ന് കരുതി .”_ അലക്സ് ധൃതിയിൽ പറഞ്ഞു .
“നിങ്ങളുടെ റോട്ടരക്റ്റ് ഐഡന്റിറ്റി കാർഡും, റോട്ടരക്റ്റ് ബാഡ്ജും ശരിയാക്കിട്ടുണ്ട്. എല്ലാം പുറപ്പെടുവാൻ നേരത്ത് തരാം .കൂടാതെ നിങ്ങൾക്ക് ധാരാളം കാര്യങ്ങൾ ഇനിയും ചെയ്തുതീർക്കുവാനുള്ളതല്ലേ ?.പിന്നെ … നിങ്ങളുടെ സൈക്കളിംഗ് പ്രാക്റ്റീസ് എങ്ങിനെ പോകുന്നു ? ശരീരം ഫിറ്റ് ആയോ ?” പ്രകാശ് കൗതുകത്തോടെ അന്വേഷിച്ചു .
“ഉം … ഇപ്പോൾ ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല.” അലക്സ് പുതിയ സൈക്കിളിലേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“സൈക്കിൾ യാത്രയെക്കുറിച്ച് വീട്ടിൽ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞോ?” ഞാൻ അലക്സിനോട് അന്വേഷിച്ചു .
“ഇല്ല … തെളിച്ചൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. ഒരു സൂചന മാത്രം നൽകി .” ഒരു സൈക്ലിംഗ് പരിപാടി …എല്ലാം റോട്ടറിയാണ് നോക്കുന്നത് എന്ന് പറഞ്ഞു . പക്ഷെ … വീട്ടിൽ ആർക്കും തന്നെ ഒന്നും മനസിലായില്ല .പെങ്ങന്മാരുടെ അടുക്കലും പറഞ്ഞു .അവർക്ക് എന്താണ് പരിപാടി എന്ന് അറിയണം .ഒന്നും വ്യക്തമായി പറഞ്ഞില്ല .ചിലപ്പോൾ സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കിലോ ?” അലക്സ് ആകാശത്തിന്റെ വെണ്മയിലേക്ക് ദൃഷ്ടികൾ പായിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“ഞാനും ഒരു സൂചന മാത്രം നൽകി. ചിലപ്പോൾ അച്ഛൻ തടസ്സം പറയുമോ എന്നായിരുന്നു ഭയം .”
“തൽകാലം അങ്ങിനെതന്നെ നിൽക്കട്ടെ. എല്ലാം ശരിയായ ശേഷം പറയാം .”
“അതെ, അതുമതി.”അലക്സ് എന്തോ ഓർത്തതുപോലെ പറഞ്ഞു.
“എവിടെയാണ് റോട്ടറി ക്ലബ് മീറ്റിംഗ് പ്ലെയിസ്?”റിസെപ്ഷനിലെ യുവതിയോട് അലക്സ് ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ തിരക്കി.
“ടോപ്പ് ഫ്ളോർ …” റിസപ്ഷനിസ്റ്റ് വാശ്യമായ പുഞ്ചിരിയോടെ മറുപടി നൽകി.
ഞങ്ങൾ ലിഫ്റ്റിനരികിലേക്ക് നടന്നു .
“സമയം എന്തായി?” ആകാംഷ നിറഞ്ഞ അലക്സിന്റെ ചോദ്യം .
“6 :30. p.m..” ഞാൻ വാച്ചിൽ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“മൈക്കിൾ … ആരെങ്കിലും വന്നിട്ടുണ്ടാകുമോ?”
“നമുക്ക് പോയി നോക്കാം.” ആകാംഷ ഉള്ളിൽ ഒതുക്കികൊണ്ട് ഞാൻ പതുക്കെ പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ ടോപ്പ് ഫ്ലോറിൽ എത്തിച്ചേർന്നു .ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചു . ഹാളിന്റെ മുൻപിൽ പിച്ചളയിൽതീർത്ത ഒരു ചെറിയ ബോർഡ് വച്ചിരിക്കുന്നു .
റോട്ടറി ക്ലബ് ഓഫ് കാലിക്കറ്റ് മിഡ് ടൗൺ _ മീറ്റിംഗ് 7 :00 പി .എം .
ഞങ്ങളെ ഒരുതരം ആകാംഷ വലയം ചെയ്തിരിക്കുന്നു… ഞാൻ അകത്തേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു . കുറച്ചുപേർ അവിടവിടെ കൂടിനിന്ന് വർത്തമാനം പറയുന്നുണ്ട് . അതിനിടയിൽ നിന്ന് മിസ്റ്റർ മധുവിനെ ഞങ്ങൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു .
“അകത്തേക്ക് കയറുകയല്ലേ?” കുറച്ചുനേരത്തെ മൗനത്തിന് ശേഷം ഞാൻ പതുക്കെ അലക്സിനെ നോക്കി .
“ഉം … അലക്സ് ചെറിയ പതർച്ചയോടെ ഒന്ന് മൂളി.
ഞങ്ങൾ സാവധാനം ഹാളിലേക്ക് കയറി .മിസ്റ്റർ മധു ഞങ്ങൾ കയറിവരുന്നത് കണ്ട് അടുത്തേക്ക് വന്നു .
ഞങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തെ വിഷ് ചെയ്തു .
“Come on… take your seat…; ഞാൻ നിങ്ങളെ ഇവർക്ക് പരിചയപ്പെടുത്താം.”
ഹാളിൽ ഇരുവശങ്ങളിലും നിരത്തിയിട്ട കസേരകളിൽ ഏറ്റവും പിൻഭാഗത്തെ നിരയിൽ ഞങ്ങൾ ഇടം കണ്ടെത്തി . ഞാൻ ഹാൾ ആകെ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു .ചുറ്റിനും പരിചിത മുഖങ്ങൾ .എന്റെ കണ്ണുകൾ അവിടമാകെ ഓടിനടന്നു .മുമ്പിൽ വലിയൊരു മേശ . അതിനു പിറകിൽ അഞ്ചാറു കസേരകൾ ഇട്ടിരിക്കുന്നു .മേശപ്പുറത്ത് റോട്ടറി ഇന്റർനാഷണലിന്റെ ചിഹ്നവും, ഒരു ബെല്ലും,അത്യാവശ്യ പേപ്പറുകളും കാണാം .സൈഡിൽ ഒരു പ്രസംഗ പീഠവും ,അതിൽ ഒരു മൈക്കും .മേശയിലും രണ്ടു മൈക്കുകൾ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നു .മേശയുടെ മുൻഭാഗം റോട്ടറി ക്ലബ് ഓഫ് മിഡ് ടൗൺ എന്ന് എഴുതിയ വലിയ ഒരു ബാനർകൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു .അതിൽ റോട്ടറി പ്രസിഡന്റ് ,ഹോണറബിൾ സെക്രട്ടറി , റോട്ടറി ഡിസ്ട്രിക്റ്റ് ഗവർണർ എന്നിവരുടെ പേരുകളും കാണാം .കൂടാതെ റോട്ടറി ഇന്റർനാഷനലിന്റെ ചിഹ്നത്തിന് താഴെ ‘’Rotary Brings Hope”എന്നും കാണിച്ചിരിക്കുന്നു .അതിനോട് ചേർന്ന സൈഡിൽ ഒരു വിദേശിയുടെ പേര് ശ്രദ്ധിച്ചു .M. A.T. Caparas” അയാൾ ആയിരിക്കണം റോട്ടറി ഇന്റർനാഷനലിന്റെ തലവൻ എന്ന് ഞാൻ ഊഹിച്ചു.
അതിനിടയിൽ ഒരാൾ ഹാളിലേക്ക് കയറിവരുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചു .കൂട്ടുകാരൻ ടോണിയുടെ സഹോദരൻ ജോസ് ജോസഫ് .
ഞങ്ങൾ എല്ലാവരുടെയും ചലനങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .ആദ്യമായി ഒരു റോട്ടറി ക്ലബ് മീറ്റിംഗിന് പങ്കെടുക്കുകയാണ് .എന്തൊക്കെയാവും ഇവിടുത്തെ പരിപാടികൾ . ഇതെല്ലാം ഞങ്ങളിൽ ആകാംഷ ഉണർത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു .
“മീറ്റ് മിസ്റ്റർ ജോസ് ജോസഫ്, സെക്രട്ടറി ഓഫ് അവർ ക്ലബ്.” മിസ്റ്റർ മധു, ജോസ് ജോസഫിനെ ഞങ്ങൾക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി .
“ഇവരെക്കുറിച്ചാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്. സൈക്കിളിൽ വേൾഡ് ടൂറിന് പോകുന്നവർ .”
“വരൂ … സ്നാക്സ് കഴിക്കാം.” ഒരു ഭാഗത്ത് ടേബിളിൽ ഒരുക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന ഭക്ഷണത്തിനരികിലേക്ക് ഞങ്ങളെ നയിച്ചുകൊണ്ട് മിസ്റ്റർ ജോസ് ജോസഫ് ക്ഷണിച്ചു .
സ്നാക്സ് കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഞങ്ങൾ മറുപടി നൽകിക്കൊണ്ടിരുന്നു .
“ടോണി ഞങ്ങളുടെ സുഹൃത്താണ് … കോളേജ് മേറ്റ് … ” ഞങ്ങൾ സൗഹൃദം വലുതാക്കി.
അതിനിടയിൽ പലരുംവന്ന് ഞങ്ങളെ പരിചയപ്പെട്ടു .
“ഞാൻ ബാബു വര്ഗീർസ് … ഈ ക്ലബ്ബിലെ റോട്ടരക്റ്റ് ഇൻചാർജ്.” ഒരാൾ വന്ന് ഞങ്ങളെ പരിചയപ്പെട്ടു .അദ്ദേഹം ഒരു ഇൻഷുറൻസ് കമ്പനിയിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നു .
“മിസ്റ്റർ മധു നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിരുന്നു… “വേൾഡ് ടൂർ ഓൺ ബൈസിക്കിൾ
” എനിക്ക് വളരെ താൽപര്യം തോന്നി.
ഞങ്ങൾ സൗമ്യമായി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തലയാട്ടി .
പെട്ടെന്ന് മിസ്റ്റർ ബാബു വേര്ഗീസ് മുൻനിരയിൽ കാലിന്മേൽ കാൽ കയറിയിരിക്കുന്ന മനുഷ്യനെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“ഇദ്ദേഹത്തിനെ അറിയുമോ? ഇദ്ദേഹമാണ് ഡോ . സഹദേവൻ . അദ്ദേഹവും ഒരു സാഹസികനാണ് .ലണ്ടനിൽ നിന്ന് ഒറ്റക്ക് കാർ ഡ്രൈവ് ചെയ്ത് ഇവിടെ എത്തിയ വ്യക്തി .”
ഞങ്ങൾ ആചര്യത്തോടെ അദ്ദേഹം ഇരിക്കുന്നിടത്തേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചു .പക്ഷെ … അദ്ദേഹം ഒന്നും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല .ഞങ്ങൾക്ക് അദ്ദേഹം ഇരിക്കുന്നിടത്തേക്ക് ചെല്ലുവാൻ തെല്ല് ഭയം തോന്നി .
ഹാളിൽ ബെൽ മുഴങ്ങി …
റോട്ടറി മീറ്റിങ് ആരംഭിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ സൂചന .
എല്ലാവരും ഇരിപ്പിടങ്ങളിൽ സ്ഥാനം കണ്ടെത്തിയിരിക്കുന്നു . ഞങ്ങളുടെ ആദ്യത്തെ റോട്ടറി ക്ലബ് മീറ്റിങ് .ആദ്യത്തെ അനുഭവം …
ക്ലബ് സെക്രട്ടറി റോട്ടറി ചിഹ്നത്തോടുകൂടിയ ഒരു ബാഡ്ജ് പ്രസിഡന്റിന്റെ കഴുത്തിൽ അണിയിക്കുന്നു .റോട്ടറി പ്രെസിടെന്റിന്റെ അധികാരചിഹ്നമാണെന്ന് അതെന്ന് തോന്നി .
മീറ്റിംഗ് പുരോഗമിക്കുന്നു … റോട്ടറി പ്രസിഡന്റ് എല്ലാവരെയും അഭിസംബോധന ചെയ്തു .അതിനുശേഷം സെക്രട്ടറി സന്ദർശകരെ പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് പേരുകൾ വായിച്ചു .മീറ്റിങ്ങിൽ ഒരു ഡോക്ടറാണ് പ്രധാന പ്രാസംഗിക (മുഖ്യാതിഥി )നായി എത്തിയിരിക്കുന്നത് .അദ്ദേഹം ക്ലബ് പ്രെസിഡന്റിന്റെ തൊട്ടടുത്ത കസേരയിൽ ഇരിക്കുന്നു .
റിപ്പോർട്ട് അവലോകനത്തിന് ശേഷം മുഖ്യാതിഥിയുടെ അവസരമായിരുന്നു .”പ്രമേഹവും , കരുതൽ നടപടികളും “അതായിരുന്നു പ്രധാന വിഷയം .
ഞങ്ങൾ അതെല്ലാം തെല്ല് കൗതുകത്തോടെ കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു .എല്ലാത്തിനും ഒരു പുതുമ അനുഭവപ്പെട്ടു .
പ്രസംഗം കഴിഞ്ഞു ഗസ്റ്റ് സ്പീക്കർ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സീറ്റിൽ തിരിച്ചെത്തി .
ശേഷം റൊട്ടേറിയന്സിന്റെ ഊഴമായിരുന്നു .പലർക്കും പലതരം സംശയങ്ങൾ . പ്രാസംഗീകാൻ എല്ലാ ചോദ്യങ്ങൾക്കും മറുപടി നൽകിക്കൊണ്ടിരുന്നു .
“ഇനി എന്തായിരിക്കും അടുത്ത പരിപാടി!!” ഞാൻ ആകാഷയോടെ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചു .
പെട്ടെന്ന് ക്ലബ് സെക്രട്ടറി ഞങ്ങളുടെ പേരുകൾ ഉറക്കെ മൈക്കിലൂടെ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു .കൂടെ ഞങ്ങളുടെ സൈക്കിളിംഗ് യാത്രയെ കുറിച്ച് ഒരു മുഖവുരയും .എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകൾ ഞങ്ങളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു . ഞങ്ങൾ ചെറുതായൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു .ഒരുതരം പരിഭ്രമം കലർന്ന പുഞ്ചിരി .
അടുത്ത നിമിഷം ക്ലബ് സെക്രട്ടറി ഞങ്ങളെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“മിസ്റ്റർ മൈക്കിൾ … മിസ്റ്റർ അലക്സ് …നിങ്ങളുടെ സാഹസിക യാത്രയെക്കുറിച്ച് ഒന്ന് ചുരുക്കി പറയാമോ?”
ഒരു ഇലട്രിക്ക് സ്പാർക്ക് എന്റെ തലച്ചോറിലൂടെ മിന്നിമറഞ്ഞു .ഞാൻ അലക്സിനെ നോക്കി .അവന്റെ ദയനീയമായ മുഖഭാവം കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ഒന്നും പറയാൻ തോന്നിയില്ല .
“വരൂ …സെക്രെട്ടറിയുടെ ക്ഷണം എന്റെ കാതുകളിൽ മുഴങ്ങി.
ആരാണ് എഴുന്നേറ്റ് ചെല്ലുക ? പെട്ടെന്ന് തീരുമാനിക്കണം .ജീവിതത്തിൽ ഇന്നുവരെ ഒരു സ്റ്റേജിലും കയറി സംസാരിച്ചിട്ടില്ല .അലക്സിന്റെ കാര്യവും അതുതന്നെ .
ഞങ്ങൾ മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി !!
പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഒരുതരം പ്രേരണയാൽ ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു മുന്നോട്ട് ചെന്നു .പ്രസംഗപീഠത്തിനരികിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ കാലുകൾ വിറക്കുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടു .ഭയം ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞുവരുന്നു .എന്താണ് സംഭവിക്കുക ?
സാവധാനം ഞാൻ എന്റെ ചുണ്ടുകൾ ചലിപ്പിക്കുവാൻ തുടങ്ങി … ഒരു ആമുഖവും കൂടാതെ … തല ഉയർത്തി ആരെയും നോക്കാതെ …
“ഞങ്ങളുടെ വളരെ കാലമായുള്ള ആഗ്രഹമാണ് … വിദേശ രാജ്യങ്ങളിലേക്ക് ഒരു സാഹസിക യാത്ര. ആ ആഗ്രഹം ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ പ്രാവർത്തികമാക്കുവാൻ തീരുമാനിച്ചു .അതിന് ഞങ്ങൾക്ക് റോട്ടറിയുടെ സഹായം വേണം .ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ട സഹായം ചെയ്തുതരണമെന്ന് വിനീതമായി അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു … താങ്ക് യു .
മലയാളത്തിൽ തന്നെ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു .ചില വാക്കുകൾ തൊണ്ടയിൽ കുടുങ്ങി എന്ന് തോന്നി .
എല്ലാവരോടും നന്ദി പ്രകാശിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ വേഗത്തിൽ എന്റെ ഇരിപ്പിടത്തിലേക്ക് മടങ്ങി .
ഒരു നീണ്ട നെടുവീർപ്പ് എന്നിൽനിന്ന് ഉയർന്നു .ഒരു രക്ഷപ്പെടലിന്റെ സുഖം ഞാൻ അനുഭവിക്കുകയായിരുന്നു .
മീറ്റിങ്ങിന്റെ അവസാനം ഒരു റോട്ടറിയാന്റെ അനുമോദന പ്രസംഗം .തുടർന്ന് പ്രധാന പ്രാസംഗീകന് വർണ്ണപകിട്ടാർന്ന സമ്മാനപ്പൊതി നൽകി . ശേഷം ക്ലബ് പ്രസിഡന്റ് മീറ്റിങ്ങ് കഴിഞ്ഞതിന്റെ സൂചനയായി ഒരു മരചുറ്റികകൊണ്ട് മേശയിൽ രണ്ടുതവണ മുട്ടി .
എല്ലാവരും ഇരിപ്പിടത്തിൽ നിന്ന് സാവധാനം എഴുന്നേറ്റു .ക്ലബ് സെക്രട്ടറി ഞങ്ങളുടെ അരികിലേക്ക് വന്നു .
“നാളെ രാവിലെ ഓഫിസിലേക്ക് വരണം. അവിടെ ഞാൻ സ്പോൺസർ ലെറ്റർ ശരിയാക്കി വച്ചിരിക്കും . പിന്നെ … രണ്ടു ഫോട്ടോ കൂടി കൊണ്ടുവരണം .”
“തീർച്ചയായും.” ഞങ്ങൾ ഭവ്യതയോടെ അദ്ദേഹത്തെ നോക്കി .
പുറപ്പെടുവാൻ നേരം മിസ്റ്റർ മധു പറഞ്ഞു .
“ഓഫിസിലേക്ക് വരണം. പരിപാടികൾ എല്ലാം അവിടെവച്ചു തീരുമാനിക്കാം.
ഞങ്ങൾ മഹാറാണി ഹോട്ടലിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കിറങ്ങി .ക്ലബ് ആയിരുന്നു ലക്ഷ്യം .എന്തോ… ഒരുതരം ആത്മവിശ്വാസം ഞങ്ങളെ വലയം ചെയ്തതായി അനുഭവപ്പെട്ടു .ഒരുതരം വിജയഭാവം ഞങ്ങളിൽ നിറഞ്ഞുനിന്നു .
സുഹൃത്തുക്കളെ കാണുവാൻ തൃതി തോന്നി .ഞങ്ങളുടെ നടത്തത്തിന് വേഗത കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു .
“വേൾഡ് ടൂർ എവിടെവരെ എത്തി.” പദ്മകുമാറിന്റെ പരിഹാസം നിറഞ്ഞ ചോദ്യം .
“ഞങ്ങൾ റോട്ടറി ക്ലബ് മീറ്റിങ് കഴിഞ്ഞു വരികയാണ്.” തെല്ല് അഭിമാനത്തോടെ തല വെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് അലക്സ് പറഞ്ഞു .
“അവർ എന്തു പറയുന്നു?”വിശ്വാസിന്റെ ചിരി അടക്കികൊണ്ടുള്ള ചോദ്യം .
“എവെരിതിങ് ഓക്കെ.”_ ഞാൻ എല്ലാവരെയും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് തെല്ല് ഗമയിൽ പറഞ്ഞു.
“എടോ … നടക്കാത്ത കാര്യത്തിന് ഇറങ്ങിപുറപ്പെടരുത്. അത് നാണക്കേടാകും .”_ ശ്രീകുമാറിന്റെ പരിഹാസം നിറഞ്ഞ ഉപദേശം .
ഓരോരുത്തരുടെയും പരിഹാസ ശരങ്ങൾ തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു .
ചിലർ ഉറക്കെ പരിഹസിച്ചു .
യുറോപ്യൻസ് … യൂറോപ്യൻസ് …
“ഞങ്ങൾ സൈക്കിൾ വാങ്ങിച്ചു. മിസ്റ്റർ ഗോപിയുടെ അടുക്കൽ പെയിന്റിങ്ങിനും, എക്സ്ട്രാ ഫിറ്റിങ്ങിനും കൊടുത്തിട്ടുണ്ട് . തോൾ ഗമയിൽ ചലിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഉന്മേഷത്തോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞു .
ഒരു നിശബ്ദത അവിടമാകെ വ്യപിച്ചു …
“എന്നാൽ എന്നെയും നിങ്ങളുടെ കൂടെ കൂട്ടണം. ആദ്യം മൈക്കിൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ അതൊരു തമാശയാണെന്ന് ഞാൻ കരുതിയത് .” ഗോഡ്ഫാദർ പ്രതീക്ഷയോടെ എന്നെ നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
ഞാൻ നിശബ്ദനായി അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .കാര്യങ്ങൾ സീരിയസ് ആണെന്ന് എല്ലാവര്ക്കും തോന്നി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു .”
“കുറച്ചുനേരം കാരംസ് കളിക്കുകയല്ലേ? മൈൻഡ് ഒന്ന് റിലാക്സ്ഡ് ആകും .” അലക്സിനെ നോക്കികൊണ്ട് ഞാൻ ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു .
“തീർച്ചയായും …” മനസ്സ് കുളിർത്ത പുഞ്ചിരിയോടെ അലക്സ് തലയാട്ടി.
ഞങ്ങൾ കാരംസിൽ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .എല്ലാവരും ഞങ്ങളെത്തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് ഞാൻ മെല്ലെ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു .
“അവർ സീരിയസ് ആണ് …” സുഹൃത്തുക്കൾ മന്ത്രിക്കുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി.
“Oh, great…’’
പുതിയ സൈക്കിളിൽ വരുത്തിയ മാറ്റങ്ങൾ കണ്ട് അലക്സ് ആചാര്യപ്പെട്ടു .
ഡാൾബ്ലാക്ക് കളർ ,ചുവപ്പും മഞ്ഞയും ഇടകലർന്ന ധാരാളം സ്റ്റിക്കേർസ്… റൈസിംഗ് ടീം എന്നെഴുതിയ സ്റ്റിക്കർ ഹാഫ് ചെയിൻ കവറിൽ പഠിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. എയർ പമ്പ് സൈക്കിളിന്റെ ത്രികോണ ബീമിൽ പിടി ഒഴിവാക്കിയശേഷം ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു . പെട്ടെന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചാൽ പമ്പ് ഒരു മെഷീൻ ഗൺ ഘടിപ്പിച്ചത് പോലെ തോന്നും .മൊത്തത്തിൽ ഡാൾബ്ലാക്ക് പെയിന്റും, മഞ്ഞയും ചുവപ്പും കലർന്ന സ്റ്റിക്കറും …
“സൂപ്പർ ആയിരിക്കുന്നു …”ഞാൻ തെല്ല് അഭിമാനത്തോടെ അലക്സിനെ നോക്കി.
“വേൾഡ് ടൂറിന് ഉപയോഗിക്കുന്ന സൈക്കിൾ … ആരുകണ്ടാലും ഒന്ന് ശ്രദ്ധിക്കും “_ അലക്സ് തള്ളവിരൽ ഉയത്തിക്കൊണ്ട് വിജയഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“ഇതാ റോട്ടറി സ്പോൺസർ ലെറ്റർ.”
റോട്ടറി ലെറ്റർഹെഡിൽ ടൈപ്പ് ചെയ്ത ലെറ്റർ ഞങ്ങളുടെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് ജോസ് ജോസഫ് പറഞ്ഞു .
ഞാൻ അതിലെ വരികളിലൂടെ ശ്രദ്ധാപൂർവം കണ്ണോടിച്ചു .
To Whom-so-ever it may concern
We are pleased to wish Mr. Jose Michael and Mr. Alex James, who are undertaking an adventurous journey on bicycle covering Eastern and European countries, all the best. These two young Rotaractors are eager to meet various people in different countries and to know their culture and traditions first hand. We appreciate not only their spirit of adventure but also their earnest attempt to bridge the gap between different cultures, thereby making their humble contribution towards international understanding.
These young men are confident of the support and assistance from the friends of Rotary and hope that they will not be disappointed.
Thanking you.
SD/-
Rtn: Jose Joseph, (Secretary.)
“എങ്ങിനെയുണ്ട് സ്പോൺസർ ലെറ്റർ?” ഞാൻ അലക്സിനെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ആരാഞ്ഞു .
“ഹോ … വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു. അത്യാവശ്യം സഹായങ്ങൾ ലഭിക്കുവാൻ ഈ ലെറ്റർ ധാരാളം മതി .” അലക്സ് സന്തോഷത്തോടെ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
“യാത്രാ പരിപാടികളൊക്കെ ഏതുവരെയായി?” വിടർന്ന പുഞ്ചിരിയോടെ മിസ്റ്റർ മധുവിന്റെ അന്വേഷണം .
“ഞങ്ങൾ യാത്ര ആരംഭിക്കുവാനുള്ള ദിവസം തീരുമാനിച്ചു. Feb-10th .” അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖഭാവം ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു .
“ഹോ … ഫെബ്രുവരി പത്ത് … ഇനി രണ്ട് ആഴ്ചകൂടി …
“അതെ രണ്ടാഴ്ച്ച, അതിനുള്ളിൽ എല്ലാം ഒരുക്കണം.”
“സർ… ഇതാണ് ക്ലബ് സെക്രട്ടറി ജോസ് ജോസഫ് ഞങ്ങൾക്ക് നൽകിയ സ്പോൺസർ ലെറ്റർ.” ലെറ്റർ മിസ്റ്റർ മധുവിന് നൽകിക്കൊണ്ട് ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ ശ്രദ്ധിച്ചു .
മിസ്റ്റർ മധു സാവധാനം അതിലെ വരികളിലൂടെ കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .ക്രമേണ എന്തോ ഒരുതരം അതൃപ്തി അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് മിന്നി മറയുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി .
ലറ്ററിൽ കണ്ണോടിച്ചശേഷം അദ്ദേഹം കസേരയിൽ സാവധാനം ചാരിയിരുന്നു .കുറച്ചുകഴിഞ് ഞങ്ങളെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു .
“മിസ്റ്റർ അബ്ദുള്ള അഹമ്മദ്, റോട്ടറി ക്ലബ് പ്രസിഡന്റ് എലെക്റ്റ്… അദ്ദേഹം നല്ലൊരു ലോഗോ തയാറാക്കിട്ടുണ്ട്. അതുമതി. ഒരു റോട്ടറി ടാഗ്ലൈൻസ് ഉൾപ്പെടെയുള്ള റോട്ടറി ലോഗോ .
ഞാൻ മിസ്റ്റർ മധുവിനെ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .അദ്ദേഹം തുടർന്നു …
“അത് ഞാൻ നാളെ തരാം. പിന്നെ വേറൊരു കാര്യം . ഞാൻ കാലിക്കറ്റ് പോലീസ് കമ്മീഷണറെ വിളിച്ച് നിങ്ങളുടെ യാത്രയെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് .അദ്ദേഹം നിങ്ങൾക്ക് ഒരു റെക്കമെന്റാഷൻ ലെറ്റർ തരും .യാത്രയിൽ അത് വളരെ ഉപകരിക്കും .”
“വളരെ ഉപകാരം സർ …” ഞങ്ങൾക്ക് അദ്ദേഹത്തോട് വളരെ മതിപ്പ് തോന്നി.
“നിങ്ങൾ രാവിലെതന്നെ കമ്മിഷണർ ഓഫിസിലേക്ക് ചെല്ലണം. ഞാൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് .” മിസ്റ്റർ മധു സ്പോൺസർ ലെറ്റർ തിരികെ ഏല്പിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“തീർച്ചയായും സർ …”
അടുത്ത ദിവസം ഞങ്ങൾ പോലീസ് കമ്മീഷണറുടെ ഓഫീസിലെത്തി . കമ്മീഷണറെ കാണുവാൻ പെട്ടെന്നുതന്നെ അനുവാദം ലഭിച്ചു . അദ്ദേഹം നേരിട്ട് ഞങ്ങൾക്ക് റെക്കമെന്റാഷൻ ലെറ്റർ തരുകയും, അഭിനന്ദിക്കുകയും ചെയ്തു .
“എടോ … മൈക്കിൾ. എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു ആവേശം തോന്നുന്നു . എവിടെ ചെന്നാലും ഒരു വെയ്റ്റ്… ” പോലീസ് കമ്മീഷണറുടെ ഓഫീസ് ഗേറ്റ് കടക്കുന്നതിനിടയിൽ അലക്സ് സന്തോഷത്തോടെ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
“അതെ … എനിക്കും.” ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“ഇനി എവിടേക്കാണ്.” അലക്സ് ചോദ്യരൂപേണ എന്നെ നോക്കി .
“നേരെ മിസ്റ്റർ മധുവിന്റെ ഓഫിസിലേക്ക്.” തോൾ ചലിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ഉന്മേഷത്തോടെ പറഞ്ഞു .
“ഇതാ … ഇതാണ് ഞങ്ങൾ നിങ്ങൾക്കുവേണ്ടി തയാറാക്കിയ റോട്ടറി മെസ്സേജ് …” ഒരു ചെറിയ ലാമിനേറ്റഡ് കാർഡ് ഞങ്ങളുടെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് മിസ്റ്റർ മധു പറഞ്ഞു.
ഞാൻ ആ കാർഡ് വാങ്ങി അതിലെ വരികളിലൂടെ ശ്രദ്ധാപൂർവം എൻറെ കണ്ണുകൾ ഓടിനടന്നു .
This is to certify that Rotaractor Alex James and Rotaractor Jose Michael are on Asia Europe friendship tour on bicycle as carriers of Rotary friendship and peace mission. All co-operation and help may be extended to make the tour a big success.
SD/-
S. Madhu (President)
Rotary Club of Calicut Midtown,
ആ ചെറിയ കാർഡ് ഞാൻ അലക്സിൻറെ കൈകളിലേക്ക് കൊടുത്തു .അലക്സ് അതിൽ ശ്രദ്ധയോടെ കണ്ണുകൾ ഓടിക്കുന്നത് ഞാൻ കൗതുകത്തോടെ നോക്കിനിന്നു .
ഞാൻ മിസ്റ്റർ മധുവിന്റെ മുഖഭാവം ശ്രദ്ധിച്ചു .ഒരു വലിയ സംതൃപ്തി അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് കളിയാടുന്നത് കാണാമായിരുന്നു .
“എങ്ങിനെയുണ്ട് റോട്ടറി ടാഗ് ലൈൻസ് …” മിസ്റ്റർ മധു ഞങ്ങളുടെ മുഖത്തേക്ക് മാറിമാറി നോക്കിക്കൊണ്ട് അന്വേഷിച്ചു.
“ഹോ… ഗ്രേറ്റ്… വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു.”
ഞങ്ങളുടെ മറുപടി അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്തെ സംതൃപ്തി പതിൻമടങ്ങ് വർധിപ്പിച്ചതായി തോന്നി .
കുറച്ചു നേരം ഞങ്ങൾ മിസ്റ്റർ മധുവിന്റെ കൂടെ ചെലവഴിച്ചു .അതിനു ശേഷം അദ്ദേഹത്തോട് യാത്ര പറഞ്ഞു പുറത്തേക്കിറങ്ങി .
“റോട്ടറി ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് ആൻഡ് പീസ് മിഷൻ…” ഏതായാലും നല്ലൊരു ജോലി കിട്ടി. പോകുന്ന വഴികളിലെല്ലാം നമുക്ക് റോട്ടറിക്കുവേണ്ടി സമാധാനം ഉണ്ടാക്കാം .” തമാശ കലർന്ന സ്വരത്തിൽ ഞാൻ ഉച്ചത്തിൽ പ്രഖ്യാപിച്ചു .
“എടോ … ഇതാണ് ബെസ്റ്റ്. എവിടെ ചെന്ന് ഈ കാർഡ് കാണിച്ചാലും ഒരു വെയ്റ്റ് ഉണ്ടാകും .” എന്തോ ഒന്ന് വലുത് ലഭിച്ച സന്തോഷത്തോടെ അലക്സ് പറഞ്ഞു .
“ഏതായാലും “പീസ് മിഷൻ ” കിടക്കട്ടെ. നീ പറഞ്ഞപോലെ ധൈര്യസമേതം എവിടെയും കയറി മുട്ടാം .ഇത് നമുക്ക് ഗുണം ചെയ്യും .”
“എന്നാൽ ഇവിടെനിന്നുതന്നെ സമാധാനം തുടങ്ങുകയല്ലേ?” അലക്സിന്റെ സ്വരത്തിൽ തമാശ …
ഞങ്ങളുടെ പൊട്ടിച്ചിരി അന്തരീക്ഷത്തിൽ മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു .
റോട്ടറി സമാധാന സന്ദേശവുമായി എത്തുന്ന രണ്ട് യുവാക്കൾ… അതിലുപരി എല്ലാവരുടെയും പ്രത്യേക പരിഗണന …
“അതെ… ഇതുതന്നെ കിടക്കട്ടെ.” “റോട്ടറി ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് ആൻഡ് പീസ് മിഷൻ !!”
“നല്ല ടീമാണ് … ക്ലബ്ബിന്റെ പീസ് മിഷനുമായി പോകുന്നത് .” വിശ്വാസ് ഉച്ചത്തിൽ പൊട്ടിചിരിച്ചുകൊണ്ട് എല്ലാവരെയും നോക്കി .
“എത്ര ദൂരം നിങ്ങൾ “പീസ് മിഷൻ ” നടത്തും?” നൂറ് കിലോമീറ്റർ … ഇരുനൂറ് കിലോമീറ്റർ … അഞ്ഞൂറ് കിലോമീറ്റർ … അതോ അതിൽ അധികമോ ?” അനിലിന്റെ പരിഹാസം നിറഞ്ഞ ചോദ്യം .
“അലക്സ്, മൈക്കിൾ … നിങ്ങൾ പോയി കാണിച്ചുകൊടുക്കണം. തോൽക്കരുത് … ഇവരുടെ എല്ലാം പരിഹാസം ഞാൻ നേരത്തേ പ്രതീക്ഷിച്ചതാണ് .അതാണ് ഞാൻ പിൻവാങ്ങാൻ പ്രധാന കാരണം . അല്ലെങ്കിൽ അലക്സിന് പകരം ഞാനാകുമായിരുന്നു .” ഗോഡ്ഫാദറിന്റെ മുഖത്ത് നിരാശ പ്രകടമായിരുന്നു .
പെട്ടെന്ന് അരുൺ എഴുന്നേറ്റ് എല്ലാവരോടുമായി പറഞ്ഞു .
“ഇവർ കാര്യമായി തന്നെയാണ്. ആദ്യം നമ്മൾ വിശ്വസിച്ചില്ല .ഇനി നമ്മൾ ഇവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയാണ് വേണ്ടത് .നിങ്ങൾക്ക് ആർക്കും ഇതുപോലെ ഒരു ഉദ്യമത്തിന് ചിന്തിക്കുവാൻ തന്നെ കഴിഞ്ഞില്ലാലോ ?. അവർ പോയി വിജയിച്ചു വരട്ടെ .നമുക്ക് പറയാമല്ലോ… നമ്മുടെ കൂടെയുള്ള രണ്ടുപേർ എവിടേയോ ഒക്കെ എത്തിയെന്ന് .അതിനാൽ ഇവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കണം . ഇനി പരിഹാസം വേണ്ട .”
ക്ലബ്ബിൽ ഒരു നീണ്ട നിശബ്ദത തളംകെട്ടി നിന്നു .
ഞാൻ സാവധാനം എല്ലാവരെയും ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു .എല്ലാവരും നിഛലമായി ഒന്നും ഉരിയാടാതെ അങ്ങിനെ ഇരിക്കുന്നു .
എവിടെനിന്നോ ഒരു കുളിർകാറ്റ് ഞങ്ങളെ തഴുകിക്കൊണ്ട് സാവധാനം കടന്നുപോയി .ആ കുളിർ സ്പര്ശത്തിൽ എല്ലാവരും മനസുകൊണ്ട് ഞങ്ങളെ അനുഗ്രഹിക്കുന്നതായി എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു .
ഇനി യാത്ര പുറപ്പെടുവാൻ അഞ്ചു ദിവസം മാത്രം .
“എന്താ … ഫ്ളാഗ് ഓഫ് വേണ്ടാ എന്ന് തീരുമാനിക്കുവാൻ കാരണം? പ്രകാശ് പറഞ്ഞു നിങ്ങൾക്ക് അതിന് കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ട് എന്ന് . എന്താണ് കാരണം ?” തെല്ല് നിരാശകലർന്ന സ്വരത്തിൽ മിസ്റ്റർ മധു അന്വേഷിച്ചു .
ഞാൻ സാവധാനം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി .എന്താണ് മറുപടി പറയേണ്ടത് എന്നറിയാതെ .
“സാർ … ഇവർ എത്ര ദൂരം സൈക്കിളിൽ എത്തും എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഒരു ധാരണയുമില്ല. കൂടാതെ ഏതെങ്കിലും വിധത്തിൽ സാഹസികയാത്ര പൊളിഞ്ഞാൽ ആകെ നാണക്കേടാകും .” കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന പ്രകാശ് ഇടയിൽ കയറി പറഞ്ഞു .
“ഹോ … എല്ലാ റോട്ടറിയന്മാരെയും ക്ഷണിച്ച് ഫ്ളാഗ്ഗ് ഓഫ് നടത്തിയാൽ അവർക്കെല്ലാം വളരെ സന്തോഷമായേനെ.” തന്റെ കസേരയിലേക്ക് സാവധാനം ചരിഞ്ഞുകൊണ്ട് മധു അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
“Okay, okay. പിന്നെ എവിടെനിന്നാണ് യാത്ര പുറപ്പെടുവാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്?”
“കൈനടി മോട്ടൽസ് …” പ്രകാശ് പെട്ടെന്ന് മറുപടി കൊടുത്തുകൊണ്ട് മിസ്റ്റർ മധുവിനെ ശ്രദ്ധിച്ചു.
“കൈനടി മോട്ടൽസ് … ഹോ. എക്സലന്റ്റ് … റോട്ടറി ഡിസ്ട്രിക്റ്റ് ഗവര്ണറുടെ മോട്ടലിൽ നിന്നു തന്നെ തുടക്കം .അതേതായാലും ഗംഭീരമായി .” മിസ്റ്റർ മധുവിന്റെ മുഖം പ്രസന്നമാകുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു .
“സാർ … സജു എല്ലാം ഏറ്റിരിക്കുന്നു. തലേദിവസം അവിടെ ചെന്നാൽ മാത്രം മതി .” അലക്സ് മിസ്റ്റർ മധുവിന്റെ മുഖഭാവം ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“സാജു തന്നെ മുന്നോട്ട് വച്ച ഓഫറാണ്… ഞങ്ങൾ അത് സ്വീകരിച്ചു.” ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞു .
യാത്ര പുറപ്പെടുന്നതിന്റെ തലേ ദിവസം വൈകീട്ട് പുതിയ സൈക്കിളുമായി ഞങ്ങൾ കുരിശു പള്ളി ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി .
“ഇനി ക്ലബ്ബിലേക്ക് പോകുന്നുണ്ടോ?” ഞാൻ അലക്സിനോട് ആരാഞ്ഞു .
“ഇനി പോകണ്ട…എല്ലാവരും രാത്രി ഒൻപത് മണിയാകുമ്പോൾ കൈനടി മോട്ടലിലേക്ക് വരും.” ആലോചനയിലാണ്ടിരുന്ന അലക്സ് പെട്ടെന്ന് മറുപടി നൽകി .
“ശരി … ഒൻപത് മണിക്ക് ഞാൻ വീട്ടിൽനിന്ന് ഇറങ്ങും. നേരെ കൈനടിയിൽ എത്താം .” ആകാംഷ ഉള്ളിലൊതുക്കികൊണ്ട് ഞാൻ അലക്സിനെ ശ്രദ്ധിച്ചു പറഞ്ഞു .
“ഞാനും അതേ സമയത്തുതന്നെ എത്തും. എല്ലാവരോടും യാത്ര പറയണം .” അലക്സിന്റെ സ്വരത്തിൽ ദുഃഖത്തിന്റെ നേരിയ നിറമുണ്ടോ എന്ന് സംശയം തോന്നി .
ഞങ്ങൾ കുരിശുപള്ളിയുടെ മുൻപിലെത്തി .റോഡ് നിറയെ വാഹനങ്ങൾ .സൈക്കിളിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി പള്ളിയുടെ എതിർവശത്തെ റോഡ്സൈഡിനോട് ചേർത്ത് സൈക്കിൾ വെച്ചു.അതിനുശേഷം റോഡ് ക്രോസ് ചെയ്ത് കുരിശുപള്ളിയുടെ അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു . വളരെ കുറച്ചു ആളുകൾ മാത്രം .മിക്കവരും വിവിധ മതവിശ്വാസികൾ .എല്ലാ മതക്കാർക്കും കുരിശുപള്ളി വളരെ വിശ്വാസമാണ് .എല്ലാ വെള്ളിയാഴ്ചകളിലും ഇവിടെ വന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ ഇഷ്ടകാര്യം നടക്കുമെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു .ഞങ്ങൾ ആ ഏകാന്തതയിൽ ദൈവത്തിലേക്കായി മനസ്സുകൾ ഉയർത്തി .
“ദൈവമേ … അങ്ങ് ഞങ്ങൾക്ക് തുണയായി കൂട്ടിനുണ്ടാവണമേ … ഞങ്ങളെ ഈ ഉദ്യമത്തിൽ വിജയിപ്പിക്കേണമേ …ഈ ദൗത്യത്തിൽ നിന്നും ഇടയ്ക്ക് കാലിടറി വീഴുവാൻ അവസരമുണ്ടാക്കരുതേ … ഞങ്ങൾക്ക് വിദേശത്ത് എത്തിച്ചേരുവാൻ കഴിയണമേ …അപകടങ്ങൾ ഒന്നും ഉണ്ടാവാതെ അങ്ങ് കാത്തുകൊള്ളേണമേ.”
ഞാൻ സാവധാനം കണ്ണ് തുറന്ന് അലെക്സിനെ നോക്കി .അവൻ കണ്ണടച്ചിരുന്നു പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു .ഇതുതന്നെ ആവണം അലക്സിനും ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കുവാനുള്ളത് . ഞാൻ ആത്മഗതം ചെയ്തു .
പ്രാർത്ഥന കഴിഞ്ഞു കുരിശുപള്ളിയിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി .
റോഡിലെ വാഹനങ്ങൾക്ക് ഒരു കുറവുമില്ല .
ഞാൻ അലക്സിനെ ഒരുകാര്യം ഓർമിപ്പിച്ചു .”സര്ടിഫിക്കറ്റ്സ് എടുക്കുവാൻ മറക്കരുത് , എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം വന്നാൽ ഉപകാരപ്പെടും .”
“ഇല്ല … മറക്കില്ല.” പുതുജീവൻ കൈവന്നതുപോലെ അലക്സ് പറഞ്ഞു .
റോഡ് ക്രോസ് ചെയ്ത് സൈക്കിൾ വച്ചിരിക്കുന്ന ഭാഗത്തേക്ക് ഞങ്ങൾ നടന്നു .
മനസ്സ് പെട്ടെന്ന് ഒന്ന് നടുങ്ങി …
എന്റെ സൈക്കിൾ ഓവുചാലിലേക്ക് മറിഞ്ഞുകിടക്കുന്നു .”എന്തെങ്കിലും അപശകുനമായിരിക്കുമോ !!! മനസ്സ് ഒന്ന് പിടഞ്ഞു .
ഞാൻ പെട്ടെന്ന് സൈക്കിൾ എടുത്ത് ഉയർത്തി . സൈക്കിൾ സീറ്റ് കറുത്ത ചളിയിൽ മുങ്ങിപ്പോയിരിക്കുന്നു .
വിങ്ങിയ മനസുമായി ചളി കഴുകിക്കളയുവാൻ ഞാൻ അടുത്ത പൈപ്പിനരുകിലേക്ക് സാവധാനം നടന്നു .
വീട്ടിൽ എല്ലാവരും എന്നെ പ്രതീക്ഷിച്ചു ഇരിക്കുകയായിരുന്നു .
“എപ്പോഴാണ് പുറപ്പെടുന്നത്?” അച്ഛൻ എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അന്വേഷിച്ചു .
“നാളെ പുലർച്ചെ പുറപ്പെടും. അഞ്ചു മണിക്ക് .” ഞാൻ അച്ഛന്റെ മുഖഭാവം ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“ഇന്നു രാത്രി കൈനടി മോട്ടലിൽ തങ്ങും, അല്ലേ …? ” അമ്മയുടെ മുഖത്ത് ദുഃഖം നിഴലിച്ചിരുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി.
“അതെ.”
ഞാൻ റൂമിലേക്ക് നടന്നു .ലഗ്ഗേജ് എല്ലാം നേരത്തെ തന്നെ ശരിയാക്കിവച്ചിരുന്നു . ഡ്രസ്സ് , സർട്ടിഫിക്കറ്റ് , പാസ്പോര്ട്ട് , എല്ലാം ഒരു പ്രാവശ്യംകൂടി നോക്കി തൃപ്തി വരുത്തി . എല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിക്കുവാൻ ഇരുന്നു .ആരും ഒന്നും ഉരിയാടുന്നില്ല .എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് ആകാംഷ . ആശങ്കകൾ നിഴലിച്ചിരിക്കുന്നതായി ഞാൻ ദർശിച്ചു .
“ശ്രദ്ധിച്ചു യാത്ര ചെയ്യണം. അപകടമൊന്നും ഉണ്ടാവാതെ നോക്കണം .” അച്ഛൻ അത്രമാത്രം ഓർമിപ്പിച്ചു .
എല്ലാവരും ആകാംഷയോടെ എന്നെ നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു . ‘അമ്മ ഒന്നും സംസാരിക്കുന്നില്ല. അമ്മയുടെ മുഖത്ത് ദുഃഖം ഘനീഭവിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു .
സമയം 8:30 p.m., ഒൻപത് മണിക്ക് കൈനടി മോട്ടലിൽ എത്തണം .ഞാൻ പുറപ്പെടുവാൻ തയാറായി .
“സൂക്ഷിച്ചു യാത്ര ചെയ്യണം.” അച്ഛൻ വീണ്ടും ഓർമിപ്പിച്ചു .
വേഗത്തിൽ ബാഗ് എടുത്ത് നടന്നു .എനിക്ക് അവരെ അഭിമുഖികരിക്കുവാൻ കഴിയുന്നില്ല . ഞാൻ റോഡിലേക്കിറങ്ങി വേഗത്തിൽ നടന്നു … തിരിഞ്ഞുനോക്കാതെ .
“സൂക്ഷിച്ചു സഞ്ചരിക്കണം.” അച്ഛൻ പിറകിൽനിന്നും വിളിച്ചുപറയുന്നതുപോലെ എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു.
Advertisement invite
I Want to Built a House
Email: josemichaelcalicut@gmail.com
WhatsApp: +91 7560 899 479
GOOGLE PAY: +91 921 2025 479
Payoneer : josemichael88245@gmail.com
fwMkeQKxoHhuDqym
lLnFtJjqW